กำลังพยายามไปยื้อแย่งการ์ดเพลงกับน้อง ไม่ได้หวงหรือไม่อยากให้ฟังนานๆหรอก
แต่กลัวพี่ท่านจะไปแทะไม่ก็แคะดึงจนการ์ดพังไปซะก่อน(ก่อนถ่านหมด)
อันที่จริงฉันก็แอบหวงนะ .. พวกของใช้ใส่ถ่าน ปกติจะไม่อยากให้เล่นนานๆ
กลัวถ่านหมด (แล้วมันก็หามาเปลี่ยนยาก ..พูดง่ายๆคือแพง)
แต่คิดอีกที หมดก็หมดไปเหอะ จะเก็บไว้ชั่วกัลปาวสานรึ..ก็ไม่
ที่สำคัญ คน สำคัญกว่า วัตถุ ถ้าน้องชอบก็ให้น้องฟังไป
เราไม่รู้หรอกนะ ว่าวันพรุ่งนี้ใครจะอยู่หรือจะไม่อยู่แล้ว
วันนี้เป็นของขวัญ ลมหายใจยังมีอยู่ก็เพื่อทำสิ่งที่ดีใช่ไหมล่ะ?
ถ้าจะทำให้เด็กพิการคนนึงมีความสุข ให้เค้ายิ้มได้ .. ไม่ได้ทำผิดอะไร ก็ทำไปเถอะ
source pic : tumblr
และถ้าเผื่อว่า การ์ดเพลงจะช่วยให้น้องเพลินไปได้สักสามสี่ชั่วโมง
พี่จะได้สลบสักหน่อย ฮ่าๆๆ (แผนการณ์ชั่วร้ายมากกก กร๊าก)
....
วันนี้วันคริสตมาส(หมายถึงเมื่อวาน) เค้าออกเดินทางกันก่อนบ่ายสาม
เพราะนัดไว้ที่ท่าเรือตอนบ่ายสาม
ฉันกับน้องก็เฝ้าบ้าน แต่ครั้งนี้เฝ้าไม่ธรรมดา
จะบอกก่อนว่า คืนคริสมาสอีฟ ช่วยแม่รีดผ้า จัดข้าวของ
แล้วก็พากันทำซ่า กินยาคูลท์ที่หมดอายุไปแล้ว 10วัน
(อ่านไม่ผิดหรอก .. หมดไปแล้วสิบวันจริงๆ)
คือ คิดว่าคงไม่เท่าไหร่ แม่น่ะอยากระบาย ส่วนฉันก็คิดเหมือนๆกัน
แม่กินไปสองขวด ฉันกินขวดเดียว
ผลคือ แม่อาการไม่ดีตั้งแต่เช้ามืด ทั้งอาเจียน ทั้งท้องเสีย
ส่วนฉัน มาออกอาการตอนบ่าย คือพะอืดพะอมน่ะมีตั้งแต่เช้ามืดแล้ว
แต่มันออกอาการรุนแรงเลย เมื่อกินเยลลี่บุกไปแก้วนึง
เค้าออกเดินทางกันไปแล้ว โดยที่ไม่รู้หรอกว่าฉันเดี้ยงอยู่ที่บ้าน
อาเจียนหลายรอบนะ ที่กินเข้าไปนิดหน่อยนั่นก็ออกหมด
กินยาธาตุน้ำขาวเข้าไปก็ออกอีก .. ปวดท้องจนแทบเป็นลม
ท้องเสียก็หลายรอบ ดีที่น้องหลับตลอดบ่าย ตื่นอีกทีก็เกือบตีสอง
คิดว่าน้องคงเพลียจากป่วยวันอาทิตย์ เพิ่งมาหลับสนิทดีวันนี้
ฉันที่ได้พักไปหน่อยช่วงบ่ายจนเย็น พอตื่นมาเกือบค่ำ เลยรีบอาบน้ำ
พยายามทำตัวให้สดชื่น เล็งๆดูก่อนว่าอาการปวดท้องหรือพะอืดพะอมยังมาเยือนอยู่รึเปล่า
พอรู้สึกว่าคงไม่เท่าไหร่แล้ว ก็ถึงกินข้าว
พ่ออุตส่าห์ทำกับข้าวเอาไว้ให้ มีแกงจืดกับผัดเผ็ดปลา
กินไปมื้อแรก ยังหวั่นๆ แต่ก็ไม่อาเจียนแล้ว ..โอเค ผ่านๆ
แม้จะยังมีอาการปวดท้องเรื่อยๆ แม้ตอนนี้ก็ยังเป็น
ยังท้องเสีย แต่ก็ไม่ค่อยเพลียมาก ขนาดที่เที่ยงคืนฉันก็ยังกินข้าวได้อีกมื้อ
เจริญอาหารจนนึกอยากออกไปเอาเฉาก๊วยในตู้ข้างนอกมากินด้วย
แต่คิดอีกที กลัวน้ำตาลจะกระตุ้นให้ท้องเสียไม่หยุด ก็เลยเว้นไว้ก่อน
ตอนนี้ยังบอกไม่ได้ว่าอาการทั้งหมดจะจบลงเมื่อไหร่
ฉันไม่ได้กินน้ำเกลือแร่ ไม่ใช่ว่าไม่ชอบหรืออะไร
แต่ตอนแรกกินอะไรก็คงออกหมด ท้องเสียน่ะไม่เท่าไหร่ แต่อาเจียนนี่มันสุดๆ
ก็คิดว่า ถ้าทานอาหารได้ก็ทานไป เพราะต้องอยู่กับน้อง ต้องการพลังงาน
ที่สำคัญ ฉันเข้าใจแล้วว่า การสร้างความรู้สึกแง่บวกให้ตัวเอง
ปรับเปลี่ยนความคิดและท่าทีลบๆ ซะ ไม่บ่น (ที่เล่ามานี่แค่เล่านะ ไม่ได้บ่น)
ทำตัวให้สดชื่น แม้ร่างกายจะรู้สึกไม่ไหว ถ้าใจเรามันไหวซะอย่าง อย่างไรก็ไหว
อย่างที่มีบอกไว้ "ใจร่าเริงเป็นยาอย่างดี"
ก็มีบ้างที่จะรู้สึกเหงาวูบๆ แอบน้อยใจอะไรแบบนี้ แต่ก็ปัดๆไป ไล่ความรู้สึกไร้สาระพวกนั้นไป
ที่แน่ๆ คือ ไม่ต้องพูดถึงหรือคิดถึง หรือย้ำคิดย้ำทำเรื่องที่ทำให้รู้สึก
อย่างน้อยคืนคริสตมาส ฉันก็มีน้องนอนอยู่ข้างๆ เป็นเพื่อน ไม่เหงา
ได้คุยโทรศัพท์กับแม่นิดหน่อยตอนหัวค่ำ
แชทกับเจ้าหมีต้นกับเหมือนฝันอีกคนละหน่อย
คุยโทรกับนาฬิกาปลุกไปอีกนิด
ที่จริงก็อยากโทรหาเพื่อนๆอีกหลายคน แต่ติดตรงที่ .. ยังไม่ได้เติมเงิน 555
...
อ่อ เอาของขวัญอีกชิ้นมาอวด อิอิอิ
ปลื้มนะปลื้ม เพราะคนให้เป็นเพื่อนที่น่ารักอีกคน
เค้าเล่าให้ฟังตั้งแต่วันก่อนแล้วว่าอยากจะซื้อให้ แต่ยังไม่มีจังหวะ
สงสัยว่าวันนี้คงจะได้แวะซื้อให้แล้วมั๊ง เอิ๊กๆ
เป็นทูตสวรรค์ตัวน้อยที่แลดูอ่อนน้อมดีจัง
เข้ากับเทศกาลเนอะ เลยจับไปวางไว้ในหมู่คณะตุ๊กตาฉลองคริสตมาส
...
ก่อนจะไปนอน(ถ้าได้นอนนะ) เอาอิลลัสล่าสุดมาแปะ
อยากดราฟท์ภาพสาวสวยให้เสร็จ มีโปรเจคที่รับปากป้าแจ๊วไว้อีกหลายเลย
แต่วันนี้ก็ยังปั้นอารมณ์ทำไม่ได้จริง ๆ ไม่รู้ว่าจะอ้างว่าปวดท้องอยู่
หรือยังไม่มีอารมณ์จริงๆก็ไม่รู้นะเนี่ย ..
เอาเป็นว่า จงให้ความสุขวันคริสตมาสอยู่กับคุณทุกวัน นะคะ
(ยืมคำมาจาก มานาประจำวัน .. ล่ะ)
