แล้วมันจะลืมแล้วม๊ายยย ฮ่าๆๆ
((คล้ายถ่วง ดึงเวลาเอาไว้ .. อยากอัพทุกวัน แต่ทำไม่ทัน))
....
เช้าวันอาทิตย์มานั่งเตรียมสอนเด็กอย่างที่เล่าเมื่อวาน
ทำเสร็จ .. ง่วง ของีบหน่อยสิ
แต่ไม่เคยจำ ว่าตัวเองเป็นพวก งีบน้อยนิดไม่เป็น
มันต้องเป็นชั่วโมงขึ้น ..แล้วก็จะลุกยากลุกเย็น หลับง่ายตื่นยาก
จะเรียกว่าขี้เกียจก็ได้นะ ไม่ว่าหรอก แต่สำหรับฉัน ตอนนี้ขอเรียกว่า "ไร้วินัย"
อารามตื่นสาย เกือบสิบโมง (นอนแปดครึ่ง)
ลุกมาอาบน้ำแต่งตัว กว่าจะโผล่ไปสิบครึ่งไปแล้ว
เด็กๆก็ปกตินะ ซน ซ่า ดัง ลั่น ..... แต่พอลงมือทำงาน จะไม่เร็วนัก
(จริงๆเราตั้งใจจะให้งานฝีมือเป็นตัวฝึกสมาธิ และช่วยให้การเรียนไม่น่าเบื่อ)
ผลคือ ไม่ได้เรียนอีกล่ะ -*-
หลังมื้อเที่ยงยังมาเขียนเนื้อเพลงต่อ มาหัดร้องด้วย
(คนนี้ร้องหลายสิบรอบ ..เบื่อจัด เอาที่หนีบผ้ามาหนีบหัวแก้เบื่อ!!)
บอกตัวเองว่า นั่นเด็ก นี่ครั้งแรก ...ร้องกันเป็นอาขยาน เลยอ่ะ
เมโลดี้นี่เท่ากันตลอดทั้งเพลง T^T คนสอนแลร้องอยู่คนเดียว
แต่ไม่เป็นไร วันแรกๆ คราวหน้าเอาใหม่
(ป้าก็บริหารเวลาบ้างนะป้า .. จะได้มีเวลาร้องกันมากกว่านี้)
ก็สำเร็จคือทำสมุดกันเสร็จ แต่กลับบ้านกันก่อน เหลือสามหนุ่มให้เก็บภาพไว้
ตอนเที่ยงกินแกงจืดมะระหมูแล้วก็แครอท (ทำไมไม่มีชื่อเฉพาะ?)
กับปลาทับทิมราดพริก อร่อยทั้งคู่ กินกันจนข้าวแทบไม่เหลือ
คือ .. คนเยอะด้วย ข้าวสองหม้อ ปกติจะเหลือให้ฉันกับน้องได้กิน
นี่เหลือให้พี่กินคนเดียว (น้องก็หลับช่วงกลางวันดีนะ.. เลยได้กินข้าวหุงใหม่)
ก่อนทานข้าว ให้เด็กๆอธิษฐานขอบคุณพระเจ้ากันเอง
ท่าทางจะหิวกันจัด เติมกันหลายรอบ
เจอที่ต้องวุ่นวายฉันหนักคือเจ้าตอง เพราะไปเติมรอบสองมาเต็มจาน
แววจะกินไม่หมดมีมารำไรๆ .. ก็เลยต้องเฝ้า พร้อมคำเตือนสำหรับทุกคน
"กินเหลือหนึ่งเม็ด เจอฟาดน่องหนึ่งที"
กินเสร็จก็ให้ไปล้าง เอากลับมาดมให้ดูต่อหน้าว่าสะอาดจริงป่ะ?
คนอื่นทำกันจนเสร็จ ...... ตองนี่ไปล่าช้ากว่าเพื่อน แต่ก็กินหมด ..
จบไปด้วยอาการพะอืดพะอม ฮ่าๆ จะได้จำไว้นะหนู ว่า เอามาให้พอดี
หมดแล้วยังไม่อิ่มไปเติมได้ กินได้เต็มที่ แต่ต้องเป็นผู้อารักขา อย่าเหลือข้าวคาจาน
((แบบว่า ไม่ชอบโดยส่วนตัวเลย สำหรับคนกินข้าวเหลือคาจาน ..เพื่ออะไร? ถ้าเลี้ยงสัตว์ก็ว่าไปอย่าง))
กินข้าวเสร็จ มาจดเนื้อเพลง หัดร้องเพลง
คุณเอสก็ไปรับคุณโนอาห์มาลุย วงเกือบแตก ฮ่าๆ
ไม่ได้มาร้องหรอก แต่พอครูชักกล้องมาถ่าย ทุกคนก็อยากถ่ายด้วย -.-
...
บ่ายสามกว่าจะเสร็จ แต่เค้ายังประชุมสรุปงานไม่เสร็จกันที
ฉันก็กะว่า จะมาพักล่ะนะ
เห็นดอกกุหลาบคุณนกบานเต็มที่ กะเอาลาเวนเดอร์ไปเก็บรูปไว้ซะหน่อย
ออกไปเจอนน บอย เบ็นซ์ ยังไม่กลับ ..ยาวเลยทีนี้
นั่งคุยเรื่องของเล่นกันไปอีกพักใหญ่
ก็เลยได้ภาพเซตนี้มา...
เบ็นซ์ท่าทางจะเบื่อที่สุด เค้าแมนๆนะ เลยไม่ค่อยอะไรกับตุ๊กตา
ขำดี ต้องอธิบายหลายรอบ ว่า บลายธ์ ไม่ใช่พูลลิป
ส่วนลาเวนเดอร์ก็เป็นพูลลิป ไม่ใช่บลายธ์
เอาของมาเก็บ ออกไปดูที่เค้าคุยงานกัน
ใกล้จะเสร็จแล้ว ไปนั่งคุยถึงเรื่องค่าย รถที่จะไป จะใช้รถอะไร
ถ้าคนถึงเป้าเท่าไหนจะไปรถอะไรยังไง ที่พักคิมหาได้แล้ว เค้าบอกชื่อมาแล้ว แต่จำไม่ได้
(แล้วไม่จด?) ที่คิดว่าน่าจะใช่ก็ไปหาแต่มันไม่เจออ่ะ
ว่ากันตามตรง ไม่ใช่ไม่เชื่อ แต่ถ้าอะไรที่ฟังดูมันดีไปหมด ดีไม่มีที่ติเลย
แล้วความจริงมันไม่ใกล้เคียงเลย จะกลายเป็นผิดหวังกันได้
คุยไปคุยมา นึกได้ ทำหัวใจผ้าไว้ให้กันนี่
ทำได้สี่ชิ้น มีอีกแต่เย็บไม่ทัน (มีอะไรทันบ้าง???)
ก็เลยให้พี่แอน คิม กับคุณนก .. คุณนกแขวนทันที
อ่ะ เก็บภาพไว้ มีการว่า "ถ่ายอีกแล้วววว " ค่ะ หนูท้องเสีย กร๊ากกก
ปล.คิมชวนไปเดินโลตัสตลาด แต่ว่าจะมาป้อนข้าวน้องก่อนสรุป น้องไม่ตื่น พี่ก็เลยว่างั้นหลับรอ ..หลับไปเลย ยาวเลย ตื่นสามทุ่ม .. อด
