อยากนอน แต่ฝืนไว้ ทำสารพัดสิ่งประจำวันเกือบเสร็จ
เดี๋ยวอัพบล๊อกเสร็จจะตากผ้า
แต่ปวดฟันจัง ฟันแตกนั่นล่ะ ไม่ไปทำ ขี้เกียจรักษาล่ะ
รอให้มันหลุดๆไปให้หมด มาพักหลังเจอพวกอาหารแข็งๆหลายครั้งก็เจ็บสะสม
...
ค่ำวันเสาร์ไปตลาดมือสอง ได้รองเท้าคู่นึง เสื้อคลุมอีกตัว
ออกจากตลาดก็แวะไปโลตัสตลาด หาซื้อพวกกับข้าวมาไว้ทำวันอาทิตย์
แม่ครัวไปด้วยเอง เค้าเลยเสนอชวนซื้อปลาซาบะตัวละ ๑๒ บาท
ได้หมูสับโลละ ๘๔ มาด้วย แม่สั่งสองโลเลย
ช๊อปของกินเสร็จ ไปเลือกยาทาเล็บมาอีกล่ะ
จริงๆจะไปหาน้ำยาล้างเล็บ แต่เห็นสีสันแล้ว เออ..สักหน่อย
พอดีว่า วันก่อนเปรยๆกับแม่ว่า ถ้าแม่ว่างให้แม่ทำรองเท้ากระดาษให้บ้าง
เค้าจะใช้ยาทาเล็บนี่ล่ะเป็นสีเพ้นท์ ...... แต่ก็ไม่รู้หรอกว่าเมื่อไหร่
กลับถึงบ้าน สี่ทุ่มกว่า ทำกับข้าวมาป้อนน้อง
ออกไปกินข้าวกับสหายทั้งสอง(แม่กินไม่ลง) กว่าจะเสร็จเกือบตีหนึ่ง
ตู่นี่นั่งจะหลับคาโต๊ะ ฮาๆ เลยบอกให้ไปนอนก่อน
คิมไปหลังสุด เกือบตีสามได้มั๊ง พอตีห้าก็ลงมาทำอาหารต่อ
แต่ฉันไม่ได้ไปช่วยเรื่องกับข้าว ไปติดตั้งโปรเจคเตอร์ แล้วก็กลับเข้าบ้าน
กลับมายังไม่เสร็จเรื่อง ..... เพิ่งรู้ว่าทำกุญแจบ้านหาย
ไม่สิ มันเป็นทั้งกุญแจบ้าน กุญแจห้องนอน ห้องเก็บของข้างบน ข้างล่าง
ยังไม่หมด .. สารพัดเลย
เดือดร้อนหาไม่รู้กี่รอบ คิดว่าน่าจะอยู่ในกระเป๋านี่แหละ แต่ค้นเท่าไหร่ก็ไม่เจอ
พักนี้ก็เบลอๆด้วยแหละ นอนวันละหน่อย มึนไปหมด
ถ้าคุยกับใครเรื่องอะไรไปสักพัก อาจจะลืมไปแล้วว่าคุยอะไรมา
แลคล้าย..อัลไซเมอร์จะรับประทาน
คิดไปว่าใช้กุญแจล่าสุดตั้งวันโน้น.. ไปไขห้องเก็บของ
ยังงงว่าตัวเองไปทิ้งไว้ที่ไหน หรือจะลืมเสียบคาไว้หน้าห้องเก็บของ..ซึ่งไม่ใช่ปกติของฉัน
ผ่านไปเกือบสองชั่วโมง มาค่อยคิดออกว่า ใช้ล่าสุดก็ตอนหัวค่ำนั่นแหละ
ที่ขี่มอไซด์ออกไปเกือบพ้นหน้าบ้าน แล้วนึกได้ว่าลืมใส่หมวก
เลยกลับเข้ามาเอาเอง.. ทีนี้ประสาทหนัก คิดว่าจะเอากุญแจใส่กระเป๋าแต่มันไม่เข้าป่ะ?
เคยเป็นอ่า กับซองใส่มือถือ ใส่ไปในกระเป๋าสะพายใบเล็ก แล้วมันไม่ลงกระเป๋า แต่หล่นพื้น
นี่ก็เดินคุยโทรศัพท์ .......หมดเลย หันกลับมาอีกที ใครเก็บไปแล้วไม่รู้
ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่กระเป๋ากับหูฟัง
ตลอดที่หากุญแจ ฉันก็อธิษฐานขอให้เจอ ขนาดจำกัดเวลาพระเจ้าเลยนะ
ขอให้เจอภายในเจ็ดโมง ...... แต่แปดโมงครึ่งแล้วก็ยังไม่เจอ
แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันพยายามทำตลอดการหาไปด้วย คือ จัดผ้า พับผ้า เก็บผ้า
มีความรู้สึกลึกๆว่า มันจะอยู่ในกองผ้าตรงไหนสักแห่ง
แต่พับตรงที่นอนไปแล้วก็ยังไม่เจอ ไปพับที่เก้าอี้ยาวแล้วก็ยังไม่เจอ
พอแม่มาทักตักเตือน ก็เริ่มเครียด .. ความรู้สึกแง่ลบว่า โดนว่าก็เข้ามาเลย
ยิ่งตอนกลางคืนแม่เพื่งอ่านเรื่องการพิสูจน์ความรักและซื่อสัตย์ของเราต่อพระเจ้าโดยไม่มีเงื่อนไข
แม้ว่าในบางครั้งจะมีความทุกข์อย่างที่เหมือนมันจะดำเนินไปเรื่อย ๆ.. โดยที่ไม่ได้รับการปลดปล่อย
คล้ายพระเจ้าไม่ได้อยู่ตรงนั้น แต่จริงๆพระองค์อยู่ เพียงแต่ต้องการให้เราไว้วางใจ
ฉันคิดถึงภาพว่า ถ้าพ่อแม่ช่วยลูกตลอดเวลา ลูกจะไม่เรียนรู้ที่จะโต
บางครั้ง พ่อแม่อาจต้องปล่อยให้ลูกทำอะไรที่ดูเกินตัวเอง ดูยากเพียงลำพัง
เหตุผลก็คือ ต้องการให้ลูกเติบโตขึ้น เข้าใจที่จะเชื่อมั่นและมีไว้ใจว่า ยังไงพ่อแม่ก็เฝ้าดูและให้กำลังใจอยู่
แต่เราจะพิสูจน์เหตุผลข้อนี้ พิสูจน์ความรู้สึกรัก เชื่อใจ ไว้ใจ .. ก็ตอนที่ไม่เห็นกัน ห่างไกลกัน
แต่ตอนนั้นฉันคิดแง่ลบนะ คิดว่าแม่มาว่า
นั่นเพราะฉันมองที่เรื่องของกุญแจ
แต่ไม่ได้มองว่า แม่เตือนเพราะเป็นห่วงในทุกๆเรื่อง
คนเราลืมกันได้ไหม .. ได้
ผิดพลาดกันได้ไหม .. ได้
แต่ถ้าเราดำเนินชีวิตแบบเลื่อนลอย ไม่ได้มีสติอยู่ตลอดเวลา
อันตรายก็จะเกิดกับเราได้ ..
ความหงุดหงิดก่อนจะเข้าใจในตอนแรกทำให้ฉันไปรื้อผ้าในตะกร้าซัก
คิดว่าจะย้ายไปไว้อีกถัง เท่านั้นเอง ก็เจอเลย
ตกอยู่ในตะกร้าผ้าซัก .. น่างงนะ ว่าฉันเอาไปใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงตอนไหน?
เพราะจำได้ว่า กระเป๋ากางเกงสองข้าง มีตังค์ข้างนึง อีกข้างเป็นกุญแจรถ
ขอบคุณพระเจ้าที่ให้ฉันได้เรียนรู้บทเรียนของพิษร้ายการคิดแง่ลบตลอดเวลา
มันมีแต่จะทำลายตัวฉันเอง และทำร้ายคนรอบข้าง
มีสติ ระแวดระวังอย่างเสมอ.. นั่นคือสิ่งที่ฉันควรจะทำ
...
เนื่องจากตั้งใจว่าไม่นอน ก็เลยได้อยู่ยาว
วันนี้ก็เลยสอนเด็กๆทำป้ายห้ามรบกวน
เอารูปมาให้ดู...
บอกเค้าว่า ของครูไม่ใช่ต้นแบบ แค่แนวทาง
ตกแต่งกันเอง แต่มีดอกไม้มาให้ใช้คนละสองดอก
ก็จัดกันไป บางคนก็เกือบจะก๊อบเปะ
บางคนก็บรรเจิดสร้างสรรมากมาย
...
หลังมื้อเที่ยงเค้าอยู่กันไม่นานนัก เพราะอาทิตย์นี้ไม่มีกิจกรรมอะไรพิเศษ
จะคุยกันเรื่องค่ายอยู่สักพัก แล้วก็แยกย้ายกันกลับ
ตอนบ่ายๆว่าจะงีบสักหน่อย .. มัวแต่ไปนั่งซักผ้าตุ๊กตา
นนเอามาให้ยืมถ่ายรูป เอามาให้พวกตุ๊กตาฉันใส่ถ่ายรูปอ่ะ
แต่หยิบดูแล้ว ......เอ่อ ซักก่อนเห๊อะ
(แวบถ่ายรูปก่อนเข้าห้อง .. นานๆแต่งหน้าทีก็งี้-.-)
กว่าจะนอนก็บ่ายสองกว่าได้ สลบยาว ตื่นซะสองทุ่มแล้ว
ทั้งที่อุตส่าห์นัดชาวบ้านไว้ ว่าจะไปเที่ยวงานโอทอปกัน
ไหนๆ วันจันทร์ตอนเย็นหรือค่ำหว่า.. ตู่ก็จะได้กลับบ้านแล้ว
สรุปว่า เค้าตื่นกันหมด ยกเว้นคนชวน -.-
ก็ไม่เป็นไร เลยกะว่า สายๆวันจันทร์จะไปล่ะ
คืนนี้ก่อนจะเอารูปลงคอมพ์เลยเก็บรูปสองสาวหัวโตที่แอบนั่งรถไว้ซะหน่อย
รถของนนนะเนี่ย ฉันมองซ้ายมองขวาแล้วคิดว่า
ถ้าได้ไปถ่ายรูปใกล้ๆทะเลล่ะก็......แจ่มเล้ย
รถสปอรทซะด้วยอ่ะ โฮะๆๆ
แต่สายๆวันนี้คงไม่แบกไปด้วยหรอก เดี๋ยวแม่จะบ่นเอา
