..Rest!!..

นึกไม่ออก .. ก็ไม่มีอะไรจะเล่า
ก็เล่นนอน ..น๊อน ..นอน ทั้งวัน ตั้งแต่เกือบสิบเอ็ดโมงยันจะสี่ทุ่ม
ลุกขึ้นมาอาบน้ำสามรอบมั๊ง กว่าจะตื่นได้จริงๆ ..



เป็นวันแห่งการสลบไสลของจริงเลย
...

ไม่เรียกว่ามีอะไรพิเศษมั๊ง ลงมาช้า ข้าวหมด
เลยต้มมาม่ากิน .. อิ่ม

อัพเดตอัลบั้มสินค้าล่าสุด อยากใช้ภาษาให้ถูกๆ
เลยไปนั่งเทียบภาษากับกูเกิ้ล .. มั่นใจว่าคนอ่าน(ที่ไม่ใช่คนไทย)เข้าใจได้อ่ะ
แล้วก็นะ เพิ่งเห็นว่าเค้าจะจับแฟนเพจแปลงเป็นไทม์ไลน์ให้หมด
แต่ฉันว่า ถ้าจะทำกันจริงๆ ป่านนี้หน้าโปรไฟล์ของเพื่อนบางคนที่ยังไม่ยอมเปลี่ยน
คงได้เปลี่ยนเป็นไทม์ไลน์กันหมดแล้วมั๊ง .. นี่ยังปกติสุขแสนธรรมดากันอยู่เลย

สำหรับฉัน ต้องทดลองล่วงหน้าซะหน่อย เลยใช้แฟนเพจบล๊อกไดอารี่ทำ
เพื่อนบางคนบอก "ตลกดี" ก็โอเค บางคนว่า "สวยดี" ก็โอเคเหมือนกัน
เพราะยังไง ฉันก็ใช้ไปล่ะ .. ว่าจะถอยกลับมาแบบเดิม แต่ว่านะ ช่างมัน ไปข้างหน้าๆ ดีกว่า

ปล.วันก่อนไปแวะร้านกิ๊ฟชอฟ เห็นกระเป๋าผ้าเคลือบพลาสติก
อยากได้ใจจะขาด แต่เกรงใจคนไปด้วย (ตอนนั้นมันงก .. แล้วกลับมานอนคิดถึง บ้าจริงๆ)
ถ้าตื่นทัน .. อาจจะแวะไปสอย ^0^ (ถ้ามันยังอยู่ หุหุ)

 

 

..จากเมื่อวานจนวันนี้..

เมื่อวานเล่าถึงแค่ร้านกิ๊ฟชอปที่หาซื้อของขวัญแต่งงานให้เจ๊
ที่จริงพอออกจากร้านก็ไปงานโอทอปต่อ.. แต่ว่า เค้าเลิกแล้ว
งานเค้ามีแค่ถึงวันอาทิตย์ แต่คนไปด้วยเค้าตาลาย คิดว่าถึงวันอังคาร
นี่ถ้าไปวันอังคาร คงไม่ได้แม้แต่กลิ่นของงาน


ขำอ่ะ ตอนเลี้ยวรถเข้าไปไม่ทันเห็นหน้ายาม
แต่ขากลับนี่สิ พี่ยามแกเล่นส่งยิ้มให้แต่ไกล ..อ่าค่ะ หน้าแตกค่ะ ฮ่าๆ
ก็ไม่เป็นไร ถือว่า มานั่งรถเล่นตอนเที่ยงๆ

...

ไหนๆก็จะผ่านร้านกิ๊ฟชอปแบบขายส่งที่เจ้าคิมเคยเล่าให้ฟัง
เลยพาตู่แวะซะ เค้าจะหาซื้อเข็มกลัดติดเสื้อลายโดเรมอน ไว้ไปใช้ในค่ายเด็กด้วย
ร้านนี้ของเยอะดี ว่าไปก็ขายไม่แพงมากนัก
แต่ถ้าเทียบกับมาขายในงาน ก็แพงกว่าหลายหรอก
สมมติว่าฉันจะใช้ราคาประมาณนี้เป็นเกณฑ์ก็ผ่านนะ
แต่ทำเลเค้าโอเคมาก ติดถนนใหญ่ .. เสียแต่ เงียบๆ แล้วก็เน้นขายส่ง
ของที่เลือกมาขายจะเน้นเด็กเล็ก สีสันสดใส
ว่าไปบางชิ้นก็ขายแพงกว่าที่ฉันเอามาขายซะอีกอ่ะ
เห็นของที่สนใจแต่ยังไม่ซื้อหลายอัน ไว้ของพังแล้วค่อยว่ากัน

ก่อนเข้าบ้านแวะเซเว่นซื้อขนมปังให้แม่แถวนึง
เจอพวกสามถุงสะสมไว้แลกถุงใหม่(ไซด์เล็กกว่า)
แล้วก็มาหาข้าวให้นายน้องกิน
แล้วก็ไปล้างจาน กวาดบ้าน กลับมากว่าจะได้หลับ
เกือบบ่ายสามมั๊ง เค้าแยกย้ายกันไปนอนกันหมดแล้ว
แม้แต่คนที่เพิ่งหาข้าวให้กินเมื่อกี้ยังหลับเลย..

ตอนหัวค่ำพ่อก็กลับมาถึง พอเค้ากินข้าวกันเสร็จก็เลยติดรถพี่โอ๋ไปดูเสื้อผ้าที่บ้านคุณนิก
ว่ากันตรงๆ ฉันไม่ได้อะไรกับผ้าเก่ามากนัก แต่เห็นบางคนโม้จัดว่ามีของเยอะแยะ ดีๆงั้นงี้
ไปถึงก็นะ .. รื้อกันจากกระสอบซ้าา
กลับมาเพราะแม่โทรตามไม่รู้กี่รอบ .. เอ๋อจริงๆนะฉัน
ที่ลืมว่า แม่จะออกไปโลตัสตลาด เค้าจะไปซื้อหมูสับมาใส่น้ำแกงฉู่ฉี่ปลาของเจ้าคิม
เอ้อ ว่าไป เค้าบอกจะทำฉู่ฉี่ปลา แต่ออกมาเหมือนผัดเครื่องแกงใส่น้ำโจ๋งเจ๋ง
ไม่ได้บอกไม่อร่อย ฉันชอบนะ ไม่ตัดน้ำตาลเลยแต่ฉันก็ชอบ คือกินได้
แต่พอปลาหมด เหลือแต่น้ำแกง แม่เลยเสียดาย



เค้าก็พากันออกไปสักพัก ได้ทั้งหมูสับและซี่โครงหมูมา แม่เลยเอามาผัด
เปลี่ยนจากน้ำแกงฉู่ฉี่ปลาเป็นแกงพริกซี่โครงหมู เพราะมันดูคล้ายน้ำแกงพริกมากกว่า
คนทำ ทำเสร็จแล้วก็ง่วง พอฉันหาข้าวให้ท่านน้องเสร็จ แม่หลับป่อกอยู่
จะเรียกก็ไม่อยากเรียก เห็นว่าไม่ค่อยได้นอนเหมือนกัน .. เลยกว่าจะได้กินข้าวเย็นพร้อมแม่ เกือบตีสาม

จบเรื่องเมื่อวาน ..

...

ก็นั่นล่ะ ตั้งแต่หัวค่ำจนบ่ายสองอีกวันมั๊ง กว่าจะได้นอน
ตอนเช้าพ่อไปโรงพยาบาล จะไปตรวจเช็คร่างกาย
ก็นะ งี้แหละ ไปโรงบาลรัฐบาล แถมตรวจละเอียด ทั้งคลื่นหัวใจ ทั้งตรวจเลือด
เห็นว่า คลอเรสเตอรอลลดลงจากที่ตรวจไปล่าสุดหลายปีก่อน ..

ช่วงเที่ยงเด็กก็มาย้ายออกห้องนึง ฉันไปเช็คห้องกับจดไฟ
ระยะนี้จะทยอยกันออกล่ะ เพราะเด็กม.หก จะต้องไปเรียนต่อที่อื่นบ้าง
กับใกล้ปิดเทอม หลายคนก็ไม่ได้เช่าทิ้งเอาไว้ ขอย้ายออกแล้วค่อยมาหาเช่าต่อใหม่ดีกว่า


อ่อ ห้องเจ้าปัญหาวันก่อนที่กะล่อนไม่จ่ายค่าเช่าซะที
เห็นว่า แอบขนของหนีไปแล้ว .. เออนะ ทำไปได้
จริงๆถ้ามาเคลียร์ ไม่แน่อาจได้เงินประกันคืน นี่ดันไม่เคลียร์เอง
(แต่ก็ไม่แน่ เพราะอยู่นานจะต้องเชิญออกแล้วเหมือนกัน)

...

คืนนี้เหนื่อยจัง จริงๆนอนทั้งวัน
ตั้งแต่บ่ายสอง ตื่นสักสองทุ่มกว่าได้
คือเนตมันเพี้ยนตั้งแต่ช่วงสาย ก็เลยไม่ได้จับคอมพ์เลย
แต่งานฝีมือก็ไม่ได้จับเหมือนกัน ..เฮ้อ
แต่แปลกนะ รู้สึกเหมือนว่าเวลานอนก็ไม่น้อยนะ นับชั่วโมงเอา
แต่เอาเข้าจริงๆ ยังล้าๆ อยู่เลย

งานฝีมือก็ไม่ได้ทำ มีแต่เห็นเสื้อตุ๊กตานายนนขาด
เลยเอามาเย็บ .. ก็นะ ผ้ามันผุแล้วมั๊ง ยิ่งเย็บยิ่งจะขาด
ขนาดทำดอกไม้มาเย็บสอยติดก็ยังไม่ค่อยโอเค
ก็เอาเห๊อะ .. แค่ไหนแค่นั้นล่ะกัน


ปล.อยากจะเอานุ้งกระต่ายที่ตัดหน้าไว้วันก่อนไปสอยติดคีย์โคเวอร์จัง
แต่พอจะหยิบทีไร .. มีอันต้องลืมทุกที(เขียนรายการไว้สิป้าเอ๊ยยยยย)

 

 

..วันตะลอน..

เช้าๆมาอัพเดตกันหน่อย
เป็นไดอารี่ที่รอจนจวนเจียนใกล้เวลาจะไปนอนแล้วก็มานั่งเล่า..


...

เมื่อเช้า อัพบล๊อกเสร็จ ไปตากผ้า
ไปช่วยตู่ทำกับข้าว ให้เค้าเป็นแม่ครัว เป็นลูกมือให้
เค้าทำแกงจืดหมูสับกับกะหล่ำปลี มีเต้าหู้หลอดด้วย
อ่อ.. เค้าใส่น้ำตาลด้วยล่ะ แปลกดี แต่ก็อร่อยนะ
(แต่ให้ฉันทำเอง อย่างไรก็คงไม่ใส่ )

กินข้าวยังไม่เสร็จ พี่แอนโทรมาจากโรงพยาบาล
เค้าจะสั่งซื้อของ ให้เอาไปให้หน่อย
แม่ก็เห็นว่าฉันจะออกไปงานโอทอปอยู่แล้ว เลยให้ไปโรงบาลก่อน
ไปถึง เดินหลงอยู่พักนึง .. หากันไม่เจอ
ไปเดินขึ้นตึกโน้นตึกนี้มั่วไป
ก่อนจะกลับแกชวนแวะไปเยี่ยมคนรู้จักที่เป็นโรคไตระยะสุดท้าย
เค้าชวนกันไปอธิษฐานเผื่อ บอกว่าถ้าพี่น้องที่โบสถ์พอมีเวลาก็ให้มาเยี่ยมบ้าง

คนไข้น่าสงสารนะ ตัวบวมหมดแล้ว ทั้งเหลืองทั้งบวม
แขนนี่ตึงเป๊ะ อย่างกะใครเอาน้ำมันมาทา
แล้วแกก็จะปวดเมื่อยตลอด ต้องขอให้ภรรยาบ้าง ลูกหลานบ้างมาช่วยนวด
เค้าว่า แกเป็นมาเป็นสิบปีแล้ว ก็ต้องฟอกไตนั่นแหละ แต่โรคแทรกซ้อนแกมาก

กลับออกมาก็แวะซื้อขนมหน้าโรงบาลไว้ฝากน้อง ได้กาแฟเย็นเสริมทัพนิดนึง
เพราะออกไปสิบโมงกว่า แต่ออกจากโรงพยาบาลเที่ยงจะครึ่งแล้ว
ทีนี้ก็ไปที่งานโอทอป แต่พอดีว่าผ่านร้านกิ๊ฟชอปที่เคยซื้อลูกแก้วหิมะดนตรีคราวก่อน
เลยชวนตู่แวะหน่อย จะหาของขวัญแต่งงานให้เจ๊แอนหน่อย
เดิมก็ว่าจะซื้อแบบที่เคยซื้อน่ะแหละ .. ตู่ก็สนใจเหมือนกัน
ก็นะ คิดไปคิดมา พวกเงินทองไม่มากมาย ถ้าใส่ซองให้ก็กะไม่ถูกจริงๆว่าควรเท่าไหร่
ให้เป็นของขวัญ อย่างน้อยเค้าก็คงเก็บไว้เป็นที่ระลึกได้ .. (ไว้พี่ไปหวังกะรายอื่นนะพี่ ฮ่าๆๆ)

โห มาคราวนี้เค้าเปลี่ยนของอีก น่ารักทั้งนั้นเลย
คราวก่อนที่เกือบซื้อมาก็น่ารัก เหมาะให้ของขวัญแต่งงานนะ
แต่คราวนี้แบบว่า .......ลุคส์น่ารักๆ ..
ยืมรูปเค้ามา เครดิตภาพในรูปนะคะ



ที่นั่งเรืออ่ะ เหมือนครั้งแรกที่เห็น



แต่ที่ตู่เค้าซื้อไปวันนี้เป็นแนวนี้ มีอาร์มแชร์ตัวเดียวนี่ล่ะ
ก็น่ารักดี
ส่วนฉันไปได้แบบธรรมดา ตั้งโต๊ะแต่ไม่ใช่ลูกแก้ว
ก็หวังว่าเค้าจะไม่รู้สึกไม่ดีอะไรหรอกนะ ดูๆแล้วมันก็น่ารักดี..



จริงๆเลือกเพราะไม่อยากให้มันเหมือนกันนัก แถมเพลงก็มีซ้ำๆกันทั้งนั้นเลย
ดีนะที่หยิบอันนี้มา ..ว่าแต่เพลงอะไร ฉันก็จำไม่ได้ เหอๆ

ปล. ไปได้เสื้อจากบ้านคุณนิกมาอีก ตัวละยี่สิบ.. ไว้ใส่ได้จะใส่โชว์
(ซื้อมารอน้ำหนักหายไปสัก ...สามสิบกิโลก่อน =.=)

 

 

..learn to trust learn to grow up..

นั่งอยู่จนเช้าอีกแล้ววว
อยากนอน แต่ฝืนไว้ ทำสารพัดสิ่งประจำวันเกือบเสร็จ
เดี๋ยวอัพบล๊อกเสร็จจะตากผ้า
แต่ปวดฟันจัง ฟันแตกนั่นล่ะ ไม่ไปทำ ขี้เกียจรักษาล่ะ
รอให้มันหลุดๆไปให้หมด มาพักหลังเจอพวกอาหารแข็งๆหลายครั้งก็เจ็บสะสม

...

ค่ำวันเสาร์ไปตลาดมือสอง ได้รองเท้าคู่นึง เสื้อคลุมอีกตัว




ออกจากตลาดก็แวะไปโลตัสตลาด หาซื้อพวกกับข้าวมาไว้ทำวันอาทิตย์
แม่ครัวไปด้วยเอง เค้าเลยเสนอชวนซื้อปลาซาบะตัวละ ๑๒ บาท
ได้หมูสับโลละ ๘๔ มาด้วย แม่สั่งสองโลเลย
ช๊อปของกินเสร็จ ไปเลือกยาทาเล็บมาอีกล่ะ




จริงๆจะไปหาน้ำยาล้างเล็บ แต่เห็นสีสันแล้ว เออ..สักหน่อย
พอดีว่า วันก่อนเปรยๆกับแม่ว่า ถ้าแม่ว่างให้แม่ทำรองเท้ากระดาษให้บ้าง
เค้าจะใช้ยาทาเล็บนี่ล่ะเป็นสีเพ้นท์ ...... แต่ก็ไม่รู้หรอกว่าเมื่อไหร่

กลับถึงบ้าน สี่ทุ่มกว่า ทำกับข้าวมาป้อนน้อง
ออกไปกินข้าวกับสหายทั้งสอง(แม่กินไม่ลง) กว่าจะเสร็จเกือบตีหนึ่ง
ตู่นี่นั่งจะหลับคาโต๊ะ ฮาๆ เลยบอกให้ไปนอนก่อน
คิมไปหลังสุด เกือบตีสามได้มั๊ง พอตีห้าก็ลงมาทำอาหารต่อ
แต่ฉันไม่ได้ไปช่วยเรื่องกับข้าว ไปติดตั้งโปรเจคเตอร์ แล้วก็กลับเข้าบ้าน


กลับมายังไม่เสร็จเรื่อง ..... เพิ่งรู้ว่าทำกุญแจบ้านหาย
ไม่สิ มันเป็นทั้งกุญแจบ้าน กุญแจห้องนอน ห้องเก็บของข้างบน ข้างล่าง
ยังไม่หมด .. สารพัดเลย
เดือดร้อนหาไม่รู้กี่รอบ คิดว่าน่าจะอยู่ในกระเป๋านี่แหละ แต่ค้นเท่าไหร่ก็ไม่เจอ
พักนี้ก็เบลอๆด้วยแหละ นอนวันละหน่อย มึนไปหมด
ถ้าคุยกับใครเรื่องอะไรไปสักพัก อาจจะลืมไปแล้วว่าคุยอะไรมา
แลคล้าย..อัลไซเมอร์จะรับประทาน
คิดไปว่าใช้กุญแจล่าสุดตั้งวันโน้น.. ไปไขห้องเก็บของ
ยังงงว่าตัวเองไปทิ้งไว้ที่ไหน หรือจะลืมเสียบคาไว้หน้าห้องเก็บของ..ซึ่งไม่ใช่ปกติของฉัน
ผ่านไปเกือบสองชั่วโมง มาค่อยคิดออกว่า ใช้ล่าสุดก็ตอนหัวค่ำนั่นแหละ
ที่ขี่มอไซด์ออกไปเกือบพ้นหน้าบ้าน แล้วนึกได้ว่าลืมใส่หมวก
เลยกลับเข้ามาเอาเอง.. ทีนี้ประสาทหนัก คิดว่าจะเอากุญแจใส่กระเป๋าแต่มันไม่เข้าป่ะ?
เคยเป็นอ่า กับซองใส่มือถือ ใส่ไปในกระเป๋าสะพายใบเล็ก แล้วมันไม่ลงกระเป๋า แต่หล่นพื้น
นี่ก็เดินคุยโทรศัพท์ .......หมดเลย หันกลับมาอีกที ใครเก็บไปแล้วไม่รู้
ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่กระเป๋ากับหูฟัง

ตลอดที่หากุญแจ ฉันก็อธิษฐานขอให้เจอ ขนาดจำกัดเวลาพระเจ้าเลยนะ
ขอให้เจอภายในเจ็ดโมง ...... แต่แปดโมงครึ่งแล้วก็ยังไม่เจอ
แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันพยายามทำตลอดการหาไปด้วย คือ จัดผ้า พับผ้า เก็บผ้า
มีความรู้สึกลึกๆว่า มันจะอยู่ในกองผ้าตรงไหนสักแห่ง
แต่พับตรงที่นอนไปแล้วก็ยังไม่เจอ ไปพับที่เก้าอี้ยาวแล้วก็ยังไม่เจอ
พอแม่มาทักตักเตือน ก็เริ่มเครียด .. ความรู้สึกแง่ลบว่า โดนว่าก็เข้ามาเลย
ยิ่งตอนกลางคืนแม่เพื่งอ่านเรื่องการพิสูจน์ความรักและซื่อสัตย์ของเราต่อพระเจ้าโดยไม่มีเงื่อนไข
แม้ว่าในบางครั้งจะมีความทุกข์อย่างที่เหมือนมันจะดำเนินไปเรื่อย ๆ.. โดยที่ไม่ได้รับการปลดปล่อย
คล้ายพระเจ้าไม่ได้อยู่ตรงนั้น แต่จริงๆพระองค์อยู่ เพียงแต่ต้องการให้เราไว้วางใจ
ฉันคิดถึงภาพว่า ถ้าพ่อแม่ช่วยลูกตลอดเวลา ลูกจะไม่เรียนรู้ที่จะโต
บางครั้ง พ่อแม่อาจต้องปล่อยให้ลูกทำอะไรที่ดูเกินตัวเอง ดูยากเพียงลำพัง
เหตุผลก็คือ ต้องการให้ลูกเติบโตขึ้น เข้าใจที่จะเชื่อมั่นและมีไว้ใจว่า ยังไงพ่อแม่ก็เฝ้าดูและให้กำลังใจอยู่
แต่เราจะพิสูจน์เหตุผลข้อนี้ พิสูจน์ความรู้สึกรัก เชื่อใจ ไว้ใจ .. ก็ตอนที่ไม่เห็นกัน ห่างไกลกัน

แต่ตอนนั้นฉันคิดแง่ลบนะ คิดว่าแม่มาว่า
นั่นเพราะฉันมองที่เรื่องของกุญแจ
แต่ไม่ได้มองว่า แม่เตือนเพราะเป็นห่วงในทุกๆเรื่อง
คนเราลืมกันได้ไหม .. ได้
ผิดพลาดกันได้ไหม .. ได้
แต่ถ้าเราดำเนินชีวิตแบบเลื่อนลอย ไม่ได้มีสติอยู่ตลอดเวลา
อันตรายก็จะเกิดกับเราได้ ..

ความหงุดหงิดก่อนจะเข้าใจในตอนแรกทำให้ฉันไปรื้อผ้าในตะกร้าซัก
คิดว่าจะย้ายไปไว้อีกถัง เท่านั้นเอง ก็เจอเลย
ตกอยู่ในตะกร้าผ้าซัก .. น่างงนะ ว่าฉันเอาไปใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงตอนไหน?
เพราะจำได้ว่า กระเป๋ากางเกงสองข้าง มีตังค์ข้างนึง อีกข้างเป็นกุญแจรถ
ขอบคุณพระเจ้าที่ให้ฉันได้เรียนรู้บทเรียนของพิษร้ายการคิดแง่ลบตลอดเวลา
มันมีแต่จะทำลายตัวฉันเอง และทำร้ายคนรอบข้าง
มีสติ ระแวดระวังอย่างเสมอ.. นั่นคือสิ่งที่ฉันควรจะทำ

...

เนื่องจากตั้งใจว่าไม่นอน ก็เลยได้อยู่ยาว
วันนี้ก็เลยสอนเด็กๆทำป้ายห้ามรบกวน
เอารูปมาให้ดู...



















บอกเค้าว่า ของครูไม่ใช่ต้นแบบ แค่แนวทาง
ตกแต่งกันเอง แต่มีดอกไม้มาให้ใช้คนละสองดอก
ก็จัดกันไป บางคนก็เกือบจะก๊อบเปะ
บางคนก็บรรเจิดสร้างสรรมากมาย

...

หลังมื้อเที่ยงเค้าอยู่กันไม่นานนัก เพราะอาทิตย์นี้ไม่มีกิจกรรมอะไรพิเศษ
จะคุยกันเรื่องค่ายอยู่สักพัก แล้วก็แยกย้ายกันกลับ
ตอนบ่ายๆว่าจะงีบสักหน่อย .. มัวแต่ไปนั่งซักผ้าตุ๊กตา
นนเอามาให้ยืมถ่ายรูป เอามาให้พวกตุ๊กตาฉันใส่ถ่ายรูปอ่ะ
แต่หยิบดูแล้ว ......เอ่อ ซักก่อนเห๊อะ



(แวบถ่ายรูปก่อนเข้าห้อง .. นานๆแต่งหน้าทีก็งี้-.-)

กว่าจะนอนก็บ่ายสองกว่าได้ สลบยาว ตื่นซะสองทุ่มแล้ว
ทั้งที่อุตส่าห์นัดชาวบ้านไว้ ว่าจะไปเที่ยวงานโอทอปกัน
ไหนๆ วันจันทร์ตอนเย็นหรือค่ำหว่า.. ตู่ก็จะได้กลับบ้านแล้ว
สรุปว่า เค้าตื่นกันหมด ยกเว้นคนชวน -.-

ก็ไม่เป็นไร เลยกะว่า สายๆวันจันทร์จะไปล่ะ





คืนนี้ก่อนจะเอารูปลงคอมพ์เลยเก็บรูปสองสาวหัวโตที่แอบนั่งรถไว้ซะหน่อย
รถของนนนะเนี่ย ฉันมองซ้ายมองขวาแล้วคิดว่า
ถ้าได้ไปถ่ายรูปใกล้ๆทะเลล่ะก็......แจ่มเล้ย
รถสปอรทซะด้วยอ่ะ โฮะๆๆ
แต่สายๆวันนี้คงไม่แบกไปด้วยหรอก เดี๋ยวแม่จะบ่นเอา

 

 

..T-T..

ทำของหาย .. T-T
ยังหาไม่เจอเลย ไปหาก่อนจ้าาา


ปล.ได้รองเท้าคู่ใหม่ของเราแต่เก่าของเค้ามาด้วยแหละ... ค่ำๆจะเอามาอวด

 

 

..Do Not Disturb Signs..

เพิ่งรู้จากแม่ว่า เค้ามีงานโอทอปกันอีกแล้ว
ตู่ออกไปกับคิม ไปจ่ายเงินค่าโทรฯ
คิมก็เลยพาทัวร์ ฟังไม่ค่อยถนัดว่า งานจัดที่ไหน
แต่ที่แน่ๆ ได้น้ำพริกหนุ่ม แคบหมู กับยำปลาดุกฟูกลับมา

อร่อยดี แต่กินไม่ค่อยลง .....มันตื้อ
ก็นะ เวลาที่เค้าเรียกไปกิน มันยังไม่หิว
กลายเป็นคนกินเต็มจานตอนห้าทุ่ม
(ประหลาดไปเรื่อยๆ ถ้าลดแม้จะประหลาดก็ยอม)

...

วันนี้ทำดอกไม้กระดาษชุดสุดท้ายเอง
คือจะให้เค้าทำ แต่แลจะไม่ถนัด
มันไม่ยากไม่เย็น แต่ฉันมีวิธีของฉัน
จริงๆก็ไม่อยากเป็นพวกวันแมนโชว์ แต่คิดอีกที ก็ไม่มาก ไม่ยากอะไร ทำเองก็ได้



ว่าแล้ว .. จากแค่ป้ายชื่อหน้าห้อง
ก็จัดเต็ม เป็นป้ายห้ามรบกวน แบบสองภาษา สลับกันด้วย
แม่ตื่นมาเห็นยังบอก "เอ้อ ดี"
แค่นี้แหละ..... ดีใจแล้ว อิอิ





เอาเคลวินมาเป็นนายแบบถือป้ายให้หน่อย
ทำเป็นเรี่ยวแรงไม่มี แข้งขาอ่อนแรง ต้องไปหาหลักให้พิง
เฮ่อ....... ซื้อมาตั้ง 49 บาท ไม่ได้ความเล้ย หุหุ



ว่าแล้ว เดี๋ยวต้องเอากล่องมาม่ามาเตรียมไว้
ให้เด็กไปตัด หั่น กันเอง .. ครูทำแต่ดอกไม้พอ
ใครไม่ใช้ ก็เก็บไว้เหมือนเดิม ยังไงก็เอาไว้ทำงานหน้าได้ โฮะๆ

...

วันนี้นับว่าได้หลับสนิท เพราะไปนอนหลังกองผ้า
น้องไม่ทันเห็น .. ไม่สิ คงเห็นแหละ แต่ไม่สนแล้วว
เงียบ หลับยาวตั้งแต่เที่ยงกว่าตื่นห้าโมงเย็น

หัวค่ำก็ง่วงอีกนะ ว่าจะขอสักงีบ
เห็นคนบางคนนอนฟังเพลงสบายใจ
เลยเอาผ้าห่มมาห่ม .. พอเอนตัวลงเท่านั้นแหละ..
สายตาคู่นั้นก็เหลือบขึ้นมามองด้วยท่าทีฉงน ก่อนจะเปลี่ยนเป็นโวยวาย



ลุกก็ได้ ฮ่าๆ จะหลอกถ่ายรูปหรอกน่ะ
จริงๆก็ง่วงแหละ แต่ช่างเหอะ ... เลยกลายเป็นคนซึมๆเซ็งๆไปจนดึกดื่น

...

ก็ห้าทุ่มนั่นล่ะ ไปต้มมาม่ากิน ..ไม่เชิงแฮะ เวฟเอา




มาม่าต้มยำ ใส่ไส้กรอก มะเขือ หอมแดง พริกสด มีปลากรอบด้วย
คือ.... มีอะไรก็เทลงๆ

เกือบตีหนึ่ง แม่มานอนหลับแล้ว เลยออกไปเอาขยะไปทิ้ง
อารามใส่ชุดนอนไปเลยออกจะเดินแบบเร่งเท้าสักหน่อย
ก่อนจะข้ามถนนก็มองซ้ายขวาแล้ว ไม่มีรถ ไม่เห็นคน
พอข้ามไป วางถุงแล้วก็หันกลับ หันมองไปทางขวา ..
เห็นป้าคนนึงกำลังเดินมาไม่ไกลเท่าไหร่
แอบงงว่าทำไมตอนแรกมองไม่เห็น แต่เสื้อผ้าเค้าก็ทึมๆมืดๆด้วยแหละ
ฝั่งโน้นก็ไม่มีเสาไฟฟ้าด้วย มีแต่แนวกำแพงโรงเรียน กับเงาของต้นไม้
แต่แหม .. แกเล่นเดินมาจากทางวัด ก็เลยข้ามแล้วข้ามเลย
ไม่หันกลับมามองล่ะ จ้ำๆ มีสไลด์ก่อนเข้าบ้านด้วย เหอๆ
งี้แหละ ..... รองเท้ามันเจอพื้นปูนขัดแล้วชอบโชว์เอ๋อของเจ้าของ


ปล. การ์ดถึงเมกาแล้ว .. เค้าอุตส่าห์มาออนบอก ฮื่อ ก็ดีค่ะที่ถึง

 

 

..พฤหัส"สีส้ม"..

สวัสดีวันพฤหัส .. วันนี้สีส้มใช่ป่ะ?
ฉันเลยใส่เสื้อสีส้มแสดให้เข้ากับวัน(ไม่น่าจะเกี่ยว)





คือเข้าเรื่องเหอะนะ สายแล้ว ง่วงจัง
วันนี้ร้อนมาก มากๆๆๆ อ่ะ
แล้วก็เป็นพวกนอนต้องห่มผ้า .. ร้อนก็ร้อนยังจะห่มผ้า
ไม่ค่อยไหวจะทานทน อาบน้ำมากกว่าชาวบ้านแต่ยังร้อนไม่เลิก!!

แต่นั่นล่ะ.... กลางดึกฝนก็เลยเทกระหน่ำลงมาซะ .. อากาศเย็นไปเลย

...

ตอนเช้าเอาเม็ดฟักทองไปอบ ออกมากรอบกรุบๆ อร่อยดี




แม่กับตู่อยู่หลังบ้าน ทำข้าวผัดปลาอะไรกันก็ไม่รู้
ฉันไปนั่งอัพรูปมะม่วงที่ร้าน แล้วก็ไปนอนตอนสายๆมั๊ง น่าจะสักสิบโมงกว่าได้

บ่ายสองก็ตื่น มารับไม้ต่อจากตู่
ว่าไป วันนี้ตู่ช่วยเลี้ยงนายน้องให้พักใหญ่ๆเลยนะ
แต่นั่นแหละ เด็กนี้ ถ้าเห็นพี่หลับล่ะร้องลั่น
ส่งเสียงมาวอแวกันตล๊อดดด



วันนี้ทำอะไรบ้างนะ ออ ทำความสะอาดบันได ไปคิดค่าไฟ
ติดใบแจ้งหนี้ กับงานหลัก ...... เป็นยาม
แล้วก็เพราะรู้สึกเหนื่อย ๆ ก็เลยตื้อๆ
ตอนหัวค่ำที่เค้ากินข้าวกัน (น้องเค้าเป็นแม่ครัว) ก็กินไม่ลง
โน่น .. เกือบดึก นั่งกินคนเดียว อร่อยนะ กว่าจะรู้สึกว่าอร่อย ฮ่าๆ

...

ก่อนจะเช้า ทำดอกไม้กระดาษได้อีกหลายอันอยู่




ไปรื้อผ้ามาเลาะ ตัดไว้อีกสองชิ้น... จะรู้ป่าวนะว่าจะทำอะไร
โปรเจคใหม่ มาเรื่อยๆ เหอๆ



ก่อนจะเช้า เอายาทาเล็บมาทาเล่นอีกล่ะ
สรุปว่า ถึงตอนนี้ก็ยังดูไม่ออกเลยว่า สีอะไรกันแน่

ปล.ว่าจะทาสีน้ำเงิน แต่ให้เค้าเลือกให้.. จัดสีส้มอมชมพูนั่นอีกล่ะ

..no craft..

ช่วงนี้คล้ายจะวนเวียนกับเตรียมการสอนเด็ก
เรื่องของเรื่อง คือ อาทิตย์นี้พ่อไม่อยู่
คนจะเตรียมพวกโปรเจคเตอร์ ก็ต้องกลายเป็นฉัน
ดีที่ไม่ต้องไปนั่งฉายพีพีด้วย ไม่งั้นเด็กวุ่นวือหนักแน่ๆ

...

ทำดอกไม้ ตั้งใจจะสอนทำป้ายหน้าห้องนอน
ใครไม่มีห้องนอนจะไปแขวหน้าห้องน้ำก็แล้วแต่

ทำได้แต่ดอกไม้เมื่อวานนี้ .. จากที่จะให้ทำเอง กลัวจะเหลวเป๋ว
สู้เตรียมไว้ให้แล้วไปแต่งกันต่ออีกหน่อยไม่ได้
(แต่เด็กไม่ได้เรียนรู้...??)
ฉันเบื่อนิสัยบ้าความสมบูรณ์แบบของตัวเองเหมือนกัน
คิดเล็กคิดน้อยไปหมด เสียดายกระดาษอ่ะ แผ่นละห้าบาทก็เหอะ
เวลาตัดแบ่งให้ทำ ฉันก็จะพยายามสอนให้เค้าใช้ให้ประหยัด
แบ่งจัดตัดเท่าที่จัดให้ ต้องทำให้ได้ในความจำกัดที่ให้ไว้
แต่มันก็อดที่จะมีของเหลือไม่ได้.. เป็นขยะที่ยังใช้ได้
แล้วใครเก็บ? ..... คุณครูเก็บ รกบ้านครูอีก T^T

แม่ก็เลยแนะว่า ช่วงที่ตู่มาพักที่นี่ ก็ให้เค้าช่วยทำก็ได้
ว่าแล้วเดี๋ยวคงต้องได้ขนสมบัติไปให้ช่วยทำล่ะ ฮ่าๆ

...

เมื่อวานไปนอนเกือบเก้าโมง ไปกวาดจัดโต๊ะเก็บของรกๆ
แต่ก็ได้ประมาณนั้นแหละ.. โล่งขึ้น แต่ยังรกอยู่
ห้องฉันมันก็ห้องฉันล่ะนะ อาบน้ำแล้วก็นอน

ตื่นซะสี่โมงเย็น (ตื่นเวลาดีทุกทีเลยนะ เหอะๆ)
จัดห้องต่อ กวาดถู เปลี่ยนผ้าปู แล้วก็ลงมา
มาเป็นแม่ครัว ทำแกงไตปลาหม้อนึง กับไข่เจียวสามจาน
งี้แหละ .... จานเดียวไม่พอ ฮ่าๆๆ
แต่ทำเสร็จแล้วก็ยกไปให้เค้าหมด เหลือแต่แกงที่มีเป็นหม้อ
เลยได้เก็บรูปไว้



เวลาทำงานเหนื่อยๆ โดยเฉพาะกับข้าว มักกินไม่ค่อยลงเนอะ แปลกจัง
คล้ายอิ่มกลิ่นอาหารไปแล้ว...



เลยมากินกาแฟกับก๋วยเตี๋ยวลุยสวนที่พ่อซื้อมาฝาก
แถมโบโลน่าไปอีกแน่ะ .........อิ่มไปสิ
กว่าจะกินข้าวก็สามทุ่มโน่น

เที่ยงคืนเรียนรู้การต่อโปรเจคเตอร์ พ่อมีรายละเอียดเล็กน้อยที่ถ้าไม่ทำตามเป๊ะๆของจะพัง
พ่อก็เลยนอนดึก ต้องตื่นเช้าอีกด้วยนะ

...

คืนนี้ช่วยแม่รีดผ้า ซ่อมผ้า(พูดเหมือนทำเอง ... ป๊าว สนเข็ม)
กับจัดกระเป๋าให้พ่อ

ยังมีอะไรต้องทำอีกเยอะ
แต่ก็เอาเวลาไปเทกับการหาหนังสือสอนงานกระดาษที่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ
มันคงโบราณเกินไป ไม่ก็ยังไม่เท่าไหร่เลยไม่มีใครเอามาอวดโฉมในเนต

สุดท้าย ต้องทำตามแผนเดิม คือ
"ใครใครทำไรเชิญทำ อยากวาดตกแต่งอะไรก็ทำไป"
บอกตัวเองว่า .. ไม่ต้องเว่อร์มันทุกเรื่องหรอก -.-

...

เมื่อวานซืนเอาเสื้อผ้าเคลวินไปซัก ถอดรองเท้าไปปัดฝุ่นด้วย
ตอนถอดไม่ค่อยเท่าไหร่ ทั้งที่แม่กลัวขาจะหักมาก
สุดท้ายก็ถอดได้ ......






เช้านี้(เล่าไปเลย เดี๋ยวตื่นค่อยหาเรื่องมาเล่าต่อ)จัดการแต่งตัวให้ซะ
กว่าจะยัดเท้าใส่รองเท้าได้ เล่นเอามือซ้น
ตลกอ่ะ ...... แค่เรื่องตุ๊กตาก็แลลำบากไป๊ ฮ่าๆๆ


ปล. พ่อออกเจ็ดโมงกว่าแน่ะ ตู่มาพักที่นี่
เอาหม้อหุงข้าวมาด้วย .. =..= แซวว่า กลัวไม่มีอะไรกินเหรอ
เค้าว่า มาอยู่หลายวัน อีกอย่างที่บ้านก็มีแค่เค้าสองคน พี่โอ๋ก็ไปกับพ่อแล้ว
ตอนนี้ก็... เรียนรู้จะอยู่กับพวกคนกลางคืนให้ได้ล่ะกัน อิอิอิ

 

 

..Pollen of a Paper Flowers..

จริงๆ เกือบจะได้ไปภูเก็ตแล้วนะเออ
ตั้งใจกันว่าจะไปจันทร์-อังคาร ค้างด้วย
เค้ามีอบรมพี่เลี้ยง อาจารย์จากโบสถ์ที่กรุงเทพฯมากันหลายคน
แม่ก็ว่า ถ้าไปก็ถือว่า พาครอบครัวไปเที่ยวด้วย
เพราะพี่น้องในโบสถ์ก็มีไปแค่สามคน ถ้าไปด้วย รถก็ไม่ได้แน่นอะไร

แต่.. มันมีเหตุ ธุระไม่เสร็จ ลูกค้าบางห้องยังไม่จ่ายเงิน
ต้องรับฝากเรื่อง ฝากรถ ฝากโน่น ฝากนี่ ..
ไม่คิดว่าบางเรื่องรบกวนหรอก มันก็รับได้อ่าแหละ
ก็ไม่เป็นไร เพราะยังไงก็ต้องอยู่

...

ข้างบนเป็นข้อความที่พิมพ์ไว้เมื่อวาน ..(วันจันทร์)
แต่ลืมโพส มาลองทำดอกไม้กระดาษดู ทำเสร็จ ไปปิดไฟ
กลับลงมาปวดหัวมาก หลับไปจนเจ็ดโมง แม่เรียกให้ไปนอนที่ห้อง
บอกว่าจะลงมาตอนเที่ยง ....โน่น สี่โมงเย็น



พ่อกลับมาถึงตอนทุ่มกว่า เค้ากินมาม่ากัน
แต่แม่ทำแกงจืดเต้าหู้หมูสับกับแครอทไว้ให้น้องด้วย ..อร่อยดี แอบชิม
ฉันก็พลอยกินไปด้วย มื้อนั้นมื้อเดียว



มากินอีกทีตอนจะตีสอง แม่ต้มถั่วเขียว เค้าชวนกิน
"ไม่ต้องกินข้าวก็ได้ กินแต่ถั่วเขียว" ..ว่าไป ก็มีน้ำตาลนะ
แต่ถ้ากินข้าวคงจะย่อยกันยาวนาน
รีบตัดสินใจกินดีกว่า เพราะเดี๋ยวเว้นมื้อสุดท้ายกับมื้อแรกของวันตั้งสิบสองชั่วโมง

...

วันนี้เอา มินิ ฮาวทูมาให้ดู มีลิงค์ต้นฉบับมาให้ดูด้วยค่ะ
ของเค้าเป็นอังกฤษ เครื่องมือครบครัน ... ก็ลองดูกัน ทำได้อยู่แล้ว(ถ้าอยากทำ)




ส่วนที่เอามาให้ดู เป็นตัวกระดุมแต่งตรงกลาง
คือต้นแบบเค้าใช้กระดุม เลยไม่รู้จะเรียกว่าอะไรดี ..





















จริงๆฉันจะใช้กระดุมเหมือนเค้าก็ได้ แต่กลัวมันจะไม่ติดดี พลาสติกมันร่อนง่าย
ก็เลยใช้ผ้า ..
งานนี้ไม่ยุ่งยาก แต่เยอะมาก เพราะพอทำๆไป กลัวเด็กจะทำเองกันไม่ได้
ไม่ใช่อะไร ถ้าให้จับเข็มเด็กผู้ชายมักหน้าเบ้
จากที่กะจะทำแต่กระดุมผ้าให้อย่างเดียว เลยต้องทำหมด
อีกอย่าง .. กระดาษห่อของขวัญ ฉันเอามาทากาวติดกับกระดาษหน้าเดียวอีกชั้น
เพราะดูจากต้นแบบ กระดาษเค้ามีความหนานะ อย่างน้อยก็น่าจะแปดสิบมิลขึ้น บางทีอาจจะร้อยสิบ .. ก็เดาไป
แต่ที่แน่ๆคือหนาสักหน่อย ไม่งั้นพับยังไงก็ไม่ช่วยให้แข็งแรงได้



เอาเป็นว่า กันความยุ่งสำหรับเด็ก ครูทำให้เอง -..-
จะมีให้ไปทำเอง คงจะเป็นกระต่าย ไปดูแบบมาแล้ว แต่ยังไม่ได้วาด
อันนี้แหละ .... ทำเองล่ะจ้ะ

...

เป็นเพราะวันนี้ฉันทิ้งภาระไว้ให้แม่ทั้งวัน เลยปวดแขนเอามากๆ
นวดไปสองรอบ ทายาด้วย ก็คงดีขึ้นนะ แต่ต้องพักอ่ะ พักแขน
นี่วันพฤหัสพ่อก็เดินทางอีก

ว่าไป วันนี้ฉันไปนอน ตื่นแล้วต้องจัดห้องไว้ให้ตู่มาพัก
ห้องสามศูนย์เจ็ดแม่ขายไปแล้ว(พิมพ์อาราบิกยาก พิมพ์ไทยก็ลืม ตัวหนังสือนี่ล่ะ)
แม่ว่า เป็นพนักงานห้างโวค มาไม่ดูห้อง เช่าเลย .. ขอบคุณพระเจ้าค่ะ
หมดไปอีกห้อง ยังเหลือห้องเจ้าปัญหา ...... ทวงหลายรอบแล้ว กะล่อนจริงๆ
บอกจะมาจ่ายทุกที แต่ไม่โผล่หัว ที่นี่ไม่ไหวจะปล่อยกันจนสองสามเดือนหรอกนะ
ดิลสุดท้ายก็วันนี้แหละ.........มาตรการเด็ดขาด ไม่จ่าย ต้องย้ายออก





เหลือสามศูนย์หนึ่งกับห้องแอร์ ไม่เข้าข่ายให้เค้าพักทั้งนั้น
เพราะนอนคนเดียว เค้ามาอยู่ช่วงพี่โอ๋ไปกับพ่อ ก็นอนห้องเตียงเดี่ยวจะดีกว่า
(ขายหน้าห้องฉันล่ะงานนี้ เอิ๊กๆ .. อย่างอื่นไม่เท่าไหร่ โต๊ะเขียนหนังสือนี่สิ ไม่มีที่จะวางแล้ว)

...

เมื่อวานตอนลงมา ออกไปเก็บผ้า ฝนกำลังลงปรอยๆ
เหลือบไปเห็นถ้วยมาม่ากับแก้วน้ำตั้งไว้ราวกะกำแพงหน้าบ้านเป็นร้านขายก็ไม่ปาน
กำลังสงสัยว่า ทำไมช่างจะวางกันได้ไม่มีความเกรงใจเลย
พูดตรงๆว่า ไม่โกรธ .. เมื่อวานไม่โกรธนะ แต่วันอื่นไม่แน่
สงสัยจะเหนื่อยๆด้วยมั๊ง กับคิดว่า เก็บไปทิ้งเองก็ได้
เลยเอาถุงไปเก็บ แต่แจกสายตาอำมหิตไปให้เด็กที่ยังนั่งรอรถอยู่
ก็ไม่รู้ได้ผลรึเปล่า เพราะบางคนก็เอาไปทิ้งเองที่ฝั่งตรงข้าม
แต่บางคนก็คงเนียนวางไว้........เฮ้อ
(อุตส่าห์ไม่โกรธ แค่ฟอร์ม ปั๊ดโกรธจริงเลยนิ ฮ่าๆๆ)

กลับมา พี่ที่เค้าขายของเด็กอยู่หน้าร้านรองเท้าก็ให้ลูกมาเก็บขยะ
พอดีว่าเจอพวกเนียน แอบเอาถุงลูกชิ้นซุกไว้ที่ท่อประปา
ก็เลยให้น้องเค้าเก็บไปซะเลย ถือว่าฝากๆกันเนอะ
จริงๆเค้าก็รับปากจะจัดการให้อยู่แล้วนะ แต่ก็ไม่ค่อยหมดหรอก

ก็นะ .. เป็นความคิดอันไร้ความรับผิดชอบของระบบการบริหาร
ส่งผลกับประชาชน ตาดำๆ(รึเปล่า?) .....
ลูกเด็กเล็กแดงก็ยังไม่ได้รับการอบรมเรื่องจริยธรรม หน้าที่ความรับผิดชอบอะไรได้
ก็ผู้ใหญ่มันเป็นแบบนั้น .. มือถือสากปากถือศีล เด็กจะอะไรได้

สมควรให้เป็น "ถนนปลอดถังขยะ แต่ไม่ไร้ซึ่งขยะเต็มถนน"


ปล.ขึ้นต้นอย่างไรกัน กลางๆมีฮาวทู ลงท้ายกัดเทศบาล .. เอ๊ ไม่ใช่สุนัขนะ อิอิ
เค้าก็แค่.... พูดความจริงอ่ะค่ะ ;)