แต่ยังไม่ได้ทำอะไรเล้ย ได้แต่แอดเพื่อนบางคน
คือจริงๆก็ทำนะ ไปถ่ายรูปห้องมา แต่ไม่สวยอ่า
ต้องบอกว่าห้องของเราไม่สวยใช่ป่ะเนี่ย T^T
คงเป็นเพราะตอนกลางคืน เปิดม่านไปก็เท่านั้น
ได้คำแนะนำจากเจ้าหมีต้นมาหรอกว่าต้องถ่ายตอนกลางวัน
เมื่อหัวค่ำได้จากพี่อ้วนอีก ให้ไปลองยืนตรงนี้ๆ
แต่ว่า วันนี้ไม่ได้ไปถ่าย คงต้องยกยอดไปพรุ่งนี้เช้า(กลางวัน)
เพราะว่า ไปขนเตียงกับทำห้องพักอยู่ นี่ยังไม่เสร็จหรอก
คุยกับพ่อไว้แล้ว ว่าพรุ่งนี้จะเก็บให้หมด
...
เอางานฝีมือล่ะมั๊งมาแปะ
หลังจากไม่มีรูปแปะมาสองวันแล้ว
อันนี้ทำเพราะเก็บขวดน้ำได้บ่อยมาก เป็นขวดที่คนชอบมาทิ้งไว้หน้าบ้าน
เห็นฝามันน่าจะใช้ประโยชน์ได้ก็เลยเก็บมาลองทำดู
ถ้าทำอันเดียวคงเหงา ทำหลายอัน เอาไปให้แม่เลือก แม่ชอบพวกโทนเหลือง
คงไม่ได้ชอบเพราะมันโทนเหลือง แต่เพราะมันดูสวยกว่าพวกชมพู
ที่ส่วนของฝาโผล่ออกมา 555 เอาไว้ค่อยทำใหม่
นิสัยแบบที่ว่า นึกได้นึกทำ มันก็ไม่ดีเท่าไหร่
ตัดผ้าเล็กไปเลยใช้ริบบิ้นติดไปเลย ผลคือ.. ไม่ได้เรื่อง จะดีกว่าถ้าใช้ผ้าหุ้ม
แล้วก็เนี่ย ผลของความซุ่มซ่าม ทำปืนกาวลวกนิ้วไปหน่อย
กาวร้อนๆ ป๊ะเข้ากับนิ้วชี้ซ้าย เจ็บๆแสบๆตอนแรก ผ่านไปหลายชั่วโมงหายล่ะ
มีแต่ร่องรอยความซุ่มซ่ามทิ้งไว้ -.-
สรุปว่า วันนี้ก็ยังไม่ได้เย็บสักหลาดต่อ
เริ่มจะไม่แน่ใจด้วยมั๊ง เพราะพ่อก็ถามจังว่า ไปดูที่ร้านอื่นบ้างป่าว
พ่อเห็นที่ร้านขายเครื่องเขียน เค้าขายกันอันละ10-15 แบบติดกาว
พูดซะเรานึกอยากไปซื้อมาขายต่อเลยอ่ะ -..-
ก็อยากจะไปหรอกนะ แต่วันนี้มันไม่ทันไง มีแผนจะไปมาเธอร์ด้วย
อยากได้โฟม(ไม่ได้ใช้มาเป็นปีล่ะ แก่แล้วอะไรแล้ว ใช้บ้างเหอะเธอ)
จริงๆอยากได้ของการ์นิเย่ (บ้าง่ะ ชอบยี่ห้อนี้) ไม่รู้เลยว่ามาเธอร์มีป่าว
ไม่อยากเข้าร้านบู๊ท เดี๋ยวจะเดินหลงผิดไปยืนดูแผนกครีมอาบน้ำอีก
โรคจิตจริงๆ ชอบเหลือเกิน ของหอมๆเนี่ย -.-
...
จริงๆเมื่อเช้าไปนอนพร้อมกับความคิดที่ว่า ไม่คาดหวังอะไรเลยนะ
คือ ฉันว่า เรื่องของความรู้สึก บางทีมันก็เอาอะไรแน่นอนไม่ได้
ความรักในมุมมองของหลายคนก็คงเป็นแบบนั้น
ส่วนฉัน บอกได้แค่ชอบให้เป็นแบบนี้ ตรงนี้
คงบอกไม่ได้ว่า ใกล้แค่ไหน ไกลแค่ไหน
ฉันไม่รู้ว่า มันเป็นเพราะฉันไม่ค่อยมีสังคมอะไรมากหรือเปล่า
เลยดูแคบๆ อยู่ในวงคนที่จำกัด แต่ที่แน่ๆ ฉันไม่ชอบเดินหาใคร
แต่ใครเดินเข้ามาฉันก็พร้อมจะเป็นเพื่อนตามข้อจำกัดหลายๆอย่างของฉัน
รู้สึกดีที่เค้าโทรมามั๊ย .. รู้สึกดีนะ
แต่มันบอกไม่ได้ว่ามากแค่ไหน หรือยังไง
จริงๆก็คือ ส่วนหนึ่งของสมองจะบอกตัวเองเสมอ
ใครมาได้ก็ไปได้ ยิ่งเป็นอะไรที่ไม่รู้จักกันจริงๆ
(ก็หวังว่าจะอยากรู้จักกันให้มากกว่านี้ รับได้ไม่ได้ก็แล้วแต่
แต่ในมุมของฉัน...
ฉันอยากให้เขาอยู่ตรงนี้เพื่อฉัน แต่ถ้ามองที่เขา
ฉันอยากให้เขาได้สิ่งที่ดีที่สุดของชีวิต ที่เงินไม่สามารถซื้อได้
ความสุขที่รู้ว่าเป้าหมายชีวิตมีไว้เพื่อใคร อะไร และทำไม
เมื่อชั่งน้ำหนักสองด้าน อย่างหลังมันสำคัญกว่านะ ..มากๆเลยด้วย
ส่วนตอนนี้ก็ลองดูว่า ถ้าไม่สั่งให้ปลุก จะโทรปลุกป่ะ 555
ปล.ไม่ได้เศร้านะ ตอนแรกเหมือนคนอินเลิฟด้วย 555
แต่ก็.. โตแล้วมั๊ง หรือยังไงไม่รู้ อยากมองแบบผู้ใหญ่
มองแบบเพื่อคนอื่นมากกว่าตัวเอง
