อย่างน้อยก็ตอนที่มีเวลาเงียบๆ นั่งลงเพื่อเล่าเรื่องราวประจำวัน
แต่คิดอีกที.. ฉันเลือกเวลาไม่เหมาะสมเอง
เหมือนหลายครั้งที่ไม่ได้ใช้เวลาที่รู้สึกสดชื่นที่สุด ทำสิ่งที่สำคัญที่สุด
ปรับปรุง.. ซะนะ (ปรุงกันทุกวัน ปรับกันทุกปี ..เรื่อยไป)
...
ในเวลานี้ นึกเรื่องอะไรไม่ออกจริงๆ
ยกเว้นแต่เสียงน้ำกระทบหลังคา ..ทั้งคืน ตลอดคืนเลย
ความจริงก็ลงเรื่อยๆตั้งแต่เมื่อวานเช้า จนบ่ายๆ ก็ยังเห็นร่องรอยของฝนบนผืนหญ้า
ยังไม่ทันตกเย็นหรอก ฝนก็ลงอีกรอบ ..
อากาศหนาวเย็น เย็นชื้นเพราะสายฝน
ทำเอาคนไม่เคยเกี่ยงเรื่องอาบน้ำเย็น แตะถูกน้ำเย็นสักนิดสะดุ้งโหยง
จำไม่ได้ว่าใครบอกว่า เวลาฝนตก เราจะคิดถึงคนที่เรารัก
ทำไมต้องคิดถึงตอนฝนตกด้วยนะ.. ..
แต่ที่รู้ๆคือ...
ฝนตก ทำให้ตากผ้าไม่ได้
แต่ไม่เป็นไร .. มีเครื่องอบผ้า ทำให้ผ้านุ่มฟูด้วย
ฝนตก ทำให้เปิดหน้าต่างไม่ได้ เพราะฝนสาด
แต่ไม่เป็นไร ปิดหน้าต่างก็ป้องกันความชื้นได้บางส่วน เสื้อผ้าไม่เหม็นอับ
ฝนตก (ทั้งคืน) ไม่ได้เอาขยะไปทิ้ง
แต่ไม่เป็นไร วันนี้ก็ค่อยเอาไปทิ้ง เดินกลางวันปลอดภัยกว่ากลางคืน
ฝนตก พ่อเกือบไม่ได้ไปประจวบฯ เพราะกลัวถนนถูกน้ำท่วม ทางขาด
แต่ไม่เป็นไร เพราะถนนสายหลักไม่โดนผลกระทบ และพ่อก็ไปถึงเรียบร้อยแล้ว
ฝนตก ทำให้อยากเข้าห้องน้ำบ่อยๆ
แต่ไม่เป็นไร ของเสียจะได้ไม่ค้างคาอยู่ในร่างกายนานๆ
คงมีอีกหลายอย่างที่ฉันไม่ได้บอกเล่า
ซึ่งก็คงพบเจอกันได้ในทุกวัน..ที่... ฝนตก
ปล. ไม่มีรูปของฉันหรอก หยิบยืมเค้ามาทั้งนั้น
แต่ว่านะ.. ใครก็ได้ ช่วยหยิบเจ้าหมีสองตัวในรูปสุดท้ายไปที
ปล่อยให้เปียกฝนอยู่ได้ ... น่าสงสาร
