รู้สึกปวดหัวตุบๆ ซีกซ้าย
จำไม่ได้แล้วว่า ถ้าปวดซีกซ้ายหรือขวามันจะเกี่ยวกับ
สมอง หรือสายตา -.-
แต่ที่แน่ๆคือ เริ่มเกิดตอนพ่อบอกว่า
"พรุ่งนี้ไปโรงพยาบาลกัน"
เฮ่อ.... กลัวหมอฟัน T^T ขูดหินปูนเมื่อหลายปีก่อน
เจ็บปวดจนจำขึ้นใจ -*-
แต่ต้องไปทำนะ ไม่งั้นได้ใส่ฟันปลอมแน่ๆ งั่กๆ
วันนี้ตื่นเกือบเจ็ดโมง ตั้งปลุก6.05 ลุกแล้ว ดันนอนต่อ -*-
นิสัยจริงๆ อาบน้ำตาลีตาเหลือกลงมาเกือบไม่ทัน
แม่ทำแกงจืดฟักใส่หมูสับไป ข้าวฉันหุงเองแหละ ได้แบบที่ชอบซะด้วย
คือ แฉะ -.- (แต่ย่อยง่ายนะ จะบอกให้ เหอๆ)
พพช.วันนี้เรียน หนทางสู่ความมั่งคั่ง
ได้ข้อพระคัมภีร์ไว้ท่องจำมาสองข้อ
"บางคนยิ่งจำหน่ายยิ่งมั่งคั่ง บางคนยึดสิ่งที่ควรจำหน่าวไว้ยิ่งขัดสนก็มี
บุคคลที่ใจกว้างขวางย่อมได้รับความมั่งคั่ง
บุคคลที่รดน้ำ เขาเองจะรับการรดน้ำ"
สุภาษิต 11:24-25
เส้นทางนั้น ก็คือ ให้ออกไป
รูปแบบของการให้มีหลายประการ
- ถวายแด่พระเจ้า ให้ผลแรกกับพระองค์
- ถวายอนุสรณ์พระพร เพื่อให้เราระลึกถึงพระพรที่เราได้รับนั้นเมื่อเราลำบาก
หรือกำลังเผชิญกับการทดลอง
- ให้กับพี่น้องที่ขัดสน ช่วยเหลือกัน
- ถวายเพื่อพันธกิจในการประกาศข่าวประเสริฐ
- ถวายเพื่อสร้างพระนิเวศน์
- อันที่หก เหมือนจะถวายตามเทศกาลนะ (จากพระคัมภีร์อ่ะ อยู่ไกลได้ยินไม่ชัด-*-)
ส่วนเทศนา อ.สุจิตมาจากภูเก็ต มาเทศน์เรื่อง "ชีวิตคริสเตียนเหมือนการวิ่งแข่ง"
วิ่งไปให้ถึงเป้าหมาย วิ่งให้ถึงเส้นชัย
จากพระคัมภีร์ฮีบรู12:1-2
"เหตุฉะนั้นเมื่อเรามีพยานพรั่งพร้อมอยู่รอบข้างเช่นนี้แล้ว
ก็ขอให้เราละทิ้งทุกอย่างที่ถ่วงอยู่ และบาปที่เกาะแน่น
ขอให้เราวิ่งแข่งด้วยความเพียรพยายาม
ตามที่ได้กำหนดไว้สำหรับเรา
หมายเอาพระเยซูเป็นผู้บุกเบิกความเชื่อ
และผู้ทรงทำให้ความเชื่อของเราสมบูรณ์ พระองค์ได้ทรงอดทนต่อกางเขน
เพื่อความรื่นเริงยินดีที่ได้เตรียมไว้สำหรับพระองค์
ทรงถือว่าความละอายนั้นไม่เป็นสิ่งสำคัญและ
พระองค์ได้ประทับ ณ เบื้องขวาพระที่นั่งของพระเจ้า"
ทุกอย่างที่ถ่วงอยู่ อาจไม่ใช่บาป แต่เป็นอะไรก็ตามที่ขัดขวางไม่ให้เราวิ่งได้สะดวก
ความกังวลใจในบางอย่าง หนี้สิน การติดอยู่กับอะไรก็ตามที่ไม่ใช่บาปแต่ทำให้เรา
ห่างจากพระเจ้า สำหรับฉันตอนนี้อาจเป็นเกมส์นะ -.-
ส่วนบาปที่เกาะแน่น .. ตรงตัวเลย นิสัยบาปที่ยังไม่ได้ทิ้งมันไป
ตายต่อตัวเก่าแล้ว ก็ต้องทิ้งนิสัยบาปไปทั้งหมด
เพื่อที่จะวิ่งไปสู่หลักชัย โดยมีพระเยซูคริสต์เป็นตัวอย่าง
ถึงจะกลับบ้านตอนจบคำเทศน์ ไม่ได้อยู่ทานข้าว
แต่ฉันก็โกยหัวกะทิกลับมาแล้วล่ะ ที่เหลือก็คือนำมาใช้ให้มันเป็นจริงในชีวิต
ขอบคุณพระเจ้าสำหรับคำสอนที่หนุนน้ำใจค่ะ
รีบกลับเพราะลูกค้าจะเช็คเอาท์ห้องตอนเที่ยง
ไปเก็บผ้ามาซักแล้วแต่ยังไม่ได้ทำความสะอาด พรุ่งนี้จะทำล่ะ
ไว้ขายรายคืนได้อีกอ่านะ
ไปงีบตอนสี่โมงตื่นอีกทีเกือบทุ่มนึง
ลงมาแม่ก็นอนหลับอยู่ กะจะชวนไปงานสงกรานต์ แม่หลับเลยงดๆ
โทรนัดแตงไว้แล้วว่าเย็นพรุ่งนี้ไปทานข้าวกัน ต้องเตรียมของขวัญไว้ให้แตงเลย
ไม่แน่ใจว่าจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ T^T
หัวค่ำนั่งคุยพระคัมภีร์กับแม่
ฉันอยากจะทำตามหนังสือที่ได้รับมาวันนี้จัง
คือ อดอาหารอธิษฐาน 40 วัน เพื่อการปลดปล่อย 7ภูเขาที่ว่า
เลือกการอดได้ มีหลายแบบ เลือกอด 1มื้อต่อวันก็ดี จะได้มีแรงเลี้ยงน้องด้วย
ดึกแล้วแอบไร้สาระ ถ่ายรูปตอนหน้าซีดๆไว้
ติดแล้วนะ ออกนอกบ้านต้องแต่งหน้าบ้าง วันก่อนไม่แต่งไป
รู้สึกเหมือน...หลอน มากมาย
เล่นๆแล้วก็เอาขวดบิวตี้ดริงค์ คลอโรฟิลมาเล่นด้วย
ซื้อมากินจนหมดขวด -.- กะเอาขวดไว้ใส่น้ำ
เฮ่อ.. ซื้อเพราะเพคเกจแท้ๆ 555
ไปล่ะ น้องตื่น รีบป้อนข้าว ต้องนอนไว พรุ่งนี้ไปรพ.จริงๆ
