เดี๋ยวก็ไปกันหมดแล้ว.. ต่อไปต้องเดินคนเดียวแล้ว..... T^T
บรรยากาศภายนอกก็มีแต่สายฝนและสายลมมาเป็นระยะๆ
อารมณ์ความรู้สึกก็หงอยๆ จ๋อยๆ ไงพิกล
วันนี้แต่งตัวซะดีกะชวนแม่ไปดูลิปสติก
คุณนายแม่ไม่ยอมไปด้วย บอกว่ายังไม่อยากซื้อ
"เปลือง !!"
อันนี้ก็แล้วแต่แม่แล้วล่ะ
บอกเองว่า ลิปสติกเหม็นหืนแล้ว จะทิ้งแล้วนะ
มันเป็นอันที่เหมือนฝันส่งมาให้อ่ะ แม่ชอบเลยเก็บไว้ที่แม่
มาหยิบใช้เป็นครั้งคราว ใช้นานแล้วเนาะ..หมดอายุแล้ว
ก็เลยบอกว่า เดี๋ยวจะพาไปร้าน ไปบิวตี้แลนด์ก็ได้
เอายี่ห้อที่เค้าซื้อกลอสมารอบก่อน ไม่น่าเกินแท่งละ150
อยากจะซื้อให้ แม่ก็ไม่เอาตั้งแต่รอบก่อน ฉันว่า NYX ก็น่าจะโอเคนะ
ดูจากกลอส ก็โอเคอ่ะ (มันนิยามกันยังไงหว่า..โอเคเนี่ย)
ไม่อยากให้เค้าซื้อ เมเบลลีน เดี๋ยวบ่นราคาอีก ฉันซื้อ 189 ยังบ่นแพง
-*- จะแนะนำให้ซื้อมิสทีน รุ่นที่ คุณเพชราโฆษนาอยู่ตอนนี้
ก็มีแต่สีสันที่คุณนายแม่ไม่ชอบ -.- พวกชอบโทนสีน้ำตาลก็งี้
เมื่อวานรับปากดิบดีว่าจะไป วันนี้เปลี่ยนใจซะงั้น
อืม.. ต้องเข้าใจหัวอกคนทำบัญชีหน่อยเนาะ เห็นตัวเลขตลอด
จะซื้อให้แม่ก็ไม่รู้ว่าสีไหนดี (ซื้อให้แม่ ตังค์ใครล่ะ -.-)
รู้สึกว่าตัวเองอ่อนด้อยอังกฤษไปมาก ๆๆ ก็วันนี้ล่ะ
ปกติ ร้านดอกไม้ เค้าต้องเขียน Florist ใช่ป่ะ
แต่ฉันดันเขียน .. Flower shop
แม่บอกว่า ผิด ต้องเขียน ฟลอริสต์สิ
ไม่พอ มันไปแก้ใหม่ เป็น Flolist
อะไรกันนักหนา แค่คำๆเดียว เขียนผิดซ้ำซากอยู่ได้ -*-
คือ ทำห้องแรกของ ฟูฟูมิ ให้เป็นร้านดอกไม้ไง
แล้วไปซื้อป้ายวิ่งมาติด ก็เขียนข้อความใส่ลงไปได้
แต่ดันเขียนผิดอย่างที่บอก .. อย่าให้ใครมาเห็นเล้ย >.< อายเค้าๆ
มีเรื่องจะเล่า (ข้างบนไม่ใช่เรื่อง?)
เมื่อวานตอนค่ำ แม่ไปประชุมกลุ่มแคร์ที่เหนือคลอง
พ่อทำงานอยู่ข้างนอก ฉันอยู่กะน้อง
ตอนแรกก็เป็นโซฟาอยู่นาน เมื่อยล่ะ เลยเอาไปวาง(หลับแล้วไง)
กะว่า เดี๋ยวจะกวาด-ถูบ้านซะหน่อย
เดินจากที่นอนไม่กี่ก้าวมายังไม่ถึงประตูข้อเท้าพลิก
พลิกอีกแล้ว !!
ปวดมั๊ย ..? ปวดมาก น้ำตาไม่ไหล แต่ปวดอ่ะ
ไปไหนต่อไม่ได้ นั่งทรุดตัวอยู่ตรงนั่นล่ะ
ความคิดแรก ฉันคิดถึงยาคลายเส้น
แต่มันไม่ได้อยู่ในกระเป๋าฉันแล้ว
ก่อนนี้เคยแบกไปแบกมาอยู่ พอเจ็บตัวดันไม่อยู่ในกระเป๋าซะงั้น
รอสักพัก เดินกระเผกๆไปที่ตู้ยา
เอายามาทา แต่มันไม่หายปวดหรอกนะ ก็แค่กลิ่นยา
แล้วความคิดนึงก็เข้ามา .. ฉันนี่ช่างโง่เขลา
ฉันมีพระเจ้าที่โปรดรักษาได้ทุกโรค ทำไมไม่อธิษฐานขอ ใช้ความเชื่อซะ
ฉันคิดถึงข้อพระคัมภีร์ข้อนั้น
"ถ้าเจ้าเชื่อ เจ้าจะได้เห็นความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า"
ยอห์น 11:40
ฉันเชื่อนะ ฉันอธิษฐานขอ ขอให้ความเจ็บปวดหายไป ให้เดินได้ปกติ
แล้วฉันก็ลุกไปเอาเจลเย็นมาประคบข้อเท้าไว้ สักพัก
หลังจากนั้นก็ใช้ชีวิตตามปกติ เดินไม่ปกตินัก แต่ความเจ็บปวดหายไปมาก
ซึ่งต่างกับแต่ก่อน
(ฉันล้มบ่อยนะ ข้อเท้าพลิกไม่รู้กี่รอบอ่ะ ปีๆนึง เคยไปล้มนอกบ้านด้วย-*-)
ถ้าลงมือได้หกล้มข้อเท้าพลิก จะบวมเป๋ง อักเสบอยู่หลายวัน
ขึ้นห้องนอนไม่ได้ ต้องอยู่แถวนี้แหละ แล้วเดินไปไหนมาไหนก็ไม่สะดวก
แต่วันนี้ฉันกลับไปห้อง ขึ้นไปดาดฟ้า (ชั้น5)
ไปๆมาๆ อยู่แถวนี้ได้ ยังเหลือความเจ็บปวดเล็กน้อย
ที่เติมเต็มคือ ความเชื่อในฤทธิ์อำนาจของพระเจ้าที่โปรดรักษาฉันให้หาย
และจะยิ่งเชื่อมากขึ้นในทุก ๆ วัน ^-^
