ก๊อกๆ กลับมาแล้วจ้า เมื่อวานมาสลบหน้าบล๊อก กะจะอัพแต่ไม่ไหวจริงๆ เดินทางกันยาวนาน(นี่ขนาดไม่ใช่คนขับนะ เหอๆ) ขอบคุณพระเจ้าสำหรับทุกสิ่ง มีเรื่องผจญภัยเยอะ แต่ผ่านมาด้วยหมด ด้วยพระคุณพระเจ้า :)
ออกจากกระบี่ตอนบ่ายสามโมงวันอาทิตย์
พ่อเป็นมือแรก(ขับรถ) ไปขอเปลี่ยนมือเป็นน้านิดตอนช่วงสุราษฯมั๊งนะ
แบบว่า เริ่มเหนื่อยแล้ว แต่ยังไม่ทันเข้าเขตชุมพร รถเริ่มมีอาการ
เปลี่ยนเกียร์2ไม่ได้ คือมันต้องข้ามไปเป็นเกียร์3-4เลยอ่ะ
แล้วก็วิ่งแบบชะลอความเร็วด้วยการเปลี่ยนเกียร์ไม่ได้
เจอไฟแดง ตอนจะออกตัว เกิดเครื่องดับ เป็นอย่างนี้หลายรอบนะ
พ่อรับมาขับต่อ จนจะถึงชุมพร คุยกันว่าจะแวะที่ร้านอาหาร คุณสาหร่าย
เป็นร้านอาหารของคนเดินทางเส้นล่องใต้นี่ล่ะ ร้านใหญ่
แต่รถก็ไปดับอีกรอบตอนสี่แยกเข้าเมืองชุมพร(ร้านอาหารที่จะไปจอดมันเลยไปอีก)
แล้วพระเจ้าก็เมตตาให้ไปต่อ ไปจอดดับสนิทที่ร้านได้พอดี เหอๆ
ตอนเลี้ยวเข้าร้านน่ะ ยิ่งน่ากลัว เพราะต้องใช้เกียร์3แล้วเหยียบเบรคเอา
ไปถึงร้านก็เอาล่ะครับ งานเข้า เพราะแบบนี้จากที่คิดว่าจะไปนอนหัวหิน
ต้องหาที่นอนที่ชุมพรนี่ล่ะ พ่อไปขอเบอร์ติดต่อช่างจากป้อมตำรวจตรงนั้น
แม่ก็โทรหาน้าไหม (ภรรยา อจ.ที่โบสถ์ชุมพร)
แล้วพวกพี่น้องที่โบสถ์ชุมพรก็มารับเรา ไปนอนค้างที่โรงเรียนสอนเสริมสวย
มีที่พัก ไม่ได้จ่ายเงิน เจ้าของบ้านดูแลดีมากเลย
ตอนเช้าพ่อไปจัดการเรื่องรถแล้วก็กลับมารับพวกเรา ออกจากชุมพรกันตอน11โมง
ไปถึงนครปฐม ไปหลงทางอีกพัก -.- เพราะที่เราจะไปมันกำแพงแสน
แล้วไม่มีแผนที่ กว่าแม่จะโทรถามอาจารย์ที่ไปกันก่อนแล้วก็เข้าเขตเมืองไปตั้งเยอะ
ได้ยินเค้าบอกว่าเลี้ยวไปทางสนามจันทร์ ก็ไปวนหาพระราชวังสนามจันทร์อีก
ขอโทษ ขับไปถึงทางเข้าเลยล่ะ 555 ให้ยามตรงนั้นบอกทางมาอีก
ไปถึงม.เกษตรกำแพงแสนแล้ว แม่กับพ่อเข้าไปที่ห้องประชุมก่อน จะไปเอากุญแจจากพี่อ๋อย
ระหว่างนั้น ฉันกะนายน้อง กับน้านิดและเจ้ากลอรี่ก็นั่งรอบนรถ
พักใหญ่ๆ ล่ะโทรหาพ่อ ไม่รับแฮะ ไม่ถึงสิบนาทีมั๊ง แม่ก็โทรกลับ
"ไปไหนกันอ่ะ ทำไมอยู่ที่รถ" งงครับพี่น้อง นั่งอยู่ในรถเนี่ย
หันไปข้างๆกัน เห็นรถของโรงเรียนเสริมสวย
(ที่ไปค้างเมื่อคืน แล้วเค้าก็เอาไปรับเราจากร้านอาหาร)
เลยบอกให้แม่มองหารถโรงเรียนเสริมสวยนะ อยู่ตรงนั้นแหละ เลยมานิดนึง -..-
ฉันคิดเลยนะ การที่ให้รถเราไปเสียตรงชุมพร ก็เพราะพระเจ้ารู้ว่า
แม่จะมาหลงทางอีกที่นี่ (มันมืดแล้วไง ทุ่มกว่า ไม่มีไฟสว่าง) ให้เห็นรถคันนั้นแล้วก็จำได้
วันจันทร์ก็เลยไม่ได้ร่วมกิจกรรมอะไรกับเค้าเลย เพราะมาถึงค่ำแล้ว
ต้องพาลูกเล็กเด็กแดงเข้าที่พัก
หยุดเรื่องเล่าของวันแรกก่อนดีกว่านะ คือภาพไม่เยอะหรอก
เพราะไปกับน้อง หยิบกล้องมาถ่ายยากมากเลย
เจอคนรู้จักเก่าๆ พี่น้องคริสเตียนที่ไม่เจอกันเป็น10ปี
เห็นฉันเข็นรถนายเมย์ไปก็คิดว่าลูกฉัน -.-
ไปอุ้มเจ้ากลอรี่ ก็ว่าเป็นลูกฉันกันอีก.. ฮากันไป
พรุ่งนี้เล่าวันที่สองกับสามต่อ *-*
วันนี้ได้รองเท้าจิ๋วของสองสาวแล้ว
รอบนี้ได้ถูกที่สุดเท่าที่เคยซื้อมา คู่ละร้อย ฟรีค่าส่ง
แต่พอล่ะนะ ผ้าใบ4คู่ แบ่งกันใส่พอเต๊อะ
อยากได้แบบอื่น รอคุณนายแม่ว่างทำให้นะจ๊ะ
(ให้ฉันทำ คงจะได้ใส่อ่ะ -.-)
ตีสาม น้องหลับ ดีนะ เดี๋ยวไปล้างจานดีกว่า
อืม.. การไปค่ายครั้งนี้ หนุนใจให้ตัดสินใจจะพาน้องไปคริสตจักรทุกอาทิตย์
ไปหนุนน้ำใจพวกพี่น้องด้วย :)
