วันนี้นอนเยอะมากเลย ตั้งปลุก12.45
ตื่นเกือบสี่โมงเย็น .. ทำไปได้
นอนมาก ไม่ดีเท่าไหร่ ทำให้ปวดหัว
แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้วล่ะ
ก่อนนอนอ่านหนังสือ Reduce Me to Love
อ่านไปอีกบท แล้วก็หลับ
พ่อหยิบไอเดียจากหนังสือเล่มนี้มา จะทำกิจกรรมที่โบสถ์
ให้เอาของที่มีอยู่ที่บ้าน เป็นของที่เราอาจไม่ค่อยใช้งาน
แต่ยังมีประโยชน์ ให้เอาไปแบ่งให้คนอื่น
ในหนังสือ ผู้เขียนได้พูดถึงการให้ด้วยความรักที่มากยิ่งกว่า
ยิ่งกว่า การให้ในสิ่งที่เราไม่ต้องการ
มีคำหนุนใจให้เรากล้าให้ในสิ่งที่จะช่วยเพิ่มกำลังใจให้คนอื่นด้วย
แม้ว่า บางอย่างที่เราให้ออกไปจะเป็นของที่เรารัก
เพราะรักคือการให้ พระเยซูคริสต์ทรงรักโลกจึงได้สละพระชนม์บนไม้กางเขน
การมอบชีวิตให้เป็นค่าไถ่ของความตาย เจ็บปวดมากกว่าสิ่งของ
แต่ฉันขอเริ่มให้จากสิ่งที่ มีแต่ใช้ไม่ทันหรือ ยังไม่มีโอกาสจะใช้ก่อน
บางอย่างที่ชอบจริงๆ ขอเก็บไว้รักก่อนนะ >.<
อย่างบรรดาสาวๆในสังกัด ให้ไม่ได้จริงจริ๊ง 555
ฉันค้นกระเป๋าที่ยังดีอยู่ ยาหยังให้ไว้หลายปีแล้ว
ไม่ได้ใช้แน่ๆ เป็นกระเป๋าใส่ซองสารพัด
ได้ชุดกล่องใส่อาหารและขวดน้ำไปโรงเรียน
เป็นของแถมจากผ้าอ้อมสำเร็จรูปของน้อง แต่มันน่ารักเลยไม่เคยให้ใคร
เก็บเอาไว้ ไว้ใส่กระดาษโน๊ต -.- หวงรุนแรง มีคนขอก็ไม่ให้
แต่วันนี้หยิบออกมาล่ะ เก็บไว้ก็ทำได้แค่นั้น ให้คนอื่นไปล่ะกัน
ค้นตู้โน้น ค้นตู้นี้ เจอผ้าเช็ดหน้าผืนสีแดง
ไม่ได้จะให้ใครนะ แต่ถ่ายรูปมาให้ดู
เป็นของที่ไปเฝ้าตื๊อขอจากน้องตัวเล็กคนนึง
ตอนนั้นกำลังจะย้ายจากเพชรบูรณ์ไปตาก
ขอเป็นที่ระลึกล่ะกัน -0- ย้ายแล้วจะไม่ได้กลับมาอีกแล้ว
แบบว่าชอบของเค้ามาก ขอกันดื้อๆเลย -..-
เด็กชายตัวเล็กคนนั้นก็ยึกๆยักๆอยู่พักกว่าจะให้
แต่ก็บอกให้ฉันเก็บของเค้าไว้ดีๆ
ผ่านไป 14 ปี พี่ก็อยากจะบอกว่า ยังเก็บไว้ดีอยู่
ยังไม่บุบสลาย :) ป่านนี้น้องคงโตขึ้นเยอะเลย ไม่เจอกันนาน
ส่วนพัดสีฟ้า คิดๆว่าจะยกให้ยาหยัง
เพราะซื้อตอนไปดูกายกรรมของจีนด้วยกัน ต้นปีก่อน
แต่ขอคิดอีกทีนะ ที่ยังต้องคิดว่าจะให้หรือไม่ให้เนี่ย
ไม่ใช่หวง แต่ห่วงว่า เวลาเค้ากลับบ้าน จะแบกของเยอะไป-*-
อาจจะให้สร้อยข้อมือที่ทำจากสร้อยคอ ที่ใส่ตอนไปอบรมก่อนเรียนจบแทน
ส่วนใหญ่ของของฉันมักเป็นของที่ระลึก คนนั้นให้ คนนี้ให้
ที่ซื้อเอง ใช้เอง ไม่มากไม่มาย ไม่ใช่ของมีค่ามีราคา
พอจะเลือกจะหยิบออกมาให้ใครสักที
มักคิดว่า ..ทำให้ใหม่ดีกว่าไหม หาซื้อให้ใหม่ดีกว่าไหม
แต่การริเริ่มคิดจะให้ .. ก็ดีกว่า ชีวิตนี้เป็นเพียงแต่ผู้รับอย่างเดียว..
เนื่องจากตื่นซะเย็น กว่าจะลงมา กว่าจะได้กินข้าว
ปาไปซะทุ่มกว่า -*- มื้อแรกของวันทุ่มกว่า
ตอนสามทุ่มเหมือนจะหิวๆ แต่ไม่มาก
เลยชงเม็ดแมงลักผสมโอวัลตินไฟวท์เกร็น
ก็พอกินได้นะ แหยะๆหน่อย -.- แต่อร่อยดี
แต่.. ตอนนี้ เที่ยงสี่สิบ หิวจริงๆ 555
ไปต้มมาม่าล่ะ -..-
อ่อๆ จะไปซะแล้ว ลืมเล่า
เข้าไปปูเป้ ปูเป้เปลี่ยนฉาก(เฉพาะช่วงนี้)
น่ารักเลย -0- เข้ากับฤดูฝน คิคิ
เสียแต่.. ฉันจนกรอบสุดขีด T^T
ซื้อแค่ร่มกับตุ๊กตาไล่ฝนก็จะหมดตัวแล้ว..
