นอนน้อย เบลอๆ เอ๋อๆรับประทานนิดหน่อย
งานพิมพ์บทเรียนก็ยังไม่เสร็จ
-.- ยังอีกสักครึ่งนึง
พ่อบอกว่าไม่เป็นไร ใช้ครึ่งเดียวก่อน -0-
(เดี๋ยวทำต่อน่ะ ไม่ติดเกมส์แล้ว 555)
อยากจะเล่าอย่างต่อเนื่อง งั้นขอไปพิมพ์ให้เสร็จก่อนนะ
มี25หน้า ไป19แล้วล่ะ
เสร็จแล้ว ตีหนึ่งกว่า พอดีๆ (พอดีกับอะไร?)
เมื่อเช้าไปนอนตอนตีสี่ครึ่งอาบน้ำ กว่าจะหลับ
นานล่ะมั๊ง ฟังเพลง Lullabyไปหลายเพลงเลย
ตั้งปลุกไว้7โมงก็ตื่นได้นะ อาบน้ำแล้วลงมาข้างล่าง
กว่าจะไปงีบอีกทีก็สี่โมงเย็น หลับไปสักชั่วโมงมั๊ง
ห้องนอนร้อนมาก เตียงร้อนสุดยอด 555
เหมือนซาวน่ายังไงยังงั้นเลย ฝนไม่ตกแดดเปรี้ยงๆไม่เป็นไรหรอก
แต่คิดว่า ข้างบ้านตัดต้นไม้ แสงเลยลงห้องฉันจังๆด้วย -0-
เอาน่า ไม่ใช่ว่ามีปัญหาอะไรนะ ดีออก แบคทีเรียคงตายเกลี้ยง เอิ๊ก
วันนี้เอนทรี่ที่ 555
อยากจะเขียนเรื่องขำ ๆ แต่มึนง่วงๆอยู่เลยนึกไม่ค่อยออก
เอา กล้องสองตัวมาแฉยามดึกกันดีกว่า
ช่วงนี้ไปไหนมาไหนจะพกทั้งสองตัว
คือตัวใหม่และตัวเก่า ตัวเก่าคือรำไร
ส่วนตัวใหม่ ตั้งให้ว่า "ซมซาน"
เพราะตอนฝากให้แม่ไปดูให้ พ่อก็ไปจ่ายเงินให้เค้าก่อนลองกล้อง
T^T อาการเหมือนกล้องถูกยัดเยียดมาไงไม่รู้
แต่ก็โอล่ะนะ เพราะยังไงน้องซมซานก็ช่วยให้สาวๆเค้ามีสีสันในสวนหลังบ้านได้
-0-
ส่วนรำไร เวิรคมากสำหรับงานซูม ..ซูม
เพียงแต่บางครั้งแฟลชก็อลังการเกิน จ้าไปหน่อย จะปิดก็เกรงใจ
ถ้าปิดภาพก็จะไปหาแสงสว่างอันเจิดจ้าทันที -.-
เมื่อเช้าตื่นเช้า มาช่วยแม่ทำผัดหมี่ (จริงๆล้างจานอย่างเดียว 555)
อร่อยอ่า แต่ไม่ได้ถ่ายรูปมา เป็นหมี่เหลืองเส้นใหญ่ ผัดใส่หมูกับเต้าหู้และผักกวางตุ้ง
ผัดแบบนี้ถ้าไม่กินกับพริกน้ำส้ม จะเลี่ยนมาก
ได้พริกปั่นใส่น้ำส้มสายชู เติมเกลือเล็กน้อย อร่อยแบบถ้าใส่เยอะ
อาจจะแสบท้องแสบใส้กันไปพักใหญ่ๆ ดังนั้นรับประทานต้องระวังนิดนึง
ตอนเย็นพ่อทำข้าวหมกไก่ นึกยังไงไม่รู้
ไปเอาสูตรของบังที่ตลาดมาทำ มันไม่เหมือนกันก็ตรง..
หม้อของบังเบ้อเริ่ม ความร้อนทั่วถึง แต่หม้อบ้านเราถ้าใส่ข้าวเยอะ แล้วใส่ไก่ต้มเครื่อง
ที่ยังไม่ทันสุกดีลงไป มันจะพาลไม่สุกกันทั้งข้าวและไก่
ผลลัพธ์เห็นกันตอน จานที่2-3
ฉันกินจานแรก นอกจาก เครื่องน้อยกับจืด ไม่รู้สึกว่าไก่ดิบกับข้าวไม่สุก
แต่ตอนนี้แม่จัดการแล้ว เอาเครื่องมาเติมลงไป แล้วยกมานึ่งทีละถ้วย
แทนที่จะได้ข้าวหมกไก่เม็ดสวยๆเรียงน่ากิน กลายเป็นข้าวนุ่มๆแอบนิ่มพอควร
แต่เอาน่ะ ทานไปเถอะ ย่อยง่าย -0-
สุดท้าย แต่ไม่ท้ายที่สุด
ช่วงเย็นไปนอน ที่ไม่ได้หลับง่ายนอกจากอากาศร้อนแล้ว
ยังติดหนังเกาหลีด้วย -.- ไม่ใช่หนังแนวโรมานซ์หรือคิกขุเลยนะ
ออกแนวชีวิตรันทดด้วย นางเอกเป็นลูกครึ่งเกาหลี-เวียดนาม
ไม่ได้ตั้งใจดู ไม่ได้ตั้งใจติด แต่ดูแล้วอยากดูต่อ เอิ๊ก
ทำให้ตอนนี้กลายเป็นแพนด้าเต็มขึ้น ขอบตาดำจนเกินเยียวยา
ตื่นนอนมาแทนที่จะรีบลง หันออกไปนอกหน้าต่างเลยเพิ่งรู้ว่า
วันก่อนกลัวฝนจะสาด ถึงได้ปิดหน้าต่างซะเกือบมิด ..นั่นสิถึงได้ร้อนนักหนา
เปิดหน้าต่างออก เห็นแสงตะวันกำลังจะลาขอบฟ้า
แต่อย่าคิดว่ามันจะสวยอะไรนัก(จากภาพในกล้องของฉัน)
ของจริงน่ะงดงามนัก แต่เก็บภาพไม่ได้ความเอง หลังคาบ้านอื่นบัง-.-
และ..พอถ่ายย้อนแสง ซมซาน ก็ทำได้ดีเท่านี้แหละ -..-
อ่อ วันนี้เพื่อนในเอ็มที่นานๆปีจะทักมาสักที ทักมา
ถามเหมือนประโยคสำเร็จรูป
สบายดีไหม ? .. งานยุ่งไหม ?
เราก็ตอบไป ไม่ว่ากัน ไม่ได้สนิทกันแต่อยากคุยก็คุย
ไม่ค่อยปฏิเสธการคุยอะไรกับใครถ้าไม่ทำพฤติกรรมน่ารำคาญ
เพียงแต่ พี่ท่านมาถามว่า แต่งงานแล้วยังครับ
ก็ตอบไปว่า .. ยัง (ตอบว่าแต่งแล้วก็ดีหรอก แต่ไม่อยากโกหก บาปอ่ะ)
เค้าก็ถามมาอีกว่า .. งั้นคงมีแฟนแล้วนะครับ
ก็ตอบไปว่า .. ดูๆกันอยู่ค่ะ (ดูอะไรไม่รู้ ตอบมั่ว ไม่อยากจะดูเป็นโสดตลอดศก
ถึงแม้ใจจริงฉันก็ไม่เดือดร้อนอะไร เพียงแค่รำคาญว่าจะถามอะไรนัก)
ทีนี้แหละ .. ไม่ถามอะไรต่อเลย
เออ ดีเนาะ มีคนเป็นห่วงเรื่องคู่ครอง
นี่ถ้าได้แต่งงานแล้วคงถาม ท้องยังครับ มีลูกยังครับ
ถ้าดูท่าทางจะวุ่นวาย เหมือนมีปัญหา มิถามว่า จะเลิกกันยังครับเหรอ
-..- ไม่ขำแล้วแฮะ ออกแนวบ่น
หัวค่ำพิมพ์งานให้พ่อ เป็นเอกสารบทเรียนเรื่องการทำงานเป็นทีม
ฉันชอบอ่านไปด้วยนะ ได้ความรู้และได้ข้อคิด
เจอประโยคหนึ่ง ว่า....
“ครึ่งโลกนี้ประกอบด้วยคนที่มีอะไรจะพูดแต่ไม่สามารถพูดได้
และอีกครึ่งโลกเป็นคนที่ไม่มีอะไรจะพูดแต่ก็พูดอยู่เรื่อย ๆ"
อ่านแล้วสะดุดทันที .. ฉันมักเป็นครึ่งหลัง -*-
ถ้าไม่ปรับปรุงการพูดจาอย่างไร้สาระ ฉันก็จะไม่มีอะไรจะพูด
แต่ก็พูดอยู่เรื่อยๆไป อย่างนั้น...
ต้องระมัดระวังความคิดและคำพูดให้มากขึ้นแล้วล่ะ
