10.34 รู้สึกมึนหัว
ไม่แน่ใจว่า อาการจากหวัดที่ก่อตัวไว้หลายวันแล้ว?
หรือจากหน้าจอโน๊ตบุคที่กำลังจะลาโลกไปอันนั้น?
ทานยาแล้ว อยากพักสายตาอ่ะตอนนี้
...
.........
ยังนอนเช้าอยู่เหมือนเดิมอ่ะช่วงนี้
ต้องรอพ่อปรับเวลา ฉันจะได้นอนเร็วขึ้น
ก็ไม่เป็นไร นอกเสียจากตื่นบ่าย แล้วต้องมาทำงานเอาตอนดึก
............
วันนี้ฝากพ่อส่งของให้เหมือนฝันแล้ว
ก็รู้สึกผิดมากๆ ไม่ใช่ผิดที่ส่งของให้เพื่อน
แต่เคยคุยกับแม่ไว้ว่า จะซื้อสะสมไว้ให้เค้า แล้วรอส่งให้ตอนกลับไทยแล้ว
แต่พอตอนนี้ก็นึกปุบปับเอง อยากจะส่งไปให้เลย
เรื่องเงินไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่เป็นเรื่องที่ต้องคิดให้มากก่อนจะจ่ายไปกับเรื่องอะไร
แล้วที่สำคัญ ฉันก็ไปโวยใส่พ่อด้วย
เพราะอยากให้พ่อลงทะเบียนให้ แต่พ่อว่า ลงทะเบียนมันตั้ง 360
เออเนาะ ของในนั้นไม่ถึง200 อยู่ในราวร้อยกว่าเอง
-*- ค่าส่งแพงกว่าของจริงเลย
แต่พ่อก็ตัดสินใจส่งไปในราคาที่พ่อรับได้
เจ้าหน้าที่ปณ.เค้าบอกว่า จะถึงภายใน1เดือน
ก็ขอพระเจ้าอวยพรให้ถึงเถอะ -.-
รู้สึกจะ 140 กว่าบาทอ่ะ
มันรู้สึกผิดกับแม่ ที่ทำเหมือนเราหน้าใหญ่
นึกอยากทำอะไรก็ทำ ไม่คิดใคร่ครวญให้ดีก่อน
ในภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ เรื่องที่ต้องระวังให้มากคือการใช้จ่ายนี่ล่ะ
ก็จริงนะ ... ฉันจะระมัดระวังให้มากแล้ว
และที่ต้องระวังยิ่งกว่า คือ อารมณ์เสียที่พุ่งเร็วมาก
............
ตอนบ่าย ตื่นมากินข้าวกับแม่
พอพ่อกลับจากไปรษณีย์ ก็ซื้อขนมจีนมาฝาก
เลยนั่งกินกันต่อ
สักพักคุณฝ้ายก็เอาสับปะรดมาฝากแม่
ลูกใหญ่โตมาก ว่าจะถ่ายรูปมาลงแล้ว
ยังไม่มีเวลาไปจัดฉากเลย
ตอนหัวค่ำ แม่จับนายติงตัดผม ตัดไปตัดมา เกรียนเป็นทหารเกณฑ์ไปซะงั้น
ดูแล้วก็ขำๆดี หัวเหมือนไข่เต่า -.-
น่าจะช่วยลดความร้อนให้น้องพอควร
............
ตอนหัวค่ำ นายน้องเพิ่งจะยอมกินข้าว
ก็งี้ล่ะนะ พอจัดเตรียมอย่างดี เป็นข้าวต้มกุ้งหอมอร่อยล่ะไม่กิน
มากินข้าวกับไข่เค็มแล้วก็แกงจืดเก่าที่เอามาอุ่น
555
รักจัง นายหัวเลี่ยนเตียนโล่ง
