..ข้อคิดจากกระเป๋า..

เมื่อวานตอนไปเดินLotus กับเพื่อน ก็เห็นหรอกนะว่า แตงถือกระเป๋า
ที่เป็นของขวัญจากมาดามไปด้วย แต่ฉันไม่ได้เอาไปอ่ะ รู้สึกที่มีมันใบเล็ก
(แต่ก็ใหญ่กว่าของแตง) แตงได้เป็นของขวัญคริสมาสต์ แต่ฉันได้เป็นของขอบคุณ
ที่ช่วยพิมพ์เอกสารเรื่องการจ้างงานให้(ใช่ป่ะหว่า แบบว่าลืมๆ)

พอไปเดินด้วยกัน ก็เห็นมีขายในร้าน
ถ้าขนาดเท่าของยาหยัง ราคาอยู่ที่ 650

แพงเป็นบ้าเลย ยี่ห้อเนี่ย Lesportsac แต่สงสัยจะไม่ดังในญี่ปุ่นเท่าไหร่นะ
เพราะไม่มียี่ห้อนี้ในเวปตุ๊กตาอ่ะ

ส่วนที่ฉันถือเนี่ย ราคาก็คงจะย่อมเยาว์ลงมาหน่อยล่ะ
แต่เนื่องจากใบมันเล็ก ไม่ค่อยชอบกระเป๋าเล็กเกิน(จริงๆมันก็ไม่เล็กหรอก)
ไม่เหมาะกับตัวเอง เลยมักจะถือใบที่ใหญ่กว่านี้สักนิด
บางอันก็ไปสอยของเก่าน้ามาถือ จนน้องเรียก... "คุณนาย"
แต่จริงๆเปล่าเลย คุณนายพกตังค์ไม่ถึง500  ..เหอะๆๆ

อันนี้ของแตง สีดำลายผีเสื้ออ่ะนะ ใบจะเล็กลงไปอีก(ค่อยๆหดลงไปเรื่อย)
แต่ขนาดพอเหมาะ ใส่กล้องได้ มือถือได้2เครื่อง แถมกระเป๋าตังค์อีกแน่ะ

...

แต่.. จริงๆแล้ว ตอนนี้กระเป๋าที่ครองใจฉัน(ไปเต็มๆ)
มันเป็น เจ้านี่ๆๆ

ตะกร้าสานของแม่เนี่ยแหละ -.-
สีก็เหมาะกับทุกโอกาส อาจเพราะช่วงนี้เลือกอะไร ๆสีขาว - ดำ ด้วยมั๊ง
ก่อนจะมีเหตุการณ์ถวายอาลัยฯ นะ (เดี๋ยวจะหาว่า บ้าฮิตตามกระแส)
ที่คิดก็คงเพราะ มันเป็นของแม่ เลยออกจะเห่อๆ อยากได้มั่ง งิงิ
ทั้งที่จริง มายืมแม่ได้ตลอดแหละ

พอทีนี้ ก็มาบ่นว่าอยากได้ เลยโดนแม่ถามว่า
"ตอนนั้นทำไมไม่เอา แม่ก็ถามแล้ว..." -.-

 

...

เรื่องนี้ทำให้คิดถึง กระเป๋าสตางค์ของ Anna Sui
 ที่แม่ได้เป็นของขวัญจากน้าวรรณเมื่อปีที่แล้ว

อยากได้อ่ะนะ เห็นลายกุหลาบบนพื้นสีชมพู ชอบจริง ชอบจัง
ไปถามขอ ๆ แม่หลายรอบ แม่ก็บอกยกให้ตั้งแต่ครั้งแรกแล้ว
แต่ก็ยังไม่เอา แล้วพอได้มาจริงๆ โน่น อยู่ในกระเป๋าสะพายสีขาว
ยังไม่ได้หยิบมาใช้ ไม่เคยเอาออกงานที่ไหนเลย เหอๆๆ

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อะไรที่มันยังไม่ได้เป็นของเรา มักจะมีค่าชะมัด อยากได้ๆๆ
แต่พอได้มาแล้ว เก็บไว้...ให้อุ่นใจก็พอ

-*-

กับสิ่งของ แบบนี้ก็ไม่ดี
กับคน อย่าให้ฉันเป็นแบบนี้เลย...