ไม่สวยหรอกนะ .. ไอเดียก็อาจไปซ้ำกับใคร
แต่มั่นใจ ไม่ได้ลอกใครมาแน่ๆ (ฉันเป็นคนยอมรับความจริงนะ ก๊อบก็บอกก๊อบ)
ชื่อเกมส์ "เลี้ยวไปไหน?"
จุดประสงค์ของเกมส์คือ ใช้เพื่อประกอบบทเรียน ..
ทุกคนมีทางเลือกในชีวิตเสมอ แค่จะเลือกไปทางดี หรือทางไม่ดี
และไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม แต่ความบาปก็คือความบาป
และผลของมันคือความตาย (ฉันจึงทำปลายทางของถนนบาปเป็นรูปหัวกระโหลกไขว้)
เป็นเกมส์ที่เอาไปปรับใช้กับอย่างอื่นก็ได้นะคะ
เกมส์คำศัพท์ หรือคิดเลข .. ขึ้นอยู่กับจินตนาการของเราแหละ
อุปกรณ์ก็มีกระดาษแข็ง กระดาษหลังเทา กระดาษสี(ถ้าอยากตัดแปะ ซึ่งสวยดี)
ฝาขวดพลาสติก สี แม่เหล็ก สองอัน .. ฉันใช้อันกลมๆเล็กๆ
ชิ้นแรกเป็น ตัวเลื่อนด้านล่าง จะตัดทำเป็นทรงอื่นก็ได้นะ
เอาที่จับแล้วเลื่อนง่ายๆ ติดแม่เหล็กด้วย (ในรูปยังไม่ได้ติด)
ส่วนฝาขวดก็เอามาติดแม่เหล็กเหมือนกัน
อ่อ ตอนติดต้องสังเกตว่า ด้านที่โชว์ของตัวเลื่อนจะดูดกับฝาด้วยนะคะ
(อธิบายไม่ถูกวุ้ย ฮ่าๆๆ) แต่คือ เข้าใจเนอะว่า แม่เหล็กมันมีดูด และผลักกัน
ส่วนฝาเนี่ย ด้านบนเราจะตัดกระดาษแข็งวาดรูประบายสี (ของฉันทำเป็นหน้าคน)
แล้วเอามาแปะกาวติด ปิดแม่เหล็กด้านในไว้
ส่วนกระดาน ก็วาดถนน มีเส้นทางตามที่ต้องการ แล้วก็ตกแต่ง
ก่อนจะเอาไปทากาวติดบนกระดาษลังอีกที (ให้มันหนาไง จะได้ทนๆ)
วาดแล้ว ก็แปะไปแล้วนะ แต่รู้สึกว่ามันยังโล่ง ..
จริงๆอยากตัดแปะ เพราะจะดูสวยกว่า แต่ง่วงมากมาย
เลยวาดเอา .. ภาพมันเลยไม่แจ่มเท่าไหร่ (ก็รอดูเด็กๆทำดีกว่า ว่าจะแจ่มแค่ไหน)
เวลาเล่น ก็ใช้ตัวเลื่อนด้านล่าง ลากฝาที่ติดแม่เหล็กไปตามทางบนกระดานเกมส์ของเราค่ะ
จริงๆกะว่าถ้ามีเวลาจะทำอีกสักแผ่น เอาไว้ใช้สอนเลขเจ้านนท์
แต่ไว้ก่อนล่ะกัน ทำไปก็คงจะเล่นเองซะมากกว่า
แค่นั้นล่ะค่ะ เป็นอันเสร็จเรียบร้อย
พรุ่งนี้จะลองทำของขวัญวันพ่อมาลงนะ มีไอเดียแล้ว(งานนี้ลอกเค้าบางส่วน อิอิ)
จะเรียกการ์ดวันพ่อก็ไม่กล้าเรียก เพราะมันมีกระดาษ แต่ก็มีขวดแก้วด้วยอ่ะ ..
...
เรื่องของวันเสาร์บ้าง ...
หลังจากที่ฝนลงทุกเย็น ไม่ได้ไปเดินงานออกร้านวันลอยกระทงสักที
วันนี้ สบโอกาส ฝนลงแล้วก็หยุด .. เลยไปเลย ไม่รอแม่แล้ว
ไปคนเดียวนี่แหละ ดีซะอีก อยากได้อะไรก็ซื้อเอง โฮะๆ(แต่จ่ายเองง่ะ)
ไปถึงก็เจอร้านแว่นตา ดูผ่านๆก่อน แล้วเดินไปจนสุดร้านขายของ
เป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก ร้าน ๑๐ บาท ๒๐ บาท ไม่มีหมวกคลุมอาบน้ำ
จะซื้อฝากเค้าแหละ จริงๆงานนี้เน้นไปหาของฝาก ไม่ได้จะหาซื้อไรไว้เองหรอก
เพราะรู้สึกว่า มี "พอ" แล้ว
อ่อ ชิ้นแรกที่ได้เงินฉันไปคือ พรมนาโน ผืนละ ๑๓๐ คือจำไม่ได้ว่าเคยซื้อเท่าไหร่
แต่คิดว่าประมาณนี้ (หรือถูก หรือแพงกว่านี้???)
อยากได้ใส่ไว้ในห้องนอนน้อง หน้าห้องน้ำก็มีแล้ว พรมมันติดพื้นดีน่ะ
เวลาเช็ดเท้าจะได้ไม่ไถลเซไปเซมา .. หวาดเสียวอยู่เรื่อย
ส่วนของตัวเอง ไปจ่ายเงินที่ร้านกระเป๋า ..ได้กระเป๋าตังค์ลายน่ารักมาใบนึง
(ไม่เอารูปมาลง เพราะอยู่ในภาวะชั่งใจ อาจเก็บไว้เป็นของขวัญแทน มันคิกขุมาก)
ที่ได้ก็แว่นเนี่ย เดินเลือกอยู่พักนึง จะหาฝากเหมือนฝันด้วย
เค้าอยากได้แบบอันที่ฉันซื้อคราวโน้น .. มันไม่มีหรอกนะแบบเดียวกันเป๊ะ
ที่หยิบอันนี้มาเพราะกรอบดำ ดูท่าทางจะแข็งแรง ใส่แล้วก็คงจะพอเนิร์ดๆได้
จะชอบไหมไม่ทราบนะ ..
อีกอันของตัวเอง ก็กรอบชมพูอ่ะ ขอสักหน่อยเหอะ ..สักชิ้นน่า แหะๆ
ที่มีก็น้ำตาล ดำ ขาว .. เน้นไปทางดำซะมากกว่า เพิ่งจะมีชมพูนี่แหละ
พอกลับมาบ้านก็หยิบมาลองอีกรอบ
เออน่ะ ที่ร้านนะ ขำดี เค้าเขียนป้ายไว้ที่กระจกว่า ห้ามทาแป้งแต่งหน้าและถ่ายรูป
คงจะมีคนมาใส่แว่นแล้วถ่ายรูป แล้วก็ถอดวางไว้เหมือนเดิมเยอะ
กลายเป็นขายไม่ได้ล่ะมั๊ง ได้แต่เอารูปไป ฮ่าๆๆ เลยต้องติดป้ายแบบนี้
ร้านหมวกก็ติดป้ายแบบนี้เหมือนกัน
ลองแล้วก็ประมาณนี้ .. พ่อบ่นว่ากรอบดำเลนส์ใสน่ะแก่
แต่สีชมพูไม่แก่ .. ก็แหม มันขึ้นอยู่กับทรงผมที่ทำด้วยค่า
รวบผมไว้มันก็ดูแก่สิคะ
แต่นะ ซื้อฝากเพื่อน เค้าคงไม่เอาไปทำผมทรงคนแก่แล้วใส่แว่นนี้หรอก ..คงรู้หรอกน่ะ
จะว่าไป ก็เห่อแว่นอันใหม่จัง มันสวยดี แต่จะใส่กับเสื้อผ้าชุดไหนดีหว่า เหอๆ
พวกโทนชมพูมันยังยัดไม่เข้า แต่ที่ต้องทำจริงๆคือ เย็บซองแว่นไว้ใส่
กรอบดำที่ซื้อวันก่อนก็ด้วย เดี๋ยวจะเป็นร่องรอยกันหมด ...
วันจันทร์ไปหาเศษผ้ามาทำดีกว่า
...
อ๊อๆ เกือบลืม ตอนจอดรถเข้าบ้าน เห็นต้นบานชื่น เลยไปเก็บรูปไว้ซะหน่อย
จริงๆเห็นหลายคืนแล้ว .. ไปทิ้งขยะเลยเห็น กำลังเป็นต้น ออกดอกด้วย น่ารักดี
มันก็ไม่ได้สะสวยอะไรนักหรอกนะ แต่ฉันตื่นเต้นที่ริมถนนแบบนั้นปลูกดอกไม้ได้
แค่กระถินก็รู้สึกว่า พ่อเก่งจริงๆแล้วนะเนี่ย .. สามารถพลิกดินแดงให้เป็นสวนได้
เป็นสวนที่ให้ผลผลิตทั้งกายและใจ ..
ได้เก็บยอดผักมากิน ได้ชื่นชมดอกไม้ให้ชื่นตาชื่นใจ
....
ปิดท้ายแล้ว เป็นไข่เค็มจากน้าไก่ .. น้าเหลียงเอามาให้ บอกว่าเพื่อนน้าไก่เอามาฝาก
ก็เลยจับมาถ่ายรูปแปะไว้ก่อน คงต้องหาเวลาล้างแล้วต้มกิน
ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่านะ ว่าไข่เค็มไชยา(ทีได้มานี่ไชยาป่าวหว่า)มีเอกลักษณ์ดี
แต่รสชาติไม่เด่นชัดแบบไข่เค็มทั่วไป
หรือฉันจะได้กินที่มันมีแค่รสเค็มจริงๆ ..?
สงสัยได้เจ้าที่ไม่อร่อยล่ะมั๊ง
ปล. วันก่อนล้างมุ้งลวดห้องกินข้าวซะใสกิ๊ก ..จากฝุ่นหนาเป็นใสเลย
ทุกคนสบายตา แต่ยังแค่มุมเดียว ยังมีอีกหลายมุมต้องสะสาง ..
