ในสักช่วงเวลาหนึ่ง .. ฉันลืมตาขึ้นแล้วพบว่าตัวเองไปอยู่ในที่แห่งหนึ่งซึ่งไม่คุ้นเคย
หรืออาจจะคุ้นเคย ฉันก็ไม่อาจจะแน่ใจได้
ในขณะที่กำลังเดินสำรวจสถานที่แห่งนั้น ยิ่งเดินๆไป ก็ยิ่งคุ้นเคย
แต่จำไม่ได้ว่าเคยมาเมื่อไหร่ กระทั่งเห็นสตรีผู้หนึ่งที่หันมามองฉันด้วยสายตาเฉยเมย
ซึ่งตรงกันข้ามกับฉัน ที่รู้ทันทีว่าเธอคนนั้นคือใคร ..
ในคำพูดที่เปล่งจากปาก บอกให้สองหูของฉันได้ยินว่า
เธอคนนั้นคือครูคนหนึ่งเมื่อครั้งฉันยังเยาว์วัย ..
และเมื่อฉันเอ่ยทักทาย สีหน้าของสตรีคนนั้นก็เปลี่ยนไป เป็นรอยยิ้ม
คล้ายกับว่าเธอก็จำฉันได้เหมือนกัน
และกลายเป็นว่า คนที่พรั่งพรูบรรดาเรื่องราวสารพันออกมาแทบไม่ทันก็กลายเป็นคุณครู
ในเวลานั้นเอง พี่สาวที่ฉันเคยสนิทมากๆก็โผล่เข้ามาขัดการสนทนา
พร้อมกับประโยคที่ฉันฟังแล้วยังงุนงงไม่หาย ..
"ไป ๆ รีบไปเตรียมตัว แต่งตัวได้แล้ว งานแต่งงานจะเริ่มแล้วนะ"
แน่นอนว่า พี่สาวไม่ได้หมายความแค่ว่าฉันจะเป็นแขกในงานนี้
แต่เป็นเจ้าสาวในงานแต่งงาน .. งานแต่งงานของฉันงั้นเหรอ??
ถ้าอย่างนั้นใครคือเจ้าบ่าวล่ะ ?
ฉันไม่รู้เลย ไม่รู้ได้ยังไง ไม่มีคำตอบ หรือมีแต่ฉันคิดไม่ออกเอง?
แล้วฉันก็ตื่นขึ้น ..... อย่าขำเชียว
ฉันไม่คิดว่าเป็นฝันหวาน ฝันกลางวัน หรืออะไรเลย
ตอนแรกที่คิดทบทวน ฝันมันไม่แจ่มชัดจนกระทั่งได้เจอผู้หญิงคนที่ฉันคิดว่าเป็นครู
แต่คิดอีกที คงไม่ใช่ เพราะคุณครูที่ชื่อนั้นที่ฉันเรียก ก็ไม่ได้หน้าตาแบบนั้น
เป็นอันว่า โมเมไปเรื่อยแม้กระทั่งในฝัน 555
แต่สำหรับงานแต่งงาน ฉันรู้นะ ว่าหมายถึงอะไร .. หมายถึงชีวิตที่ต้องรักษาและเตรียมพร้อมเสมอ
ซึ่งเป็นเหมือนคำเตือนสำหรับฉันในช่วงนี้ ..
ปล. วันนี้เอาความฝันมาเล่า แก้เบื่อสำหรับไดอารี่ที่บ่นบ้าง กินบ้าง ทำโน่นนี่บ้าง
รูปของชาวบ้านก็สวยดีด้วยเนอะ .. เครดิต tumblr เค้าล่ะค่ะ ขอบคุณทุกรูปเลย
