เมื่อกี้พิมพ์เนื้อเพลงสำหรับทำ pp ของวันอาทิตย์
ดันนั่งหลับกลางอากาศ นิ้วก็กด Enter แช่ไว้
ผลคือ ..จากหน้า2 ไปตั้งหน้า11 ..
อย่างั้นงี้เลย รีบเล่า รีบไป ดีกว่า
...
เมื่อพฤหัส ฉันเพิ่งได้ไปเยี่ยมพี่อ๋อยที่เข้าโรงพยาบาลตั้งแต่วันอังคาร
แกไปผ่าเอาเหล็กที่ดามข้อมือออก
วันแรกแม่ชวนแล้วแหละ แต่ไม่อยากออกจากบ้าน (ไม่ใช่อยากจะออกนอกบ้านทุกวันนะ)
เห็นแม่บอกว่า วันนั้นเตียงคนไข้ในห้องมันเต็ม แกเลยต้องนอนตรงทางเดิน
น่าสงสารจริง แต่ยังไม่ได้ผ่าตัด มารอจะผ่าน่ะ
ก็นั่นแหละ ถึงฉันไม่ได้ไป แม่ก็ไป พ่อก็ไป คอยรับตู่มาเฝ้ากลางคืนให้
จัดเวลาให้เค้าจ้างคุณนิกมาเฝ้ากลางวันให้ เป็นทั้งผู้จัดการและสารถี
ที่บ้านแกไม่ใช่ไม่มีคน แต่แม่ของพี่อ๋อยเพิ่งผ่าตัด ยังเดินแบบต้องมีไม้ช่วยค้ำแบบ4ขา
น้องสาวแกก็ดูแลลูกเล็ก เป็นอันว่า ไว้เสาร์อาทิตย์ค่อยให้น้องแกมาเฝ้า
คือสามีเค้าจะหยุดงานเสาร์อาทิตย์ก็จะดูแลลูกได้ .. อะไรประมาณนี้
ตอนแรกที่ไปก็กะไปเก็บเตียงพับที่ไปยืมบ้านน้าไก่มาไว้ให้ตู่นอนคืนแรก
(หลังผ่าตัด) ได้เตียงในห้องแล้ว แต่เป็นห้องรวม ทุกสิ่งทุกอย่างก็สาธารณะจริงๆ
ถึงจะมีป้ายให้คนเฝ้าไข้ได้1คน แต่ด้านข้างจริงๆก็มีแค่เก้าอี้ตัวเดียว
ที่นอนอะไรไม่มีให้หรอก นี่ได้เตียงพับ ตู่ก็คงจะได้ผ่อนหนักเป็นเบาบ้าง
แต่เห็นว่า เค้าก็ไม่กล้าหลับ เพราะคืนนั้นพี่อ๋อยอ๊วกบ่อย น่าจะอาการจากฤทธิ์ยาสลบ
คืนนี้เลยนั่งเป็นเพื่อนพ่อไปรับตู่มาเฝ้าด้วย เลยได้เที่ยวบ้านตู่
แหมๆ ไปถึงเค้าชวนกินน้ำปั่นเลยนะ เหลือแต่เปรี้ยวๆ
พอเค้ารู้กันว่าฉันชอบพวกหวานๆ ชา กาแฟ อะไรก็เหอะ แต่ต้องหวาน
วันนี้เอามาฝากเลยล่ะ มาเป็นกล่องใหญ่ หาคนช่วยกินก็ไม่มี -.-(เยอะไง)
กลับมาส่งตู่เสร็จ กว่าจะเข้าบ้านสามทุ่มครึ่งได้ พ่อไปอาบน้ำนอนเลย
ส่วนฉันนั่งกินต่อ .. แวะซื้อหมี่เกี๊ยวมาฝากน้องด้วย แต่เอา2ห่อ เลยแอบจิ๊กไปซะครึ่ง
สงสัยว่าของกินภาคดึก+พายอีกชิ้น ทำเอาตอนเช้าน้ำหนักขึ้นไปอีกโล
(จากวันก่อนลดไป2 แต่นะ ..... มันเยอะเกินจะเอาลง เอิ๊กๆ เกรงใจๆ)
...
วันนี้วันศุกร์ กะเต็มที่ว่าจะไปเยี่ยมคิม
อ่อ คิมเค้าเจออุบัติเหตุตั้งแต่วันอาทิตย์ไง ..เล่าแล้วยังหว่า
รถเค้าล้มตอนจะออกจากหอพักเค้า ยังมาโบสถ์ กลับซะเย็น
แต่ก็เดี้ยงไปหมดแล้ว ผลคือ ไปเอ็กซเรย์ หมอว่ากระดูกนิ้วก้อยหักอะไรประมาณนั้น
เค้าเลยจับใส่เฝือก เดินไปไหนๆก็ไม่สะดวก ต้องพักนั่นแหละ
ว่าจะๆไปตั้งหลายวันแล้ว วันนี้ก็โทรถามคุณนิกแล้วด้วย
(ความไม่เคยไป กลัวจะหลงที่)
แต่ว่า .. พอถึงเวลา แม่ก็หลับ พ่อก็ไปนอน
ฉันเลยต้องอยู่เฝ้านายน้อง จริงๆจะไปกับแม่
ไปคนเดียวกลัวจะนั่งฟังคิมเล่าอะไรต่ออะไรหูห้อยคนเดียว 555
ก็นะ พอหัวค่ำ ที่พี่โอ๋กับตู่มาอธิษฐาน เค้าเอาน้ำปั่นมาฝาก
เลยโทรหาคิมถามว่าอยากกินอะไร พรุ่งนี้จะเอาไปฝากต่อ
แบบให้ช่วยกินหน่อยเห๊อะ........... พี่แกจัดมาหนักจริงๆ กินไม่หมด
เลยได้ฟังคำพยานของคิมว่า เท้าของเค้าน่ะดีขึ้นมากเลย
จากที่หมอคนแรกวินิจฉัยว่ากระดูกนิ้วก้อยหัก แต่ผ่านไป3วัน
หลังจากที่เค้าก็พักขาด้วย อธิษฐานขอพระเจ้ารักษาด้วย
ประกาศความเชื่อทุกๆวัน เป็นอันว่า วันนี้ไปรับยาจากหมออีกคนมา
หมอคนที่สองตรวจแล้วบอกว่า เป็นกล้ามเนื้อฉีกน่ะ มันอักเสบ ก็ต้องพัก
แต่ไม่ใช่กระดูกแตก .. ส่วนเฝือกนั่นหรือ คิมเค้าตัดออกเอง เหอๆ
ไม่รอหมอเลย ออกอาการไม่ไหวจะทน สงสัยจะคันหนัก
ขอบคุณพระเจ้านะ การที่เค้าหยุดพัก เค้าก็เลยมีเวลาได้อ่านพระคัมภีร์
อธิษฐาน และใช้เวลากับพระเจ้ามากขึ้น .. พระเจ้าก็เยียวยาอาการของเค้าให้ดีขึ้นด้วย
ฟังเรื่องนี้แล้วฉันฉุกคิดถึงเวลาที่ตัวเองใช้เหมือนกัน...
