กะว่าเดี๋ยวจะใช้เนตบ้านน้า แต่ต่อแล้ว เอ่อ.. เค้าคงเปลี่ยนพาสแล้ว
ช่างมันเหอะงั้น ขี้เกียจโทรถามน้องอ่ะ
พิมพ์ไว้งี้แหละ แล้วค่อยไปอัพทีหลัง
...
เมื่อวานเช้าอ่านหนังสือที่เอามาอวดวันก่อน
จริงๆอ่านไปไม่กี่หน้า มาเจอหน้านี้...(เอามาให้อ่านด้วย)
ข้อหนึ่งก็ยังไม่เคยทำ เจอข้อสองนี่เหมือนหมัดฮุก อัดเข้าเต็มๆ
ทำให้ฉันต้องถอยกลับไปอีกก้าว ไม่ใช่ว่าการคิดจะทำงานสักหลาดมันไม่เวิร์ค
แต่ฉันตอบไม่ได้จริงๆว่า อะไรเวิร์คกันแน่
คือ ไม่ใช่ไม่รู้ว่า เป็นงานเสริม ที่มีโอกาสสร้างรายได้
แต่หวังตลาดแบบ อาทิตย์ละครั้งแบบนี้ หรือยืมจมูกคนอื่นหายใจ
น่าจะไม่ดีนัก เพราะการทำส่งต่อเค้า เราก็ต้องคิดให้ตัวเองได้กำไรด้วย
สำคัญคือ ตอนนี้ยังไม่รู้กลุ่มเป้าหมายเลย.......อ่ะ
ฉันไม่ต่อต้าน พวกทำของที่ระลึกแล้วไปตื๊อขาย
ประมาณว่า ช่วยซื้อหน่อยนะคะ ขอทุนนะคะ ไม่อ่ะ แบบนั้นไม่ใช่งาน
มันเป็นการกุศล และฉันก็อยากทำงาน (หรือตูจะคิดเยอะเกินไปฟะ??)
ตอนนี้เลยต้องบอกตัวองว่า ที่ทำนั้นดีแล้ว แต่อย่าเครียด
คือบางทีฉันก็เครียดนะ จริงจังจนทำให้งานประจำก็ไม่ดีไปด้วย
ต้องบอกตัวเองว่า ทำไป ทำไป งานฝีมือหรือไม่ว่างานอะไรก็ตาม
ต้องขยันทำบ่อยๆ พัฒนาตัวเอง ดูเค้าบ้าง แต่ไม่ควรลอกมาทั้งหมด
มันดูเป็นคนไม่มีสมอง แต่ก็คือ อย่าคิดเยอะว่าจ่ายเวลาไปกับมันเท่าไหร่
เพราะจะทำให้รู้สึกว่า มันใช้เวลามาก มันน่าจะแพง
ต้องกลับมาดูว่า แล้วผลงานเรามันควรจะให้ราคาขนาดไหน
ฉันมาคิดเรื่องมูลค่าสินค้าจริงๆ ก็ตอนทำเดคูพาจ
มันไม่ใช่เรื่องเลย ที่เราจะตั้งราคาแพงเว่อร์ ถ้ามันไม่สวยหรือแค่ธรรมดา
บางทีทีตั้งสูงจัดเกินไป ไม่ใช่เพราะโลภ แต่เหนื่อยกับมัน เหนื่อยยากในการทำ
เพราะเราไม่คุ้นเคย ยิ่งทำแรกๆ ยิ่งรู้สึกว่าใช้เวลาจัง
ก็อย่าง ... พวกนี้ ใช้เวลาเฉพาะทำฐาน ก็หลายชั่วโมงล่ะ
มาทำก็ใช้เวลาอีก หมดเปลืองไปกับการื้อหาผ้า หาอุปกรณ์ในแต่ละครั้ง
คิดว่าถ้าทำแบบนี้ตลอด ท่าทางจะมีเวลาหล่นหายเยอะเกินไป
กำลังมองว่าจะจัดยังไงต่อไป จะหากล่องมาใส่ ต้องซื้อเพิ่มไหม หรือมีในบ้าน
น่าจะคิดจัดระบบระเบียบซะก่อนนะเนี่ย.. ฮ่าๆ
(อัพไปเรื่อยแล้วก็คิดออก กร๊าก)
หัวค่ำเมื่อวานไปตั้งขายของถนนศิลปะ
พ่อมาตามก่อนตอนแรก เพราะดูน้องอยู่
มาแบบตื่นเต้นจัง เพราะหน้าวัดเค้ามีตั้งเต๊นท์งานเดือนสิบ แต่ยังไม่ขายนะ
จะมีวันพรุ่งนี้ พ่อเลยคิดว่า เดี๋ยวคงมีคนมา
(ยังไม่มีร้าน คนมีนะ คนขายอ่ะ =.=)
และแล้วด้วยความเชื่อมั่นสุดๆของพ่อ ก็ขายเสื้อได้อีกล่ะ ฮ่าๆ
แม๊กเนตฉันขายได้เหมือนกัน .. แต่บอกความจริงว่า คุณนกซื้อ
แล้วฉันก็ซื้อกระเป๋าผ้าทอของแกกลับมา (เหมือนแลกกันแต่ฉันเพิ่มเงินนิดหน่อย)
ไปขำๆ เลยนั่งขำๆซะเกือบสองชั่วโมง
แม่ก็ไปนะ แต่แม่ว่า มันไม่น่าเวิร์คนัก เพราะคนผ่านไปผ่านมา ไม่เดินหรอก
รถทั้งนั้น ที่เดินก็คนขายกันเองนี่แหละ ฮ่าๆ
จะมีคนในซอยบ้างก็เล็กน้อย .. ขำๆกันต่อไป
...
ส่วนนี่ก็เป็นดอกไม้ที่เย็บมาตกแต่งกระเป๋าใบใหม่
กะว่าไว้ใส่กล้องคล้องคอ คงได้ใช้วันอาทิตย์แหละ เป็นวันที่ไม่ค่อยแบกอะไร
เอาการเย็บกลีบดอกไม้ครั้งแรกมาให้ดูด้วย
โหย .. วาดไว้โค้ง มันเย็บออกมาเป็นสี่เหลี่ยมเล้ย ฮ่าๆๆ
อันแรกๆนี่เย็บได้หลอกหลอนมาก หลังๆเหมือนจะดีขึ้น
แต่พอกลับออกมา .. เหลี่ยมทุกอัน
มองว่ามันไม่น่ายาก แต่ที่ยากก็เพราะฉันไม่ค่อยได้จับจักร
นี่โต๊ะจักรโดนพ่อยึดแล้ว แต่เค้าวางโน๊ตบุคของโบสถ์
มาใช้เฉพาะกลางวัน กลางคืนถ้าฉันจะใช้โต๊ะจักร
ก็ต้องยกสมบัติพ่อออก แล้วเอาจักรมาวาง
เวลากลางวันปกติ พ่อก็ใช้โต๊ะไป
นี่ก็กำลังจะขอให้ทำโต๊ะตัวใหม่ให้อยู่แหละ
ไม่รู้จะว่างทำให้เมื่อไหร่ .. ฉันวางโปรเจคฝันหวาน
จะทาสีขาว ทำเดคูพาจ บลาๆๆ แบบซื้อมาก็ยังหาอะไรแปะไม่ได้
จะซื้อกระเป๋ามาทำก็มีคนเบรค
อย่างที่บอก ถ้ากลับไปอ่าน .. มีกลุ่มผู้ซื้อแน่นอนแล้วเหรอ?
ถ้ายังตอบไม่ได้ ว่าลูกค้าคือใคร ก็ต้องกลับไปทำการบ้านข้อนี้ก่อนล่ะกัน
...
ก่อนจะอัพ แบบว่าตื่นนานแล้ว แต่ไปรับของป้ากบ
ถ่ายรูป แต่จะเก็บไว้แปะพรุ่งนี้
ส่วนก่อนจะไป.. เอารูปของกินมาแปะ ฮ่าๆ
มื้อนี้ฝีมือพ่อล้วนๆ อร่อยเลิศค่าาา
