“มองข้ามความต้องการของตัวเอง แล้วไปมองว่าคนอื่นเค้ายังขาดอะไร เปลี่ยนท่าทีที่มีข้างในใจ เรื่องดี ๆ ที่ยิ่งใหญ่ นั้นไม่ไกล..ตัวเรา ”
welcome

Lilypie Next Birthday Ticker

วันพุธที่ 4 เมษายน พ.ศ. 2555

..Inspiration..

เมื่อวันอาทิตย์ เจอเปิ้ล เค้าถามว่า ได้ของฝากจากเค้ารึยัง
ฉันก็นั่งงง ฟังคำบรรยายถึงกิ๊บหรืออะไรสักอย่างที่เค้าฝากแม่มาให้แล้วยิ่งงง
จริงๆหลายวันแล้วนะที่แม่ไปเจอเปิ้ล แต่คุณนายลืมส่งต่อของให้ฉัน



แล้วก็นะ จากวันนั้นจนวันนี้ เพิ่งจะได้ของ
เพราะมันไม่อยู่ในกระเป๋าแม่อ่ะ ..ไปอยู่ในกระเป๋าเอกสารของพ่อโน่นแหละ
ถึงว่า เลยมีชิ้นนึงที่ชำรุด =.=


ความที่ใช้ไม่เป็น ..อยากรู้เนอะ ใช้ไงอ่ะ
ไม่ถามใคร เลยถามกูเกิ้ล .. เลยไปเจอร้านนึงที่ขายแต่เค้าเป็นดอกไม้ผ้า ไม่ใช่สไตล์แบบเปิ้ลให้
แต่ก็ได้วิธีใช้งานมาล่ะนะ ใส่ง่าย ใช้สะดวก ถูกใจค่ะ อิอิ
แต่ยังไม่แน่นหรอก ซึ่งคงเป็นที่ฉันเองที่ใช้ไม่ค่อยเป็น

...

จากหาวิธีใช้ เลยคิดอยากทำ
คือจริงๆ แม่ถามหาดอกไม้ผ้า(ซื้อ) เค้าจะติดเสื้อ พรุ่งนี้จะไปงานแต่งงาน
แบบไม่อยากแต่งตัวอะไรมากมาย ใส่เสื้อสีอ่อนแล้วก็ติดเข็มกลัดดอกไม้สีขาวๆก็พอ

ก็เลยนึกสนุกอยากทำให้แม่ใช้ (ฝีมือมันต่างกันก็รู้อยู่นะ)
ก็เลยมาเปิดหาวิธีทำ .. ที่เคยทำกลีบดอกมันดูไม่พลิ้ว
จะให้ดูพลิ้วก็คงต้องหาวิธีอื่น .. ว่าไปแบบนี้ก็เคยเห็นบ่อยๆนะ
อาอ้อยังมีฮาวทูเลย แต่เป็นสักหลาด ..
ฉันก็เลยเปิดซะหลายเว็บ ลองทำแบบแรกออกมา..






ท่าทางจะไม่เวิร์ค อยากได้มุกเม็ดโตๆ มันไม่มีอ่ะ
เลยทำเกสรผ้าอันใหญ่ไปหน่อย ..แลพิลึกกึกกือ
เอาไปนำเสนอแม่ แม่ทำหน้างงๆ ถามหาอันที่เค้าต้องการทันที





ก็ไปเอามาให้แหละ แล้วก็มาลองทำต่ออีก ..อันที่สองใส่เกรสรมุก
ยังแบนๆ อยู่นะ คิดๆอยู่ว่า ที่ไม่ฟูนี่เพราะใช้ผ้าน้อยไป?
ไม่ก็การจัดทรงก่อนจะเข้าดอก ...





เลยเอาอีกรอบ เปิดดูพวกคลิปสอนในยูทูบว์ด้วย
เอามันหลายๆตำรา มันส์ซ้าา ฮ่าๆๆ
ใกล้เคียงกับที่ต้องการนะ คืออยากให้มันดูฟูๆ แต่เบาบางด้วย
รู้งี้ใช้ผ้าตาข่ายผสมมาตั้งแต่แรกแล้วอ่ะ..
แล้วก็เอามาติดกับแกนปิ่นเกลียวที่พัง แล้วเอามาหมุนล็อคผมอยู่ตอนนี้
ใช้ได้ใช้ดี เดี๋ยวงานสงกรานต์จะไปส่องดูว่าเค้ามีมาขายกันมั๊ย
ได้แต่เกลียวก็ได้ มาทำดอกไม้แปะเอง .. ทำให้มันครบทุกสี กร๊าก ใส่วันละสี
ทำสวยๆ เผื่อได้ขาย (เออ คิดไปไกล)

...

ตอนเย็นกินข้าวกับหลนปลาร้าของพ่อ
พ่อทำให้ไปกินในแคร์ .. แต่น่าเสียดาย มีคนกินได้แค่สองคน
ตอนแรกชวนคิมกินด้วย เค้าว่ากินมาแล้ว
ก็เลยกินกับตู่ กับพี่โอ๋ ส่วนพี่แอนพี่เทิดออกไปข้างนอก



พี่โอ๋ก็ไม่กินปลาร้าอีกแน่ะ .. ออกจะอร่อย
พี่ไม่กิน งั้นหนูไม่เกรงใจล่ะนะคะ ฮ่าๆ กินซะอิ่มแปร้
พี่แอนพี่เทิดกลับมาพร้อมกับข้าวอีกเพียบอ่ะ ... ไม่ไหวแล้วพี่ หนูล้างจานแล้ว
แต่ว่านะ เห็นคิมลุกไปตักข้าวมากินด้วย เออ สงสัยจะเป็นอีกรายที่ไม่ชอบปลาร้า

งานนี้พ่อก็เลยได้ข้อสรุป
ว่า ต่อไปอย่าทำปลาร้าไปในแคร์นี้ .. เค้ากินได้ทุกอย่าง แต่เลือกไม่กินกันค่ะ

...



วันนี้รู้สึกหดหู่หลายอย่างนะ ..
ฟังแม่เล่าเรื่องนั้นโน้นนี้แล้วตัวฉันทำเฉยๆ .. คือ ด้วยความเห็นแก่ตัวแหละ
รู้สึกว่าไม่อยากเข้าไปเกี่ยวข้องอะไรด้วย
พอหลังจากนั้น นั่งเล่นคอมพ์อยู่ น้องกลิ้งๆเอาหัวมาวางบนขา
ตอนแรกก็ไม่เป็นไร แต่พอจะขยับตัวไปจับน้องให้นอนดีๆ
เข้าใจว่าเค้าอยากนั่งตัก แต่ไม่ได้นั่งยังไงก็ขอให้อยู่ใกล้ๆพี่ก็ได้
เลยพยายามจะจัดให้เค้าได้นอนสบายๆ ที่ไหนได้ ตอนเอี้ยวตัวเส้นจะพลิกเอา
เลยร้องเรียกแม่มาช่วย เค้าก็ไม่รู้ว่าเราเจ็บจริง
เรียกว่า ตะโกนกึ่งตวาดเลยแม่ถึงมาดึงน้องให้
ไม่ใช่ว่าแม่แกล้ง แต่มัวแต่ขำว่าน้องมานอนอยู่บนขาพี่อะไรแบบนั้น

แม่ช่วยดึงน้องไปแล้ว ก็ไม่ใช่ว่าฉันจะหันไปขอบคุณนะ
มันกลายเป็นความโกรธที่แม่ทำให้ช้า
จนเวลาผ่านไปสักพัก เริ่มรู้สึกแล้วว่า ระยะหลังๆ ไม่ใช่ว่าฉันคุยกับแม่น้อยลงหรอก
แต่เพราะฉันเรียนรู้ที่จะเอาใจแม่มาใส่ใจฉันน้อยลง .. ว่าไป ก็คงเป็นกับทุกคน
พอฉันให้ตัวเองเป็นศูนย์กลางทุกอย่าง ฉันอยากทำอันนี้ ฉันก็จะทำ
ฉันอยากจะพูด จะเล่าเรื่องนี้ ก็ไม่ได้ฟัง ได้ดูว่า ใครจะเป็นยังไง อยากฟังไหม? เบื่อไหม?
หรือพร้อมที่จะรับรู้รับทราบอะไรอยู่รึเปล่า

ก็อย่างที่เคยเป็นมาตลอด ความสัมพันธ์แนวตั้งไม่ดี แนวนอนก็เลยพลอยไม่ดีไปด้วย

พอช่วงกลางวันอาการไม่ค่อยดี แต่ก็ยังกลืนๆกันไป เพราะความเป็นครอบครัว แล้วก็อาจคิดว่าไม่มีอะไร
จนตอนที่ฉันรู้สึกอยากเอาใจแม่ แทนคำขอบคุณ ขอโทษ .. ฉันอยากทำเป็นสิ่งของ
มันก็คงทดแทนกันไม่ได้อยู่แล้วนะ พอเอาไปให้แล้วได้คำปฏิเสธกลายๆกลับมา
ฉันเลยรู้สึกเสียใจมาก น้ำตาร่วงกับเรื่องขี้ปะติ๋ว
เพราะจริงๆประเด็นไม่ได้อยู่ที่แม่ไม่ชอบดอกไม้ แต่อยู่ที่ความเครียดที่มันผสมๆกันมา

แต่เอ.. ถ้าเรียกความเครียดทั้งหมดก็คงไม่ได้ เพราะมันเป็นความคิดเหตุผลจอมปลอมด้วยล่ะ
ที่ทำให้ฉันรู้สึกเกรงใจในเรื่องที่ไม่จำเป็นต้องเกรงใจ และละเลยกับเรื่องที่สมควรต้องใส่ใจ

ถอยหลังบ่อยๆนี่ไม่ดีเลยนะ....
ขอบคุณคำหนุนใจจากน้องบิว อย่างน้อยก็ทำให้ฉันได้สติว่า ฉันทำอะไรอยู่
ไม่ได้อยู่คนเดียว แต่ดำเนินชีวิตอยู่ต่อหน้าพระเจ้า .. ไม่จำเป็นต้องกลัวและห่างไกล
แต่ควรใส่ใจและใกล้ชิด เพราะมันจะส่งผลดีต่อทุกความสัมพันธ์ของฉันกับคนรอบข้างด้วย

ปล. ไม่ได้เรียนตัดผ้าต่อ เพราะห้องเรียนเค้าใช้ทำแคร์
ไม่ได้วาดรูปทีนะวันนี้....... แต่ไม่แน่ เดี๋ยวอาจจะวาด แต่ดูก่อนล่ะกัน

 

 

Related Posts with Thumbnails