ทำรูปมาแล้ว.. ดูเลยดีกว่าเนอะ
ก็เป็นอันว่าไม่ได้ลูกจันทร์สด เพราะฝนตก แม่ค้าเค้าไม่เอามาขาย
แต่พ่อค้าร้านข้างๆคุณเขียดบอกว่า ต้องไปเอาที่ถิ่นเค้าเลย สั่งเท่าไหร่เค้าขึ้นให้ทันที
(แสดงว่าช่วงนี้เป็นฤดู?) คุณเขียดก็เลยอาสาเอามาให้วันพุธ
ตกลงกันเสร็จสรรพ นี่กลับมาถึงบ้านเพิ่งนึกออก
ว่าวันพุธพ่อจะไปกำแพงแสน ก็จะไปกับพี่น้องพังงานั่นแหละ
แล้วก็มีคุณเขียด กับรถของแกด้วย -..-
ก็แล้วแกจะมากระบี่ แล้วกลับไป แล้วเดินทางอีก
มันจะไม่หนักแย่เหรอ ฉันว่าแบบนี้คงไม่ได้ส่งของวันพุธ
เลยบอกแม่ไปว่า งั้นก็ไม่ต้องให้คุณเขียดแกมา ให้ซื้อแล้วฝากแช่ตู้เย็นไว้ที่โบสถ์พังงา
พอพ่อกลับมาวันเสาร์ก็ค่อยเอามา วันจันทร์ก็ค่อยส่ง
ถ้าได้วันนี้ พรุ่งนี้ก็ได้ส่งแล้วนะ
แต่ถ้าได้วันพุธ มันจะไม่ทันเอา เพราะคนจะเอามาให้ก็ต้องวิ่งรถมาแล้วก็กลับ
หาได้พักค้างที่บ้านอย่างที่คิดไว้แต่แรกไม่.. -.-
ตอนนี้เลยยังไม่รู้ว่าอะไรจะเมื่อไหร่เลย
ไปบอกอาอ้อไว้แล้วด้วย ก็หวังว่าจะได้ เนิ่นช้าไปเล็กน้อย ยังดีกว่าไม่ได้เลย
ข้อดีจริงๆของการไปเที่ยว น่าจะเป็นน้องนะ
เค้าได้นั่งหัวสั่นหัวคลอนไปตลอดทาง ไม่มีบ่นเล้ย มีเพลงใส่หูฟังตลอด
มีเพื่อนนั่งกันไปเต็มรถ แถมขากลับยังกินไก่ทอดอร่อยจนถึงบ้าน..สุโขสุขีดีแท้
กลับถึงบ้านก็ทุ่มกว่าแล้ว ฝนลงอย่างหนัก อ่อนเพลียกันทุกคน
ฉันไปอาบน้ำแล้วแทบอยากจะนอน แต่ก็หิวไม่น้อย
มียำรวมมิตร กินกับข้าว อร่อยแบบไม่ค่อยอ้วนได้อีกมื้อ
(คือที่มีอยู่ ไม่เพิ่มมันมากกว่านี้อ่าค่า)
พอกลางดึก นายน้องก็ตื่น ดีที่มีสลัด
แต่พอแกะจัดใส่จาน ดันหลับต่อ .. เอ๊ะยังไง
เลยขอชิมสักหน่อย ชิมไปชิมมา มันค่อนข้างจริงจังกว่าแค่ชิม
เพราะอร่อยดีจัง ใส่สารพัด มีลูกเดือยด้วย
แต่ไม่หมดนะ เล็กน้อยน่าที่เหลือไว้ เอ๊ย ที่กินไปน่ะ แหะๆ
เมื่อวานฉันลืม แต่จริงๆฉันคงได้เรียนรู้อะไรนั่นล่ะนะ..
ก็แค่ลืม..
คือถ้าชีวิตคือการเรียนรู้
ฉันเรียนรู้ว่า ทุกอย่างเกี่ยวข้องกับ "การตัดสินใจ"
เหมือนเล็กน้อยแต่ยิ่งใหญ่ มันสร้างสิ่งที่แตกต่างได้
ทั้งแง่ดีอย่างสุดขั้ว และลบอย่างสุดขีด
และแน่นอน.. ทุกคนต้องรับผลจากการตัดสินใจของตัวเอง
