นาฬิกาผนังถ่านหมด ว่าจะเปลี่ยนอยู่เป็นอาทิตย์ก็ลืม
ปล่อยให้เข็มมันเดินกระตุกๆตรง 11โมงกว่าอยู่นั่นล่ะ
ตื่นเร็วเพราะนัดกับแม่ไว้ นาฬิกาปลุกก็ทำงานตรงเวลาดี
รีบอาบน้ำลงมา แม่บอกว่าของอาอ้อมาถึงแล้ว
มีสินค้าหลายอย่าง แต่ที่นั่งกรี๊ดกันลั่นบ้านกับแม่ คือ พวงกุญแจไม้
มันเป็นที่ติดตู้เย็นด้วยอ่ะ เท่ห์ม๊ากกกกกกกก 555
เห็นแล้วเลยรีบกินข้าว แล้วชวนแม่ไปดูงานออกร้าน
ตั้งเป้าหมายไว้ว่าจะไปแค่2ร้าน
คือ ร้านทุกอย่าง10บาท กับ ร้านทุกอย่าง20
แต่ไปถึงไม่เห็นร้าน10บาทนะ สายตาก็มองหาตลอด
แม่หันไปเห็นร้านขายผ้าถุง-โสร่ง เลยแวะก่อน
จะซื้อผ้าถุงให้ฉัน เพิ่ม ตัวเดิมที่ใช้อยู่ใส่สบายดีนะ ลายก็แนวพอประมาณ
คราวนี้แม่เลือกอีก หยิบมาคล้ายๆพวกดอกจิกสีส้มทั้งผืน
เห็นแล้วจะเป็นลม ลักษณะเหมือนจะไปร้องเพลงรำวงยังไงไม่รู้
อุตส่าห์ว่าไปหยิบลายแนวปาเต๊ะ จริงๆไม่สวยหรอก แต่มันเป็นสีม่วงเข้มๆกับน้ำตาลเข้ม
(ดูจะแก่กว่าอีกเนอะ 555 ) ก็คิดว่าผ้าคงใส่สบาย
แต่แม่ไม่เอา เลยปล่อยให้เลือกเอง เค้าเลยหยิบผืนนี้มาให้
ตอนแรกก็ดู .. เออ สีสันซะ
พอกลับมาถึงบ้าน มัน "บราซิล"ชัดๆ 555
ให้ใส่เดินแถวนี้ไม่กล้านะขอบอก สีเด่นไปอ่า >< เหมือนผ้าจะเป็นใยสังเคราะห์นะ เนื้อไม่หนา เหมือนไม่ซับน้ำ แต่ไม่แน่ใจ รอซักก่อน คงได้คำตอบที่ชัดเจน (ยังไงก็ไม่ทันแล้ว เอามาแล้วอ่า) แล้วก็มีของแม่อีกผืน ( ยังไม่ได้ถ่ายรูปเล้ย ลืมง่ะ)
ออกจากร้านผ้าถุงก็ไปเจอร้านทุกอย่าง20นั่นแหละ
เอาตะกร้าที่เห็นบ่อยๆว่าเค้าเอาไปใส่ขนมเบเกอรี่มา4ใบ
ถาดก้นลึก1(อันนี้เอามาเพราะลายดอกไม้ กับอยากได้ที่รองตอนทำงานลูกปัด)
สุดท้ายของฉันคือสติ๊กเกอร์ติดผนัง เห็นปุ๊บหยิบปั๊บ
ถือคติว่า .. ไม่รกบ้านแน่ๆ เพราะต้องไปติดบนฝา 555
แต่ทว่า.. กลับมานึกได้ ห้องเราไม่มีมุมจะติดแล้วนี่หว่า -*-
เหลือแต่มุมเล็กๆหน้าห้องน้ำ เหอๆ จะติดทำไม๊ แต่ห้องนอนน้องเนี่ยยังว่าง
(แต่ไม่อยากให้หรอก -.- รูปแบบผู้หญิงๆนะจ๊ะ )
สุดท้าย เอามารกใส่ชั้นไว้ก่อน (อย่าให้พ่อเห็นเชียว ไม่งั้นโดนบ่น เหอะๆ)
พูดถึงงานก็ไม่ค่อยมีอะไรนะ เค้าคงเน้นมหรสพกันช่วงกลางคืน
พวกยิงปืน ปาเป้า อะไรพวกนั้นก็มีแหละ แต่ข้าวของมาขายน่ะมีน้อย
ด้านนอกก็แนวเดิมเลย ร้านต้นไม้ ร้านเฟอร์นิเจอร์ไม้ ร้านเสื้อผ้าทอจากทางเหนือ
ดูๆกันไป ฉันว่าก็หาเรื่องจะจัดงานออกร้านล่ะนะ
แต่ไม่เป็นไร คุณจัด เราก็ไปเที่ยวบ้าง
(ถ้ามีเวลา และซื้อบ้างถ้าตรงกับความต้องการพอดี)
แล้วก็นะ เดินไปดูนาฬิกาไป กลัวจะกลับมาเย็นเกิน เดี๋ยวไม่ได้ตั้งร้านขายของ
กลับมาถึงดีใจจะแย่ 3โมงแล้ว แม่ค้าร้านน้ำแข็งกับของกินสารพัดที่หน้าบ้านยังไม่มาเลย
แสดงว่าเรากลับมาเร็ว .. แต่ฉันก็ตะหงิดๆล่ะ เพราะปกติร้านนี้เค้ามาเร็ว
แต่วันนี้เงียบสนิท ไม่มีวี่แววเลยอ่ะ
ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่ท้อ พ่อไปตั้งโต๊ะให้ ฉันก็หอบข้าวของออกไป
จับพวงกุญแจใส่ถุง หอบไปนั่งติดราคาที่หน้าบ้าน
เอ.. ทำไมมันเงียบจัง
เห็นเด็กนักเรียนบ้างเหมือนกันนะ แต่น้อย
เริ่มสงสัยว่า รถรับเด็กทำไมมีคันเดียว
แล้วสักพักก็ขับออกไป .. ตายแล้ว โรงเรียนหยุดกันหรือหนู -.-
หยุดเนื่องในโอกาสอะไรเนี่ยยยย
(บอกตรงๆว่าลืมฉุกคิด ที่มองเห็นไฟห้องตรงข้ามติดตอนกลางวัน
เด็กห้องตรงข้ามถ้าอยู่ห้องเค้ามักเปิดไฟ เพราะห้องนั้นสว่างน้อยกว่าห้องฉัน
เป็นห้องแอร์ด้วยแหละ ..แสดงว่าเค้าต้องอยู่ห้องเมื่อเที่ยง งั้นโรงเรียนก็ปิดดิ!)
พ่อเลยไปถามเด็กนักเรียนแถวๆนั้น
เค้าบอกว่า วันนี้โรงเรียนไม่ได้หยุดหรอก
แต่เป็นวันเกิดโรงเรียน เลยมีการทำบุญ แล้วก็มีกิจกรรมอะไรๆกัน
เด็กๆก็เลยไม่มีเรียน แต่มาทำกิจกรรมแทน
คงมีบ้างที่จะทำ แต่ก็ไม่น้อยที่จะโดดซะเลย
เจริญเลยฉัน ไปนั่งขายของไม่มีคนเลย 555
แต่แม่ไม่ว่าอะไรนะ ได้มาเล็งๆ ว่าจะจัดร้าน(กาแฟ)ยังไงต่อ
พ่อว่าเรามีเคาน์เตอร์อยู่แล้ว เดี๋ยวจะเอามาวางตรงนี้ๆ
โต๊ะวางตรงนี้ แต่กาแฟเราไม่เน้นนั่งดื่มให้ล้างถ้วย
เค้าคิดกันใหม่ว่าจะใช้แก้วกระดาษ เอากลับบ้านได้เลย สะดวก
ก็ว่าแต่.. เมื่อไหร่กาแฟจะมาน๊อ เมื่อนั้นคงได้มาอัพเดตอีกที
ตลกจริง เมื่อกี้ที่ฉันนั่งพิมพ์มันตีสี่เกือบตีห้า
ไปเลี้ยงน้องแป๊บเดียว มองเวลาอีกทีหกโมงเช้า -.-
ขอลองแต่งรูปแป๊บ.. เดี๋ยวรู้กันว่าจะโดนดับใส่หน้าอีกรึเปล่า
เป็นอันว่า ได้เท่าที่ได้ ทำต่อแล้วคอมพ์ดับ2รอบ
ประมาณนี้ก็ล่ะกัน -*-
อ่อ..
ถ้าชีวิตคือการเรียนรู้
วันนี้ฉันเรียนรู้ว่า
ทุกสิ่ง ถ้ายังไม่หมดอายุขัย มันซ่อมได้เสมอ
(ฉันคิดว่าหมายถึงสิ่งของ ..แต่อย่างอื่น ฉันไม่แน่ใจระยะเวลา)
เพราะแบบนี้ เมื่อพ่อซ่อมสายต่อUSBมือถือให้ ฉันก็เลยยังใช้งานมันต่อได้
ทั้งที่เกือบถอดใจโยนทิ้งซะแล้ว(สายนะ มิใช่โทรศัพท์)
