ต้องบอกตัวเองให้กลับไปนั่งเย็บซะบ้าง
ทำอย่างอื่นก็ต้องทำ แต่ถ้าทิ้งงานฝีมือหลายวัน
มันจะกลายเป็น "มือตก"
(เคยขึ้นด้วยเหรอ?)
...
สรุปว่าไปนอนสาย ตื่นเลทด้วย สักจะบ่ายสามได้มั๊ง
อาบน้ำแล้วลงมา แม่บอกว่าวันนี้ถ้าจะขายต้องขายเอง
เป็นอันเข้าใจว่า "ยืมจมูกใครหายใจไม่ได้"
พูดซะเหมือนแรง แต่จริงๆฉันออกจะชิล
เข้ามาในบ้านไม่ค่อยมีกับข้าว ขี้เกียจรอลูกชิ้นนึ่ง
เลยไปสั่งข้าวราดปลาผัดเผ็ด(เค้าทอดก่อนแล้วผัดเผ็ด เรียกอะไรไม่รู้อ่า)
แล้วก็ไปนั่งกินไปขายไป พอเด็กมาเลือกของ เกิดอาการ หยุดดีกว่ามั๊ย
เลยนั่งดื่มน้ำแทน จนคุณนิกแกสงสัยว่า ผัดเผ็ดแกเผ็ดไปเหรอ
คิดว่าฉันกินเผ็ดไม่ค่อยได้ซะนี่ 555 หารู้ไม่ เลยต้องหันไปบอกว่า
"กินแก้เก้อค่ะ" ขำๆ นั่งแป้นแล้นทั้งกินข้าวกับกินน้ำ ขายของได้อีก
มีเด็ก2คน มายืนดูแล้วก็หันไปซุบซิบๆกัน ซักพักก็เดินเข้ามาหยิบๆ เลือกๆ
แล้วหนึ่งในสองคนก็บอกว่า ขอไปซื้อน้ำก่อน
ก็ไปจริงนะ แล้วก็กลับมาจริงด้วย คนนึงเลือกตุ๊กตาน้ำหวาน(อาอ้อตั้งมางี้)
ทั้งตัวมีแต่สีชมพู อีกคนรู้สึกว่าจะหยิบตัวเล็กๆไปตัวนึงแล้ว
ส่วนอีกตัวลังเลระหว่างสัตว์ต่างดาวสีขาว-ฟ้า
(ตัวนี้พี่จันส่งมาให้แต่ฉันไม่ชอบ เลยมาเนียนขาย)
กับหมีเท็ดดี้ เลือกไปเลือกมา สรุปว่า เอาสัตว์ต่างดาว เพราะขนมันฟู (เข้าใจคิด)
ตอนแรกคิดว่าขายได้แค่นั้น พอแม่มาก็เข้ามาทำกับข้าว
ซื้อเค้ากินมันก็ง่ายดี แต่ทำเองอิ่มกว่า
จนเลิกร้าน เห็นแม่ว่าขายได้อีกชิ้น เป็นสักหลาดของฉันแหละ ขอบคุณพระเจ้าค่ะ *0*
เค้ามาเลือกแบบพวงกุญแจไป อยากได้พวงกุญแจนะ แต่ฉันดันทำที่ห้อยมือถือซะเยอะเลย
คืนนี้ยังหาพวงกุญแจได้ไม่ครบเท่าผ้าที่ตัดไว้ พรุ่งนี้เช้าหาต่อ
ไปอาบน้ำ ล้างจาน แล้วก็ซักผ้าก่อน จะหกโมงแล้วอ่า
ง๊วงง่วง
ปล.เหมือนฝันถึงไทยตั้งแต่วันก่อนแล้ว ..น้องเอ๊ยจะส่งของให้พี่เมื่อไหร่
รออยู๊ 555
