คนขายมาไม่ทัน ใครๆก็พากันหลั่งไหลไปงาน อบจ. ซะด้วย
เอาเห๊อะ รอวันจันทร์ล่ะกัน
ช่วงนี้เนตขยันเน่ามากๆ เมื่อคืนหายๆช่วงหัวค่ำ
แต่วันนี้เน่าเรื่อยๆ ตลอดคืน
ถ้าทำงานไม่ได้สนใจออนไลน์ก็ไม่เท่าไหร่
แต่ส่วนใหญ่มันก็ใช้อ่านะ เจอแบบนี้เข้าก็เลยได้แต่.. ทำใจ
หงุดหงิดเล็กน้อย เพราะFB ก็อืดมากสำหรับฉัน
ปกติเปิดได้หลายหน้า โหลตไม่ช้าด้วย
แต่ตอนนี้เกิน3หน้าก็ดึงกันสุดๆแล้ว
เคยรู้สึกไหมว่า บางทีเราก็กลายเป็นคนเรื่องมากเวลาจะเลือกอะไรสักอย่าง
อย่างการซื้อของ คือจริงๆเลือกมากก็เป็นสิทธิ์ของเราหรอกนะ
ก็ถ้าเรามีเวลาจะใช้ไปกับการเลือก ใครจะว่าอะไรได้
อีกอย่าง ได้ดีหรือไม่ดีมา ประโยชน์ก็ตกอยู่กับเราทั้งนั้น
แต่ก็ไม่เข้าใจเล้ย ว่าทำไมบางครั้ง ในร้านที่มีของหลากหลาย(พอสังเขป)แล้ว
เราก็ยังรู้สึกว่า .. ยังอยากมีตัวเลือกมากกว่านี้อีก
ฉันสังเกตจากร้านChuri Chuly จริงๆ กระเป๋ามีหลายสี หลายรูปแบบ
แต่คนก็ยังไปปิ๊งอันที่ไม่ได้ทำมาเพื่อขายในร้าน ..
เอ.. หรือว่า รังสีความพิเศษมันจะแผ่ซ่านออกจากรูป 555
ส่วนตัวฉัน ถ้าเข้าร้านไหนแล้วเลือกมาก มี2เหตุผล
1. ไม่มีที่ชอบจริงๆ หรือมีก็ไม่มีปัญญาจะใช้ จะสวม จะใส่
สรุปคือ ที่ต้องการและเหมาะสมนั้นไม่มี
2. ข้ออ้าง .. เป็นการหลีกเลี่ยงการตอบปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา
Quoted from: weheartit
ข้อสองนี่แหละ ฉันยังจำได้ว่า.. ตอนไปบ้านคุณย่าเมื่อหลายปีก่อน
ฉันออกไปเดินเล่นที่หน้าบ้าน แล้วก็มีคุณลุงคนนึง ปั่นรถสามล้อผ่านมา
ลุงขายดอกไม้น่ะ ขายดอกกุหลาบ มีสีแดง สีชมพู สีสวยน่ารักดี
เค้าขายกันเป็นช่อห่อกระดาษหนังสือพิมพ์ คงประมาณ10กว่าดอกได้ในแต่ละช่อ
จริงๆแกขายไม่แพง น่าจะประมาณห่อละ40-50 บาท
อยากได้ก็อยากได้ แต่ไม่ได้มีตังค์มากมาย
ข้ออ้างก็เลยผุดขึ้นมาในหัว เมื่อมองไม่เห็นกุหลาบสีขาว ..
เลยบอกแกไปว่า "ไม่มีกุหลาบสีขาวเหรอคะ ชอบกุหลาบขาวน่ะค่ะ"
ลุงไม่มี ก็ได้แต่พยายามเชียร์สินค้าที่มีอยู่ "กุหลาบขาวมันไม่หอมหรอกนะ"
สุดท้ายข้ออ้างกับการไม่ยอมควักตังค์จากกระเป๋า ก็ทำให้ลุงปั่นสามล้อผ่านไป
(จะพร้อมกับอารม์หงุดหงิดที่เสียเวลาแต่ขายไม่ได้ ด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้)
Quoted from: candytear
ทั้งที่เรื่องจริงคือฉันชอบกุหลาบสีชมพูกับแดง ขาวก็ด้วย
และไม่ได้ปลื้มขาวมากที่สุด.. แค่ไม่อยากเสียเงิน
แค่จะแก้เก้อที่เรียกเค้าไว้แต่ไม่ยอมซื้อ
เรื่องที่เหมือนไม่มีอะไรน่าจำนี้ ยังคงติดอยู่ในความทรงจำของฉัน
มันตกเป็นตะกอนความคิด.. และทำให้ฉันคิดทุกครั้ง
ที่ต้องรับฟังข้ออ้าง หรือแม้แต่จะต้องเป็นคนสร้างข้ออ้างเองอีก
ถ้าคนเราตรงไปตรงมาได้ทุกเรื่อง และไม่มีใครต้องโกรธหรือเสียความรู้สึก
หรือไม่ก็สามารถยอมรับกับการตอบสนองที่อาจเป็นด้านลบได้...
เราคงไม่ต้องมีข้ออ้างกันหรอกเนอะ...
