ผิดนัดกับนาฬิกาปลุกด้วย แต่ขอวันนึงเถอะ
เมื่อวานก็ไม่ได้อัพทีแล้ว ขืนวันนี้หายต๋อมอีก
คนที่เซ็งกินคือฉันเอง -.-
เมื่อวานต้องยอมรีบนอนเร็ว
เพราะมีภาระกิจตอนเช้าวันอาทิตย์
...
วันนี้ Friendday มีกิจกรรมกันที่โบสถ์
เอาแต่รูปอาหารมาอวด เพราะ Photoscapeใช้งานไม่ได้
นี่แหละมื้อเที่ยง ขนมจีนปากพงันที่น้านิดเค้าโฆษณานักหนา
ถ้าไม่ได้ลูกชิ้นปลาเพิ่ม คงโจ๋งเจ๋งกันหนักเลย -.-
แต่รสชาติคงพอไปได้นะ(น้ำยาไตปลา วันนี้เค็มอ่ะ วันก่อนหวาน เอ๊..ยังไง)
มีน้ำใบเตยหอมๆของคุณนิก ทำให้วันร้อนๆเย็นลงเยอะ
นี่เหลือไว้อีกตั้งหลาย แบ่งๆกันไปแล้ว ฉันยังเก็บไว้ได้2ขวด
...
คืนนี้มีความคิดแง่ลบเยอะ มันก่อกวนเอาซะมากมาย
ฉันนั่งหน้าจอไม่ได้ มันถึงจุดที่ต้องไปหาอะไรทำ ไม่ก็ต้องไปสงบใจซะ
แต่พอจะนั่งลงตัดผ้า จริงๆก็อธิษฐานไปด้วย
แม่ก็มาเรียกให้ไปหา ตอนแรกไม่อยากไปหรอก มันเป็นฟิลที่ไม่อยากคุยกับใคร
แต่ก็นึกได้ว่า แม่ปวดแขน
เลยไปนั่งนวดแขนให้แม่ ตั้งแต่ตีสองมั๊ง
แม่ก็คุย เคลียร์ความคิดเยอะ
ฉันต้องให้อภัยคนอื่นง่ายๆ เหมือนที่พระเยซูให้อภัยบาปกับฉันง่าย ๆ
ต้องเรียนรู้ว่า ทุกคนมีข้อบกพร่อง เราคาดหวังความสมบูรณ์แบบจากใครไม่ได้
เพราะเราเองก็มี แต่เราเลือกจะยอมรับกันได้ไหม
อันไหนเป็นหลักการ เราแข็งได้ ถ้ามันไม่ใช่ความบาป
คือให้ทำ อย่างมีสันติสุข
เรียนรู้ที่จะให้ความรัก กับคน ที่เราคิดว่า เค้าอาจไม่ได้ขาด
แต่จริงๆ เค้าก็ต้องการความรักเหมือนกัน ..
และไม่ว่า เค้าจะทำอะไรไป บางครั้งมันดูไม่น่าเข้าใจวัตถุประสงค์
ดูไม่สมควรในสายตาเรา แต่ถ้ามันไม่ใช่เรื่องผิดบาป เรื่องเลวร้าย
จะยอมรับเค้าได้มั๊ย........
การขยายใจ ให้กว้าง กว้าง .. มันไม่ง่ายเลยนะ
ฉันไม่ชอบการ เฟค มันเป็นความรู้สึกจอมปลอม
แต่ตัวเองก็กดความรู้สึกต่อต้านหลายๆอย่างเอาไว้ด้วยการตีหน้ายิ้มแย้ม
ซึ่งพระเจ้าคงไม่อยากให้ลูกของพระองค์เป็นคนหน้าชื่นอกตรม
ถ้าไม่ ก็บอกว่า ไม่ จะดีกว่า
แต่ในโลกที่คนเห็นแก่ตัวมีอยู่รอบตัว
สิ่งที่ฉันต้องเรียนรู้ให้มากๆ คงเป็นการ รักเพื่อนบ้าน เหมือนรักตัวเอง
พูดกันเยอะ ได้ยินกันบ่อย แต่เข้าใจไหม ว่ารักตัวเองยังไง ก็จะรักคนอื่น
อย่างน้อยก็คนใกล้ตัว คนในครอบครัวนี่แหละ ..จะรักได้มั๊ย ให้เหมือนตัวเอง
เอาล่ะ และเพราะไปคุยกับแม่ซะยาวนาน นวดจนแม่เบาปวดไป
แต่มือฉันนี่เมื่อยไปหมด 555
กลับมาหน้าจอ เจอนาฬิกาปลุกมาทัก
ก็คุยๆๆไป จนพี่เค้าขอไปข้างนอก
เลยนัดว่า ก่อนนอนค่อยคุยกันอีกที
ตอนนั้นไม่ได้ดูเวลาเลย ว่ากี่โมงแล้ว บอกเค้าไปว่า เจ็ดโมงนะ
แต่พอไปไขประตู เห็นนาฬิกาบอก 6โมงแล้ว แว๊กกก
รีบกลับมาสอยๆ เย็บๆ เจ้าฮูกตัวนี้อ่ะ
เสร็จแล้วด้วยแหละ(เจ็ดโมงกว่าๆ)
คือว่า ไม่ได้มีงานฝีมือแปะบล๊อกนานแล้ว มันคิดถึ๊งคิดถึง :P
ส่วนตัวสีน้ำตาล ไว้เย็บประกอบพรุ่งนี้แหละ
กะว่า เย็บฮูกหมดเซตนี้ จะไปเย็บแมวซะหน่อย
รู้สึกว่า พอได้เย็บตุ๊กตาแล้ว มีความสุข *--*
อ่อๆ แพทเทิร์นเจ้าฮูกตัวนี้ ฉันเอามาจากpregnancybabychild
