มาแล้ว มาแล้ว..วันนี้จะอัพเรื่องไปพีพีล่ะนะ
หายปวดหัวแล้ว เพราะใช้คอมพ์แต่น้อย
เล่นกับน้องมากขึ้น .. ไม่เครียด .. แจ่ม -0-
เริ่มจาก วันศุกร์ที่25
จริงๆฝากคนบางคนโทรปลุกนะ แต่เค้าลืม
อืม..... จำไว้ !!
พ่อเป็นคนปลุกตอนบ่ายโมง
โงกเงกมาอาบน้ำแต่งตัว ลงมาข้างล่าง
ซ้อมเพลงกันพอสมควร แล้วก็ออกเดินทางไปท่าเรือตอนบ่ายสามเกือบครึ่ง
อ่อ.. มีบางเพลงที่ต้องใช้ในพิธีที่ฉันร้องไม่เป็น
แม่ก็เลยต้องร้องอัดใส่ MP3ไว้ให้ไปหัดร้องด้วย
ไปยืนรอด้านหน้าท่าเรือสักพัก
พ่อติดต่อเจ้าหน้าที่อบต.คนที่จะนำเราไป แต่ยังมาไม่ถึง
พวกเราก็เลยเดินเข้าไปรอด้านในหน้าห้องเช็คตั๋ว
ไม่นานนัก ก็ถึงเวลาเรือจะออก พากันเดินตามทางเดินเล็กๆไปถึงท่าน้ำ
ครั้งนี้เราเดินทางด้วยเรือด่วน(แต่ไม่ด่วนจี๋)
จากที่คิดว่าจะใช้เวลาเยอะ ก็ไม่มากมาย ราวๆ ชั่วโมงครึ่งก็ถึงแล้ว
ระหว่างทาง ในห้องโดยสารเปิดทั้งเพลงและหนัง
แต่วิวทะเลแจ่มๆแบบนี้ ไม่ให้ออกไปชื่นชมได้ไง..
ว่าแล้วก็ออกไปเดินรอบเรือสักรอบ ปีนไปบนดาดฟ้า
แล้วก็วนกลับมาที่หัวเรือ อยากบอกว่าเดินรอบเรือไม่สนุกมากนัก
ออกทางเสียวไส้ -.- แต่ก็ชอบนะเอ้อ 555
ไปถึงราวๆห้าโมงครึ่งได้มั๊ง แดดร่มลมตกพอดี
รอเจ้าหน้าที่รีสอร์ทมาช่วยเข็นรถขนสัมภาระไปที่พักกัน
ตอนแรกที่เค้าชี้ให้ดูทิศทางที่จะไป แอบตกใจเล็กน้อย(เหมือนจะไกลเลยอ่ะ)
แต่เดินไปเรื่อยๆ ก็คุยโทรศัพท์กับแม่ไปสักครึ่งทางล่ะมั๊ง
หลังจากนั้นก็ถ่ายรูปเรื่อยเปื่อยอีก เลยไม่รู้สึกว่าไกลมากมายนัก
แล้วจากท่าเรือไปถึง.. พีพีอันดามันรีสอร์ท
เมื่อยเท้าพอดี(ไหนว่าไม่ไกล 555)
เป็นอันว่า พักที่เดียวกัน 3ห้อง แยกไปพักอีกที่แต่ใกล้ๆกันอีก1
พอขนของไปไว้ที่ห้องพักแล้ว ก็ออกไปที่ร้านอาหารกัน
มื้อนี้ ทานกันที่ร้านอามิโก้ จานแรกคือปอเปี๊ยะทอด ตามด้วยพิซซ่า
ตามด้วยกับอีกหลายอย่าง ทานกันจนอิ่ม(จานเดียวก็อิ่มล่ะนะ เหอๆ)
ขากลับมีนซื้อไอติมกิน เลยขอชิมนิดนึง -0-
รสแบบเหมือนไอติมปั่นเอง เดินไปถึงหน้ารีสอร์ท
ก็วนกลับมาเดินเล่นกับมีน เบลส อีกรอบ
เดินจนเมื่อยขา แวะนั่งพักที่ม้านั่งริมทะเล..(อย่างกะในเรื่องสั้นที่แต่ง)
แต่นั่งเพลินไม่ได้ เดี๋ยวเผลอหลับตรงนั้นล่ะยุ่ง 555
กลับมาก็อาบน้ำ โทรฯคุยกับแม่พักนึงก็นอน
หลับไปเกือบห้าทุ่ม พอจะตีหนึ่งตื่นซะงั้น
แล้วก็หลับไม่ค่อยดีเลย ตื่นตามเสียงปลุกแบบเป๊ะๆ
(ทีอยู่บ้านล่ะปลุกไปเห๊อะ 555)
อาบน้ำแต่งตัวแล้วออกมาเก็บภาพบริเวณที่พักนิดนึง
ก็พากันไปที่ห้องอาหารของรีสอร์ทด้านใน เดินไม่ไกลหรอก เทียบกับบรรยากาศแล้ว..
..คุ้มจริงๆ สวยมาก วิวสวยสุดๆ
ทานกันเสร็จเกือบแปดโมงก็ออกเดินทางไปที่ลานพิธี
ใช้จุดเดิมเหมือนที่เคยไปเมื่อ 2 ปีก่อนนะ
ระหว่างรอประธาน(ผู้ว่าฯ) พ่อก็อ่านพระคัมภีร์เป็นภาษาอังกฤษ
ช่วงนั้น บรรดาญาติของผู้เสียชีวิตในเหตุการณ์สึนามิก็ทยอยกันมานั่ง
ส่วนใหญ่ที่มานั่งเต็นท์ของศาสนาคริสต์ก็เป็นชาวต่างชาติทั้งนั้น
เป็นพวกยุโรปเสียส่วนใหญ่ สำเนียงเวลาพูดก็แปลกๆแตกต่างกันไป
อ่อ มีนักข่าวทีวีไทยมาสัมภาษณ์ฝรั่งที่มาร่วมพิธีด้วย
แต่เค้าพูดอังกฤษไม่เก่งมั๊ง เลยให้มีนเป็นล่ามให้
เลยได้เห็นข่าวอันนี้นิดนึงตอนทุ่มกว่า
ลำดับรายการก็เป็นการนมัสการพระเจ้า
กล่าวไว้อาลัย และอธิษฐานหลายหัวข้อ
คนก็ทยอยเข้ามาเรื่อยๆตลอดรายการ อยู่ตลอดบ้าง กลับไปก่อนบ้าง
เสร็จแล้ว ก็ทานข้าว .. หลังมื้อเที่ยงมีเวลาก่อนเรือจะออกชั่วโมงครึ่ง
เดินเล่นแถวนั้นล่ะ ทั้งไปดูอ่าวโละดาลัมด้วย พ่อไปรอบนึง(แอบให้พ่อไปถ่ายรูป 555)
ส่วนฉันก็ไปอีกรอบ แต่ได้รูปไม่สวยเท่าของพ่อ
พอถึงเวลาก็ขึ้นเรือกัน
เด็กสามคนกับแม่เค้านั่งข้างหน้า เลยชะโงกหน้ามาโชว์ให้ถ่ายรูปซะหลายอยู่
ตอนแรกก็นั่งมึนๆ นึกอยู่ล่ะนะว่า จะเมาเรืออีกป่ะเนี่ย -*-
พอคว้าแว่นตาดำมาใส่........ ฮ้า แจ่ม นี่ล่ะ วิธีป้องกันเมารถและเรือ
เรือวิ่งไวตามประสา(แบกหนักใช่ย่อย คนเยอะกว่าจำนวนที่รับอีกนะนั่น เหอๆ)
แล้วก็ถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ ...... *-*
เล่าเยอะบางเรื่อง ย่อบางเรื่อง
ก็นะ เล่ามากไป มันเมื่อยมือ 555
นั่งทำรูปตั้งแต่เกือบเที่ยงคืน กว่าจะอัพบล๊อกเสร็จคงเกือบตีห้า
=.= อะไรมันจะช้าขนาดนั้น
ไปก่อนล่ะ เด็กข้างบ้านหิวข้าวแล้วววว
