ระแวงว่า จะเป็นหวัดรับปีใหม่
เพราะเริ่มเจ็บคอ
แต่ไม่เป็นไร ดื่มน้ำให้มากๆ
หลบๆพัดลมหน่อย
วันสุดท้าย ส่งท้ายปลายปี เป็นวันที่รู้สึกดีมากกว่าหลายวันที่ผ่านมา
เพราะเป็นวันที่ทำงานอย่างสุดจิตสุดใจ
เหนื่อยมั๊ย..ก็เหนื่อย แต่ดีใจที่ห้องพักเรียบร้อยไปตามที่ต้องการ
แล้วครอบครัวก็อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา กินข้าวด้วยกันทั้งสองมื้อ
(ปกติอยู่ด้วยกัน แต่ไม่ได้กินด้วยกันบ่อยๆหรอกนะ)
มีความขัดแย้งบ้าง ขุ่นเคืองใจกันบ้าง แต่ก็จบลงได้ด้วยดี
เพราะถ้าทุกคนต่างรับผิดชอบงานของตัวเองเต็มกำลังและช่วยอุดทุกจุดบกพร่อง
ปัญหาก็ไม่เป็นปัญหายากเย็นอีกต่อไป
เอาของขวัญ ของฝากจากเพื่อนๆที่ส่งมาเมื่อวานนี้มาให้ดู
เป็นเพราะเมื่อวานมัวแต่เห่อถ่ายรูปน้องกับหลินปิง
เลยลืมลงรูปกิฟท์ที่เพิ่งได้รับ ^^
ชิ้นแรก พวงกุญแจแพนด้าจากสาวเหนือ
น่ารักนะ กำลังชอบแพนด้าอยู่เลย 555
อีกอันก็ปฏิทินจากผึ้งสวย มีรูปคนรับกับคนให้อยู่ด้วย
น่ารักทีเดียว ^-^ มีให้ฉันตัดแบ่งเพื่อนๆได้ต่อด้วย-0-
เดี๋ยวต้องส่งให้พี่จันด้วย 555 ..ในฐานะที่รับหลังชาวบ้านหมด เหอๆ
อ่อ พี่แอนชวนไปเที่ยวสระมรกตพรุ่งนี้
แต่เวลาไม่แน่นอนแฮะ เห็นพี่เค้าว่าประมาณ10โมง
ไปสายเลย กว่าจะไปถึง กว่าจะเดิน กว่าจะกลับ 555
ที่แน่ๆ คือยังไม่รู้เลยว่าไปกันกี่คน
แต่ก็นะ ขอฉันนอนก่อนล่ะกัน ลุกไหวอาจไปด้วย
แต่ตอนนี้รู้สึกเหนื่อยล้ากะการขัดห้องน้ำและถูตึกชะมัด เฮ่อ
อื้ม..อ่านมานาประจำวันเมื่อกี้ ทำให้คิดอะไรหลายอย่างนะ
เป็นเรื่องของความรู้สึกในคืนวันสิ้นปี เราอาจหวาดกลัวอนาคตเนื่องจากเหตุการณ์ในอดีต
หรืออะไรก็ตาม ยิ่งรู้ว่าเวลาเดินไวลแะผ่านไปเร็วแค่ไหน ยิ่งทำให้รู้สึกหวั่นไหว
แต่...... เรามั่นใจและไว้ใจได้ว่า อนาคตของเราถูกกำหนดไว้โดยพระเจ้าผู้เป็นนิรันดร์
ชีวิตจะทุกข์หรือสุข พระเจ้าทรงเฝ้าดูอยู่เสมอ
ปีที่ผ่านมา ฉันรู้สึกว่า ความทุกข์มันแช่อิ่มอยู่ในร่างกายฉันนานกว่าความสุขนะ
นั่นอาจเพราะว่าฉันตอบสนองความทุกข์และปัญหาต่างๆอย่างผิดๆ
ฉันรู้ว่าพระเจ้าส่งทุกอย่างเข้ามาในชีวิตเรา เพื่อสอนเรา
การทูลขอให้ปัญหาหลีกไปไกลจากชีวิตเราเป็นเรื่องที่ไม่สมควร
แต่เราควรขอพระเจ้าให้เราเข้าใจในปัญหาต่างๆที่ผ่านเข้ามา
และสามารถไว้วางใจพระเจ้า เชื่อในพระสติปัญญาของพระองค์
ที่จะถ่ายทอดมาถึงเราให้เราเข้าใจและแก้ไขทุกความวุ่นวายที่เกิดขึ้นในชีวิตเราได้
ถ้าให้ฉันนับความสนุกที่พระเจ้าอวยพรให้ฉันได้ทำ ได้ไปที่ต่างๆ
คงจะมีหลายครั้ง .. กลางๆปี ได้เดินทางไปไกลถึงนครปฐม
การเดินทางที่ยาวนานและเหน็ดเหนื่อย แต่ได้รับพระพรและเห็นพระคุณมากมาย
ได้เห็นว่า พระเจ้ามีแผนการณ์อันดีทุกอย่างต่อชีวิตเรา
ถ้ารถเราไม่เสียที่ชุมพร เราก็คงจะไม่ได้ไปพักที่โรงเรียนสอนเสริมสวยของพี่น้อคริสเตียน
และแม่ก็คงจะหลงทางอยู่ในความมืดหารถของเราไม่เจอ
แต่เพราะเรานั่งรถของโรงเรียนเสริมสวยไปจากร้านอาหารที่เราจอดรถทิ้งไว้
ถึงจำรถคันนั้นได้ ........ มันเหมือนเรื่องบังเอิญ
แต่สำหรับพระเจ้า ชีวิตของเราทุกอย่าง ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
การได้ไปเกาะพีพีที่ผ่านมา
เป็นการเดินทางไปปฏิบัติภาระกิจที่ค่อนข้างบีบคั้นเรื่องเวลา
เพราะวันที่24 พ่อมีพันธกิจในคุก แม่ก็ไม่ค่อยสบาย
วันที่25 เราต้องขึ้นเกาะ และบ่ายวันที่26หลังจากเสร็จพิธี
เราต้องกลับมาจัดเตรียมสถานที่ เพื่อจัดงานฉลองวันคริสต์มาสวันที่27
แต่..... พระเจ้าประทานกำลังให้พวกเรา
ปัญหามีมั๊ย.. คำตอบคือมี ปัญหาความคิด ปัญหาความไม่เข้าใจกัน
และเมื่อบางครั้งมีการร่วมมือแต่ไม่ร่วมใจ ความท้อใจมันก็เกิดขึ้นได้เหมือนกัน
แต่พระเจ้าก็ทรงมีเรื่องหนุนน้ำใจเราตลอด ตั้งแต่วันอาทิตย์ที่มีคนมาเกินความคาดหวัง
และเกือบ10คนได้ต้อนรับพระเยซูเป็นพระเจ้าในชีวิตของเค้า
หลังจากนั้น ตอนเย็นค่ำ ฉันที่กำลังจะแบตหมดและวีนแตกเพราะไม่ได้นอน
เหนื่อยมาก เพลียมาก มึนมาก พวกเราทุกคนอยากจะพัก
แต่ก็มีพี่น้องอีกกลุ่มนึงที่เพิ่งจะเดินทางมาฉลองคริสตมาสเอาตอน3ทุ่ม(หลงเวลา)
ขนมจีนยังเหลือ น้ำยายังมี ผลไม้มี1ถาด ..เป็นส่วนที่บ้านฉันแบ่งเก็บเอาไว้ทานกัน
ส่วนใหญ่จัดแบ่งให้พี่น้องและเพื่อนบ้านไปจนหมด
ขอบคุณพระเจ้าที่เรายังไม่ได้หลับไปซะก่อน เพราะคนที่มาทีหลังคงจะเสียใจแย่
ขอบคุณพระเจ้าที่อาหารที่เก็บเอาไว้ก็ได้เอาออกมาเลี้ยงคนอีกกลุ่มหนึ่ง
กลายเป็นว่า อาทิตย์ที่ผ่านมา เราจัดคริสตมาส 2 รอบ
แล้วก็ได้รับการหนุนน้ำใจอีก เมื่อมีอีก10คน ต้อนรับพระเจ้า
พอวันจันทร์ ผู้ถูกคุมฯที่มาทำงานเก็บชั่วโมง ก็มาฟังเรื่องพระเจ้า
และต้อนรับพระเยซูอีกคน
กลายเป็นอาทิตย์สุดท้ายของปี อาทิตย์ที่เหนื่อยหนัก
อาทิตย์ที่มีความทุกข์ยากลำบากหนักใจ
แต่พระเจ้ามีวิธีชูใจเรา หนุนใจเรา อย่างที่เราคาดไม่ถึงเลย ^-^
ที่สุดของของขวัญมีหลายชิ้น ไม่อยากตีค่าว่าอันไหนสำคัญที่สุด
แต่...... มิตรภาพที่ได้รับสำคัญยิ่งกว่าสิ่งไหน
:)
