วันนี้ฝนไม่ตก นับเป็นวันที่ท้องฟ้าสดใสดีสุดในรอบอาทิตย์
แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมคนบางคน นอนก็ไว แต่ยังจะตื่นบ่าย
-..- การนอนมันช่างเป็นอะไรที่ลุกยากเย็น
กลัวพระคัมภีร์ข้อนี้..
"โอ คนเกียจคร้านเอ๋ย เจ้าจะนอนนานเท่าใด เมื่อไรเจ้าจะลุกขึ้นจากหลับ
หลับนิด เคลิ้มหน่อย กอดมือพักนิดหน่อย
ความจนจะมาเหนือเจ้าอย่างคนจร และความขัดสนอย่างคนถืออาวุธ.."
สุภาษิต 6:9-11
สมัยเด็กพอฉันตื่นสาย พ่อก็จะว่าด้วยประโยคนี้แหละ
-..- มันไม่ได้อยากขี้เกียจนะ แต่บางทีรู้สึกว่า เหนื่อยอ่ะ ขอพักต่ออีกหน่อย
แต่นั่นล่ะ นอนมากสะสมความเกียจคร้านเอาไว้ เหอๆๆ
ว่าจะรีบเขียนบล๊อก แล้วไปถักกระเป๋าต่อ
วันนี้ได้ของจากพี่อ้วนแล้ว คิดรวมทั้งหมด
ลูกปัดถุงใหญ่ 5 ถุง =500
ลูกปัดมุก 2 ถุง =160
ที่ห้อยมือถือ = 80
ค่าส่งกับกล่อง = 62
รวมยอดวันนี้ รอบนี้ คราวนี้ =802
ยังไม่ได้จ่ายพี่อ้วนทีนะ -*- จะทำของส่งไปให้ขายหักกัน
เมื่อไหร่จะหมดหวา เหอๆๆ
แต่พี่อ้วนบอกว่า ไม่เป็นไร จดๆไว้ก่อน
นี่ก็จัดเพนกวินตัวใหญ่ไว้ 12 ตัวล่ะ
ตัวเล็กเพิ่งได้ 2ตัว เพราะเอาไปทำต่างหูซะ 3 คู่
นี่ตอนเช้าอาจแบกไปถักก่อนนอนอีก
จริงๆ ไม่อยากเน้นเพนกวินมาก ฉันควรเน้นกระเป๋ากับแหวนมากกว่า
เอาไปทางงานที่ถนัดจะเหมาะกว่า
กระเป๋า มี 3ใบแล้ว ต้องทำเพิ่ม
รอบนี้กะส่งอย่างน้อย อย่างละ 10ชิ้นขึ้นไป
ส่งเป็นกล่อง เอาให้มันคุ้มค่าส่งไปเลยดีกว่านะ
อ่อ..ได้เสือน้อยกับพุดเดิ้ลมาด้วย ยังไม่ได้ถ่ายรูป พรุ่งนี้จะถ่ายให้ดูนะจ๊ะ
มั่วแก้ไขเพนกวินหลังค่อมให้มันมีหางอยู่หลายตัว -..-
วันนี้วันเกิดเหมือนฝัน
ความจริงคือเมื่อวาน แต่ฉันใช้บล๊อกเกอร์ นับเวลาฝรั่งเน้อ
น้องมาทักนะ จริงๆลืมแล้วอ่ะ -*- คือนึกไว้วันจันทร์
ดูรูปด้วย กรอบด้วย กะจะใส่กรอบไว้ให้ แต่ก็ยังไม่ได้ทำ
มีโน่นนี่นั่นให้ทำตลอด พอถึงวันจริงยังจะลืมอีก ..โอ๊ย เซ็งตัวเอง
แต่ส่งเพลงHBD เสียงอันเห่ยแตกของตัวเองไปให้แล้ว แฮ่ๆ ^^
กะทำการ์ดน้อยๆ แบบนี้นี่แหละให้ไป
23 แล้ว สาวน้อยเหมือนฝัน เป็นน้องฉัน6ปี
แต่ฉันมักจะลืมว่า .. จริงๆเค้าอายุเท่าไหร่แล้ว
ไปจำโน่น พวกพี่ๆ ประมาณว่า กำลังจะ30หรือเลยไปแล้วล่ะจำดีนัก
(ต๊องแฮะเรา -*-)
รู้จักกันมานานมากๆนะ ตั้งแต่เค้ายัง 16 อ่ะ ..
หลายปีโขอยู่ เจอกันบ่อยก็ในเอ็ม ในเนต ไม่เคยเจอตัวจริงกันสักที
แต่คุยโทรศัพท์บ่อยๆก็รอบหลังที่น้องกลับมานี่ล่ะ กว่าจะได้คุยกันแบบนั้นอีกที
คงอีกหลายปีข้างหน้า.. อย่างน้อยก็ ปีหน้า หรือ สองปี
แต่ไม่ต้องห่วงหรอก .. เวลาเดินไวเหมือนโกหก
มาดูเรื่องที่จั่วหัวบล๊อกไว้เถอะ
วันนี้งดแต่งรูป เพราะเหนื่อยจัง
มาชวนดูหนังสือ(น่าจะนอกเวลาเรียน) แต่ก็เหมือนอยู่ในหลักสูตรของเค้าด้วย
แม่บอกว่า เป็นหนังสือของรัฐ เค้าให้เด็กนักเรียนยืมเรียน
แต่เล่มนี้ เค้าบริจาคมาให้โรงเรียนในไทย ส่วนโรงเรียนก็โล๊ะอีก
แม่เลยได้มา.. ตั้งแต่สมัยโน่นนั่นล่ะ -..- (แม่ในวัยเด็กซะด้วย)
หนังสือผ่านมาจนถึงมือฉัน
แล้วก็เละเทะด้วยมือฉันนี่ล่ะ
เขียนหน้าปกเป็นชื่อเพื่อนในห้องเรียน -..- (ประมาณว่าอยากเป็นครู)
แล้วก็เอาปากกามาขีดถูกๆซะเกือบทุกหน้า หน้าไหนไม่ชอบก็กาผิด -*-
นึกถึงเวลานี้แล้ว.. เฮ้อ เสียดายของจริ๊ง
ทั้งปกหน้าและปกหลัง
มีแต่ร่องรอยหลักฐานการกระทำทารุณกรรมต่อหนังสือไว้เพียบ
ไม่เว้นกระทั่งด้านใน หน้าสารบัญก็ด้วย
นี่คงเพราะเป็นหนังสือปกแข็ง ..ถึงได้ทนถึงขนาดนี้ เหอๆ
วันนี้มาดูโซนของ "เรื่องเก่า" (Stories of Long Ago)
เรื่องที่จะเล่าวันนี้ เป็นเรื่อง แม่ครัวตัวน้อย
หนูเบ็ตตี้ เป็นเด็กหญิงตัวเล็กในยุคสมัยของประธานาธิบดีคนแรกของอเมริกา
จอร์ช วอชิงตัน ซึ่งเย็นในช่วงนั้น ท่านประธานาธิบดีจะเดินทางผ่านหมู่บ้านต่างๆ
และครอบครัวของเบ็ตตี้ก็จะไปดูงานฉลองต้อนรับที่ในเมืองกัน
พี่ชายของเบ็ตตี้จะเล่นดนตรีเฉลิมฉลองต้อนรับให้
ทุกคนตื่นเต้นกันมาก ออกเดินทางตั้งแต่เช้ามืด
เบ็ตตี้อยู่บ้านคนเดียว ถึงเธอจะเป็นเด็กหญิงตัวเล็ก แต่ก็ช่วยแม่ทำงานบ้านอยู่เสมอ
และสิ่งที่เธอถนัดและชอบมากที่สุดก็คือการทำอาหาร
พองานบ้านเสร็จหมด เบ็ตตี้ก็มานั่งเฝ้าอยู่หน้าบ้าน ..
แอบคิดว่า ตัวเองก็อยากเห็นท่านประธานาธิบดีคนแรกของอเมริกาเหมือนกันนะ
และแล้ว ขบวนรถม้าสีขาวก็เดินทางผ่านมาจอดที่หน้าบ้านของเธอ
ชาวร่างสูงผอมเดินลงมาจากรถม้า เข้ามาเอ่ยปากทักทาย และขอความกรุณาให้เธอ
ช่วยทำอาหารเช้าให้เขาหน่อยจะได้ไหม ..
เบ็ตตี้ต้อนรับแขกอย่างสุภาพ เธอปรุงอาหารเช้ามื้อนั้นอย่างน่ารับประทาน
ก่อนนั้นเธอบอกเล่าถึงครอบครัวของเธอว่า ไปรอต้อนรับท่านประธานาธิบดี
ที่ในเมือง .. ทำให้เธอไม่มีคนช่วยทำกับข้าว แต่เธอก็ยินดีที่จะต้อนรับชายแปลกหน้าคนนี้
ชายร่างสูงบอกกับเธอก่อนจะรับประทานอาหารเช้าว่า
"ขอฉันทานเสร็จก่อนนะ แล้วเดี๋ยวเธอจะได้พบกับจอร์ช วอชิงตัน"
เมื่อเขาทานเสร็จ ก็มากอดเด็กหญิงแล้วจุบที่หน้าผาก
บอกกับเธอให้บอกกับพี่ชายของเธอว่า
"เธอได้พบกับจอร์ช วอชิงตันแล้ว เขาจุบเธอที่หน้าผากด้วย
เพราะว่า ฉันคือ จอร์ช วอชิงตัน"
เรื่องน่ารักดี อาจไม่เข้าแก๊ปในชีวิตสมัยนี้
แต่สอนเด็กๆให้รักการบ้านการเรือน และเสียสละเพื่อคนอื่น
ก็จะได้สิ่งดีๆ (ความประทับใจ)กลับคืนมา..
ชอบภาพประกอบมากเลย วาดน่ารักสุดๆ
สงสัยว่า คนวาดภาพยังมีชีวิตอยู่ไหมเนี่ยตอนนี้ -*-
ปล. วันหลังมาต่อโซนอื่นๆกันอีกนะ *-*
