ส่งของให้พี่อ้วนแล้วล่ะ
งงก็แค่เลขแทรคที่เค้าให้มาเนี่ย กรอกไปแล้วเค้าบอกให้ใส่
หมายเลขสิ่งของเท่านั้น .. เอ่อ ก็ใส่แล้วไงคะ
เค้าให้มาแบบนั้นก็กรอกแบบนั้นอ่า -.-
เอาเถอะ หวังเป็นอย่างยิ่งว่าคงถึง
ส่วนเพนกวินของสาวพลอยก็ส่งไปล่ะ
เมื่อวานฉันมัวแต่สนใจเค้กวุ้นมั่ง เทียนตัวเลขมั่ง
และสารพัดสิ่งของที่ฉันทำเพื่อจะส่งไปในวันนี้
แต่ลืมเรื่องไม่เล็กที่ได้ยินในโบสถ์ไปเรื่องนึง
คือ คำพยานของพี่แมว
พี่แมวเป็นแม่ค้าลูกชิ้นปลานึ่งสมุนไพร
เค้าจะไปเช่าที่ตามงานออกร้านเพื่อขายลูกชิ้นอยู่เสมอๆ
วันก่อนเค้าก็ไปขายที่งานนึงมา แต่ค่อนข้างขาดทุน
คือขายไม่ถึงเป้า เพราะจ่ายค่าที่แพง ถ้ายอดขายน้อยมันก็ไม่คุ้ม
แต่ในขณะที่เค้าเริ่มจะวิตกกังวลเรื่องรายได้
และเวลาของการเรียกเก็บค่าผ่อนรถที่กำลังจะมาถึง
พระเจ้าก็อวยพระพรให้เค้าด้วยงานเลี้ยงอำลาผู้เกษียนอายุ
ที่บ.ลิกไนท์เค้าจัด แล้วก็มาขอเหมาลูกชิ้นของพี่แมวไป
งานเดียว ได้ 5000 ชดเชยตลอดหลายวันที่ขายไม่ดีได้
และยังทันเวลาจ่ายค่าผ่อนรถ
แต่พระพรของพระเจ้าสำหรับพี่แมวไม่ได้หยุดแค่นั้น
เรื่องที่สอง ทำให้ฉันต้องฉุกคิดเหมือนกัน
ก็คือ.. วันเสาร์ที่ผ่านมา พี่แมวขี่รถมอไซด์เอาข้าวของไปเตรียมจัดร้าน
ที่ตลาดมือสอง ที่ฉันชอบไปเดินหาเสื้อผ้าถูกๆนั่นล่ะ
วันนั้นฝนไม่ตก แต่ลมแรงมาก ลมพัดฝากระติกที่อยู่ตรงหน้าตัก ลอยมากระแทกปากพี่แมว
แกตกใจมาก คิดว่า คงจะปากแตกแน่เลย เพราะสัมผัสได้ถึงเลือดที่ซิบๆจากปาก
สงสัยว่า พรุ่งนี้คงจะปากเจ่อแน่
แต่.. พี่แมวก็ยังขอบคุณพระเจ้าที่ข้าวของอย่างอื่นไม่ปลิวหรือตกหล่นเสียหาย
และรถก็ไม่ล้ม เย็นวันนั้นแกก็ยังขายของด้วยความชื่นชมยินดี
แล้วเช้าวันรุ่งขึ้น ปากที่น่าจะเป็นแผลเพราะโดนฝากระติกกระแทก
ก็กลับไม่เป็นอะไรเลย ..
หลายครั้งที่ตัวฉันเองมักขอบคุณพระเจ้ายามได้รับสิ่งที่ดีๆเท่านั้น
แต่เมื่อเจอปัญหาและความทุกข์ร้อน กลับโวยวาย หรือไม่ก็เอาแต่คิดแง่ลบ
แต่คำพยานของพี่แมวหนุนใจให้ฉันกลับใจใหม่ เพราะเราจะต้องขอบคุณพระเจ้าได้ทุกเวลา
ทุกเวลาจริงๆ ไม่ว่าจะสถานการณ์ใดๆก็ตาม
อาจจะทำให้นึกย้อนไปถึง พระวจนะเพื่อชีวิตที่เรียนอาทิตย์ก่อนด้วย
คือเรื่องของ "ลิ้น"
ในพระธรรม ยากอบ บทที่ 3 บรรยายถึงความชั่วร้ายขอลิ้นไว้อย่างละเอียด
อวัยวะเล็กๆ ที่ชักลากนำพาร่างกายทั้งร่างลงนรกได้
ปากของเรา จะเอ่ยทั้งคำดีและคำร้ายออกมาได้เหรอ ..
เราจะสรรเสริญพระเจ้า แต่ก็แช่งด่าคนอื่นหรือเอ่ยวาจาหยาบคาย คำพูดสกปรก ไร้สาระ
ออกมาด้วยกันจากปากของเรา.. มันควรจะเป็นอย่างนั้นมั๊ย
เหมือนพระคัมภีร์ตอนนี้..
"เราทั้งหลายสรรเสริญพระเจ้าคือพระบิดาด้วยลิ้นนั้น
และด้วยลิ้นนั้นเราก็แช่งด่ามนุษย์
ซึ่งถูกสร้างขึ้นตามพระฉายาของพระเจ้า
คำสรรเสริญและคำแช่งด่าก็ออกมาจากปากอันเดียวกัน
พี่น้องทั้งหลายของข้าพเจ้า ไม่ควรให้เป็นเช่นนั้นเลย
บ่อน้ำพุจะมีน้ำจืดและน้ำกร่อยพุ่งออกมาจากช่องเดียวกันได้หรือ
พี่น้องทั้งหลายของข้าพเจ้า ต้นมะเดื่อจะออกผลเป็นมะกอกเทศได้หรือ
หรือเถาองุ่นจะออกผลเป็นมะเดื่อได้หรือ
เช่นเดียวกันไม่มีบ่อน้ำพุใดจะให้ทั้งน้ำเค็มและน้ำจืดได้"
ยากอบ 3:9-12
ฉันรู้เสมอว่า ปัญหาของฉันอยู่ที่ปาก ปากที่พูดไม่คิด
ไม่ก็คิดแล้วยังจะพูด คำบ่นที่ออกมาจากปาก ไม่ถวายเกียรติพระเจ้าเลย
ชีวิตฉันจะปล่อยให้บ่อน้ำพุกลายเป็นบ่อที่มีน้ำสกปรกออกมาไม่ได้
ไม่สมควรที่จะให้พระเจ้าผู้ทรงไถ่วิญญาณฉันให้พ้นจากความตายแล้วต้องเสียพระทัย
ช่วงนี้จะพยายามบริหารเวลาให้ทำอะไรได้หลายอย่าง
จะประหยัดเวลาการเล่นออนไลน์ให้น้อยลง
จริงๆ การคุยไม่ได้ผลาญเวลาฉันนัก แต่การนั่งจมอยู่หน้าจอ
แล้วก็คลิกอะไรเรื่อยเปื่อย เล่นเกมส์และฆ่าเวลาอย่างไร้สาระต่างหาก
จะทำให้ฉันกลายเป็นพวกใกล้เกลือกินด่างเอา
ก่อนไป แปะรูปมังคุดซะหน่อย
เปลี่ยนชุดให้อีกล่ะ เป็นชุดแนวมักง่ายจริงๆ
เพราะเย็บรูดแล้วก็เย็บติดตัวไปเลย
จากชุดสีชมพูที่แก่แล้ว ชุดนี้ยิ่งแก่หนักเลยเนาะ 555
อารมณ์คุณยายวัยวินเทจของจริง
Ps* พ่อซื้อก๋วยเตี๋ยวมาฝากคนละห่อ แม่ น้อง ฉัน
แต่ฉันคิดไปเองว่าพ่อซื้อมากินด้วยกัน ..มันมี3 เลยไม่กินอ่ะ
เก็บไว้ให้น้อง แต่คุณพี่ที่เสียสละ(เหรอออ) ก็กินหมูแดงไป3ชิ้นล่ะ
ก็กับข้าวมีแต่แกงก้นถ้วย ผักเหนาะเหลือน้อย เลยต้องกินลูกเนียงไปนิดนึง
อยากรู้ว่า ลูกเนียง เป็นยังไง ..ก็ลอง "คลิก" ดูนะจ๊ะ (ปล.มันยาวไปล่ะอ่ะ)
