วันนี้ฝนยังคงตั้งหน้าตั้งตาตกอยู่เกือบตลอดวันและตลอดคืน
อย่างว่าล่ะนะ.. พายุกิสนา แวะมาทักทาย
นี่แค่เพียงหางพายุเท่านั้นเอง
มันเป็นเรื่องน่าแปลก ที่คนเราตื่นเต้นและตื่นกลัวกับอำนาจของภัยธรรมชาติ
แต่ไม่กล้าที่จะยอมรับออกมาว่า .. เบื้องหลังความยิ่งใหญ่และน่าเกรงขาม
ต้องมีสักผู้หนึ่งที่เป็นผู้สร้างสิ่งสารพัดเหล่านี้ ..
ทั้งยามสงบพบธรรมชาติแสนงดงาม และอนุญาติให้ความโกลาหลเกิดขึ้น
รถยังมีคนสร้าง
บ้านก็ยังมีคนสร้าง
แล้วทำไมโลกนี้ถึงจะไม่มีผู้สร้าง..ล่ะ?
เมื่อเช้าฉันนอนเกือบเจ็ดโมง
ไม่สาย แต่ไม่เช้าจัด ควรนอนไวกว่านั้น
แต่นั่งซ่อมกำไลข้อมืออยู่ พอร้อยผิดก็ต้องตัดออกมาร้อยใหม่
ไม่ยากเย็นอะไร แต่สำหรับคนที่ง่วงจนตาฝ้าฟางแล้ว
เปิดหน้าต่างไม่ได้เลย ลมและฝนซัดกระหน่ำอยู่ข้างนอกนั่น
ต้องอาศัยแสงไฟอันน้อยนิดของห้องนอน
แสงไฟดวงเล็กๆ ที่คนออกแบบห้องคิดว่า แค่เพื่อการนอน
ไม่ใช่เพื่อการอ่านหนังสือหรืออะไรที่ต้องใช้สายตามากกว่านั้น
ทำให้เวลาสัก10นาที กลายเป็น 20 นาที
เที่ยงนิดๆนาฬิกาปลุกทำงาน
ฉันเห็นแล้วล่ะ ไปหยิบมาดูแล้วก็ล้มตัวลงนอนต่อ
จริงๆตั้งใจจะลุก แต่ก็นอนต่อ ..ซะอย่างนั้น
แต่ก็ไม่โดนปล่อยให้หลับยาว โดนปลุกอีกรอบจนได้ -.-
ตื่นๆๆ มาฟังเรื่องพายุเฮอร์ริเคน
ในขณะที่โซนร้อนพัดอื้ออึงอยู่นอกหน้าต่าง
เท่านั้นก็รู้สึกว่ามันแรงแล้วนะ แต่อืม.. ฉันว่าฉันเคยเจอแรงกว่านี้
ความเร็วลมเท่าไหร่ไม่รู้ ไม่เคยจะสนใจ
สนแค่ นอนหลับในคืนฝนตกและลมแรง
แต่ตื่นขึ้นมา มองออกไปนอกหน้าต่าง บ้านเพื่อนบ้านหลังคาหายไปครึ่งหลัง
ชั้นสองกลายเป็นดาดฟ้า.. ต้นมะม่วงหน้าบ้านไม่มีลูกเหลือบนต้นเลย
ถูกเขย่าลงมากองที่พื้นเกลื่อนกลาด แอบได้ยินคุณยายแม่บ้านบอกว่า
มีคนเอาถังมาเก็บมะม่วงที่หน้าบ้านเรากันอุตลุด ..มากันทั้งตลาดเลยมั๊ง
จำปีไม่ได้ แต่เป็นช่วงที่ฉันยังอยู่พิษณุโลก
วัยประถม ป.4ล่ะมั๊ง นับเป็น วาตภัยที่รุนแรงที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมา
ลงมาสักพัก ไปรษณีย์มากดออดหน้าบ้าน เอาของมาส่ง
ลิปกลอสสองแท่ง ซื้อต่อจากสาวพลอย
สีสวยนะเออ กลิ่นหอมดีด้วย แต่พอหน้าซีดๆแต่งหน้าจัดจ้านเข้า
แม่ก็เอาทิชชูกับเบบี้ออยล์มายื่นให้ -..-
สรุปว่า หน้าซีดๆ ดีกว่าแต่งเป็นลิเกเหรอค๊า 555
รู้สึกมือไม้สั่นๆ ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์กาแฟที่กินไปตอนหัวค่ำ
หรือเพราะนายน้องที่หลับพิงแขนอยู่หลายชั่วโมงกันแน่
อีกอันก็ คุยโทรฯกับสาวแตงนานโขอยู่เหมือนกัน
จะหนีบข้างหูก็ไม่ได้ เพราะน้องนั่งตัก จะใช้มือขวาถือก็ไม่ได้
เพราะไม่ถนัด .. เป็นว่ายกมือซ้ายตลอด ..
ตอนนี้หยุดสั่นไปล่ะ แต่มันเหมือนจะหมดแรงไงพิกล -..-
หัวค่ำคุยกันในบ้าน ปรับปรุงห้องพักยังไงดี
ฉันไม่อยากไปดูของชาวบ้านหรอกนะ
คือจะไปดูของเค้าเพื่อมาปรับปรุงของเราอ่ะ
มันจะไปดูแล้วเอามาปรับปรุงอะไรเหรอ
ห้องสี่เหลี่ยม ห้องน้ำก็เท่านั้น ทุกอย่างมันติดตรึงกับที่หมด
รู้ว่าอะไรอ่อน ก็แก้ไขไป (ตามที่ทุนทรัพย์จะอำนวย)
มันไม่ใช่ว่า พอจะแก้ไขอะไรก็เรียกจ่ายได้หรอกนะ
เพราะถ้าเรียกจ่ายได้ แม่คงไม่ใช้ให้ฉันเอาเงินมาสำรองหรอก
ที่ไม่อยากไป ไม่ใช่ขี้เกียจจะศึกษาชาวบ้าน
ก็ถ้าเราผู้รับผิดชอบรู้ปัญหาอยู่แล้ว จะออกไปดูอะไรของใครอีก
แก้ไขสิ่งที่บกพร่องอยู่ก่อนล่ะกัน
วันไหนเลิกรางานนี้ไป จะได้ไม่มีใครว่าเราไม่รับผิดชอบให้เต็มที่
