ฝากแม่ปลุกนะ แม่ก็ปลุกประมาณบ่ายโมง เดินโซเซลงมาเลย
แล้วก็ไม่ได้ไป เพราะร่างกายมันไม่ไหว รู้สึกไม่ค่อยดี ปวดหัวมากเลย
การขับถ่ายก็ผิดเพี้ยน ฉันเลยสรุปตัวเองว่า ถ้าวันเสาร์-อาทิตย์
อาจต่อมาถึงวันจันทร์ ฉันจะไปไหนไกลๆไม่ค่อยไหว เพราะงานจะหนัก
และการพักผ่อนก็จะน้อยตามความรับผิดชอบของช่วงนั้น
แต่ยังไงซะวันนี้ฉันก็เอาเสื้อสีม่วงมาใส่แหละ
เพราะเลือกแล้ว มันเป็นตัวเดียวที่ยาวคลุมเอว
อาจพอดีกับสะโพก
แต่ก็ดีกว่า พวกเอวลอย แล้วโชว์พุงล้นหลาม (-.-)
เสียดายแค่ ใส่เสื้อสวยอยู่กับบ้านเท่านั้นเอง เหอๆๆ
อืม.. ส่วนแตงน่ะ ที่ไม่ได้ไปด้วยกัน
เพราะแตงกลับบ้าน
มีเรื่องด่วนที่บ้านเค้า แต่ไม่เป็นไร เข้าใจ ๆ
ตอนค่ำแม่กลับบ้าน มาพร้อมกับสีหน้าเซ็งๆ
คงเพราะยายแหละ ตัดกางเกงดอนน่าไม่ได้สัดส่วน เหอๆ
ผ้าชิ้นหน้ายาวกว่าชิ้นหลัง ถ้าเป็นเสื้อก็ไม่แปลก แต่นี่เป็นกางเกง
เลยออกมาเป็นทรง เป้ายานเข่ง ส่วนก้นรั้งขึ้นไป
แถมเย็บก็ไม่สวย ย่นซะ
เฮ่อ.. เราต้องเรียนรู้ที่จะเจอกับคนเห็นแก่ตัว เห็นแก่เงินและไร้ความรับผิดชอบ
ไปอีกนานสินะ จริงๆยายน่ะ สำหรับฉัน ไม่อยากจะไปวุ่นด้วยนานแล้ว
ตั้งแต่ปีก่อนที่ไปเรียนกับแก ต้องแบกจักรไปเอง(-*-)
นั่งรถไป30กิโล ..อืม.. ถ้าฉันเอาจริงเอาจัง อาจได้อะไรมาบ้าง
กับการจ่ายราคามากมายขนาดนั้น แต่ไม่รู้สิ ฉันอาจหาข้ออ้างว่า
..เพราะเหนื่อยกลางคืนทำงาน ตีสี่ไปนอน
ตืนสิบเอ็ดโมง อาบน้ำไปเรียนตอนเที่ยงครึ่ง
กลับมาสี่ห้าโมงเย็น ก็ทำงานต่อ แถมช่วงนั้นก็กำลังอยู่ในการทดลองด้วย
เครียดมาก และออกห่างจากพระเจ้า ..
ตอนนี้ได้ข้อสรุปง่ายๆว่า รู้ว่าควรติดต่อกันแค่ไหน เรื่องอะไร
และอะไรที่เค้าทำปัญหาให้ ก็ไม่ควรไปยุ่งด้วย
สงสารก็แต่ดอนน่า เสื้อก็ฟิตไป กางเกงก็ประหลาด แถมจ่ายเต็มราคา
แต่ที่เด็ดกว่านั้นก็คือ ยายบอกว่า ถ้าต้องแก้ไข ราคาที่จ่ายมาน่ะ ไม่พอนะ
555 ฮาแตกสิ เพราะ บอกว่าผ้าชิ้นหน้ายาวกว่าชิ้นหลัง เพราะที่จะตัดผ้าชิ้นหลัง
ผ้าหน้ากว้างไม่พอ (แต่พอดอนน่าเอากลับ คิดจะมาหาร้านในเมืองแก้ไขเอง
กลับพบว่า ผ้าที่แกเหลือไว้พับใหญ่เชียว ..งี้ล่ะ ชอบเหลือผ้าไว้มากๆ
กะจะเอาของลูกค้าไว้ทำอะไรของตัวล่ะ) ส่วนที่เย็บไม่สวย ย่นๆ ก็เป็นความผิดของจักร
จักรซิ๊กแซ๊กมันไม่ค่อยดีแล้ว ..เออ ดีจริงๆเลย แล้วผลงานไม่ดี
เค้าใส่ไม่ได้ ถ้าจะแก้ไข ต้องจ่ายเพิ่ม
(-*-) คำเดียว "เข็ดๆๆๆ"
