..หลาย ๆ วัน..

หายไปหลายวันจัด  แบบว่าหมดสภาพ
วันเสาร์ทำงานเอกสารจนเกือบตีสี่ เป็นคืนวันเสาร์ที่ไม่ได้นอนจริงๆ
แต่นะ มันผ่านมาแล้วเรื่องเหนื่อยๆ ไม่เล่าก็ไม่เหนื่อย
(เพราะลืมแล้ว อิอิ)

มาเล่าย้อนดีกว่า .. แบบว่ารูปเพียบบบ

เช้าวันเสาร์ออกไปไขกุญแจโรงรถ
อดไม่ได้ต้องเก็บรูปท้องฟ้ามาเก็บไว้

ก็น๊า อากาศตอนเช้ามันสดชื่นดีมากมาย
อันที่จริงนัดกับตู่ว่าจะไปตลาดตั้งแต่หกโมงครึ่ง
ตู่น่ะตรงเวลา  แต่ฉันอาบน้ำก่อน กว่าจะได้ไปก็เจ็ดโมงครึ่งแล้ว

นานแล้วที่ไม่ได้ไปตลาด  ออกจะตื่น ๆอยู่ไม่น้อย
ไม่ค่อยได้ซื้อผักด้วย เพราะส่วนใหญ่พ่อเป็นคนไปจ่ายตลาด
ก็เลยให้ตู่เลือกซะเป็นส่วนใหญ่ ไม่ได้ซื้อเยอะ แค่พอเอามาทำกินวันนั้น
กับวันอาทิตย์  รู้สึกจะซื้อแบบงก ๆ

ขากลับออกมาแปดโมงพอดี
รีบวิ่งข้ามไปยืนฝั่งที่รถจอดอยู่ เห็นคนไทยยืนตรงเคารพธงชาติแล้วก็รู้สึกดีนะ
เสน่ห์แบบนี้หาได้ที่ประเทศเรา .. น่าจะทุกมุมของแผ่นดินไทย
ก่อนจะกลับหันไปมองนกน่ารัก ๆ ในร้านขายสัตว์เลี้ยง
ตู่ชี้ไปที่กรงข้างบน บอกว่า หลายพันนะ (หมายถึงกรง)
ส่วนฉันน่ะ สนใจแต่จะมองนกหงส์หยก .. มันน่ารักดี

ตอนสายก็ออกไปโลตัสกันอีก
ไปซื้อของให้แม่ เลยเอาโคโลญกลับมาขวดนึง
กลิ่นมันคุ้น ๆ .. เหมือน กลิ่น แฟนตาเซีย

ขากลับแวะร้านเครื่องเขียนซื้อกระดาษ
ได้แต่สีเขียวมาเต็ม สีแดงไม่มีสักแผ่น = =
ไปได้ปากกาดำมาแล้ว เอาชมพูมาด้วยอีกแท่ง (กลัวจะเหงา)

กลับมาสักพักก็อาบน้ำนอน ตื่นอีกทีเย็นเลย
ก่อนประชุมอธิษฐานก็ออกไปสตาร์ทรถให้พ่อ
ไปซะค่ำ มองเกือบไม่เห็น  ดีที่เอาไฟฉายไปด้วย

พอกลางคืนทำงานต่อ พาวเวอร์พอยท์จบไปแล้ว เวิร์ดก็ผ่าน
เหลือก็พับบลิชเชอร์  มันเป็นอะไรที่ไม่ชอบทำเล้ย
แต่ก็ดีนะ ที่พอได้ลองเอาไปทำกับพีซีเลยรู้ว่าใช้พีซีดีกว่า
เร็วกว่า ไม่มีป๊อบอัพขึ้นมาเตือนให้กวนใจ

ก็งานนี้แหละ กว่าจะเสร็จปาไปซะตีสี่ 

คิดจะนอนก็เป็นห่วง ต้องไปปิดไฟ ไขกุญแจตอนหกโมงอีก

เลยช่างมัน นั่งตัดกระดาษทำดอกคริสต์มาสแบบใหม่
คือเอาแพทเทิร์นที่เค้าแจกไว้นั่นแหละ มาลองทำ
สวยนะ  ดีกว่าอันที่ฉันวาดเอง

ตอนเช้าไปติดตั้งคอมพ์กับเครื่องโปรเจคเตอร์
ยังใส่ชุดนอนออกไปอยู่เลย 

เค้าทำอาหารกันเสร็จแล้ว พี่อ๋อยกับตู่นั่งกินอยู่
นนท์มาเช้าก็ได้กินด้วย แต่ฉันยังไม่หิว เก็บไว้กินเที่ยงดีกว่า

แล้วก็กลับเข้ามาอาบน้ำแต่งตัว
นี่กะว่าจะต้องพอกเพราะแพนด้ามากมาย
แต่ก็นะ มันไม่สามารถซ่อนได้จริงจริ๊ง
คิดว่าจะหยิบแว่นใส่ แต่ถ่ายรูปแล้วเห็นเลยว่า ไม่ใส่อาจจะโอเคกว่า

วันนี้ได้ของขวัญชิ้นเล็ก ๆ จากน้องโนอาห์ด้วยแหละ
มาถึงก็เดินแจกขนมเลย ใจดีเป็นพิเศษ
พอเค้าได้รับกันก็ขอบคุณ คนแจกภูมิใจใหญ่ อิอิ

ขำดี ตอนเช้า เรียนพระคัมภีร์รวมกัน เด็กและผู้ใหญ่
พอเด็กน้อยสองคนโดนถามว่า
"หากให้ทำตามใจเราได้ตามสบาย
ระหว่าง ให้ทำงานบ้าน กับไปเล่นเกมส์ จะเลือกอะไร"
(เพื่อจะสื่อสารว่า แนวโน้มมนุษย์จะเลือกทำตามใจตัวเอง
มากกว่าทำสิ่งที่ถูกต้อง การจะทำสิ่งที่ถูกต้งนั้นต้องฝึกหัด
แต่การทำตามใจ หรือทำสิ่งชั่วร้าย .. ไม่ต้องฝึกเลย มันเป็นธรรมชาติบาป)

สรุปว่า ไม่มีใครตอบว่าไปเล่นเกมส์เลย

แหม...... ตอบอะไรให้ตรงกับพฤติกรรมหน่อยก็มิได้ !!
((คิดมารักษาภาพพจน์อะไรกันตอนนี้ เนี่ยยย ))

ตอนเที่ยงได้หม่ำซะที สปาเก็ตตี้ซอสไก่ปลาผัดน้ำพริกเผา
เห็นหน้าตาแบบนี้ อร่อยนะเค๊อะ กินกับใบโหระพานี่แบบว่าไม่เลี่ยนเลย
เท่าที่รู้ คุณเอสมากินต่อตอนบ่ายอีกจานเบ้อเริ่มล่ะ

เช้าวันจันทร์ ออกไปปิดไฟแล้วสตาร์ทรถซะเลย
แอบเห็นเจ้าหมาตัวสีดำเข้าไปวิ่งในโรงรถของน้า
เฮ้ย .. อะไรของมัน เข้าไปได้ยังไง
ที่ไหนได้ มันแอบปีนรั้วเข้าไป  ..ฉันล่ะเซ็ง

แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร นั่งรอจนสามนาที

ยกกล้องถ่ายรูปตัวเองเล่น โฮะๆ
เมื่อวานแต่งหน้าอย่างหนา วันนี้ล้างแล้วซีดเซียว

กลับเข้ามาในบ้าน ชงคอลลาเจนกินซะหน่อย
แม่บอกให้กินก่อนนอน แต่เอาเหอะ นอนตอนไหนก็กินด้ายยย
(เดี๋ยวจะลืมอีกอ่ะ... เป็นพวกกรุ๊ปโอโดยแท้ อยากสวยแต่ขี้เกียจและขี้ลืม)

กินตามที่ได้รับคำแนะนำมาเลย คือคอลลาเจนกับวิตามินซี
(และแล้ว พอวันนี้(วันพุธ)มาอัพบล็อกเลยนึกได้ว่าเมื่อวานลืมกิน T-T)
กะจะให้สวยสักสามวัน พอวันที่สองก็ลืมแล้ว แง๊....

คืนวันจันทร์ขอเล่นภาพสาวสวยในชุดสีแดงสักหน่อย
ยังไม่ทำเมกกะโปรเจคต่อ ด้วยว่า ทำภาพที่เราอยากทำมันสนุกกว่า

ดีใจด้วยแหละ ที่มีคนชอบหลายคน
โดยเฉพาะท่านจารย์หมีต้นผู้ให้คำแนะนำเรื่องนี้มาตลอด

ส่วนวันอังคาร วางแผนจะไปตลาดกับห้าง
ว่าจะชวนตู่ไปซื้อของขวัญให้แม่ ก็ชิ้นเดียวกับที่ฉันซื้อเดือนก่อนแหละ

ตอนเช้าก็เก็บผัก เด็ดดอกไม้แถวบ้านกินกับข้าวก่อน
ดอกอัญชัณเยอะนะ แต่ส่วนใหญ่อยู่สูง เอื้อมไม่ถึง
คนนึงก็หนักพุง อีกคนก็หนักลูก(ในพุง)
เป็นอันว่า เอาเท่าที่เก็บไหว

สายแล้วถึงไปตลาด ซื้อผักมาซะเยอะเลย
ก่อนกลับบ้านแวะห้างไปซื้อของขวัญให้แม่
ขากลับเห็นแพคเกจเครื่องสำอางค์น่ารัก ๆ เลยไปยืนดู
เป็นลิปมันลายตุ๊กตาใส่ชุดลายสีสัน
กำลังหยิบดู พนักงานก็เข้ามาใกล้ ๆ เลยหันไปถามเค้าว่า เปิดยังไง
เค้าก็เปิดให้ดู แล้วก็บอก "ลิปมันนะ ... สีมันเหมือนๆกันหมดแหละ"
เราก็มองหน้า นึกในใจ เออ รู้แล้ว อ่านออกว่านั่นอ่ะ ลิปบาล์ม แต่ไม่รู้ว่าเปิดยังไง
แต่ยังไม่คิดมาก หันมาเลือกของตัวเองแล้ว ตั้งใจว่าจะให้เพื่อนที่ไปด้วยกันแท่งนึง

แต่ให้เค้าเลือกเอง โดยถามความเห็นว่า ชอบอันไหน อันไหนน่ารัก เค้าก็กำลังเลือก
พนักงานนั่นก็ทำเสียง จิ๊กจั๊ก ฮึดฮัด ปานกับเศษอาหารติดฟัน
พอเลือกได้ก็ส่งให้เค้า แล้วหยิบเงินในกระเป๋าให้
พอดีเพิ่งไปตลาดกลับมา มีเศษเหรียญเลยนับให้แบบไม่ต้องทอน
นับไปเหรียญตก ก็ก้มเก็บ หยิบวางบนสมุดจดรายการสินค้าอะไรของเค้ามั๊ง

ยัยพนักงานนั่น ก็เอาของใส่มือเรา บอกว่า เอาใส่ถุงนั่นไปล่ะกัน
(หมายถึงถุงข้าวของที่เรามีในมือ)
ก็ยังขำ หันไปพูดกับเพื่อนว่า เออ ไม่เป็นไร ประหยัด
แต่ก็สงสัย แล้วจะไม่มีใบเสร็จให้หรือไง เลยถามกลับไป
ยัยนั่นทำหน้าบึ้งใส่ ตอบกลับมาว่า
"จะเอาเหรอ ถ้าเอาก็ต้องไปเอาที่เคาน์เตอร์ให้ ก็ต้องรอนะ"

ฉันเลยมองหน้า ขำนะ
รู้สึก สังเวชมาก น่าสงสารคนที่ไม่รู้ว่า งานบริการมันคืออะไร
แล้วการดูถูกคนเพราะเสื้อผ้า ท่าทาง
 หรือรูปลักษ์ภายนอก มันส่อให้เห็นถึงใจที่ต่ำของตัวเอง

ก็เลยชวนเพื่อนกลับ แต่ก็รู้สึกขุ่น ๆใจเล็กน้อย
แต่คิดอีกที พนักงานคนนั้นคงอยู่ได้ไม่เกินสิ้นเดือนนี้หรอก
หากยังทำพฤตกรรมดังกล่าวอยู่อีก
เหตุเกิด ณ มุมหนึ่ง ของห้าง โวค กระบี่

เอากลับมาถึงบ้าน จับมาถ่ายรูปสักหน่อย
พอส่งให้ตู่เลยเห็นว่า มันคนละกลิ่น คนละสี

กว่าจะเสร็จเรื่องนั่นโน่นนี่  ได้นอนซะบ่ายเลย
ตื่นอีกทีก็ค่ำแล้ว  กว่าจะได้กินข้าวพร้อมเค้า เลยดึก

แต่ก็นะ พากันเวลาป่วนกันหมด แม่ลวกหมูกับตับไว้สำหรับทำลาบ
ตู่เลยมาลงมือทำตอนเที่ยงคืน ..  ดึกจริงๆ  อาหารเย็นมื้อนี้

กินเสร็จ กว่าจะหายอืด กว่าจะนอนหลับ(หมายถึงคนอื่น ฉันน่ะเช้าอยู่ล่ะ)
ก็ตีสามโน่นนน  ฮ่าๆๆ  เป็นคืนสุดท้ายที่เค้าจะนอนที่นี่

พรุ่งนี้เช้าพ่อกับพี่โอ๋ก็กลับมาถึงแล้ว

ทะเลจะเดือดแล้วจ้า เปิดยาวมาก ไปก่อน ๆ นะ