ในคอมพ์อุดมไปด้วยไฟล์ภาพแน่นเอี๊ยดแล้ว
เป็นอีกเหตุผลที่ไม่ได้ถ่ายรูปอะไรใหม่เลย..
(( เอาเรื่องจริงป่ะ? .. ขี้เกียจอ่า ไม่ได้ไปไหน มันเป็นฟิลแหละ))
จำได้ว่า หลายปีก่อนชอบเขียนไดอารี่ใส่สมุดไว้
เมื่อเช้าไปหยิบจัดหนังสือ เห็นไดอารี่เล่มเก่าๆของตัวเอง
ก็เลยหยิบมาอ่าน .. มีบางอันที่รู้สึกว่า มันควรจะทิ้งไปดีกว่า
มันไม่ใช่อะไรน่าอายหรอก แต่มันไม่อยากจะมีความทรงจำแบบนี้ไว้
ส่วนเล่มที่ยังเก็บอยู่ดี เป็นบันทึกธรรมดาๆ ชีวิตประจำวัน
แต่แม้อย่างนั้น เรื่องราวที่เขียนไว้ ช่วงเวลาและคนที่เกี่ยวข้องในเวลานั้น
ก็ยังทำให้รู้สึก "โหวงเหวง" ได้เหมือนกัน ...
ตอนเด็กเราไม่คิดอะไรมากกับเรื่องราวที่ผ่านเข้ามา
ถ้ามันไม่ได้กระทบจิตใจแรงๆ
แต่พอโตขึ้น แม้อะไรเล็กน้อย ก็คิดให้มันเป็นเรื่องได้ซะหมด
นึกๆแล้ว มันก็ไม่ดีสักเท่าไหร่
ช่างเถอะ ก็แค่ถอนหายใจ .. แล้วมันก็ผ่านไปเหมือนสายลม
ตอนเย็นจะขึ้นไปเอาป้ายติดบอกค่าเช่าห้อง
ดันกวาดไปฟังเพลงไป ไปถึงชั้น4 นึกๆ ลืมอะไรป่าวหว่า..นึกไม่ออก
เดินลงมาถึงข้างล่าง นึกออก ...... -.-
เอ้าๆ ขึ้นไปใหม่ ถือว่าได้ออกกำลังกาย
แถมได้เอาน้ำผสมเดทตอลไปฉีดมดด้วย
อ่อ เคล็ดไม่ลับนะ น้ำผสมเดทตอลเนี่ย ใส่ขวดน้ำยาอัดกลีบ
ฉีดฆ่าได้ทั้งมด แมลงบี้(แมลงที่ชอบอยู่ในห้องน้ำ)
แต่ว่ามดเนี่ย ก็ต้องดูอีกแหละว่ามดอะไร ถ้าพวกตัวเล็กก็ตายเรียบ
ปล. 45นาที .. บางทีก็รู้สึกว่า มันนานจนไม่มีอะไรจะพูด
แต่บางครั้งก็รู้สึกว่า มันสั้นไปไหมไม่รู้
