มันไม่มีอารมณ์จริงจริ๊ง .. อันที่จริงเชื่อความรู้สึกไม่ได้
แต่ฉันอยากนอนอ่านหนังสือ หลังจากกวาดถูบ้านเสร็จแล้ว
น้องก็หลับ ทั้งที่เพิ่งอุ่นอาหารไว้ให้เสร็จ ไม่ตื่นมากินเองนะเอ้อ
แต่ตอนนี้ขอพล่ามอีกนิดนึง แล้วจะไป...........
...
รู้สึกว่า จะเริ่มตื่นตรงเวลาแล้วนะ คือ ชิน ตื่นเวลาเดิมๆ
ไม่มีใครปลุกร่างกายก็ตื่นเอง ทั้งที่ยังอยากนอนอยู่
แต่ก็อยากจะลุก ..เอ๊ะ ยังไง
อาบน้ำสระผมแล้วก็ลงมาข้างล่าง
แกงส้มผักบุ้งหม้อโตเมื่อคืนยังอยู่ มีลูกชิ้นหมูนึ่งด้วย
พอจะหยิบชามเมลามีนขนาดกลางๆ เลยเห็นว่า เป็นชามที่ร้าว
คงจะเป็นใบที่ฉันทำร้าวเมื่อเดือนก่อนโน้น แล้วก็เอาไปใส่งานฝีมืออยู่พัก
พอวันก่อนจัดของเลยเอาภาชนะมาคืน
โดยลืมไปว่า ก็มันเสียไง ถึงได้เอามาใส่ลูกปัด
ก็บอกแม่ไปว่า มันร้าวนะ ต้องทิ้งแล้ว
พูดไม่พอ จับมันหัก มันก็หักจริงๆ
แต่เพราะเนื้อชามมันหนา เลยมีแรงเหวี่ยงกลับมาบาดนิ้วหัวแม่โป้ง
เหวอะเป็นฟันฉลามกันไป ได้เลือด(หรือเสียเลือด?)เยอะเหมือนกัน
แผลมันเหมือนจะลึก นานมากกว่าเลือดจะหยุด
ฉันเดาว่า คงเพราะฉันดันกดซะแรง พอเริ่มแค่ กดเบาๆ ซับๆเลือด
มันก็เริ่มหยุดไหล แม่ช่วยทำแผลให้ ใส่เบตาดีนแล้วก็ปิดแผล
[มัมมี่นิ้วไปอีกพักนึงแหละ]
[ชามต้นเหตุ .. เอ ที่จริง เรามันต้นเหตุเองมากกว่า]
โดนบ่นเหมือนกันว่า หาเรื่องแท้ๆ ทีนี้ก็ทำอะไรไม่ค่อยได้
ซึ่งก็จริง งานของฉันเกี่ยวข้องกับน้ำเกือบทั้งวัน
ยังดีที่ช่วงละคร พาน้องอาบน้ำได้ ก็เอาถุงพลาสติกมาสวมแล้วพันสก๊อตเทป
ช่วยไม่ได้เยอะ คือน้ำยังเข้า แต่ก็ดีกว่าไปกันโต้งๆแบบนั้น
...
วันนี้ฉันรู้สึกว่า ตัวเองอีคิวแย่มากๆ แย่มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แค่นั้นแหละ .....
...
ช่วงนี้ฉันรู้สึกว่า รอบๆมีแต่ความเครียด ไม่ก็ ไม่ได้รื่นเริงกันจริงๆ
วันก่อนรับโทรศัพท์ ฟังคนที่ฉันมองอนาคตของเค้าอย่างกังวล
แล้วก็รู้ว่า .. ที่ฉันคิด มันมีความเป็นจริงอยู่เกิน80%
ก็ได้แต่ให้กำลังใจไป คนเรามันจะไม่เรียนรู้ปรับตัวเองอะไรกันเลยคงลำบาก
พี่อ้วนเงียบๆ เนตเน่ามั๊ง อาอ้อก็คิดว่าน่าจะใกล้เคียงกัน มาเป็นช่วงๆเวลา
พี่จันโทรมาบ่นเรื่องที่ทำงานมั่ง เรื่องที่บ้านมั่ง
จะว่าไป ฉันไม่ได้โทรหาเพื่อนสักเท่าไหร่เลยนะ
เหมือนเวลาที่ควรจะมีซะบ้าง มันดันไม่มี
พอกลางคืนกลับรู้สึกเบื่อๆ เซ็งๆ
ที่แน่ๆ ไม่ใช่เพราะฉันไม่มีอะไรทำเหมือนที่เหมือนฝันเค้าสงสัย
ฉันไม่ได้ว่างงาน แต่เลือกใช้เวลาผิดมากกว่า
เอาล่ะ พล่ามไปเยอะแล้ว น้องก็หลับ พักคอมพ์ดีกว่า..
