ฉันเคยอ่านหนังสือเล่มไหนสักเล่ม ..
พูดถึงการที่คนเราพยายามทำอะไรให้ตัวเองดูยุ่งๆและวุ่นวาย
เพื่อให้รู้สึกว่า ตัวเองมีคุณค่า
เพราะมีงานต้องทำ มีหลายอย่างต้องรับผิดชอบ
ฉันไม่ได้หมายความถึงบางคนที่มีหน้าที่รับผิดชอบล้นมือจริงๆหรอกนะ
แต่หมายถึงทัศนคติของคนที่ไม่ปล่อยให้เวลาสักนาทีหายไป
เขาพยายามทำหลายสิ่งเพื่อสร้างคุณค่ากับเวลานั้น
หลายครั้งมันสร้างความสุขใจในช่วงเวลานั้นๆได้ ..แต่เพียงชั่วขณะ
เพราะมันไม่ได้อิ่มเอมใจอย่างแท้จริง
คือ เมื่ออะไร ๆ เสร็จลง .. ความรู้สึกว่างเปล่าก็จะเข้ามา
สร้างความรู้สึกที่เร้าให้ต้องมีอะไรในมือให้ได้ทำอีก
แล้วก็วนเวียนไปแบบนี้ แบบนี้ ร่ำไป..
ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นแบบนี้ในวันนี้
วันที่ฉันห่างจากการใกล้ชิดติดสนิทพระเจ้า
ต้องกลับใจใหม่ ไม่ใช่จะหยุดแล้วขี้เกียจไม่ทำอะไร
แต่มีช่วงเวลาที่ควรจะพักสงบกับการได้ฟังบ้าง
ไม่ใช่พล่ามๆๆ อย่างที่เป็นอยู่ในวันนี้
...
แม่ป่วย .. ฉันเล่าไว้บ้างไหมเนี่ย
เป็นหวัดลงคอ เป็นหนักกว่าหลายๆครั้งที่เคยเป็นมา
แม่นอนน้อยน่ะ กลางคืนก็คอยลุกมาช่วยฉัน
กลางวันนอนก็ไม่สนิทเพราะเสียงกดออดเหมือน7-11
อาทิตย์ก่อนแม่ฝืนร่างกายหลายครั้ง
นี่ถ้าไม่หมดสภาพจริงๆ คงยังฝืนทำโน่นนี่อีก
จะว่าไป ฉันลืมเล่าถึงลูกค้าคนนึง
ห้องพักลุงแกอยู่เหนือห้องฉัน วันก่อนตอนบ่ายฉันตื่นไปอาบน้ำ
ได้ยินเสียงลุงแกไอดังลั่นที่ห้อง ไม่สิ เหมือนจะอ๊วกด้วย สารพัดเสียง
ก็ยังเฉยๆอยู่นะ นึกในใจหรอก .. ไอแบบนั้นจะเป็นไรป่ะนั่น กลัวแกตายที่นี่-*-
คิดแค่นั้นแล้วก็ลืมเรื่องแกไปเลย จนหัวค่ำแหละ แกโทรมาเบอร์บ้าน
จะคุยกับพ่อ แล้วฉันรับไง แกก็ไอไปพูดไป
สรุปว่า ขอให้พ่อพาไปหาหมอที่โรงพยาบาล
รู้สึกจะเป็น อาหารเป็นพิษนะ แล้วแกแก่แล้วไง แกก็กลัวตัวเองจะตายเหมือนกัน
ว่าไป ลูกค้าคนนี้เดิมเคยเช่าอยู่ตั้งนานแล้ว ตั้งแต่หลายปีก่อน
นิสัยก็แบบว่า อารมณ์ร้าย ชอบใส่อารมณ์กับพ่อตลอด
พ่อเป็นคนยอมคน ใจดีไปหมด ลุงนี่ก็นะ เห็นใครยอมได้ทีข่มใหญ่
แกเป็นคนเห็นแก่ตัวอย่างน่ากลัวคนนึงเลยล่ะ
อยู่ห้องเกือบทั้งวัน ทำพัดลมเสีย .. แกว่า "พัดลมมันหมดอายุ"
ต๊าย....... กล้าพูด พ่อก็ไม่เถียงนะ พ่อเปลี่ยนให้ใหม่
แล้วแกทำทีวีเสีย จะมามุขเดียวกันดิ พ่อเลยเอาออก
(แกเช่าทีวีเราน่ะ เดือนละ200หรือ300นี่แหละ)
เอาไปซ่อมแล้วก็ไม่ให้แกเช่าต่อแล้ว แกก็เคือง
อยู่สักพักแกก็ย้ายออกไปเช่าบ้าน แก่แล้วเนอะ เดินขึ้นชั้น3มันก็ไม่ดีกับเข่า
แต่หายไปได้สักปีกว่า ก็กลับมาใหม่ มาขออยู่ห้องเดิม
แล้วเดิมทีไม่สร้างมือถือ มีอะไรให้ชาวบ้านโทรติดต่อเบอร์แมนชั่นเนี่ย
รับแล้วต้องไปบอก ไปรายงานแกที่ห้อง
กลับมารอบนี้สร้างเองล่ะ ทีวีก็ไปหาซื้อมาเอง
แกทำงานเป็นครูสอนอังกฤษให้เด็กๆมั่ง ผู้ใหญ่มั่ง
เอาทักษะที่ได้ตั้งแต่ไปทำงานอยู่เมืองนอกมาใช้ ก็ดีนะ
ดูแกจะอยู่ได้ไม่เดือดร้อน(เรื่องเงิน) แต่อยู่คนเดียว ลูกไม่มี เมียตาย
แก่เหงาๆอยู่คนเดียว เวลาปกติก็ไม่เท่าไหร่ แต่เวลาป่วยสิ.. นั่นแหละ
ปล. นั่งทำดอกไม้ผ้าเล็กๆน้อยๆตอนค่ำ
แต่ตอนนี้ตาจะปิดแล้ว อีกไม่กี่นาทีตีสี่
ไม่มีรูปด้วยแหละวันนี้ ไปแล้วว ง่วง
