..คิดมากเกิ๊น..

เช้าแล้ว ไม่ได้เล่าอะไรไว้บ้าง
งี้ล่ะ ทำหลายหน้าที่ ทั้งเป็นดีเจ แม่บ้านเทียวดูดฝุ่น ทำงานบ้าน
ไม่มากไม่มาย.. แค่ยังไม่ได้ลงมือทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน
(หมายถึงงานฝีมือ)

แต่ก็เย็บดอกไม้จิ๋วเพิ่มอีก .. คิดว่าเริ่มพัฒนาขึ้นมั่งแล้วนะ
มีแผนอีกแล้วแหละ แต่ไว้เสร็จก่อนค่อยเอามาอวดดีกว่า
(ดักนิสัยชอบบอกจะทำแต่ไม่ลงมือสักที)



หมดวันนี้ พรุ่งนี้ก็เดือนสุดท้ายของปีแล้ว ปลายปีแล้ว..
เวลาเดินเร็วเหลือเกิน เหมือนเพิ่งรู้สึกว่า ปีใหม่มันเมื่อวานนี้เอง
ทั้งดีใจที่จะได้เข้าสู่เทศกาลที่สำคัญ แต่เมื่อหันหลังมองย้อนกลับไป
เวลาผ่านไปเร็ว ฉันกลับไม่ได้ทำอะไรตามที่หวังเอาไว้หลายอย่าง
พลาดไปเยอะ พลาดกับการใช้เวลาอย่างไม่เหมาะสม
พลาดกับการเอาหัวไปจมอยู่กับเรื่องไม่เป็นสาระ
พลาดกับการไม่ได้รักษามิตรภาพเอาไว้ให้ดีเท่าที่ควรจะเป็น

แต่นะ มันผ่านมาแล้ว อดีตคือสิ่งที่เราย้อนไปแก้ไขไม่ได้
อนาคตคือความคาดหวังว่าอยากให้เป็น
แต่สำคัญสุดคือปัจจุบัน ..



รู้สึกระยะหลังไม่ค่อยพูดความในใจ
มันมีน่ะแหละ แต่บางครั้งแค่เฉพาะคาดเดาความคิดคน ฉันก็ไม่อยากคิดแล้ว
กับเพื่อนบางทีเบื่อที่จะเล่า เพราะลำพังแค่ฟังเค้าบ่นๆกันฉันก็รู้สึกว่า
มันมีแต่อะไรลบๆแย่อยู่แล้ว อีกอย่าง หลายครั้งที่ฉันเป็นมันก็เป็นเรื่องของความคิด
มันจะวนๆอยู่ในหัวสักพัก พอมันหายไป ก็เหมือนว่าปกติ

แต่วันก่อนที่ฟังพี่เค้ามาเสนอน่ะ ฉันฉุนนะ ..แปลกมั๊ยล่ะ
เพราะตอนแรกที่คุย เค้าถามว่าทำไมไม่จริงจัง เย็บมือน่ะไม่เวิรค ใช้จักรดีกว่า
ก็เลยแย็บไปเล่นๆว่า จะซื้อให้เหรอไง
นั่นแหละ เค้าถึงพูดกลับมาว่า ไม่ซื้อให้ เดี๋ยวไม่ทำจริง
ถ้าให้ยืมมันก็ต้องมีการคืน

แต่เอาเหอะ มันไม่ใช่ประเด็น
ฉันแค่งงๆกับ น้ำใจที่มันดูมากเป็นพิเศษ
แต่จะว่าไป บางทีมันก็คงเป็นเรื่องของมิตรภาพแหละเนอะ
ฉันคงคิดมากไปเอง ว่าเค้าจะมาหลงพิศวาสอะไรอีกรึเปล่า 555
(( หลงตัวเองจริงอะไรจริ๊ง -*-))

-..- (กล้าเม้าท์ เพราะรู้ว่า ไม่มาอ่าน)




ก่อนจะไป วันนี้ไม่มีรูปอ่ะ..
บ๊ายบายเดือนพฤศจิกายน..