หลายวันนี้ ประสบการณ์ที่พบปะผู้คนทำให้เรารู้ว่า ..
ไว้ใจ "คน" หมดไม่ได้
มันไม่ได้หมายความว่าเค้าเลวร้าย หรือเป็นคนชั่ว ไม่ดีอะไร
แต่นิสัยบาป มันก็มีอยู่ทั่วไปนะ เราก็มี ต้องกลับใจทุกวัน
ฉันเลยเข้าใจที่แม่บอกว่า ต้องระวังคำพูด ระวังระยะห่าง
จริงๆการวางตัวก็มีส่วนมาก แต่เหนือกว่านั้นคือไม่ควรหมดใจ
คือ อย่าคิดว่า เป็นไปไม่ได้ เค้าต้องเปลี่ยนแน่ๆ โดยพระเจ้า
"ไม่มีอะไรที่ยากสำหรับพระเจ้า !!"
เหมือนที่ฉันเองก็ต้องเปลี่ยนเหมือนกัน
วันนี้เสื้อคลุมจากอาอ้อมาถึงแล้ว
ลืมเลยนะ ที่อาบอกว่าจะส่งเมื่อวานแล้วรอรับวันนี้
แม่แหละ แกะกล่องเรียบร้อยเลย
พ่อก็ออกไปซื้อน้ำพริกให้เลย แต่ปิ๋ว ไม่มีขาย หมดพอดี
(เลือกเวลาหมดดีจริงๆ)
พ่อว่า วันจันทร์ไปดูใหม่ เพราะเค้าบอกว่า วันอาทิตย์ก็มาแล้ว
ส่วนเสื้อ ผิดคาดกับเสื้อแม่ ตอนแรกดูรูปคิดว่าสีเขียวขี้ม้า
เป็นตอนที่เห็นที่ร้านนะ แล้วลืมสังเกตุว่า ตอนอาอ้อถ่ายลงอัลบั้มก็เป็นสีดำ
สวยๆ น่ารักมาก ดูดี ยืมไปทดลองใส่หมด แม่ยังไม่ว่างใส่
เสร็จฉันไป -0-
ส่วนของฉันเป็นสีชมพู แบบนี้เค้าเรียกสีกะปิเปล่าหว่า เป็นชมพูเข้ม
แม่ว่าเอาไว้ใส่กับกางเกง ใส่แล้วง่ะ ไม่สวย (เสื้อดี แต่หุ่นมันไม่ไหว)
ตอนนี้เลยเกลียดกางเกงยีนส์เข้าไส้ -..-
แต่แม่ว่า ใส่กับกระโปรงไม่ดีนะ ตัวใหญ่ไง เค้าบอกอยู่ว่าอย่าเอาตัวใหญ่นัก
ส่วนฉันก็กลัวจะเล็กไป 5555
ตอนนี้อากาศไม่หนาวเย็น ฝนไม่ตก ร้อนตับแลบ
เดี๋ยวหนาวๆ ไปเอามาใส่ ลั้นลาๆ
แต่รู้สึกว่า ใส่แบบดึงแขนขึ้นจะดีกว่า
ติดกระดุมก็ดูดีกว่าปล่อย .. พอแหละ ชอบคิดมากเรื่องแต่งตัว
แล้วก็คิดไปไม่ได้เรื่องได้ราว
โหมดเรื่องอาหาร เมื่อวานแม่ทำผัดซีอิ้ว
ปวดเหงือก (บ่นไปแล้วมั๊ง) ฟันจะคลอนหมด
วันนี้แม่เลยทำข้าวต้มปลา กะว่า นิ่มกันสุดๆ
มื้อแรกก็นั่นเลย ข้าวต้มปลา ตอนค่ำกินผัดผักบุ้งกับทูน่า
มิวายแอบเจ็บเหงือกเพราะผักบุ้งอีก ..
อะไรนักหนาน๊อ ยังไม่แก่เล้ย -.-
ส่วนความคืบหน้าชุดที่นั่งวัดตัวลาเวนเดอร์แล้วก็ทำแพทเทิร์น
เพิ่งเย็บแขนติดอีกข้าง เสร็จสองข้าง ยังไม่ได้เก็บคอ
ยังต้องทำตัวกระโปรง งงตึบขึ้นมาอีก เนื่องจากมันต่อจากใต้อก
แล้วเราจะวัดตรงไหนดี -*- หรือสะโพกนั้นแล..เป็นหลัก
แต่นั่นแหละนี่วันเสาร์ ทำอะไรมากไม่ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้วันอาทิตย์
เอาเท่านี้ก่อน ขยับไปอีกนิดนึง ไปถ่ายรูปมาประกอบก่อน
ได้นิดเดียวจริงๆ แหละ
ปิดท้ายด้วยรูปนายบลูคอหัก
สาเหตุเหรอ ... ฉันเหยียบ
ไม่ได้ตั้งใจนะ -.- วางกองไว้บนที่นอนนี่ก็ย่ำไปไม่ได้ดู
กร๊อบ... หักเลย
* นายบลูเป็นตุ๊กตากระดึ๊บๆได้จากดอนน่า
มีอีกตัวเป็นแฝดกัน แม่ซื้อให้ ชื่อนายพิงค์
ทั้งสองเป็นของนายน้อง
ปล. นายบลูคอหักนานแล้ว เพิ่งนึกว่าจะเอามาลง
แบบเมื่อวานหล่นจากชั้น แล้วเหลือแต่หัว
เลยเอามาวางบนชั้น(แค่หัว) แม่ว่า .. " หลอนนะนั่น"
