เมื่อยคอจัง สงสัยมุพิมพ์มากไปหน่อย
แต่ก็เถไปโหลตอีบุ๊คไม่รู้เท่าไหร่ จนตอนนี้คอมพ์อุดมไปด้วย
ทั้งหนังสืองานประดิษฐ์
และแม๊กกาซีนสอนเย็บผ้า ร้อยลูกปัดสารพัดแบบ
หนังสือสอนทำการ์ดสวยๆก็มี(แต่ใช้กระดาษลาย ..หาตรงไหนง่ะ)
ทีนี้ก็ไม่ต้องมาเถียงว่า..ไม่มีไอเดียเลยนะ
เพราะขุดค้นจากที่โหลตมาก็ได้หลายอยู่หรอก
เมื่อวานพ่อไปกทม. ขึ้นรถตอนห้าโมงครึ่ง
ขำพ่อตอนก่อนออกจากบ้าน นั่งเถียงกันเรื่องว่ารถไปจอดที่ไหน
พ่อหาว่ารถจอดให้กินข้าวที่ทับสะแก(ประจวบฯ)
แต่ปกติจอดที่สุราษฯนี่หว่า .. เราก็เถียงไปว่า ที่สุราษฯล่ะมั๊ง
พ่อเถียงกลับอีกว่า ที่โน่นแหละ .. นั่น จำผิด นั่นมันตอนขากลับ
แล้วตอนทุ่มหรือสองทุ่มนี่แหละ รถก็ไปจอดที่วังกุ้ง(สุราษฯ)
ยังไงล่ะ....... แต่พ่อก็ไม่ลงไปกิน
อ่อ คงไม่กินหรอกค่ะ เพราะตุนเสบียงไปเพียบ
คุ๊กกี้ที่ฉันซื้อมาวันก่อนของ S&P ชื่อนี้มีแต่ของอร่อย
กะจะกินด้วย แต่ไม่เอาเยอะ อยากได้ป๋องมากกว่า
พ่อเลยเทเอาคุ๊กกี้(มันอยู่ในซอง) ยกไปหมด วางป๋องไว้แทน..งืม
อีกอย่างที่เห็นว่าพ่อพกไปด้วย คือเมล็ดฟักทองคั่ว
คั่วเองเลยล่ะคร๊าบ
นั่นสินะ ชอบกินของจุกจิกแบบนี้เลยไม่หิว
ก็ ตีห้ามั๊งที่ไปถึง เข้าบ้านคุณย่าแล้วก็โทรมาบอก
กลับวันไหนหว่า.. น่าจะวันศุกร์
((ยังอีกหลายวันที่ต้องร้องเล่นเต้นระบำกับนายน้องอยู่ข้างล่างเนี่ย))
ส่วนหัวค่ำเมื่อวานก็มีแคร์
ปกติฉันไม่ค่อยได้ไปร่วมกับเค้าหรอก เพราะน้องตื่น
แต่วันนี้น้องหลับ เลยแอบแว๊บไปนั่งกินข้าวด้วย แต่พอลงมือเรียนพระคัมภีร์ได้นิดนึงก็ต้องกลับ
เพราะน้องร้อง(ไห้)เรียกลั่นไปหมด ที่ไหนได้ หิวข้าวนี่เอง
นี่ก็น่าประหลาดแท้นะ งีบไปนิดเดียวตอนหัวค่ำ พอสามทุ่มก็ตื่นยาวจนบัดนี้แหละ
(แปดโมงเช้าแล้ว) แถมกินข้าวไปอีก2มื้อ
หลังจากนี้ก็ไม่รู้แล้วเด้อ ถ้าหิวอีกก็ฝากแม่ป้อนแหละ
