วันนี้ฝนตกเกือบตลอดวัน
ท้องฟ้าไม่ปล่อยแสงแดดจ้านัก
แต่ช่วงเช้าฟ้าก็พอจะโปร่งบ้างเล็กน้อย
ทำให้คนนอนตีสี่ตื่นเจ็ดโมงไหวล่ะกัน
....
...
......
อาทิตย์นี้คริสตจักรเด็กสอนปั้นดินน้ำมัน ได้ผลงานน่ารักๆไว้อีก
เปิ้ลเค้าเป็นครูจริงๆ มีจิตวิญญาณของความเป็นครู
แม่บอกว่า เค้าไม่ได้บอกให้ทำแบบไหนทั้งหมด แค่แนะๆ
แล้วก็ใจเย็น ให้กำลังใจ
มีนักเรียนจากโรงเรียนที่เค้าสอนตามมาเรียนศิลปะด้วย
ก็เลยได้เข้าโปรแกรมของคริสจักรเด็กไปด้วยเลย
ได้ร้องเพลง เรียนพระคัมภีร์ ได้เพื่อนใหม่อีกต่างหาก
พอแม่มารับ ก็โดดกอดแม่บอกว่า สนุกมากเลย
ทำให้คุณครูดีใจใหญ่
อ่อ ตอนฟังเทศนาท๊อปเค้าสเกตภาพนักเทศน์ไว้
แหม .. พอถามว่าทำไมแก่กว่าตัวจริงจม ก็บอกว่า อยู่ไกลมองไม่เห็น
-.- ให้เจ้าตัวดูล่ะหัวเราะก๊ากเลย
.............
อืม..วันนี้แม่ว่าจะทำข้าวมันไก่ไปนะ
แต่ว่า กลายเป็นข้าวกับต้มไก่ใส่ฟักและแครอทแทนอ่ะ
ก็อร่อยดี บ้านพี่แมวเอาแกงส้มกุ้งมะละกอมา ส่วนพี่เทิดเอาผัดเผ็ดเครื่องในหมูมา
ซัดข้าวขาวกันตลอดวัน ต่างกับปกติที่กินแต่ข้าวกล้อง
เหมือนไม่ได้กินข้าวที่บ้านเลย ..ได้รสชาติที่แตกต่าง อิอิ
.............
พพช. เรียนการนมัสการต่อ
ทำไมเราต้องนมัสการพระเจ้า ?
คำตอบก็คือ เพราะพระเจ้าสร้างเราเพื่อให้นมัสการพระองค์
ในทุกวัฒนธรรม ทุกชนชาติ ทุกคนพยายามที่จะหาอะไรสักอย่างบูชา
พระเจ้าที่เค้าไม่รู้จัก บ้างปั้นดินขึ้นกราบไหว้ บ้างกราบไหว้ต้นไม้
คือ.. พยายามที่จะแสดงการเคารพสิ่งศักดิ์สิทธิ์ .. แต่กลายเป็นว่า
ไม่ได้นมัสการพระเจ้าที่แท้จริง
การนมัสการพระเจ้า ไม่ใช่แค่การร้องเพลง
แต่คือชีวิตประจำวันของเราด้วย
การบ่น ทำให้พระเจ้าเสียพระทัย
การทำบาป ทำให้พระเจ้าเสียพระทัย
ชีวิตที่นมัสการพระเจ้า คือชีวิตที่ขอบคุณพระเจ้าในทุกกรณี
แล้ววันนี้ ความท้าทายใจที่จะเอ่ยขอบคุณพระเจ้าในทุกกรณีก็มาถึง
ตอนเช้าพ่อไปที่โบสถ์รอบนึงก่อนจะกลับมารับพวกเรา
แต่พ่อลืมกุญแจไว้ เลยถอยรถจะกลับไปเอา ไปชนท้ายรถคนนึงที่จอดเอาไว้แถวนั้น
ผลคือ.. สีเค้าถลอก กันชนเค้าพัง (รถเราไม่ต้องนับนะ มันเก่า แค่ผุก็หนักกว่าถลอกแล้ว)
เค้าตามช่างมาตีราคา ไม่เอาช่างที่พ่อโทรตาม .. แล้วก็ได้ราคาที่ 5พันห้า
ไม่บอกก็รู้ว่า เค้าฟันหัวเอาส่วนหนึ่ง แล้วเราจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดี
ประเด็นไม่ใช่การจ่ายเงินออกไป แต่มันคือสิ่งที่พระเจ้าเตือนเราหรือเปล่า
เป็นการตักเตือนอะไรเรา? พ่อที่รักลูกจะไม่แต่สิ่งที่ดีกับลูกและปกป้องจนลูกเดินเองไม่ได้
การหกล้มและเจ็บตัว สอนให้เรารู้และเข้าใจถึงสิ่งที่เรายังต้องระมัดระวัง
พ่อฉันมักมีปัญหาเรื่องการตัดสินใจกระทันหัน
การขับรถค่อนข้างเร็ว และถอยหลังยาวๆทีไร เหมือนจะได้ชนโน่นชนนี่ซะเรื่อย
ไม่ใช่เรื่องฝีมือในการขับรถ แต่คือคงจะเป็นเรื่องสติและสมาธิ
แต่เราก็ขอบคุณพระเจ้า ถ้าเรื่องนี้จะทำให้ใครบางคนขับรถอย่างระมัดระวังมากขึ้น
อย่าใจร้อน แล้วพวกเราเองก็ยังจะขอบคุณพระเจ้าได้ไหม แม้ว่าอยู่ๆก็มีเรื่องให้จ่ายเงิน
เรื่องที่เราคิดว่า มันไม่เห็นจะเป็นเรื่องที่ต้องมาเสียเลย .. เช้าวันอาทิตย์ซะด้วย
คำตอบก็คือ ขอบคุณได้ ไม่มีอะไรจะกีดกั้นไม่ให้เราสรรเสริญพระเจ้า
หรือทำให้เราเสียสันติสุขไปได้
.............
ตอนบ่ายกลับมาบ้าน คนอื่นเค้าหลับกันหมดแล้ว
เหลือแต่นายน้องเล็กกับฉัน
พี่น่ะห่วงเล่นเกมส์กับเลือกเพลงให้น้องฟัง ก่อนจะแอบหลบไปนอนตอนสี่โมง
อาบน้ำแล้วหลับ ตอนแรกกะฟังเพลง ไม่ไหวแฮะ อยากหลับเงียบๆ
แล้วก็นอนหลับเตลิดเปิดเปิง จริงๆลุกมาตอนเกือบสองทุ่มทีนึงล่ะ
ชาร์ทมือถือไว้ ลุกมาถอดปลั๊กกับเปิดเครื่อง ยังมึนเวลาอยู่นะตอนนั้น
เงยมองห้องตรงข้ามก็ยังสงสัย ทำไมตื่นไวกันจัง -..-
คือตัวเองไม่ได้ดูเวลาเลยไง แล้วก็ปีนเตียงไปนอนต่อ ตื่นอีกทีสามทุ่มกว่า
แม่โทรมาปลุก -*- อนาถใจมากมาย มันลืมเวลาจริงๆอ่ะ
Ps* ยังห่วงอยู่อีกเรื่อง
แม่เป็นคนที่อ่านคนได้ทะลุเหลือเกิน
และทุกครั้งที่บอกว่าคนนี้เป็นยังไง มันก็มักจะเป็นอย่างนั้นเสมอ
ก็แม้ว่าครั้งนี้จะอ่านใครออก แต่ก็อย่าให้ฉันต้องเสียความรู้สึกไปมากกว่านี้เลย
