วันนี้เกิดอาการยังไม่อยากอัพ
เรื่องทัศนศึกษาเรื่องสุดท้ายอีกล่ะ
ทั้งที่อีกวันเดียวก็ปิดเรื่องได้แล้วเชียว
-.- มันง่วงๆด้วยมั๊ง
การอยู่คนเดียว มันดีตรงที่สงบ แต่ความเงียบ
บางครั้งก็ทำให้ความคิดฟุ้งกระจาย
เพ้อเจ้อนั่นเอง.. - -"
...
.........
เมื่อคืนไปนอนตอนตีสามกว่า
นับตั้งแต่ตอนไปถึงห้องนอนนะ
จริงๆน่าจะได้ไปเร็วกว่านั้น
ถ้าเครื่องซักผ้าไม่ง๊องแง๊งไปซะก่อน
ก็ไม่เป็นไร คุมเครื่องซักไป พับผ้าไป
ได้ดูหนังเรื่องของยาโคบด้วย
"อย่าวางใจในเจ้านาย" แล้วอะไรต่อ.. จำไม่ได้อ่ะ
มันก็ขึ้นมาในหัวทันทีเลย
ยาโคบต้องทำงานให้ลาบันผู้เป็นลุง ราวกับทาสอยู่นานถึง21ปี
7 ปี เพื่อภรรยาคนแรกที่ไม่ได้ต้องการ
7 ปี เพื่อภรรยาคนที่สอง ที่รักมากมาย
และอีก 7 ปีเพื่อฝูงสัตว์ที่จะเป็นสมบัติและทรัพยากรเพื่อเลี้ยงดู
เค้าและครอบครัว
ถ้าเค้าขมขื่นกับสิ่งที่เจอ สิ่งที่ได้รับ ชีวิตเค้าจะไม่เป็น
อย่างที่พระเจ้าต้องการให้เป็น
ฉันเรียนรู้ว่า การที่ยอมตัวเองเป็นภาชนะให้พระองค์ปั้น
ไม่ใช่การเก็บกดความขมขื่นเอาไว้ แล้วรอวันระเบิด
หรือปล่อยให้เวลาผ่านเลยไป อย่างไม่ใส่ใจ
แต่คือการ "ฟัง" พระองค์ทุก ๆ วัน
ว่าพระองค์ต้องการจะบอกอะไรเรา นำให้ชีวิตเราเป็นไปอย่างไร
ที่แน่ๆ พระเจ้าไม่เคยบอกให้เราขี้เกียจ นั่งงอมืองอเท้า
หรือเอาแต่ด่าว่า สภาพแวดล้อม แน่ๆล่ะ
............
วันนี้ได้ทำอะไรไม่มากนัก
พ่อเหมาไปเกือบหมด - -
พรุ่งนี้วันเกิดตัวเล็กแล้ว
ไม่มีอะไรจะให้หรอก นึกไม่ออกว่าจะให้อะไร
พาไปเที่ยวน่าจะดี แต่เอาเข้าจริงๆ ท่าทางจะชอบอยู่กับบ้านมากกว่า
ที่ไปน่ะ แค่ชอบตอนนั่งรถ .. แหม น้ำมันก็แพงเนาะ
แต่ไม่ใช่ปัญหาหรอก รอเวลาพ่อว่างก่อนล่ะกันนะเจ้าตัวเล็ก
