เนื่องจากเดินทางมาถึงบ้านเมื่อวานเกือบเที่ยงคืน
ก็เข้ากระบี่ห้าทุ่มแล้ว พ่อไปรับมาถึงก็ห้าทุ่มกว่าเกือบครึ่งล่ะมั๊ง
เหนื่อยก็เหนื่อยอยู่
แต่ตามเวลาวันเสาร์ ฉันต้องนอนเร็ว
เพราะเช้าวันอาทิตย์ต้องลงมาประจำการ
เลยได้ขึ้นไปนอนเร็ว
...
.........
ทัวร์ครั้งนี้ฉันได้ประสบการณ์เยอะมาก
ทั้งเจ็บตัว และเข้าใจอะไรมากขึ้น
เอาย่อๆสำหรับวันนี้ก่อน เพราะว่าคงจะต้องเล่าไปแต่ละวันๆไป
มันเหนื่อยอ่ะนะ เหอๆ ถ้าจะให้เล่ายาวไปเลยรอบเดียว
ต้องแต่งรูปด้วย จัดรูปแยกไว้อีกอ่ะ
-.-
...........
ไปตกรถวันที่สาม ที่นครปฐม
คือ เฟอะฟะนั่นล่ะ -*- ก้าวพลาดแล้วพรวดเลย
ขาแพลงตามระเบียบ เหมือนที่เคยเป็น แต่คราวนี้มันไม่เหมือนเคยตรงที่
เราเคยล้มที่บ้าน แถวบ้าน ใกล้บ้าน ยังไงก็ไม่ต้องเดินต่อมากนัก
แต่นี่ไม่ได้ ไม่งั้นเราก็หมดสนุก -.-
เรื่องเจ็บขาไม่ใช่ปัญหา
เพราะพระคุณพระเจ้าจริงๆที่รักษาฉัน
วันทั้งวันที่ใช้ยาผิดประเภท แต่ก็พอกล้อมแกล้มทาไปได้
และจนตลอดการเดินทางกลับก็ไม่มียาที่เคยใช้ประจำแล้วหายใช้เลย
ยาชนิดเดียวที่ต้องตั้งใจใช้จริงๆคือ คำอธิษฐาน
ความเชื่อ เชื่ออย่างไม่มีข้อสงสัยอะไร ทำในสิ่งที่ทำได้ กินยาแก้ปวดไป
ยาทาจากที่ยืมเพื่อนก็คืนไป ใช้พิมเสนน้ำทาๆ -.-
และเชื่อไหมว่า วันรุ่งขึ้นที่ไปเพชรบุรี เดินได้เกือบเหมือนปกติ
ซึ่งในความจริงแล้ว จากที่ประสบการณ์ที่เคยล้มมาตลอด
มันไม่มีทางเดินได้ปร๋อแบบนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะพระเจ้าเมตตาฉันและรักษาฉัน
ฉันคงจะทรมาณอย่างมากตลอดการเดินทางกลับ
นี่กลับถึงบ้าน ขาบวมเหมือนขาช้างเลยนะ
แต่มันไม่ได้ปวดเหมือนภาพที่เห็นกันเลย
และฉันก็ยังกลับมาช่วยดูแลน้องได้เหมือนปกติ
^-^
ฉันทราบซึ้งกับบทเพลง...มีสหายเลิศคือพระเยซู
ชื่อภาษาอังกฤษก็ what a friend we have in jesus
"มีสหายเลิศคือพระเยซู ผู้ได้แบกบาปทุกข์ของเรา
มีอะไรรบกวนให้โศกเศร้า จงรีบเร่งนำมาเข้าเฝ้า..."
จริงๆร้องไม่จบเพลง ทั้งที่เป็นเพลงเก่าที่คุ้นเคย
คือร้องได้แค่ท่อนแรก -.-
เลยไปเซิร์ทหาในgoogle แล้วก็เจอกระทู้นี้ล่ะ
............
วันนี้ต้องไปแต่งรูปต่อ คืนนี้อาจจะอัพของวันแรก ที่ลงทะเบียน
แล้วก็บันทึกไดอารี่ตามปกติต่อ ..ง่วงนิดๆ แต่ไม่เป็นไร กินเยอะอ่ะ
เพิ่มมาอีก 2 โล -*- ไม่นอนแล้ววว...
