เรียนรู้การไว้วางใจ
รู้สึกห่อเหี่ยวใจจัง
วันนี้จะเขียนเอง อ่านเอง ล่ะ
..
เฮ้อ........
ถอนหายใจไม่รู้กี่รอบ
แล้วก็ต้องทำใจกับ เรื่องที่ไม่น่าจะไปติด
ก็ขำๆดีนะ เล่นมาหลายเดือน บทจะติดก็ติดแหง่กเลย
แต่ก็ยอมรับล่ะว่า เราเล่นผิดกฏเค้า -*- ก็เลยช่างมันล่ะ
ไม่เล่นแล้ว ปล่อยไปเลย
สักพักเค้าคงลบแอคเคาท์ทิ้งเอง (ถ้าลบเองได้จะลบแล้ว )
อีกอย่าง ก็ถือซะว่า ลดกิเลสซะด้วย
แบบ ถ้าเล่นไปเรื่อย ก็คิดอยากจะหาใหม่ไปเรื่อยใช่ไหมล่ะ
แล้วก็รูปที่เทียวถ่ายเก็บไว้ ก็ลบๆทิ้งไปซะ -*-
ไร้สาระน่ะ ก็ไม่มีอะไรแล้ว ก็แค่นั้น จบๆกันไป
...
พิมพ์งานแปลพ่อเสร็จไปแล้ว
อยากหยุดถอนหายใจแล้วอ่ะ เหอๆ
ถ้าถอนต่อไป คงจะชราภาพแน่แล้ว -*-
...
ตอนเย็นพี่ปัทโทรมาชวนไปกินหมูกระทะ
แต่แม่มีประชุมกลุ่มสตรี และแน่นอนที่ฉันต้องเฝ้าบ้าน
มันก็เป็นงี้มาเสมอล่ะนะ คิดว่าว่างวันจันทร์ ก็ไม่ได้ว่างเสียทุกจันทร์
อังคารกับพุธและศุกร์ไม่ว่างแน่นอน ที่เหลือก็
พฤหัสกับเสาร์ ที่ว่างบ้าง ไม่ว่างบ้าง
ไม่อยากจะอะไรกับวันว่าง หรือไม่ว่างมากนัก
เพียงแต่บางครั้งที่อยู่บ้าน แม้งานจะเต็มมือก็ยังคิดว่า
"ศักยภาพของฉันมันทำได้มากกว่านี้ไหม?"
แต่ว่า ถ้าคิดถึงแต่ .."ตัวเอง" ..
แล้ว สิ่งที่ฉันทำอยู่ตอนนี้ล่ะ มันไม่ได้สร้างชีวิตของฉันหรือไง
การมองเห็นชีวิตของคนอื่นที่ประสบความสำเร็จแล้วในชีวิต
บางครั้งก็คิดว่า .. เออ ดีเนาะ ดีจังอ่ะ
แต่การมองมุมเดียว คือ มุมที่สำเร็จไปแล้ว มันก็ยังไม่ใช่อีก
บ่อยเลยกับการมองดูชีวิตของคนที่ ... "รุ่ง" แล้วก็ "ร่วง"
ตกแอ่ก เจ็บหนัก บางคน จนแม้ชีวิตใกล้จะร่วงโรยแล้ว
ก็ยังต้องกระเสือกกระสนกับชีวิตอยู่เลย
เค้าอาจจะคิดว่า ก็ต้องดิ้นกันไปจนกว่าจะหมดลมหายใจสินะ
แต่ไม่ใช่เลย ไม่ใช่หรอก ดิ้นไปน่ะ ดิ้นไป แต่ดิ้นเพื่อใคร
ฮืม...... การวางแอกไว้ในพระหัตถ์พระเจ้า เหมือนเป็นเรื่องง่ายเลย
แต่กับฉันทำไม ชอบหยิบมาแบกไว้เหมือนเดิมนะ
การไว้วางใจพระเจ้า ไม่ใช่เรื่องของการ วางแล้ว
หันไปทำตามใจตัวเองสักหน่อยนี่
แต่เป็นการเรียนรู้ที่จะฟังว่า ชีวิตของเรา พระเจ้าจะให้หันไปทางไหน
ถ้ามัวแต่งมโข่ง ไร้สาระกับเรื่องไม่เป็นจริงอยู่เรื่อยๆ
แล้วเมื่อไหร่จะได้ยินกันเล่า ?
....
พ่อยังไม่ตกลงว่าวันไหนจะขึ้นไปดูแลคุณย่า
สำหรับความคิดฉัน ที่คิดว่า น่าจะให้เสร็จ
พวกเด็กสอบ โอเน็ต เอเน็ตเสียก่อน ก็น่าจะดี
อาจไม่มีผลกระทบกับความตั้งใจและการตัดสินใจของพ่อหรอก
