Howsoeverเมื่อคืนลืมไปว่ายังไม่ได้อัพบล๊อก
คิดว่าพิมพ์ไว้แล้วซะอีก 555
เบลอจัด -.-
นอนตีสามกว่า
แต่ซึ้งจริงๆ อาบน้ำเย็นนอนเนี่ย มันไม่ช่วยให้หายร้อนเล้ย
ต้องอาบน้ำอุ่นซินะ -*- ในคืนร้อนๆ ต้องอาบน้ำอุ่น ฮึ่มๆ จะจำไว้
ตื่นแปดโมง ลงมาอยู่โยงจนสี่โมงเย็น
ก็ดีนะ ไม่ค่อยง่วงมาก แต่ซึม ๆ
..
อืม.. วันก่อนพ่อถามขึ้นว่า จะขายจักรมั๊ย
เค้าจะไปฝากบอกพี่เก๋บอกขาย (คิดขาย5พัน แกจะเอากำไรเท่าไหร่?-*-)
ซื้อมา 3-4 ปีแล้วมั๊ง เกือบๆ 4 ปีแหละ
8,000 ไม่ค่อยถ้วน เพราะซื้อหลอดไฟมาใส่ทีหลัง
ที่แน่ๆ ใช้ไม่คุ้ม เพราะฉันขี้เกียจรบกับข้าวของกลางบ้าน
ถ้าจะลากมาใช้แต่ละที แทบจะต้องเก็บที่นอนของแม่เลย -*-
ไอ้ครั้นจะแบกขึ้นไปบนห้อง แม่ไม่เห็นด้วย100% เพราะไม่ได้ใช้เวลาบนห้องมาก
จริงๆแล้ว มันไม่ใช่ใช้หรือไม่ใช้เลยนะ สำหรับฉันอ่ะ
ที่อยากได้ ปล้ำขอให้แม่ซื้อ ก็เพราะอยากจะมีเป็นของตัวเอง
รู้สึกว่า สำคัญ และอยากจะทำงานด้านผ้าได้จริงๆ
แต่พอมีจริงๆ มันกลับตรงกันข้าม ดันบ้างานลูกปัด ซึ่งก็บ้ามาก่อนหน้านั้นอยู่แล้ว
อาจเพราะ ไม่ใช่งานที่ต้องนั่งกับที่มั๊ง คือมันเป็นงานชิ้นเล็ก แบกไปไหนมาไหนได้
ทำขายปุ๊บ ได้เงินเลย แล้วการประดิษฐ์เครื่องประดับมันก็เป็นอะไรที่ฉันชอบด้วย
แต่.. การมีจักร มันทำให้ฉันคิดเรื่องงาน แตกออกไป เหมือนที่แม่พยายามส่งเสริม
เรื่องไปเรียนตัดเย็บให้เป็นเรื่องเป็นราว มันก็มีนั่นล่ะ
อาจเข็ดกับครูคนที่สาม ซึ่งก็ไม่ควรเป็นสาเหตุหลัก
ฉันอาจต้องใช้เวลาทบทวนตัวเอง
อยู่นิ่งๆ สงบใจอธิษฐานซะบ้าง
การวางแผนชีวิตเป็นเรื่องสำคัญ ที่แม้บางครั้ง เร่งไม่ได้ ก็ไม่ควรปล่อยให้ช้าเกินไป
มันจะกลายเป็นเฉื่อย และสับสนเสมอ กับการเปลี่ยนแปลงที่อาจเกิดขึ้นได้ทุกขณะ
- -
