ที่จริงทำข้างล่างที่โต๊ะประจำทำง่ายกว่าเยอะเลย
แต่รู้สึกว่าโดนรบกวนมาก .. หรือว่าเราไปรบกวนเวลาเค้ามากกว่าหว่า .. งง
...
บ่ายสามแล้ว ไม่นอนดีกว่ามั๊ง
แต่งรูปของเมื่อวานแล้วเอาคอมพ์ลงไปอัพภาพดีกว่าเนอะ
อ่อ .. แต่ยังไงก็จะเล่าเรื่องเมื่อวานด้วยล่ะนะ
อยู่คนเดียวมีสมาธิจะเล่าได้ต่อเนื่องดีกว่า
ก็เมื่อวานเป็นวันอีสเตอร์
เด็กๆบ้านผู้เชื่อใหม่มากันหมดทั้งบ้าน
ส่วนนนท์กับเอสก็เจ้าประจำอยู่แล้ว
กิจกรรมวันนี้ให้ตกแต่งเปลือกไข่เป็นอะไรก็ได้ที่ชอบ
ให้เค้าออกแบบในกระดาษก่อน แล้วถึงลงมือทำจริง
ใบเตย ใบตอง แสตมป์ หรือแม้แต่เอสก็ออกแบบในกระดาษแล้วทำเลย
เอสน่ะทำไปแก้แบบไป ฮ่าๆ คือพอตัวเองตัดกระดาษที่ตกแต่งผิด
เลยกลัวว่าจะไม่เหมือนในแบบ ไปแก้แบบซะงั้น ก๊าก
(งบกระดาษหมดไง ให้คนละแผ่น)
ส่วนนนท์ช้านะ ตอนแรกเห็นวาดเป็นเฟอร์บี้ ..
ก็ทักอยู่หรอกว่าจะทำได้เหรอ ถ้าไข่ไม่หยิกเหมือนขนเฟอร์บี้ที่ตัวเองวาดถือว่าผิดกติกานะ
เค้าก็แถว่าเดี๋ยวจะตัดหยักๆมาทำ ..
ฉันก็ไม่ว่าอะไร อยากรู้ว่าจะทำยังไงต่อไป
เลยหันไปช่วยแสตมป์ตัด เค้าออกแบบแองกรี้เบิร์ด น่ารักดี รายละเอียดไม่มาก
เจ้าตัวก็พยายามทำจนออกมาได้ สำหรับเด็กป.หนึ่ง ฉันว่าเค้ามีความอุตสาหะดี
ใบตองกับใบเตยทำคล้ายๆกัน ช่วยตัดปีกนางฟ้า ผีเสื้อให้ เค้าก็ทำต่อกันเอง
แล้วก็เสร็จไล่ๆกันหมด .. มีเอสเสร็จนำทีม รั้งท้ายกลายเป็นพี่ใหญ่เจ้าเดิม
งมเฟอร์บี้ไม่เสร็จ เพราะกะจะตัดเป็นตัวการ์ตูนที่วาดแล้วเอามาแปะ
แต่เปลี่ยนใจมาทำเป็นตากะปาก คล้ายๆกับที่ฉันทำอยู่แทน
ตามด้วยเล่นเกมส์เรียงคำศัพท์ ดูจะสนุกกันดีนะ
คนที่โดนกดดันกว่าใคร เป็นนนท์อีกแล้ว
แก่สุด แต่ยังจำไม่ได้ว่าตัวอะไรเป็นอะไร ..เฮ่อ
วันนี้ได้สอนเรื่องอีสเตอร์กับพวกเค้าด้วย
แต่เด็กๆก็ได้เรียนในชั้นพพช.ไปแล้ว ถึงความหมายของวันนี้
เป็นวันที่สามหลังจากวันที่พระเยซูสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขนเพื่อไถ่บาปมนุษย์ที่เชื่อและวางใจในพระองค์ให้รอด
และวันที่สาม พระองค์ก็ฟื้นคืนพระชนม์ เอาชนะความตาย .. ซึ่งก็คือ พระองค์ยังทรงพระชนม์อยู่
เป็นหลักข้อเชื่อที่สำคัญของคริสเตียน เพราะเราเชื่อในพระเจ้าที่ทรงพระชนม์อยู่ เป็นอยู่
เรารู้ว่าเรามาอยู่บนโลกนี้เพื่ออะไร และเมื่อเราจากโลกนี้ไปแล้วเราจะไปที่ไหน
แต่แค่ความเชื่อว่าทั้งหมดนี้เป็นจริง มันก็ยังไม่เพียงพอ
เพราะการที่เราตัดสินใจต้อนรับพระเยซูเป็นพระเจ้า
ให้พระองค์ครอบครองทั้งหัวใจของเราแล้ว ชีวิตและจิตวิญญาณของเราเป็นของพระองค์
เปรียบเราได้สิทธิของการเป็นบุตของพระเจ้า
การเป็นบุตรก็ต้องรักษาชีวิต พิสูจน์ชีวิต ยอมให้พระเจ้าเปลี่ยนแปลงชีวิตเรา
ต่อสู้กับตัวเอง ต่อสู้กับบาปในตัว น่าจะเหมือนกับบุคคลในสังคมชั้นสูง
เมื่อออกมาอยู่ต่อหน้าธารกำนัล เค้าก็จะรักษาภาพพจน์ ไม่ประพฤติไม่เหมาะไม่ควร
แต่การรักษาชีวิตคริสเตียนและรักษาความเชื่อ ไม่ใช่แค่การรักษาภาพพจน์ต่อหน้าคนอื่น
แต่เป็นเพราะเรารู้ว่า ชีวิตเราดำเนินไปต่อหน้าพระพักตร์พระเจ้า
ทุกอย่างที่เราทำ พระองค์ทรงทราบ และเห็นทุกสิ่ง
ชีวิตจึงไม่ใช่เป็นลิงหลอกเจ้า แต่ต้องใช่ ทั้งต่อหน้าและลับหลังคนอื่น
...
พิมพ์มาซะยาว เมื่อกี้คิดว่าจะบ่นเรื่องนนท์
สักหน่อยล่ะกัน....
ก็น่าเห็นใจเค้า แต่เมื่อที่สอนไปไม่คิดไปทำ เค้าต้องรับผลจากการกระทำของตัวเอง
แม้บางทีฉันก็ยังโมโหที่ระบบการศึกษาของเรามันอ่อนด้อยเหลือเกิน
ยอมให้เด็กสอบผ่านได้ในคะแนน 25% มันก็ผ่านได้สิ .. ยี่สิบห้าเป๊ะก็ผ่านได้
แล้วอย่างไรล่ะ .. เลขยังคิดไม่ถูก เขียนโจทย์ให้ บวก ลบ คูณ หาร พี่แกยังสับสนในการตีโจทย์
โจทย์ง่ายๆพื้นๆ ทำเอาปวดหัว .. สูตรคูณได้แค่แม่สอง
ภาษาอังกฤษท่องได้ แต่จำไม่ได้ว่า ไอตัวนี้เรียกว่าอะไร
ยังไม่ต้องพูดถึงคำศัพท์เลยนะแบบนี้ .. แต่งประโยค พูดเป็นประโยคยิ่งลำบากหนักหนา
บางทีคงสบายไป วันนี้ยังอยู่ได้ ยังไม่ลำบากนัก มีแม่คอยดูแลหาเงินให้ใช้
แต่ไม่ได้คิดว่า พ่อแม่ไม่อยู่ค้ำฟ้า
การเรียนในห้องเรียน ทุกอย่างคือพื้นฐาน รู้ไว้ ไม่มีหรอกที่จะไม่ได้ใช้ในอนาคต
มันก็เอาไปใช้ได้ทั้งนั้นแหละ ขึ้นอยู่กับว่าเราจะได้ไปทำงานอะไร เกี่ยวกับอะไร
ช่างน่าเวทนา เด็กหลายๆคน ที่ยังมองแค่หัวแม่ตีนตัวเอง
แล้วยังมีหน้ามาบอก ไม่สนใจจะเรียนเพื่อไปสอบแข่งขัน
ถ้าเช่นนั้น ก็น่าจะไปเรียนสายอาชีพโดยตรงไปซะเลยดีกว่านะ
แต่จะเรียนคณิตไว้บ้างก็ดี จะได้ไม่โดนเค้าโกงเงินค่าจ้าง
จะเรียนภาษาไทยไว้บ้างก็ดี จะได้อ่านออกว่าสัญญาจ้างเค้าระบุอะไรไว้บ้าง
ตัวเองจะเสียประโยชน์หรือได้ประโยชน์อะไรบ้าง
จะเรียนภาษาอังกฤษไว้บ้างก็คงไม่เสียหาย .. ไหนๆก็จะ AEC แล้วนี่
วิชาอื่นๆ ถือเป็นของแถม ถ้าเผื่อว่าเรียนไปแล้วเกิดเปลี่ยนใจไม่อยากเป็นลูกจ้างใคร
อาจพบว่าตัวเองก็มีความสามารถ สนใจ ในวิชาการด้านอื่น ๆ...
ฉันไม่ได้เรียนจบสูงส่ง ก็ป.ตรีแบบตะเกียกตะกายกว่าจะได้มาซะด้วยซ้ำ
และแม้ว่าทุกวันนี้ที่ทำงานจะไม่ได้ใช้วุฒิ ไม่ได้หยิบใบปริญญาออกมาดูหลายปีแล้วด้วย
แต่ฉันก็ไม่เคยเสียดายเวลาที่ได้ผ่านการเรียนทุกระดับชั้น
ทั้งในโรงเรียน กศน. หรือแม้แต่การเรียนทางไกลด้วยตัวเอง
ทั้งหมดทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเรียนในระบบหรือนอกระบบ สิ่งที่ขาดไม่ได้เลยคือ
"วินัย" .. เป็นสิ่งที่ขาดหายไปเมื่อไหร่ หายนะจะมาเยือนทันที
ทั้งหวังและคงต้องเพียรพยายามสั่งสอนให้เค้ารู้ว่าวินัยมันสำคัญกับชีวิตมากแค่ไหน..ล่ะนะ
...
ตอนเที่ยงเค้ากินขนมจีนน้ำยากันล่ะ
อร่อยดี แม่ทำหม้อใหญ่มาก .. ใหญ่ขนาดที่วันอังคารก็ยังกินไม่หมด ฮ่าๆ
เส้นหมดไปแล้วนะ แต่ยังกินกับข้าวได้อีกจ้าาา
....
