ยังขาดหมวกอีก3ใบ เพราะงี้..... อู้อีกวัน ฮ่าๆ
...
มาเข้าเรื่องตามชื่อหัวเรื่องดีกว่าเนอะ..
"กลัว" ที่ว่าของฉัน คือ พวกสัตว์เลื้อยคลาน ก่อนนี้ก็ไม่อะไรมาก
แต่หลังๆ เห็นตัวมันแล้วแทบทำอะไรไม่ได้ ต้องวิ่งหนีให้ห่าง ..
แย่สุดก็ตุ๊กแกที่หลังครัว วันก่อนจะไปเจียวไข่ พอเห็นพี่ตุ๊กเค้ามาเกาะฝาเท่านั้นล่ะ
เดินกลับเข้าบ้าน ไข่ไม่ต้องจงต้องเจียวกันล่ะ
เพราะงี้ ฉันเลยถือว่า ถ้าเห็นมันก็เลยกลัว
ถ้าไม่เห็น ก็แน่ใจได้ว่าอาจจะไม่กลัวเท่า
วิธีแก้ปัญหาเวลาต้องออกไปหลังครัวช่วงหัวค่ำคือ.. ไม่มองข้างฝา
ไม่แม้แต่ใช้หางตามองด้วยซ้ำ 555
ก็โอเคนะ จะทำอะไรก็ทำได้ แต่วิธีนี้คงได้เฉพาะบางอย่าง
กับสิ่งที่ต้องระแวดระวังด้วย ขืนไม่มองคงจะไม่เหมาะ
...
ส่วน "ใส" ที่ทำให้ต้องเอามาเขียนบล๊อกวันนี้
คือวันก่อนดูซีรี่ส์ฝรั่ง เพิ่งรู้ว่า "แจ่มแจ้ง..ชัดเจน" ฝรั่งใช้คำว่า
"Crystal Clear" ใสกิ๊กเลยนะ ฮ่าๆ
อีกอย่างก็มาจากความรู้สึกที่ว่า อะไรๆ เดี๋ยวนี้ก็นิยม ความใสกันหมดแล้ว
ก่อนนี้เรามักจะดื่มน้ำหวาน ชาเย็น น้ำอัดลม กันในแก้วสีขุ่น
แต่เดี๋ยวนี้นิยมใช้แก้วพลาสติกใสมีฝาใสๆ
ถุงใส่ของที่เคยเป็นสีสันต่างๆ เดี๋ยวนี้นิยมใช้สีใสแจ๋วกัน
เรื่องสวยงามๆก็อีก ที่จะนิยมหน้าใสแบบดูใสแบบธรรมชาติ
ไม่ใช่โบ๊ะเครื่องสำอางค์หนาเป็นแบบโบ๊ะแป้งเค้กแบบยุคก่อน
แต่แปลกนะสภาพน้ำก็ไม่ได้ใสขึ้นนัก แถมจิตใจคนเราก็ขุ่นมัวง่ายเอามากๆ
มันคล้ายๆกับว่า พยาามจะเปลี่ยนจากสิ่งแวดล้อมก่อน ..แต่ภายในมันหนักกว่าเก่า
..
เมื่อวานไปงานกาชาดอีกรอบ จะซื้อของฝากเค้าส่งให้เหมือนฝัน
ร้านที่เล็งว่าควรจะมาขายก็ไม่มา .....มาแต่ร้านอะไรกันก็ไม่รู้
ดีที่ยังหาได้บ้าง ส่วนเค้าจะชอบรึเปล่า ก็ค่อยไปเลือกดูเอาเองล่ะกัน
แล้วฉันก็ได้ของตัวเองกลับมาอีกล่ะ =.=
ยืนเลือกแหวนแค่แป๊บเดียว ได้ยินเสียงแม่ว่า "เลือกของที่จะให้เค้าซะทีเถอะ"
ก็นะ... เนียนๆไปได้กิ๊บกับแหวนกลับมาอีกแหละ อิอิอิ
จริงๆกิ๊บกับแหวนมันวิ๊งๆนะ แต่ถ่ายไม่ขึ้นเล้ย เจอแสงโคมไฟสะท้อนเงาหายหมด
ปล. แม่ว่าพ่ออาจจะเป็นคนเอาสโนว์แมนไปส่งให้ป้ากบกับคุณย่าเอง
เท่าที่รู้คือ ระยะนี้ต้องมาอยู่โยงข้างล่างไปอีกพักใหญ่ ๆ.....
