เพราะนอกจากเรื่องที่ต้องทำประจำ
ก็นั่งจุ้มปุ๊กถักลูกปัด กะจะฝากแม่ไปขายในค่ายวันนี้
ลงทุนไม่เล่นคอมพ์เลย แต่นั่นแหละ ทำตั้งนานได้30กว่าอัน เอิ๊กๆ
แถมไม่ได้ขายด้วย เพราะคนจะขายไปล้มขาแพลงกลับมาบ้าน
วันนี้เลยต้องเปลี่ยนจากผู้ผลิตของจุ๊กๆจิ๊กๆ
มาเป็นพยาบาลที่ทำงานไม่ได้เรื่องเท่าไหร่
แต่ที่แน่ๆ มี2คนต้องดูแล
แล้วก็ต้องรอให้เค้าหลับกันก่อน ถึงจะหลับได้
...
ก็ เมื่อเช้านอนตอนหกโมงมั๊ง สายกว่านั้นป่าวไม่แน่ใจ
หรือเจ็ดโมงก็ไม่รู้ ช่างเหอะ แต่ตื่นเรื่อยๆ มีคนโวยเรื่องเพลง
มีมากดออดจ่ายตังค์ค่าเช่า แล้วก็สุดท้ายตอนเที่ยงพี่แอนมากดออด
บอกว่า ให้เอารถเข็นน้องไปรับแม่หน่อย ล้มขาแพลง เดินมาไม่ไหว
ดีที่แม่ประคบเย็นมาบ้างแล้ว กลับมาบ้านก็มายกขาไว้สูงๆ
ทายาด้วย พันผ้าไว้ แต่เวลาเข้าห้องน้ำนี่ลำบากจัง
พอปล่อยแม่หลับก็มาจัดการน้องต่อ
ทำกับข้าว อุ่นของเก่ามั่ง
แต่รู้สึกมือไม้อ่อนจัง ตักอะไรก็หก ถืออะไรก็ตก
-*- ไม่ชอบเลย เหมือนคนกระเสาะกระแสะ หุ่นก็ไม่ให้ซะด้วย 555
พอเย็นๆ เห็นหลับกันหมด ฉันพับผ้าเสร็จก็กะนอนมั่ง
แป๊บเดียว แม่ตื่น เอิ๊กๆ
เอาล่ะ นี่ก็ตีสองจะครึ่งแล้ว คงต้องนอนพัก
ไม่เฝ้าแล้วเว้ย เหนื่อย พรุ่งนี้ก็ต้องเป็นแบบนี้อีก =.=
ไม่อยากให้แม่คิดมากด้วย เอาแต่บอก "ขอโทษ ที่เพิ่มภาระให้"
รู้ว่า แม่รู้ว่าฉันเหนื่อย แต่ครอบครัวเราจะไม่คิดแบบนั้น
งั้นจะมีครอบครัวไว้ทำไม? ก็มีไว้ดูแลกันไง
ความรักมันไม่ได้มีแค่คำพูด แล้วรักก็ไม่ได้รอแค่เวลาอารมณ์ดี
เพราะรักมันต้องอยู่ทุกตอน ทุกช่วงเวลา ทุกสถานการณ์
ก็ขอบคุณพระเจ้าที่ให้ฉันมีกำลังทำอะไรๆได้อยู่
แต่แผนเย็บหัวใจต้องทำพรุ่งนี้แหละ -..-
...
ฉันพยายามทำให้คนในบ้านได้ในสิ่งที่ต้องการนะ
ให้เค้ามีความสุข อยากให้สบายๆใจกัน
แม้ว่าวันนี้จะมองเห็นบางคนแล้วก็รู้สึกน้อยใจขึ้นมาวูบหนึ่ง
ไม่ได้เกี่ยวอะไรกะเราหรอก แต่เห็นความเป็นไปของเค้าที่ดูดีขึ้น
แล้วก็นึกเปรียบเทียบตัวเอง .. ไร้สาระอ่ะ
อย่างที่เคยบอกเพื่อนไปวันก่อนแหละ
คนเรา ไม่เหมือนกัน ต่างกัน จะให้เหมือนกันมันก็ไม่ได้
ไม่ได้หมายความว่า คนเรียนโรงเรียนดังๆ แล้วเราซึ่งเรียนโรงเรียนประชาบาล
จำพวกลากแตะไปโรงเรียน จบมหาลัยเปิด เรียนทางไปรษณีย์
แล้วจะต้องไปดูต่ำต้อยกว่าคนจบมหาลัยดังๆ .. งั้นเหรอ?
โอ๊ย ไร้สาระ เพ้อเจ้อๆๆ
ไปนอนไป๊ !!
ปล. ไม่มีรูป เพราะมั่วกับโปรแกรมของจีนที่เอกส่งมาให้
แล้วก็นะ ของแถมเยอะมาก ลบไปลบมา ของใช้หายไปด้วย 555
