..New Cellphone & kids..

มีคนบอกว่า คำว่า “ไม่มีเวลา” นั้นไม่มีจริง
มีแต่ ไม่สำคัญพอที่จะใช้เวลา,หรือเสียเวลาด้วย
ฟังแล้วก็คิดว่าใช่นะ ...
คือถ้าเราเห็นคุณค่ามากเพียงพอ ถึงยังไงก็ต้องมีเวลาจนได้

อาจเหมือนการอัพบล็อก
ตลอดหลายปีที่ผ่านมา
ฉันรักษาวินัยการอัพบล็อกเสมอ
ราวกับมันสร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำให้ฉัน
ความจริงก็ไม่ใช่อย่างนั้น แต่ที่แน่ ๆ มันสร้างวินัยให้ฉัน
รู้ว่า จะต้องทำทุกวัน สม่ำเสมอ
แล้วพอเริ่มลด ..ละ .. มันก็คล้าย ๆจะร้างลากันไป
มีเรื่องอื่นให้เห็นความสำคัญมากกว่า

คืนนี้ฉันอาจจะไม่ได้กลับมาเพราะรู้สึกผิด
แต่ก็อยากกระตุกตัวเองเบา ๆ ให้กลับคืนสู่วินัยเล็ก ๆ
ที่ฉันเคยทำได้ .. ไม่ใช่เพื่อตัวเอง แต่ได้แบ่งปัน(บางวัน)เรื่องดี ๆ กับคนอื่น

....

ประเด็นหลักที่อยากจะเล่าวันนี้
คือ ... ฉันได้โทรศัพท์เครื่องใหม่แล้ว !!

แหม มันก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมากมายหรอก
เท่าที่รู้ก็คือ หลายเดือนก่อน ฉันอยากได้ค่ายผลไม้มาก
เป็นอารมณ์โรคจิตนะ เห็นคนอื่นมีก็อยากมีบ้าง
แต่พอเก็บสะสมเงินไปเรื่อย ๆ  จนพอซื้อได้
ฉันกลับไม่อยากเสียเงินไปในจำนวนขนาดนั้น

เพราะพอฉันกลับมาทบทวนตัวเอง
คิดถึงสิ่งที่ฉันจะใช้งานจริง ๆ มันก็อาจจะไม่คุ้มค่านัก

สุดท้ายก็ได้ข้อสรุปที่รุ่น Grand2
รุ่นใหม่กว่าพวกพี่ ๆ เค้าแหละ  อิอิอิ
แถมได้สีหวานอย่างที่อยากได้ด้วย โฮะๆๆ
เริ่ดยังไงก็นะ ตอนไปซื้อ พ่อจะยุให้ซื้อ S4 ซะงั้น
ฉันเลยต้องบอกว่า อันนั้นมันตกรุ่นแล้ว ฮ่าๆๆ
(ที่จริง ลองจากผลไม้ก็เล็ง Note3  กับรุ่นนั้นแหละ)
แกรนด์นี่มาทีหลังจริง ๆ มาแรงแซงทางโค้ง

จากที่ไปซื้อเมื่อวาน ร้านก็บริการดีนะ
แต่ฉันเองลืมเช็คการใช้งานการโทร
เจอปัญหาเข้าจัง ๆ
คือ ตอนไปเปลี่ยนเป็นไมโครซิม
พนักงานเค้าก็ทำให้ เค้าขอบัตรประชาชนกับซิมเก่า
ส่วนเบอร์โทรฯ เราบอกกับปาก
เค้าก็เลยอาจจะพลาดตรงนี้ด้วย
อีกอย่างที่ฉันรู้สึกทะแม่ง ๆ คือ เห็นเค้านั่งไลน์อยู่
(ตาคงไม่ฝาด)  เคยแชทเหมือนกันนะยะ
งงก็แค่ ตอนทำให้เรายังหันไปกด ๆ อะไรอีก
ก็คิดไปว่า งานมั๊ง .. หรือว่าเวลาทำนี่ต้องกดในมือถือไปด้วย

กว่าจะรู้ตัวว่าเลขเปลี่ยนก็โน่น ... ห้าทุ่ม
แต่งงนะ เพราะคุ้น ๆ เหมือนตอนหัวค่ำจะเป็นอีกเบอร์
หรือว่าฉันจะเอ๋อ .. ถึงยังไงก็ มันโทรเข้าเบอร์แม่ไม่ได้
แม่ก็โทรหาฉันไม่ได้ (แม่ใช้ CDMA) แต่เบอร์ ดีแทคอีกอันน่ะได้
ส่วนมือถือก็มีปัญหา  หน้าจอดำหลับลึกเกินเหตุ
ด้วยเหตุนี้เลยยังไม่สามารถลงแอพอะไรเพิ่มได้
(ก็ลงแล้ว แต่คืนค่าโรงงานไปแล้ว ..ขนาดนั้นก็ยังไม่เวิร์ค)

...

เมื่อสักครู่ยังเพิ่งหกโมงกว่า ไม่ถึงสิบนาที
เผลอนั่งดูนั่นโน่นนี่ใน FB ไม่นานนะ .. หกครึ่งแล้ว
โอย ยังต้องทำ PP , เตรียมของสอนเด็ก
บ่ายนี้ต้องไปจัดการเรื่องมือถืออีก  .. ฮ้าวว
บล็อกก็ยังไม่ได้อัพ   เสียเวลาจริง ๆ (ว่าตัวเอง)
แถมตั้งใจจะทำภาพลงอิลลัสวันละรูปด้วยอ่ะ
เมื่อวานวัน แรก สำเร็จแล้ว พอวันนี้ล่ะปิ๋วเลย
มัวแต่นั่งงมจะแก้มือถือเองให้ได้ (สู้ช่างมิได้หรอก)

ว่าแล้วก็บ่นเท่านี้ก่อนล่ะกัน
จะลองไปปั่นอิลลัส
ที่แน่ ๆ มีแล้วหนึ่งภาพเมื่อวานซืน

ไม่มีคำบรรยายอะไร จะวาดตามหัวข้อ
ภาพเงาดำบนพื้นขาว แต่เอาหน้าตาด้วย(บวกเอง)
พื้นขาวดูออนไลน์พื้นก็ขาวนะ .. อิอิ

...

มาต่ออีกทีเช้าวันอังคาร
เพราะวันเสาร์นั่งสัปหงก  วาดก็ไม่เสร็จ บล็อกก็ไม่ได้อัพ
ต้องลาจรไปนอนหลับ ตื่นเที่ยง ๆ ออกไปห้างอีก
จัดการได้เสร็จหมดจบเรื่องไป ทั้งเรื่องซิม และเรื่องโทรศัพท์

เป็นที่การตั้งค่าหน้าจอจริง ๆ  เค้าปรับให้ตั้งค่าอัตโนมัติ
แล้วบ้านฉันมันก็เป็นห้องชั้นล่าง สลัวไปทั้งหลัง
ต้องเปิดไฟกันตลอดวัน ดังนั้น แสงน้อย จอมือถือก็เลยสลัวไปด้วย
พอยกเลิกแสงอัตโนมัติ ตั้งค่าที่พอใจไว้ ก็โอเคเลย ...

....

แล้วเพราะไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว
งั้นฉันเล่าอย่างรวดเร็วต่อเลยล่ะกัน

ในที่สุดค่ำวันเสาร์ฉันก็ทำภาพนี้เสร็จ

เป็นภาพดอกป๊อปปี้ Poppy
เห็นแล้วคิดถึงวันทหารผ่านศึกนะ
อาจจะไม่รู้สึกผูกพันอะไรมากมาย
แต่ก็ทำให้เห็นว่า มันดีมากเลยที่เราเห็นคุณค่าคนที่เสียสละ

กลางดึกฉันนั่งตัดกระดาษ ทำหน้ากากไว้สอนเด็ก
ผุดลุกผุดนั่งไม่ได้หยุด ความที่ต้องไปย้ายที่นอนที่ห้อง
อ่อ .. ค่ำวันเสาร์นี้ฝนตก ตกหนักด้วย สาดด้วย
ที่นอนแสนสบายของฉันเลยเปียก ก็ไม่เยอะนะ เพราะม่านหน้าต่างรับไว้
แต่ไว้อย่างนั้นก็ไม่ดี เพราะพี่อ๋อยมาค้าง เลยยกมาไว้อีกห้อง

ตอนรึงรังลุกขึ้นจะหยิบกุญแจไปด้วย เลยดึงสายคีย์โคเวอร์ขาด
มันก็เก่าแล้วอ่ะนะ  หลายปีจัด ยังไม่ได้เย็บอันใหม่สักที
พอจะทำ ๆๆ ก็คิดว่าของเก่ายังไม่พังเลย .. วันนี้เลยพังซะ !!

...

เช้าวันอาทิตย์กับอาการตาค้างทั้งคืน
ซดไบออสไลฟ์อีตามเคย แล้วก็อาบน้ำแต่งตัว

ระหว่างหนีบผม เล่นโทรศัพท์ซะหน่อย
กล้องหน้าไม่ค่อยชัด แต่มีแอพก็พอแค่นๆกันไป

...

ช่วงสายก่อนนมัสการ ตู่มาพร้อมเจ้าตัวเล็ก
หลับมาเชียว เลยขอมาอุ้มไว้
อุ้มเล่นเป็นตุ๊กตาเลยฉัน ฮ่าๆ
กดPP ไปก็อุ้มไป พอตื่นก็จะให้พาดบ่า ๆ
แล้วคุณนิกก็มารับเอาไป

ส่วนฉันก็ไปสอนเด็ก ๆ
เล่าเรื่องบิดาแห่งความเชื่อ
ถามทบทวนเรื่องที่เล่าไปคราวก่อน
ดูจะมีแต่เจ้าฟลุคที่จดจำดี
งานนี้ฉันว่า ฉันคงต้องสำรวจตัวเองแล้วนะ
ว่าตัวฉันเองเป็นยังไง ทำไมเจ้าเด็กที่ฉันสอนมาหลายปียังมีปัญหา
ที่ว่าสำรวจ ไม่ใช่เพื่อถอยหลัง แต่เพื่อปรับปรุงตัวเอง แก้ไข

วันนี้อากาศร้อนมาก แดดเปรี้ยง ๆ ส่องกัน
จนเหงื่อตกทุกคน
ฉันล่ะดีใจที่ไม่ปัดมาสคาร่าออกไป
ไม่งั้นคงละลายไหลเยิ้มแน่เชียว

ช่วงงานประดิษฐ์นี่เหมือนทุกคนจะรอคอย
ทำกันสนุกสนาน จะมีก็แต่น้องกายที่ไร้ผลงาน
เพราะพี่ท่านไปถูกใจผลงานของเอส อยากได้บ้าง
แต่ไม่ทันซะแล้ว ได้เวลาทานอาหาร

อ่อ  เพราะร้อนจัด พี่อู๊ดเลยหาน้ำหวานมาให้เด็กๆกิน
ให้ได้คลายร้อนกันบ้าง ... น่าจะช่วยได้นะ จิบกันใหญ่เลย

ส่วนนี่ก็ผลงานของหนู ๆ จ้ะ...

ตอนเที่ยงกับข้าวอร่อยมาก ไม่ได้ถ่ายรูปมาแต่บอกได้ว่าอร่อย
ยายอาบ(ยายของนนท์) ทำน้ำพริกมะม่วง มีแกงจืดผักกาดดองของพ่อ
หมึกกับหมูของบ้านคุณนิก ... เมนูแรกนี่ได้ใจมาก

อร่อยหรือไม่ดูได้จากสีหน้าคุณนนท์ ฮ่า ๆ

วันนี้น้องโยลินไม่ได้มา น้องโมนามา
เค้าอยู่ทานข้าวเที่ยงกับแม่เค้าด้วย
นนท์เลยเอามาอุ้มเล่น ..  เค้านิ่งมากเลยนะ
แบบ สีหน้านิ่งจัง  พอเล่น จ๊ะเอ๋ ๆๆ  ก็ยิ้มออกมาหน่อย
ขำดี .. เออ ไว้ไปเล่นกับโยลินมั่ง
เผื่อจะยอมใจอ่อนให้อุ้ม เหอๆๆ (ต้องหามุข)

...

ตอนบ่ายออกไปเลือกตั้งจ้ะ
เอาปากกากับบัตรประชาชนไปเอง
(อันแรกไม่ต้องก็ได้ แต่อยากใช้)

กลับมาป้อนข้าวน้อง แล้วก็สลบ
ตื่นอีกทีเกือบทุ่มนึง .. ปวดแขนมาก
น่าจะเพราะอุ้มน้อง  ไม่ก็นอนทับแขนตัวเอง
(งงป่ะล่ะ ..  )

หลังจากนั้นก็อยู่โยงยาวจนเช้า ..
ง่วงมากมายค่า หยิบของฝากจากนนท์มาดู

แต่ไม่กินนะ ฮ่ะๆ  รู้ดีว่ามันเปรี้ยว
ไม่อยากกินเปรี้ยว  อยากนอน
ตอนเช้าเลยไปนอนสบายเลย
พ่อกรุณาขนที่นอนกลับไปแถมปูผ้าให้ T^T (ซึ้ง)