..Pullip in garden..

บางครั้งเราก็จำไม่ได้หรอก
ว่า เราเปลี่ยนไปตอนไหน
แต่เรารู้แน่นอน..ว่าใครคือสาเหตุ
แล้วเราเปลี่ยนไปอย่างไร

..โหมดคิดทบทวนเรื่องเก่า ๆ ..

...

วันพุธที่แล้วพาลาเวนเดอร์ไปชมสวน
กดถ่ายรูปไว้ไม่มากแต่ก็ไม่น้อย
แต่ความขี้เกียจเลยไม่ได้เอามาอัพบล็อก
(ถ้าทำแล้วได้เงิน รับประกันความขยัน 555)

งั้นเช้านี้จะแปะเรื่องสั้นที่ไม่ได้แต่งรูป
ของเจ้าหัวม่วงก่อนล่ะกันนะจ๊ะ

เล่นมุขเก็บผลไม้  เพราะไปตากผ้าแล้วมองเห็นมะยมเยอะเลย
จริง ๆ จะเรียกว่าเต็มต้นก็ไม่ถูก วันก่อนมากกว่านี้
อาทิตย์ที่แล้วไง คุณนกยังได้เก็บมาตำมะยมกินกันเลย

...

ล่วงเข้าสู่วันพฤหัส
ค่ำนี้ลากแม่ไปงานสงกรานต์สำเร็จ
จะเอาหมวกใบใหม่ กับที่คาดผมที่คิดว่าสีเดียวกับรองเท้า
ปรากฏว่า.........

 

ตามนั้นเลย ตอนแรกที่ไปพร้อมคุณนกก็ไม่แน่ใจนะ
แต่ตอนนั้นคิดว่า มันต่างกันที่ ขนาดของจุด
พอกลับมาบ้าน เห็นรองเท้าเรา .. เออ พอกันนี่
เลยจินตนาการไปว่า สีก็ใช่แหละ
ไปกับแม่ก็หยิบดู ยังลังเลอยู่นะ แต่ก็หยิบกลับมา ..
แล้วไงล่ะ แล้วก็งั้นแหละ -..-

แต่หมวกอ่ะ ได้แล้ว
แม่เลือกอีกใบให้ แต่คิดเองว่ามันบาง
อยากได้วัสดุแบบนี้ ไม่กะเรื่องมากอย่างอื่นอะไร
สุดท้ายต้องเลือกใบที่ปีกไม่กว้างไป
คือถ้าต้องอุ้มน้อง จะไม่สะดวก
(ที่จริงอุ้มน้องก็ไม่ถวิลหาหมวกแล้ว )

งานนี้เตรียมพร้อมสำหรับการไปค่ายความรักผูกพันธ์ฯมากเลยนะ
ทั้งหมวก ทั้งรองเท้า -0-

..

ปิดท้ายภาคเช้าไว้เท่านี้ก่อนนะจ๊ะ
เป็นรูปงานอิลลัสที่ทำให้ของขวัญพี่นัฐ
จะให้อย่างอื่นก็คิดไม่ออก จริง ๆ ดอกไม้อะไรก็ได้เนาะ
แต่ฉันมันขี้เกียจจังนะพักนี้  ว่าจะทำรูปให้พี่เค้า
ก็ว่าจะมาตั้งแต่เดือนที่แล้ว จนถึงวันจนได้

ลงมือกลางดึก   เสร็จช่วงเช้า ๆ สาย ๆ ล่ะมั๊ง
เค้าจะเบื่อมุกนี้ของฉันแล้วยังก็ไม่รู้นะ
แต่คือ ฉันอาจคิดเหมือนตัวเอง

เพราะฉันก็ไม่ได้ใช้ของหลายอย่างที่เพื่อนให้
คนให้ก็คิดว่าเราจะชอบแบบที่เค้าเลือก
แต่เราเองที่ชอบแบบที่เราเลือก

สุดท้ายคือ เราก็เก็บ เก็บ เก็บ
รู้สึกว่า บางทีเราก็เยอะกับเรื่องไม่จำเป็นนัก
แต่มันก็อดไม่ได้อ่ะนะ