เมื่อเราหิว .. เราก็หาอะไรมากิน
เมื่อเราร้อน .. เราก็หาอะไรมาคล้ายร้อน
เมื่อเราหนาว .. เราก็หาเสื้อผ้าใส่เพิ่มหรือหาผ้ามาห่ม
เมื่อเป็นแผล .. เราก็หายามาใส่
เมื่อฝนตก ..เราก็กางร่ม
เมื่อฝนสาด .. เราก็ปิดหน้าต่าง
เมื่อแดดจ้าร้อนจัด ..เราก็หลบเข้าในที่ร่ม
เมื่อเราเจอปัญหา .. เราก็บ่น
บ่น .. บ่น .. บ่น ..
อาจพยายามแก้ปัญหา แต่ก็ยังบ่น ..บ่น ..บ่น
เมื่อมีความทุกข์ผ่านเข้ามาในชีวิต .. เราก็บ่น
บ่น ..บ่น..บ่น
อาจพยายามฝืนทนสู้ทนกับมัน แต่ใจลึกๆยังเจ็บปวด
อาจเก็บความขมขื่นซ่อนลึกไว้มุมหนึ่งข้างใน
สำหรับคริสเตียน พระคัมภีร์สอนว่า
บ่น .. คือ บาป
มันคือการที่เรากล่าวโทษพระเจ้าว่า ให้เราเจอในสิ่งที่ไม่สมควร
อะไรคือไม่สมควรสำหรับเรา?
เราต้องพบเจอแต่เรื่องราบรื่นสุขสบายตลอดเส้นทางในชีวิตงั้นรึ?
ไม่เลย แน่นอนที่พระเจ้าไม่ได้อยากให้ลูกของพระองค์มีแต่ความทุกข์
และแน่นอนที่พระองค์ไม่ต้องการให้เราแสร้งทำยินดีแต่ข้างในเก็บความขมขื่นไว้
มันก็ไม่ต่างอะไรกับระเบิดเวลา .. เก็บไว้ รอการระเบิด ..
ทำไมพระคัมภีร์ถึงสอนให้เรา จงชื่นชมยินดีในองค์พระผู้เป็นเจ้าทุกเวลา
ให้เราขอบพระคุณพระเจ้าสำหรับทุกสิ่งที่เราเจอ
ไม่ใช่ว่าปัญหาที่เราเจอนั้นมาจากพระเจ้า
เพราะหลายครั้งเราก่อมันขึ้นจากบาปของเราเอง
และมีไม่น้อย ที่เราต้องเจอกับความวุ่นวายที่คนอื่นเข้ามาก่อให้........
แต่เราก็ยังต้องเรียนรู้ที่จะ ..... ขอบพระคุณ
ขอบพระคุณคือการไว้วางใจอย่างสุดจิตสุดใจกับพระเจ้า
ทุกอย่างที่เราทำ เราทำอย่างสิ้นสุดกำลัง สุดจิตสุดใจ
และให้มั่นใจเสมอว่า พระเจ้าทรงทอดพระเนตรเห็นทุกอย่างที่เราทำบนโลก
มันคงไม่มีประโยชน์อะไรเลย ถ้าเราใช้มือทำสิ่งดีแต่ใช้ปากพูดสิ่งร้าย..
คนอื่นคือคนอื่น เรารับผิดชอบส่วนของเรา เค้ารับผิดชอบส่วนของเค้า
เลิกบ่น อย่าบ่น .. ชื่นชมยินดีเข้าไว้ ^0^
เป็นอีกหนึ่งวันที่ฉันบ่น ว่า ด่า และก็ต้องกลับใจใหม่ -w-
