“มองข้ามความต้องการของตัวเอง แล้วไปมองว่าคนอื่นเค้ายังขาดอะไร เปลี่ยนท่าทีที่มีข้างในใจ เรื่องดี ๆ ที่ยิ่งใหญ่ นั้นไม่ไกล..ตัวเรา ”
welcome

Lilypie Next Birthday Ticker

วันศุกร์ที่ 12 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

...kids Craft..

ความไม่ได้อัพบล๊อกซะนาน
แต่เพจนี่มีรูปอัพเดตตลอด
คือ ไปๆมาๆ เหมือนเฟซบุคก็กลายเป็นไดอารี่ไปแล้วนั่นเอง



แต่วันนี้ ขอกลับคืนสู่เหย้าหน่อยเถอะ
คิดถึงวันคืนดี ๆ ความรู้สึกหลากหลายที่เคยใช้เวลาที่นี่
เป็นมุมเล็กๆที่ฉันเล่า .. อย่างเปิดเผยตัวตน
ปรุงแต่งบ้างตามแต่อารมณ์ในแต่ละวัน
ไม่สิ เรียกให้ถูก น่าจะเป็นการปรับมุมมอง ทัศนคติมากกว่า



แต่ความที่ไม่ได้อัพนานอย่างที่บอก
เลยไม่รู้จะเอารูปหรือเรื่องอะไรมาเล่าดี -.-(ซะอย่างนั้น)
ขอไปนั่งดูภาพในลิสต์สักครู่นะคะ .. อัพไว้เพียบ
หากเป็นอาหาร คงได้แหนม ได้ไวน์ ไม่ก็ของขึ้นรากันเพียบ 555



...


ว่าแล้ว งั้นเล่าเรื่องงานสอนเด็กล่ะกัน
เพราะว่าล่าสุดก็เตรียมของไว้สอนเด็กสำหรับอาทิตย์นี้เสร็จแล้ว
แต่ ยังไม่เอารูปล่าสุดให้ดู เพราะจะขอสอนเด็กก่อน
แล้วเอามาลง ทั้งผลงานครูและของหนู ๆ *-*






เซตแรกเป็นผีเสื้อยักษ์ งานตั้งแต่อาทิตย์ต้นเดือนที่แล้วโน่น
ไอเดียของแม่ .. เอ๊ะ ไม่สิ แม่เอามาจากรายการทีวีเด็กอีกที
น่าจะ รายการไดโนเสาร์สีม่วงอ่านะ (จำชื่อไม่ได้ .. -.-)
ให้ทำกันแบบไม่มีต้นแบบอะไร เพราะครูไม่ค่อยเตรียม 555










แต่ก็ตั้งใจทำกันดี งานนี้ใช้กระดาษเยอะ
และเพราะฉันไม่ได้เตรียมไว้ก่อน
จากที่น่าจะสามารถทำให้แข็งแรง
เล่นได้ทน ๆ หน่อย ไม่พังง่าย
ก็เลยบาง ๆตามประสาเด็ก
(ถ้าเราทำต้นแบบ ก็แนะนำเค้าได้ใช่ม๊ะ?)










ตอนบ่ายของวันนั้นก็ไปทะเลกัน ไปร่วมพิธีบัพติศมาในน้ำ
สนุกกันแหละ ... ระหว่างรอรวมพล ก็เดินหาปูกันใหญ่
เจอด้วยนะ ไล่จับกันสนุกสนาน








เพราะเป็นวันฝนตก และฉันสั่งห้ามเล่นน้ำแล้ว
แต่มีเหรอที่จะเชื่อฟัง -*- ผลคือ ทำเป็นเดินลุยน้ำแล้วก็ล้ม
เออน่ะ ก้นเปียกแล้ว เล่นทั้งตัวเลยล่ะกัน ..
แล้วกว่าจะได้กลับบ้าน บางคนไม่มีเสื้อผ้ามาเปลี่ยนก็ยังเล่น
ไม่แน่ใจว่า ใครได้ไข้หวัดกลับไปบ้าง -.-








ที่แน่ๆ พ่อได้รูปใหม่ -0-
แต่สงสัยยังไม่ถูกใจเลยไม่เปลี่ยนรูปโปรไฟล์


...

อาทิตย์ถัด ๆ มา (รู้สึกว่าจะเว้นไปสัปดาห์นึง เพราะนายน้องป่วย)
ทำที่คั่นหนังสือผึ้งน้อย..กลิ้งได้
งงล่ะสิ ทำไมกลิ้งได้ ก็แปะบนลูกปัดน่ะค่ะ แล้วใส่ไว้ด้านใน
เสียแต่ บางครั้งมันก็กลิ้งแล้วหงายท้อง .. น่าสงสารจัง -w-




สองหนุ่มทำผึ้งกับสวนดอกไม้ที่แตกต่าง
ของเอสเป็นสวนดอกไม้ธรรมชาติริมลำธาร อีกฝั่งเป็นทุ่งนา ..
อันนี้เลยคล้ายๆ ผึ้งไปทำนา
ของนนท์เป็นผึ้งบินรอบกอดอกไม้
มีฉากหลังเป็นภูเขาและดวงอาทิตย์




อาทิตย์นี้ทำงานง่าย ๆ สไตล์เด็กอนุบาล


...

ส่วนอันนี้เป็นของอาทิตย์ที่แล้ว
ฉันจะสอนเรื่อง
"เดินไปบนเส้นทางชีวิตด้วยความรัก"
ก็เลยต้องหาของประดิษฐ์ที่เข้ากับเรื่อง
คือ .. เดินได้
เลยตัดกระดาษ ทำเจ้าตุ๊กตาแกนกระดาษนี่ขึ้นมา






แล้วทุกคนก็ลงความเห็นว่า มันช่างน่ารักเหลือเกิน
ดูตรง ๆ ก็เหมือนคน แต่ตะแคงเล็กน้อยจะน่ารักที่สุด
และอย่าหันข้าง เพราะมันจะเหมือนนกกระจอกเทศมาก
คือที่จริงมันก็เดินไม่ได้หรอกค่ะ แต่ ขยับขาได้ไง
เอามาทำท่า เดิน ๆ ได้อ่ะ -.-




และตามเคย ทุกท่านก็บรรจงกันสุดฝีมือ
ได้ออกมาหน้าตา น่ารักตามสไตล์ของแต่ละคน












แม้จะประดิษฐ์ตุ๊กตา
ที่ขาขยับเดินได้
แต่สิ่งที่เด็กๆเรียนรู้
คือ .. ทุกวันที่ชีวิตดำเนินไป
เราต้องดำเนินชีวิตในความรักของพระเจ้า
คือ คิดถึงคนอื่น เสียสละ ไม่เห็นแก่ตัว


ระยะหลัง ๆนี้ ฉันให้เด็กทำงานประดิษฐ์
แล้วไปขอคะแนนกับพวกผู้ใหญ่ในโบสถ์
ทำให้เค้าได้ฝึกความกล้า เพิ่มความสนิทสนมต่อกัน


.............

จะหกโมงแล้ว นายน้องตื่นแล้ว กรี๊ดสนั่น
ทั้งหมดคือต้องการให้ฉันไปเล่นด้วย -.-
ไปล่ะ ๆ ยังไม่ได้แปะรูปเลย แงๆๆ



ปล. รอบหน้าจะเอารูปน้ำแข็งสวรรค์มาอวดจ้าาา

 

 

วันอังคารที่ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

..Time.




นึกแล้วก็น่าแปลกใจ
แรกเริ่มเรามาเล่นเนตเพราะอะไร
มีกิจกรรมอะไรบ้างที่เราเฝ้าทำ..
ตอบคำถามซ้ำๆในห้องแชท,ฟังเพลงใหม่ๆในเว็บ
เขียนไดอารี่ออนไลน์ , พูดคุยกับเพื่อนใหม่ผ่านเอ็มฯ
เริ่มเขียนเรื่องสั้นบ้าง นิยายบ้าง
วนเวียนอ่านนิยายในเว็บ .. เฝ้ารอคอมเมนท์จากคนอื่นๆต่อนิยายเรา
สร้างเว็บเพจของตกแต่งไดอารี่, รับเป็นทีมงานแอดมิน
คอยอัพเพลงใส่เว็บ  เป็นแม้กระทั่งศิราณีตอบปัญหาหัวใจ

ผ่านไปหลายปี .. จากสังคมออนไลน์มากๆ
เปลี่ยนไป .. เว็บไดอารี่ปิดตัวลง
เว็บบล๊อกไดอารี่อีกที่ก็ใช้งานยากขึ้น
เลยต้องหาที่ใหม่ .. เสาะไปจนเจอมุมหนึ่ง
เป็นที่ของเรา..ล่ะมั๊ง
เป็นตัวของเรามากขึ้น ยังอัพเดตชีวิตประจำวันทุกวัน
ขยันเล่า ขยันถ่ายรูป ขยันแต่งรูป ..
บางครั้งมีวิธีทำนั่นโน่นนี่ที่กำลังเรียนรู้มาแบ่งปัน
สังคมที่จะมีคนอ่านและพูดคุยโต้ตอบกับเราผ่านตรงนั้นมันลดลง
เหลือเพียงเพื่อนบางคนที่เราส่งลิงค์ไปให้อ่าน
ผ่านไปอีกหลายปี ความขยันจะแต่งรูปลดลง
เว็บฝากรูปเปลี่ยนระบบอีก เว็บบล๊อกเองก็เปลี่ยน
การจะอัพเดตอะไร ๆ แบบที่เคยทำมันก็ไม่เหมือนเดิม
ความง่าย กลายเป็นต้องปรับตัว ต้องเรียนรู้
ถึงอย่างนั้นก็ยังทำได้ ใจยังรักจะเล่า .. 

แต่วันนี้ ยังบังคับตัวเองให้ทำสิ่งที่เคยรักไม่ได้เลย
เวลาก็เท่ากันมาตลอดชีวิต คือ ๒๔ ชั่วโมง
แต่การจะนั่งลงเล่าอะไรยาว ๆ กลับทำไม่ได้
กลายเป็น ข้อความสั้นบ้างยาวบ้าง พร้อมภาพที่ถ่ายแต่ละวัน
งานเยอะขึ้นกว่าเดิมหรือเปล่านะ หรือมันมีอะไรให้คิดมากกว่าเก่า

จำความรู้สึกในวันก่อนที่มีคนทักเรื่องการใช้เวลาได้อย่างขึ้นใจ
วันนั้นฉันยังไม่ง่วง เลยนั่งเนาผ้า 
"เอาเวลานอนมาเย็บผ้าทำไม ทำไมไม่ใช้เวลาว่าง ๆ ..
เวลานั่งทอดหุ่ยน่ะ เอาเวลาแบบนั้นสิมาทำ"
มันสะกิดความรู้สึกฉันอย่างจัง ..

ฉันมีเวลานั่งทอดหุ่ยด้วยเหรอ?
ฉันว่า ฉันมีอะไรให้ทำตลอดเลยนะ
อ่อ .. แล้วฉันก็นึกได้ 
ว่าน่าจะเป็นช่วงเวลาที่ฉันใช้ไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง
ดูความเป็นไปของคนอื่นผ่านหน้ากระดาน
มันคงไม่ผิดอะไร หากแต่มันก็แค่ .. เวลาเรามีค่า
และมันควรจะใช้ไปเพื่อประโยชน์อย่างสูงสุด
ไม่ได้หมายความว่า ทำเพื่อตัวเอง แต่ก็ควรเพื่อคนอื่นด้วย


ปล. เป็นครั้งแรกในรอบหลายอาทิตย์ที่ฉันอัพบล๊อก.. ได้ในที่สุด








Related Posts with Thumbnails