..2gifts from Dad..

ใกล้จะวันพ่อแล้ว ก็เลยคิดงานประดิษฐ์ไว้สอนเด็กๆทำ
จะเรียกว่าการ์ดวันพ่อก็ไม่ถูก เพราะมันใช้ประโยชน์ได้มากกว่านั้น
แถม จากขวดเปล่าขวดเดียว ทำของได้ตั้งสองอย่างแน่ะ..




อุปกรณ์ก็มี ขวดเปล่า(ใช้ขวดน้ำพริกแหละ)
กระดาษสีขาว แม่เหล็ก เชือกสวยๆสักเส้น
ปากกาเมจิก แล้วก็ยาทาเล็บ(ไม่ใช้ก็ได้นะ หรือจะใช้สีอะคริลิคก็ได้






ชิ้นแรกเป็นกรอบรูป2in1
เอาขวดมาตกแต่งเฉพาะด้านบนปากขวด
(แต่คิดว่า ไม่แต่งก็ได้นะ เหอๆ )
ฉันติดเทปกระดาษกันเปื้อน และเว้นส่วนที่จะเพ้นท์สีลงไป






แล้วก็มาวาดรูปคุณพ่อกันจ้า
จะระบายสีให้สวยสดหรือขาวดำอย่างนี้ก็แล้วแต่ .. ให้ตามความพอใจ




แล้วก็ใส่รูปเข้าไปในขวด กลายเป็นกรอบรูปที่ใส่ปากกาได้ด้วย
ง่ายมั๊ยล่ะ? ... พ่อใช้งานได้ด้วยนะเออ ..




มาทำชิ้นที่สองกัน ง่ายเหมือนกันแหละ
ใช้ฝาทำที่ติดตู้เย็นบอกรักพ่อ
(ฝายังเป็นรอยน้ำพริกอยู่เลย ฮ่าๆๆ แต่ไม่มีกลิ่นแล้วนะ )




ก็ทำง่ายๆจ้า จะเขียนคำอวยพร หรือวาดรูป(อีก)ก็ได้
แล้วตัดเป็นวงกลม แปะเข้าไปด้านในของฝา
ติดเชือกสวยๆรอบๆ ตกแต่งตามชอบ
แต่วันพ่อ ของพ่อ ให้พ่อ ไม่ต้องเป็นโบว์ ดอกไม้ อะไรทำนองนั้นจะดีกว่า




อย่าลืมแม่เหล็กของเรา ติดไว้ด้านหลัง
คือจริงๆ แค่วางไว้มันก็ติดแล้ว .. แต่ติดกาวจะได้ติดจริงๆ ติดทน(นานไหมไม่รู้สิ)






แล้วก็เสร็จแล้ว ของขวัญที่ไม่เหมือนใคร(ใช่มั๊ย??) สำหรับพ่อ
เป็นของประดิษฐ์จากวัสดุเหลือใช้
พ่อต้องภูมิใจสิ ว่าลูกรู้จักประหยัด แถมมีคุณค่าทางใจด้วยนะ
เพราะเป็นฝีมือของเราเอง


((เนื่องจาก ฉันทำไว้สอนเด็กทำ .. ก็เลยทำฝีมือเด็กๆ อิอิ))

...

เอารูปวันอาทิตย์มาอัพเดตเล็กน้อย
เพิ่งจะมีอารมณ์มาอัพบล๊อกนี่แหละ


คิดว่างานคงจะซับซ้อน แล้วเด็กก็มาเกินที่คิดไว้ (พระเจ้าอวยพรนะเนี่ย)
แถมตอนเช้า ออกไปจะสอนเด็ก เจอลูกค้าฝรั่งมานั่งอยู่กับเด็กๆ
ฉันเห็นก็งง ว่ามาทำไม
ที่ไหนได้ มาทำตีซี้จะขอยืมเงินฉันเนี่ย ยกมือยกไม้แล้วบอก ประมาณว่า
ขอ ทูบาท จะคืนให้พรุ่งนี้ แต่กดตัวเลขในมือถือ สามร้อย
แต่นะ บางทีฉันคงหูเพี้ยนและเข้าใจผิดเอง
เค้าไม่ได้พูด"2 bath" แต่จะคืนให้ "tomorrow" ฮ่าๆๆ


ด้วยความงงและงก ก็เลยหยิบเหรียญบาทให้สองเหรียญ
ฝรั่งส่ายหัวใหญ่ จะเอาสองร้อย .. ป๊าด เลยตอบไปเลย
" No No 200 No 20 No... i don't have money"
แต่แค่นั้นก็ยังไม่ไป ยังมาวอแวทำจะเอาใจ
ฉันดุเด็กให้เงียบก็มาช่วยดุ เหอๆ
มาหยิบกระดาษที่ฉันเตรียมมา เอามาตัด เพราะเข้าใจผิดว่าฉันจะตัดเหมือนพวกเศษกระดาษที่ฉันเอาไปด้วย
พาฉันปวดหัวหนัก ต้องอัญเชิญออกจากโต๊ะ
บอกว่า จะสอนเด็กแล้ว .. คุณไม่ใช่เด็ก โอเคนะ


เงินเหรอ .. ไม่ได้
เกือบโดนด่า (นี่ถ้าด่าอังกฤษเป็นล่ะก็นะ ฮ่าๆๆ)


ครึ่งเช้าเลยเสียเวลากับเรื่องไม่เป็นเรื่องไปตั้งพัก




ตอนเที่ยงกินข้าว แล้วก็รีบให้มาทำต่อ แต่ไม่ทันหรอก
บางคนต้องรีบกลับ เหลือสองคน ทำเสร็จ .. เรียบทั้งร้อย










แต่ขำดีนะ พอดูเป็นของเล่น ก็จะชอบมากกว่าปกติ
ถ้าทำเป็นแนวของใช้ จะไม่ค่อยสนใจนัก
อ่อ .. งานนี้ฉันเก็บค่าแม่เหล็กคนละห้าบาท (เกือบรวยแน่ะ ถ้าไม่มีคนติดหนี้สองคน ฮ่าๆ)


...

เมื่อวานซืนวันจันทร์ เจ้านนท์มาทำการบ้าน
ก็ทำเองได้เยอะแล้ว แค่ไกด์นิดหน่อยก็พอเข้าใจ
อาจช้าบ้าง แต่ดีกว่าเก่า ที่พอไม่อยู่ก็เล่น ก็นั่งหลับ


อาจเพราะวันอาทิตย์พูดกับเค้าด้วย ต้องเรียกให้ขอโทษ
ถ้าผิดนัดผู้ใหญ่ต้องขอโทษ ต้องชี้แจง ไม่ใช่เงียบหายไป
คุยกับแม่เค้า บอกตรงๆว่า เค้าไม่มา เราก็เสียใจนะ เพราะตั้งใจอยากช่วยเค้า
คุณนกแกเข้าใจหรอก วันจันทร์ก็เลยมา
ส่วนเมื่อวาน แวะมาบอกว่าขอกลับบ้านก่อน ต้องไปเตรียมของทำกระทงส่งครู
เค้าจะไม่ลอยกระทง แต่ทำกระทงส่งครูเฉยๆ ต้องไปหาอุปกรณ์
ถ้ารอแม่เค้ากลับมาคงจะค่ำ เดี๋ยวจะไม่ทัน


ก็ดีนะ แวะมารายงานตัวก่อน
ตอนนี้ก็ยังแค่สอนการบ้าน ยังไม่ได้ติวอะไรเพิ่ม
ถ้าขยัน อย่างไรพระเจ้าก็อวยพร แต่ถ้าขี้เกียจล่ะก็บาปแล้ว ไม่ได้รับการอวยพรแน่


...

ก่อนจะไปนอน เอาหนังสือน่าอ่านมาให้ดู




พ่อแหละ เอามาให้อ่าน (เล่มวันก่อนยังอ่านไม่จบเลย ขณะที่อ่านโคนันจบไปสองเล่ม เหอๆ)
เพราะพ่อเค้าอ่านจบไปแล้ว .. น่าจะวันสองวันเองมั๊ง
แต่ฉันจะเอาไปอ่านก่อนนอน(อ๋อ ..จะได้หลับจริงๆเลย? ฮ่าๆ)


ฉันเพิ่งเริ่มอ่านบทแรก คงไม่ถึงห้าหน้าหรอก หลับซะล่ะ เหอๆ
ไม่ใช่น่าเบื่อ แต่มันง่วงจริงๆ
เมื่อวานไปนอนตอนสาย สิบโมงกว่าแล้ว
ช่วยป้ากบหารูปในเฟซบุคป้ากบนั่นแหละ แต่ก็หาไม่เจอ ตาลายกับรูปสี่พันกว่ารูป
เสมือนได้ไปเที่ยวหลายที่หลายแห่งตามที่ป้าอัพรูปไว้เลยอ่ะ
แต่มันน่าโมโหตรงที่.. รูปนั้นหายไปไหนนะ หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ


อ่อ อีกอย่างที่สาย ไปอัพเดตภาษาอังกฤษนิดนึงในบล๊อกเจ้าเสน่ห์
แม่ใจดี ช่วยแปลให้ . .. ก็แหม จะวานคนเก่งอังกฤษ แต่ไม่ถนัดอักษรศาสตร์เลยไปไม่ถึงไหน
แม่มากับใจรัก มีทักษะด้วยแหละ ..
นี่ฉันก็เลยกะให้แม่ช่วยแปลให้ครบทุกเอนทรี่ไปเลย ฮ่าๆ

 

 

..Pink Saturday..

มาม๊ะ วันนี้จะเอารูปโปรเจคสอนเด็กวันอาทิตย์นี้มาอวด
ไม่สวยหรอกนะ .. ไอเดียก็อาจไปซ้ำกับใคร
แต่มั่นใจ ไม่ได้ลอกใครมาแน่ๆ (ฉันเป็นคนยอมรับความจริงนะ ก๊อบก็บอกก๊อบ)




ชื่อเกมส์ "เลี้ยวไปไหน?"
จุดประสงค์ของเกมส์คือ ใช้เพื่อประกอบบทเรียน ..
ทุกคนมีทางเลือกในชีวิตเสมอ แค่จะเลือกไปทางดี หรือทางไม่ดี
และไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม แต่ความบาปก็คือความบาป
และผลของมันคือความตาย (ฉันจึงทำปลายทางของถนนบาปเป็นรูปหัวกระโหลกไขว้)


เป็นเกมส์ที่เอาไปปรับใช้กับอย่างอื่นก็ได้นะคะ
เกมส์คำศัพท์ หรือคิดเลข .. ขึ้นอยู่กับจินตนาการของเราแหละ


อุปกรณ์ก็มีกระดาษแข็ง กระดาษหลังเทา กระดาษสี(ถ้าอยากตัดแปะ ซึ่งสวยดี)
ฝาขวดพลาสติก สี แม่เหล็ก สองอัน .. ฉันใช้อันกลมๆเล็กๆ




ชิ้นแรกเป็น ตัวเลื่อนด้านล่าง จะตัดทำเป็นทรงอื่นก็ได้นะ
เอาที่จับแล้วเลื่อนง่ายๆ ติดแม่เหล็กด้วย (ในรูปยังไม่ได้ติด)




ส่วนฝาขวดก็เอามาติดแม่เหล็กเหมือนกัน
อ่อ ตอนติดต้องสังเกตว่า ด้านที่โชว์ของตัวเลื่อนจะดูดกับฝาด้วยนะคะ
(อธิบายไม่ถูกวุ้ย ฮ่าๆๆ) แต่คือ เข้าใจเนอะว่า แม่เหล็กมันมีดูด และผลักกัน
ส่วนฝาเนี่ย ด้านบนเราจะตัดกระดาษแข็งวาดรูประบายสี (ของฉันทำเป็นหน้าคน)
แล้วเอามาแปะกาวติด ปิดแม่เหล็กด้านในไว้




ส่วนกระดาน ก็วาดถนน มีเส้นทางตามที่ต้องการ แล้วก็ตกแต่ง
ก่อนจะเอาไปทากาวติดบนกระดาษลังอีกที (ให้มันหนาไง จะได้ทนๆ)




วาดแล้ว ก็แปะไปแล้วนะ แต่รู้สึกว่ามันยังโล่ง ..
จริงๆอยากตัดแปะ เพราะจะดูสวยกว่า แต่ง่วงมากมาย
เลยวาดเอา .. ภาพมันเลยไม่แจ่มเท่าไหร่ (ก็รอดูเด็กๆทำดีกว่า ว่าจะแจ่มแค่ไหน)




เวลาเล่น ก็ใช้ตัวเลื่อนด้านล่าง ลากฝาที่ติดแม่เหล็กไปตามทางบนกระดานเกมส์ของเราค่ะ
จริงๆกะว่าถ้ามีเวลาจะทำอีกสักแผ่น เอาไว้ใช้สอนเลขเจ้านนท์
แต่ไว้ก่อนล่ะกัน ทำไปก็คงจะเล่นเองซะมากกว่า



แค่นั้นล่ะค่ะ เป็นอันเสร็จเรียบร้อย
พรุ่งนี้จะลองทำของขวัญวันพ่อมาลงนะ มีไอเดียแล้ว(งานนี้ลอกเค้าบางส่วน อิอิ)
จะเรียกการ์ดวันพ่อก็ไม่กล้าเรียก เพราะมันมีกระดาษ แต่ก็มีขวดแก้วด้วยอ่ะ ..


...

เรื่องของวันเสาร์บ้าง ...
หลังจากที่ฝนลงทุกเย็น ไม่ได้ไปเดินงานออกร้านวันลอยกระทงสักที
วันนี้ สบโอกาส ฝนลงแล้วก็หยุด .. เลยไปเลย ไม่รอแม่แล้ว
ไปคนเดียวนี่แหละ ดีซะอีก อยากได้อะไรก็ซื้อเอง โฮะๆ(แต่จ่ายเองง่ะ)


ไปถึงก็เจอร้านแว่นตา ดูผ่านๆก่อน แล้วเดินไปจนสุดร้านขายของ
เป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก ร้าน ๑๐ บาท ๒๐ บาท ไม่มีหมวกคลุมอาบน้ำ
จะซื้อฝากเค้าแหละ จริงๆงานนี้เน้นไปหาของฝาก ไม่ได้จะหาซื้อไรไว้เองหรอก
เพราะรู้สึกว่า มี "พอ" แล้ว


อ่อ ชิ้นแรกที่ได้เงินฉันไปคือ พรมนาโน ผืนละ ๑๓๐ คือจำไม่ได้ว่าเคยซื้อเท่าไหร่
แต่คิดว่าประมาณนี้ (หรือถูก หรือแพงกว่านี้???)
อยากได้ใส่ไว้ในห้องนอนน้อง หน้าห้องน้ำก็มีแล้ว พรมมันติดพื้นดีน่ะ
เวลาเช็ดเท้าจะได้ไม่ไถลเซไปเซมา .. หวาดเสียวอยู่เรื่อย


ส่วนของตัวเอง ไปจ่ายเงินที่ร้านกระเป๋า ..ได้กระเป๋าตังค์ลายน่ารักมาใบนึง
(ไม่เอารูปมาลง เพราะอยู่ในภาวะชั่งใจ อาจเก็บไว้เป็นของขวัญแทน มันคิกขุมาก)






ที่ได้ก็แว่นเนี่ย เดินเลือกอยู่พักนึง จะหาฝากเหมือนฝันด้วย
เค้าอยากได้แบบอันที่ฉันซื้อคราวโน้น .. มันไม่มีหรอกนะแบบเดียวกันเป๊ะ
ที่หยิบอันนี้มาเพราะกรอบดำ ดูท่าทางจะแข็งแรง ใส่แล้วก็คงจะพอเนิร์ดๆได้
จะชอบไหมไม่ทราบนะ ..
อีกอันของตัวเอง ก็กรอบชมพูอ่ะ ขอสักหน่อยเหอะ ..สักชิ้นน่า แหะๆ
ที่มีก็น้ำตาล ดำ ขาว .. เน้นไปทางดำซะมากกว่า เพิ่งจะมีชมพูนี่แหละ


พอกลับมาบ้านก็หยิบมาลองอีกรอบ
เออน่ะ ที่ร้านนะ ขำดี เค้าเขียนป้ายไว้ที่กระจกว่า ห้ามทาแป้งแต่งหน้าและถ่ายรูป
คงจะมีคนมาใส่แว่นแล้วถ่ายรูป แล้วก็ถอดวางไว้เหมือนเดิมเยอะ
กลายเป็นขายไม่ได้ล่ะมั๊ง ได้แต่เอารูปไป ฮ่าๆๆ เลยต้องติดป้ายแบบนี้
ร้านหมวกก็ติดป้ายแบบนี้เหมือนกัน




ลองแล้วก็ประมาณนี้ .. พ่อบ่นว่ากรอบดำเลนส์ใสน่ะแก่
แต่สีชมพูไม่แก่ .. ก็แหม มันขึ้นอยู่กับทรงผมที่ทำด้วยค่า
รวบผมไว้มันก็ดูแก่สิคะ
แต่นะ ซื้อฝากเพื่อน เค้าคงไม่เอาไปทำผมทรงคนแก่แล้วใส่แว่นนี้หรอก ..คงรู้หรอกน่ะ




จะว่าไป ก็เห่อแว่นอันใหม่จัง มันสวยดี แต่จะใส่กับเสื้อผ้าชุดไหนดีหว่า เหอๆ
พวกโทนชมพูมันยังยัดไม่เข้า แต่ที่ต้องทำจริงๆคือ เย็บซองแว่นไว้ใส่
กรอบดำที่ซื้อวันก่อนก็ด้วย เดี๋ยวจะเป็นร่องรอยกันหมด ...
วันจันทร์ไปหาเศษผ้ามาทำดีกว่า


...

อ๊อๆ เกือบลืม ตอนจอดรถเข้าบ้าน เห็นต้นบานชื่น เลยไปเก็บรูปไว้ซะหน่อย
จริงๆเห็นหลายคืนแล้ว .. ไปทิ้งขยะเลยเห็น กำลังเป็นต้น ออกดอกด้วย น่ารักดี
มันก็ไม่ได้สะสวยอะไรนักหรอกนะ แต่ฉันตื่นเต้นที่ริมถนนแบบนั้นปลูกดอกไม้ได้
แค่กระถินก็รู้สึกว่า พ่อเก่งจริงๆแล้วนะเนี่ย .. สามารถพลิกดินแดงให้เป็นสวนได้








เป็นสวนที่ให้ผลผลิตทั้งกายและใจ ..
ได้เก็บยอดผักมากิน ได้ชื่นชมดอกไม้ให้ชื่นตาชื่นใจ


....

ปิดท้ายแล้ว เป็นไข่เค็มจากน้าไก่ .. น้าเหลียงเอามาให้ บอกว่าเพื่อนน้าไก่เอามาฝาก
ก็เลยจับมาถ่ายรูปแปะไว้ก่อน คงต้องหาเวลาล้างแล้วต้มกิน




ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่านะ ว่าไข่เค็มไชยา(ทีได้มานี่ไชยาป่าวหว่า)มีเอกลักษณ์ดี
แต่รสชาติไม่เด่นชัดแบบไข่เค็มทั่วไป
หรือฉันจะได้กินที่มันมีแค่รสเค็มจริงๆ ..?
สงสัยได้เจ้าที่ไม่อร่อยล่ะมั๊ง



ปล. วันก่อนล้างมุ้งลวดห้องกินข้าวซะใสกิ๊ก ..จากฝุ่นหนาเป็นใสเลย
ทุกคนสบายตา แต่ยังแค่มุมเดียว ยังมีอีกหลายมุมต้องสะสาง ..

 

 

..story about 20฿..

20 ฿

วันนี้ความตั้งใจผิดเพี้ยนไปหลายเรื่อง เพราะมัวไปไล่เบี้ยเด็กๆที่แอบเข้ามา
คือจริงๆก็คงไม่ได้แอบซะทุกห้องหรอก แต่ไม่ขออนุญาติ ก็คือลักลอบเข้ามาล่ะนะ..


เดิมตั้งใจก่อนไปนอนว่าจะตื่นบ่ายๆแล้วไปงานลอยกระทง
ก็งานออกร้านนั่นแหละ ชอบไปหาของถูก(มารกบ้าน?)
เผื่อมีอะไรไว้ใช้ช่วงคริสตมาสปีใหม่ด้วย .. ก็ที่ทำๆบางครั้งก็ทัน
บางครั้งก็ไม่ได้ว่างจะทำ (แต่มีเวลาไปเดิน.. เออ เหอๆๆ)
แต่ความที่เมื่อคืนเตรียมกิจกรรมที่จะสอนเด็กทำอาทิตย์นี้
กว่าจะเสร็จก็สายเลย ทำเพลงนมัสการต่อ กว่าจะไปนอนก็สิบโมงกว่า
ตื่นบ่ายสองเกือบบ่ายสามซะอย่างนั้น..


อาบน้ำแต่งตัว ยังไม่ทันออกจากห้อง ได้ยินเสียงห้องฝั่งตรงข้าม
มีคนเคาะประตูแล้วก็ส่งเสียงเรียกคนในห้องให้เปิดให้
ตอนแรกไม่แน่ใจ คิดว่าเป็นห้องตรงข้ามจริงๆ
แต่ก็อาจเป็นห้องฝั่งตรงข้าม แต่ไม่ตรงกับห้องฉันก็ได้เหมือนกัน
แต่ความแต่งตัวไม่เรียบร้อย เลยต้องรีบลงมาข้างล่างก่อน
ได้ยินเสียงเด็กแว่วๆในห้องประมาณว่า .. "เดี๋ยวเจ้าของหอจับได้"
ก็จับไม่ทันหรอกนะ เพราะพอฉันมาหากางเกงใส่(ตอนแรกใส่เดรสสั้น)อีกตัว
จะออกไปถาม เด็กเจ้าของห้องก็หันมาตอบแบบขอไปทีว่า
"แค่มาเปลี่ยนเสื้อผ้า" .. เออ แล้วก็ไม่เห็นมันจะมีชุดใหม่อะไรตรงไหน พิลึก
ความที่ไม่แน่ใจว่าในห้องยังมีอีกรึเปล่า เลยขึ้นไปเคาะอีกรอบ เปิดห้องดู .. ไม่เจอ ตัดไฟซะ
(เป็นมาตรการลงโทษแบบเบาๆ เพราะไม่อยู่รับคำตักเตือน)


ว่าจะลงไปข้างล่างแล้ว ไปได้ยินห้องใกล้บันไดมีเสียงคุย
เลยเคาะประตู .. โห เช่าอยู่คนเดียว น้องเล่นเอาเพื่อนมาสี่คน นอนเรียงกัน
อีกคนหนีไปหลบอยู่หลังตู้เสื้อผ้า ..ช่างน่าอนาถนัก หลบไรอ่ะน้อง ?
เป็นอันว่า ขอบัตรนักเรียน , บัตรประชาชน กับ จับปรับคนละ ยี่สิบบาท เจ้าของห้องนี่หน้าบอกไม่ถูกเลย ฮ่าๆ .. ปกติก็ดีๆกันนะ เค้ามารยาทดี เจอก็ไหว้
แต่งานนี้ไม่เกี่ยวนะคะ การมีมารยาทเคารพผู้ใหญ่ก็เป็นเรื่องดีที่ควรรักษาไว้
แต่การพาเพื่อนมาโดยไม่ขออนุญาติ .. ก็คงเรียกว่า "รู้มารยาท" ไม่ได้หรอกนะ
เพราะป้ายก็เขียนไว้ ห้ามไว้ บอกด้วยปาก ตักเตือนก็หลายครั้งให้ขอก่อน
ในเมื่อไม่ใส่ใจ ก็ต้องโดนลงโทษกันบ้าง .. ก็ไม่ได้อะไรนะ
แค่เอาบัตรมาถ่ายรูปเก็บไว้เป็นหลักฐาน เข้าแฟ้มไว้ ว่าใคร อะไร ยังไง
แล้วก็อย่างที่บอกแหละ คนละยี่สิบ ..


พอหายหน้ากันไปหมด สักพักอีกห้องก็เข้ามา
แต่ตามสไตล์รายแรกที่จับไม่ทัน คือวิ่งหนี .. ทำกันเข้าไป
แล้วฉันก็ดันบื้อ เพราะจับไว้ได้คนเดียว บอกมาเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ไม่เห็นพกไรมา
ถามหาบัตรก็ไม่มี เงินจ่ายค่าปรับก็ไม่มี .. เออ แล้วมาทำไมอ่ะเนี่ย ชีวิตนี้เนอะ ไม่พกไรเล้ย
แต่ถามว่ามากับใคร ได้ชื่อแล้วเลยมาถามแม่ว่าอยู่ห้องไหน
แต่เกิดการสับสน ระหว่าง ชั้นสี่ กับชั้นสอง
.. เดินไปชั้นสี่ เคาะห้อง เปิดประตู ไม่เจอใคร
เฮ้ย !! มันแอบหลบฉันงั้นเหรอ?
ที่ไหนได้ พอมาล็อคประตูข้างล่าง เลยออกกันไม่ได้ ฉันก็เลยได้โอกาสจับปรับซะ
แท้จริงเป็นห้องเดิมที่โดดหนีไปได้ แต่เป็นเด็กคนละคน(ห้องนั้นอยู่สามคนแน่ะ..)
พาเพื่อนมาสามคน มีเศรษฐีคนนึงจ่ายให้ทุกคน .. แหม ทำเป็น
"มีแบงค์ห้าร้อย" ฉันก็ไวนะ สวนกลับไปเลย "มีทอน"
แหงแซะ มีเป็นพันก็มีทอนอ่ะ กร๊าก


เรื่องคือ ไม่อยากได้เงิน แต่เป็นการลงโทษ (หวังว่าคงเข้าใจ)
เพราะในเวลาไล่เลี่ยกัน เด็กอีกสามคน เอาของมาคืนเพื่อน เค้าขออนุญาติ เราก็ให้ไป
จะไปใจร้ายดุด่ากันทำไม ถ้าคุณมาอย่างรู้ว่าอะไรควรไม่ควร
ที่ต้องไล่เบี้ยกันขนาดนี้ เพราะไม่ต้องการให้เกิดการมั่วสุมโดยไม่รู้ว่าใครเป็นใคร


เป็นวันที่เหนื่อยกายไม่มาก แต่เหนื่อยใจ เพราะพอคิดไปคิดมา
บางทีก็รู้สึกว่า เราร้ายไปป่าวนะ? แต่ก็ไม่นะ
เราไม่ได้แสดงอำนาจบาดใหญ่อะไร ไม่ได้ต้องการเงินด้วย
แต่เราต้องพยายามรักษาให้กฏเป็นกฏ แค่นั้นเอง..


ต้องจำให้ได้ว่า ให้คนชนกฏ ไม่ใช่ชนเรา

ที่คิดเยอะ อาจเพราะแววตาอาฆาตเจ้ารายสุดท้ายที่จ่ายเงินให้เพื่อนนั่นแหละ
คือฉันเนี่ย ถ้าไม่พูดก็คือไม่พูด แต่ถ้าพูด ก็เหมือนจะด่าเลยนั่นล่ะ
เพราะถามว่า ไม่เห็นป้ายเหรอ? .. ภาษาไทยนะ อ่านหนังสือกันออกป่ะ?
เด็กมันเลยเคือง ฮ่าๆๆ แต่ช่างเถอะ พวกเด็กนามสกุลโต แต่นิสัยเสีย


แหม ตอนเดียว ก็ยาวแล้ว ที่เหลือจัดแบบมินิๆเนอะ ..ขอดูรูปก่อนนะ


...

อาหารจานปลา(มีหมูด้วยนิดนึง)


คือวันเสาร์ก่อนที่ไปแม็คโคร แม่ซื้อปลาซัมมะมาเกือบสามโลมั๊ง หรือสี่ก็ไม่รู้
เพพิ่งได้มาทำวันพุธ พ่อทำต้มตะไคร้ อร่อยดีนะ แต่ก้างมันเล็กจัง
เดิมแม่คิดจะเอามาตุ๋น เพราะครั้งแรกที่เคยกินกันเป็นปลากระป๋อง ก้างมันผุหมดล่ะ




เนื้ออร่อย แต่ก้างยังเยอะ ก็แย่งกันซดน้ำมากกว่านะงานนี้




ส่วนแกงจืดหมูมะระ เค้าทำพร้อมกันวันนั้น
เหมือนจะให้กินแกงจืดมะระเยอะๆ แทนข้าว .. แล้วกินต้มปลาเป็นกับ? ฮ่าๆ
นึกไม่ออกจริงว่าทำไมต้องทำต้มชนต้ม แต่ก็กินกันหมดแล้ว อิอิ




ส่วนนี่ล่าสุด แม่ได้ทำอย่างที่ตั้งใจไว้แต่แรก จับปลาซัมมะมาทำปลาสามรส ตุ๋นจนก้างละลายได้
อร่อยจริง เพราะเนื้อปลามันนุ่ม และมีความมันในเนื้อ
ซึ่งปกติ ที่เคยกิน เป็นปลาทูต้มสามรส ตุ๋นๆ มันก็อร่อยล่ะนะ แต่เนื้อปลาจะแห้งกว่า
สรุปว่าวันนี้ฉันกินไปน่าจะสี่ถึงห้าชิ้นแหละ .. เพราะมันอร๊อยอร่อย


...

จะหกโมงแล้วอ่ะ มีคนโวยวายด้วย
งานกิจกรรมสอนเด็กเอามาแปะพรุ่งนี้ล่ะกันเนอะ
เป็นเกมส์ค่ะ .. เกมส์ "เลี้ยวไปทางไหน?" ทำไม่ยาก เอาไปปรับใช้สอนภาษาก็น่าจะได้
คณิตก็ได้ .. คิดว่า ได้หลายอย่างแหละ ขึ้นอยู่กับคุณครู


...

ปิดท้ายด้วยอิลลัสล่าสุดดีกว่า อิอิ
เป็นภาพเพื่อนของผึ้งสวย เค้าขอให้ช่วยวาดให้หน่อย ..ขอไว้นานแล้ว
ก็รอหลายอย่าง เวลาด้วย จังหวะอารมณ์ด้วย แค่ดราฟท์ยังต้องใช้อารมณ์ อิอิ




คิดว่าเค้าคงชอบนะ เสียดาย .. ยางแบนไปหน่อย
ฉันยังต้องวาดอีกเป็นร้อยๆรูป กว่าจะพัฒนา

 

 

..shop on SAT..

กำลังสงสัยว่าลืมอัพตั้งแต่เมื่อไหร่ .. ขอค้นแป๊บ
แล้วก็เจอว่า เล่าตั้งแต่วันศุกร์แน่ะ .. (แต่อัพวันเสาร์ ฮ่าๆ เอาเข้าไป)


วันเสาร์สุดตะลอน ตื่นก่อนเที่ยงแล้วก็ไปเยี่ยมคิม
แต่ที่เหนือความคาดหมายคือ
ตอนแรกคิดว่าจะไปกับแม่สองคน แต่ตู่กับพี่โอ๋เป็นคนพาไป
เริ่มจากไปเยี่ยมคิม ซึ่งอาการดีขึ้นมาก
แล้วก็ไปตลาดนัดวันเสาร์ ได้ซื้อของแต่ไม่เจอคน
ไปแม็คโครกันต่อ ซื้อกับข้าวสำหรับทำวันอาทิตย์












กลับมาบ้าน เอาของเก็บ แล้วออกไปเยี่ยมพี่อ๋อย
ออกจากโรงพยาบาล แล้วก็ไปโลตัสต่อ
เดินกันสักพัก ได้ข้าวของที่ลดราคากันไปพอควร
ที่โลตัสนี่เสียดาย จะไปหาตุ๊กตาที่ลดราคาที่เห็นเดือนก่อน
คราวนี้ไปไม่มีซะแล้ว ..ตัวอื่นที่น่าซื้อก็แพงไป
เป็นอันว่า ซื้อพัดลมกลับมาแทน คือยากได้พัดลมสีชมพูนานแล้วล่ะ
เป็นความตั้งใจว่าจะค่อยๆเปลี่ยนข้าวของในห้องให้เป็นโทนสีที่ชอบ


ออกจากโลตัสก็กลับมากินข้าว หิวกันมาก เพราะเว้นช่วงนานจัด
เวลาทั้งหมดที่ใช้ไปก็ตั้งแต่บ่ายสองถึงเกือบสามทุ่ม


...

มาดูข้าวของที่ซื้อมาหน่อยเนอะ
ได้คุ๊กกี้จากสองห้าง แต่ยี่ห้อเดียวกันเลย คือ เอสแอนด์พี




จะบอกว่าซื้อเพราะกล่องก็ใช่แหละ แต่ก็อร่อยด้วยล่ะนะ
กล่องของเดลิโอนี่ตั้งใจว่าจะเอาไว้แจกเด็กต่อ
เสียดายที่เฮอริเทจยังไม่เอามาขาย .. แพคเกจรายนี้สวยกินขาดทุกเจ้า




พัดลมก็อย่างที่บอก .. ได้สีชมพูสมใจ
ที่จริงจะซื้อชั้นด้วย แต่โดนเบรคไว้ก่อน
คือนะ จะซื้ออะไรใส่บ้านหลังนี้ต้องคิดและจัดการให้ดีก่อน
ไม่งั้นเอามาจัดไม่ลงตัวจะเสียใจทีหลัง




ส่วนสารพันจิปาถะก็เน้นเครื่องเขียนซะมากกว่า
ได้กระดาษห่อของขวัญราคาถูก ซื้อยกห่อได้เฉลี่ยสองบาทกว่า
เอารองเท้าตุ๊กตามาด้วย แต่ไม่อยากบอกเลยว่าบาร์บี้ใส่ไม่ได้อ่ะ เหอๆ
มึนเลยนะเนี่ย ดูแล้วสงสัยจะกลายเป็นรองเท้าของลาเวนเดอร์กับจัสมินมากกว่า




อีกอย่างที่ซื้อมา .. เห็นแล้วนะว่าร้าวแล้ว ใกล้หมดอายุแล้ว(ปีหน้า)
แต่ถูกอ่ะ .. อยากได้สีครีม แต่สองสีนี้ก็ไฮไลท์ดี
สองตลับนี่ลดเหลือ ๒๙ บาท ก็เลือกแล้วนะ เอาอันที่ดีที่สุดในแถวแล้ว


...

วันอาทิตย์ได้สอนทำแกะตามที่ตั้งใจไว้อาทิตย์ก่อนโน้น
มากันสองหนุ่ม ก็ทำแกะกันไปคนละตัว
ได้เรียนพระคัมภีร์ก่อนถึงทำ และฉันคิดว่าจะทำแบบนี้ตลอดไปเลย
เพราะทำงานฝีมือไม่เสร็จก่อนเที่ยง ก็ยังดีกว่าเที่ยงแล้วแต่ยังเรียนไม่เสร็จ










วันนี้ฉันมีของรางวัลให้ด้วย แต่ห่อเป็นของขวัญ
และมีเงื่อนไขว่า ให้ไปแกะดูที่บ้าน ห้ามแกะที่นี่
บอกเค้าว่า ถ้าแกะกล่องก่อนกลับถึงบ้าน จะไม่ได้อะไรจากครูอีกเลย
เจ้าเอสนี่แทบคลั่งเลย เป็นพวกอดทนไม่เป็น
เห็นสีหน้าได้จากในรูป ฮ่าๆๆ
ไม่ได้จะแกล้งเด็กหรอกนะ แต่อยากฝึกความอดทน


ส่วนอีกสองหนุ่มที่ยังไม่เข้าคริสตจักรเด็ก แต่ก็วนๆมาเรื่อยๆ
คือโยเอลกับโนอาห์ วันนี้โยเอลมาวาดรูปตามแม่เค้า
แล้วก็อยากตัดกระดาษ (เห็นพวกพี่ๆตัดกระดาษ)
แต่ฉันไม่ให้ตัด แม่เค้าก็ห้าม กลัวกรรไกรจะตัดนิ้ว
โดนห้ามเท่านั้นล่ะ ร้องไห้จ้า .. นิสัยดื้อนี่ห้ามตามใจเด็ดขาด
ไม่อย่างนั้น อย่าได้คิดคาดหวังการเชื่อฟังอีก






โนอาห์ก็ลูกทุ่งเหลือเกิ๊น ตอนบ่ายมีกิจกรรมตัดหญ้าที่สนาม
พอร้อน เหนื่อยๆ คุณนกก็ซื้อเฉาก๊วยเลี้ยงทุกคน
เจ้าตัวเล็กนี่ก็ได้ด้วย เลยไปนั่งกินกับพื้นเลย ...



อ่อ .. มื้อเที่ยงอาทิตย์นี้เป็นแกงเขียวหวานไก่
ฉันก็อยากกินราดข้าวเหมือนคนอื่นนะ แต่ข้าวหมด
เป็นอันว่า ได้กินมาม่าแกงเขียวหวานแบบเขียวหวานจริงๆนะจ๊ะ
ไม่ใช่เขียวหวานซอง ฮ่าๆๆ อร่อยดี กินชามเดียวอิ่มไปจนเย็นเลย






ตบท้ายด้วยชาเย็นด้วยล่ะมั๊ง .. ที่พาอืดกันสุดๆ
ตอนเค้าตัดหญ้า นั่งไม่ลงเลยอ่ะ เหอๆ
แต่ขออภัย ชาเย็นน่ะ กินคนเดียวนะจ๊ะ
เพราะวันศุกร์ตุ่เอามาฝากเยอะ ไม่มีใครแย่ง เลยเป็นของฉันคนเดียว


...

วันจันทร์ก็มีแต่รูปของกิน แม่ซื้อมาฝาก
เค้าไปเยี่ยมโจแอนกับบาบาร่า จริงๆนัดว่าจะไปกันหมด แต่น้องหลับ
ก็เลยมีแค่พ่อกับแม่
ฉันเฝ้าบ้านกับน้อง .. แม่ไปสักพักน้องก็ตื่น
ก็เฝ้าบ้านกันไป ....




จนสักห้าโมง แม่ก็กลับมา เอาของกินมาอื้อ
ส่วนใหญ่เป็นขนม .. ขนมครก แล้วก็ขนมจีน(มีคำว่าขนมป่ะล่ะ?)




อยากกินก็ได้กิน เลยเอาสะตอดองที่ซื้อจากตลาดวันเสาร์มากินด้วย
งี้แหละ กลิ่นมันแรง เลยกินอยู่คนเดียว พ่อก็ไม่แย่ง


...

ก่อนจะไป ไหนๆก็บ้าอัพใส่รูปมาเยอะแล้ว
เอารูปงานไม่อิลลัสแต่วาดแก้เซ็งเมื่อวันศุกร์มาแปะล่ะกันเนอะ
เป็นวันที่อากาศร้อน .. ถ้าได้แช่น้ำคงเย็นสบายดี






อีกรูปเป็นสไตล์เดิม วาดตามเค้า ค่ะ
credit : Ngingi illustration