“มองข้ามความต้องการของตัวเอง แล้วไปมองว่าคนอื่นเค้ายังขาดอะไร เปลี่ยนท่าทีที่มีข้างในใจ เรื่องดี ๆ ที่ยิ่งใหญ่ นั้นไม่ไกล..ตัวเรา ”
welcome

Lilypie Next Birthday Ticker

วันพฤหัสบดีที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

..bd gift from USA..

เมื่อคืนฉันดูหนังเรื่องนึง ไม่สิ ซีรี่ส์น่ะ
ประเด็นไม่ใช่เนื้อหาเรื่องราวอะไร


แต่บางส่วนเล่าถึงผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ตื่นเต้นไปกับกระเป๋าแบรนเนมส์ใบใหม่ของเพื่อนสาว
แต่เมื่อเจ้าของเฉลยว่า .. FAKE ของปลอมจ้ะ สาวเจ้าก็ถึงกับตะลึง
หยิบมาดูใกล้ๆ ใกล้เคียงของจริงราวฝาแฝด
จะต่างก็แค่ป้ายเล็กๆที่เขียนไว้ว่า made in china
ตอนแรก ผู้หญิงคนนั้นก็สนใจ อยากได้ไว้ถือสักใบ .. ก็แหม ราคาต่างกันเป็นสิบเท่า
แถมเดินถือไปมาใครๆก็คิดว่า .. ของแท้


สุดท้าย พอไปถึง พ่อค้าเปิดท้ายรถที่มีกระเป๋าก๊อปยี่ห้อสารพัดออกมา
หล่อนก็เลือกไม่ได้ .. เพราะจิตสำนึกลึกๆบอกว่า .. มันเป็นของปลอม ไม่พิเศษ


ฉันไม่ได้ต่อต้านของก๊อปนะ จะบอกเอาไว้ก่อน
แต่ก็ไม่ได้คลุ้มคลั่งอยากถือของจริงจนต้องเก็บเงินไว้ซื้อของจริงแม้สักชิ้นนึง
(อยู่ในหมวด พวกไม่อะไรกับแฟชั่นราคาแพง ... หนูชอบของเก่า ฟรีก็ดี ฮ่าๆๆๆ)


แต่เรื่องราวตอนนี้ทำให้ฉันคิดได้ว่า จริงๆ มันก็อาจจะเป็นไปได้กับทุกอย่างในชีวิตเรา
น่าเศร้าจัง ถ้าจะต้องหลอกตัวเองว่าของปลอมในมือนี่ล่ะของแท้ๆๆๆ
มันจะทำใจให้เชื่อได้จริงๆใช่ไหมว่า ใช่แน่ๆ ของจริงแน่นอน


เคยดูโฆษณาชิ้นนึง ผู้ชายคนนึงไปเห็นรูปภาพวาดที่แกลอรี่ เค้าไม่สนใจ
แต่พอขับรถกลับถึงบ้าน .. ในห้องพักผ่อนสุดหรูของเค้า มีรูปภาพแบบเดียวกันแขวนอยู่
มีข้อความประมาณว่า .. "ถ้าไม่รู้จักของจริง ก็ไม่มีทางรู้ว่าอะไรคือของปลอม"


ไม่ใช่ว่าเราไม่รู้ว่าอะไรคือของจริงหรอก แต่เราก็ยังพยายามจะทำให้ของปลอมเป็นของจริง
ตอนนี้อยู่ที่ จะเลือกอะไร หันกลับมาเดินบนเส้นทางของความจริง
หรือปล่อยให้ความหลอกลวงชักจูงต่อไปเรื่อย ๆ .. เรื่อย ๆ...
แล้วเมื่อไหร่จะยอมรับความจริงได้สักที?


...

เล่าอะไรนักหนามาซะเยอะ
เว้นไปสองชั่วโมง เนตเน่าๆ เลยปิดคอมพ์ไปล้างจาน ทำอาหารไว้ให้น้อง
เก็บจัดพับผ้า .. งานแม่บ้าน


ฉันชอบทำงานบ้านนะ เพลินดี
แต่มีบางช่วงของชีวิตที่รู้สึกว่า เราวนเวียนอยู่แต่งานบ้าน งานบ้าน งานบ้าน
พอมองกลับมาที่ตัวเอง รู้สึกว่าเราไม่มีความสามารถอะไรเลย
ทำเป็นแต่กวาดบ้านถูบ้าน ไปขายของเด็กหน้าดรงเรียนบ้างเล็กน้อย
ส่วนใหญ่ง่วนแต่การทำความสะอาด ...


กลายเป็นโรคสมเพชตัวเอง สงสารตัวเอง
แต่ไม่ได้ทำไรนะ เอาแต่สงสารตัวเอง
ช่างเป็นช่วงเวลาที่ไร้สาระจริงๆ
(ตอนนี้ต้องหมั่นปรับทัศนคติและคิดถึงอนาคตเยอะๆ เลิกฟุ้งซ่านแต่ลงมือทำเลย)


...

วันนี้บ้านคุณอ้วนมากันเกือบยกบ้าน คุณนิกแกไปขายยาคูลท์
คุณอ้วนเลยมากับลูกชายคนโต แถมด้วยเจ้าโนอาห์
ฉันตื่นบ่ายแล้ว ลงมาเห็นเด็กน้อยนอนหลับคนละห้อง คนละมุม
กลายเป็นว่า พ่อลูกอ่อนหอบลูกมาทำงานด้วยซะงั้น ฮ่าๆๆ


แม่อยากให้เสร็จก่อนวันเสาร์ เดดไลน์ก็แค่เสาร์แหละ
เลยไปกว่านั้นจะไม่ไหว พรุ่งนี้คงเร่งกันสุดๆ


...

ได้ของขวัญแล้ว พี่เค้าเทียวถามเหลือเกิน กลัวจะหาย
เลทไปไม่ทันพ้นเดือนหรอก ..




นาฬิกาน่ารักดี กระเป๋าก็น่ารัก




นั่งๆแกะของอยู่ พ่อเอาชาไข่มุกมาให้
พ่อซื้อเลี้ยงทุกคน .. เลยได้พลอยกินไปด้วย
ได้ยินพ่อบอกว่า เสียค่าธรรมเนียมอะไรมิรุไปกะพัสดุกล่องนี้
.. 7 บาท


...

เช้าแล้ว นึกไม่ออกว่าจะเล่าอะไรต่อ
อ่อ เพิ่งได้ลอกลายแบบทำแอพพลิเค
ดูอาจารย์เค้ามาเป็นสูตรสำเร็จเลย เซฟเก็บใส่เวิร์ดด้วย
คือ เนตมันงอแง เปิดจากเนตตลอดเกรงจะไม่ต้องทำไรกันพอดี
แต่ตอนนี้ต้องกลับไปหาผ้าก่อน เก็บดีจัด ผ่านไปไม่กี่อาทิตย์หาไม่เจอซะแล้ว






อ่อๆ มีชุดโซฟามาอวดนี่นา ฮ่าๆ ..... เสร็จซะที
เดี๋ยววันอาทิตย์ค่อยส่งต่อให้เจ้านนท์
รับปากว่าจะทำให้นานแล้ว แต่จะทำห้องให้ด้วยก็ยังไม่มีอุปกรณ์เด้อ






ก็นะ ทั้งที่อุตส่าห์ดีใจแล้วเชียวว่า ได้กำจัดขยะออกจากบ้าน
แต่พอทำเสร็จ เอามาวางๆเรียงๆ .. นึกเสียดาย วันนั้นตัดโฟมแบบเหลือกินเหลือใช้มาก
พ่อจะทิ้งอยู่แล้วไง ฉันก็มาหั่นๆๆ เก็บไว้สามสี่ชิ้นเนี่ย
ถ้าเก็บไว้ก็ทำได้อีกสองสามชุดอ่ะ อย่างน้อยก็สองแหละ (จะเอาไว้ทำไรอีก?)


...

ปิดท้ายจริงๆ ง่วงด้วย ต้องไปหาข้าวให้คนตื่นเช้ากินด้วย
เป็นฉันในเวอร์ชั่นการ์ตูน ........ ตูนจริงๆนะ




เพราะไม่ได้ดราฟท์ลายละเอียดของดวงตา
เล่นลากเส้นเอางี้แหละ แถมกำลังคิดว่าจะใช้เป็นโลโก้ส่วนตัวต่อไปอีกแน่ะ ฮ่าๆๆ
(มันพิลึกไปมั๊ง............)

ปล. บางครั้งเราก็พูดอะไรออกไปตรงๆไม่ได้ .. ได้แต่สะท้อนเป็นคำเปรียบเปรย

 

 

วันพุธที่ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

..Keep on Point..

ฉันคิดว่าฉันลืมเล่า ..ว่า ที่พายุเข้าพักนี้ เจออะไรวุ่นวายกันบ้าง
เริ่มจาก .. เสาทีวีหัก สงสารลูกค้าจัง ดูทีวีไม่ได้หลายวัน
หลังคาห้องเก็บของดาดฟ้าหลุดพังไปห้าแผ่น
ผ้ายางตรงที่จอดรถข้างตึกฉีกขาดหลุดหายไป
(ฉันว่ามันไม่ได้หายไปไหนไกลหรอก แต่มีคนเก็บไป)


เมื่อวานพ่อก็เลยวุ่นกับการหาช่างมาซ่อมหลังคา
ไปซื้อกระเบื้องมา จ้างช่างมาทำ
ชอบอกชอบใจว่าได้ช่างเก่ง ขอเบอร์โทรติดต่อไว้พร้อม
(กะว่าหลุดอีกเมื่อไหร่ตามได้)


วันนี้ช่วงสายไปซื้อเสาทีวีอันใหม่มาเปลี่ยน หาช่างมาซ่อมเสร็จแล้ว
ตอนเย็น ไปตามลูกชายคุณนิกมาหั่นโครงเตียง
เค้าวางแผนจะทำผนังโครงเหล็กขึ้นมาแทนผ้ายางที่แขวนไว้อย่างเดียว
อ่อ ก็คิดจะปรับปรุงทั้งส่วนที่จอดรถทั้งหมดนั่นล่ะ
ตอนนี้เหล็กปิดฝาท่อระบายน้ำผุหลายจุดแล้ว อันตราย
ได้ยินว่าอาจจะทำแบบใหม่ เป็นฝาทึบไปเลย
ยังไม่รู้อะไรยังไง แต่ที่แน่ๆ เห็นเค้าลองเอาเหล็กไปเชื่อมทำแนวเสาแล้ว




ฉันก็หวั่นๆ กลัวถ้าทำโครงแล้ว เอาคล้ายพวกลวดกรงไก่มาทำฝา
แถมแขวนผ้ายางแนบสนิทเอาไว้ด้านนอก .. กลัวเจอพายุแล้วมันจะพากันยุบเข้ามา
ถ้าเป็นแค่ทางเดินเฉยๆ ก็ไม่ค่อยอะไรมาก แต่ถ้าจอดรถด้วย
มันจะโอเคไหมนั่น ...... แต่ฉันอาจมองโลกแง่ร้ายไปนะ
อีกอย่างฉันก็ไม่เข้าใจความแข็งแรงของการเชื่อมเหล็กอะไรยังไงหรอก


ที่ว่ามาทั้งหมด ฉันไม่ได้มีส่วนไปช่วยอะไรเค้าหรอก
พ่อแม่ทั้งนั้น ฉันเหรอ ..... งานเดิม งานหลัก งานประจำ
แถมพักนี้งานประจำป่วย หายใจไม่ค่อยสะดวก
นั่งแคะขี้มูกให้ไปรอบนึงล่ะ อุ่นแพนเค้กให้กินด้วย(ไม่อัพรูปล่ะ เนตเน่าจัด)




กินขนมกับเครื่องดื่มไปตอนตีสอง แต่ท่าทางยังไม่ง่วง
ทำอาหารให้อีก ..... ว่าไปพักนี้ฉันยำหมูทอดไปสามสี่จานแล้วนะ
ก็เมื่อวาน(วันอังคาร)แม่ซื้อหมูทอดมาซะ .. สองร้อย เลยกินกันไม่หมดซะที
(พรุ่งนี้หมดแน่)


ตอนนี้ ตีห้ากว่า หลับไปแล้ว .. อยากตะโกน เย้ๆๆ เหลือเกิน
แต่ว่า อย่าเลย ฮ่าๆๆ


...

จริงๆ มันเป็นเรื่องของการหลุดจากความสนใจแต่ตัวเองของฉันด้วยนะ
แม้จะรู้ว่าเราทำอะไรอยู่ การดูแลคนๆหนึ่ง ต้องใส่ใจอะไรยังไงบ้าง
แต่ก็อดจะอยากทำสิ่งที่อยากทำไม่ได้ ..


การต้องนั่งเป็นโซฟาลุกไปไหนไม่ได้เป็นชั่วโมง เล่นเนตก็ไม่สะดวก
วาดรูปไม่ได้ เย็บผ้าได้เป็นบางครั้ง อ่านหนังสือไม่ได้
ว่าไป ..มีแต่ดูทีวีกับฟังเพลงล่ะมั๊ง
ยิ่งนานฉันก็ยิ่งเหนื่อย รู้สึกเบื่อที่ต้อง "ทน"
แต่นั่นล่ะ ยิ่งฉันอยากไป ฉันยิ่งไปไม่ได้
เพราะว่ามันไม่ใช่เรื่องของการทำให้ ..เสร็จๆกันไป
ไม่ใช่แค่ อ่ะ กินๆซะ จะได้หมดเรื่อง
แต่มันเป็นการเรียนรู้ที่จะตอบสนองทุกเรื่องที่เค้าต้องการความช่วยเหลือ
ตอบโจทย์ทุกอย่าง.. อย่างที่ต้องตัวตนตัวเองบ้าง ละความสนใจตัวเองบ้าง


สุดท้าย ฉันก็ไปทำสิ่งที่อยากทำได้ ได้เวลาไปเก็บจัดบ้าน
ไปทำอาหาร ไปอ่านพระคัมภีร์ส่วนตัวบ้าง ได้มานั่งอัพบล๊อกนี่ไง
(แต่เนตไม่ค่อยดีนะพักนี้ เปิดไปหน้าเว็บไหนก็เจอแต่ กากะบาท)


...

เมื่อเช้าตอนไปนอนไปแบบง๊วงง่วง
คือ ยอมรับนะว่าบางครั้งก็นอนแบบ หัวหูมึนเมามาก ไม่มีแรงจะหวีจะสางอะไร
อย่าว่างั้นเลย ขนาดสระยังไม่ไหว .. (ดูเป็นคนซกมากจัง เสียภาพพจน์ อิอิ)




ตื่นแล้วเลยสระผม
ระหว่างนั้นเลยบังเกิดไอเดีย เอาของที่ใช้ทุกวันมาถ่ายรูปดูซิ ..
แล้วก็แท๊กเพื่อนๆ อยากเล่นเกมส์อะไรบ้าง
ปีนี้ยังไม่ได้เล่นเกมส์แจกของกันเล้ย (ว่างเนอะ .....แหม๊)


ก็นะ ประจำวันก็มีเท่านี้จริงๆ ถ้าเห็นสีสันบนหน้า แสดงว่าไม่ปกติ ฮ่าๆ
ขี้เกียจจัง แต่ไม่บำรุงก็ไม่ไหว เพราะมันจะรู้สึกหน้าแห้งๆเหี่ยวๆเฉาๆ.
รู้สึกแบบนั้นเลยแหละ ถ้าไม่ใช้เนี่ย (เว่อร์ได้ตลอด)


...

แถมตอนตื่น ทำความสะอาดห้องแล้วรื้อหาพวกข้าวของตุ๊กตาเอาลงมาให้แม่
(เดี๋ยวพรุ่งนี้จะรวบรวมแฟชั่นคุณบาร์บี้หลายเวอร์ชั่นที่แม่เป็นสไตลิสต์มาให้ดู)






ก็เลยเจอบางส่วนของนาฬิกาลายบาร์บี้เข้า
เรือนนี้เก่าอยู่ หลายปีแล้ว ตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ(เชื่อเถอะว่ายังไม่ถึงสิบปี)
ชอบนะ ยังใช้ได้จนเมื่อหลายปีก่อน สายมันขาด เลยไม่ได้ซ่อมต่อ
ของแฟชั่นหลายอย่าง มาไว ไปไว มันถูก เลยพังง่าย
แต่สำหรับฉัน ถ้าชอบ ถ้าเห็นค่า .. ยังไงก็เก็บ
(สมควรให้โดนว่า เก็บแต่ขยะ ฮ่าๆๆ)


ถึงงั้นก็เถอะ เก็บแต่ขยะสวยๆนะจ๊ะ ไม่สวยไม่เก็บอ่ะค่ะ


ปล.มือถือฉันคงใกล้ลาโลกเต็มที ..ยื้อกันสุดๆ
ยังไม่อยากซื้ออะไรตอนนี้ ไม่งั้นคงได้พวกเกือบพันมาใช้
ไม่ได้ดูถูกของถูก แต่ไม่ชอบเปลี่ยนของใช้
ใช้ๆแล้วเบื่อแล้วเปลี่ยนมันไม่ใช่นิสัยฉัน

 

 

วันอังคารที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

..ชื่อนี้มีความหมาย..

คุณว่าชื่อต้องมีความหมายเสมอรึเปล่า?
จะเป็นแค่คำที่แค่ส่งเสียงจากปากก็เอามาใช้ตั้งชื่อได้แล้ว ..อย่างนั้นจะได้ไหม?


วันอาทิตย์ที่ผ่านมา นนท์กับตองมาเข้าคริสตจักรเด็ก
ตองพูดเรื่องตุ๊กตาของเค้าที่ไม่ค่อยมีเหลือ
เพราะเจ้าบอย พี่ชาย ชอบเอาตุ๊กตาน้องไปโรงเรียนแล้วทำหาย
ไม่เหมือนที่บ้านตู้ มีตุ๊กตาเต็มเลย


งงล่ะสิคุณครู ใครอ่ะ ตู้ เหมือนมีญาติที่ไหนอีกคน
ที่แท้ ตู้ คือนนท์
เจ้านนท์มาเฉลยว่า ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเรียกเค้าแบบนี้
ที่บ้านเรียกตู้ ไปโรงเรียนเพื่อนเรียกนนท์
"ไม่เห็นมีความหมายเลยชื่อนนท์ .. ถ้าเป็นอานนท์ก็ว่าไปอย่าง"
ตอนแรกที่ฉันได้ยินก็ยังไม่นึกอะไรนะ แบบว่าฟังไปมองฟ้าไป(ฝนใกล้ตก)
คิดอีกที .. เฮ้ย อยากชื่อ อานนท์ จะได้มีความหมายว่า อาของนนท์เรอะ?
ก๊ากกกกกกกก.......... ขำเด็กน้อยจัง


หลังจากที่เห็นความหมายของชื่อ นนท์ ว่า
ความสนุก , ความยินดี ,ความรื่นเริง
(เป็นความหมายเดียวกับ นันทน์)
พรุ่งนี้ค่อยบอกความหมายเค้าล่ะ .. จะได้สบายใจไม่ต้องไปหาคำอื่นมาเติมใส่อีก อิอิ


...

มีคนป่วย เป็นหวัด ท่าทางจะเป็นไข้ด้วย
เพราะอากาศเปลี่ยนบ่อยในช่วงนี้มั๊ง..
คืนนี้เลยทั้งปาดทั้งเช็ดน้ำมูกกันวุ่นไปหมดๆ


จริงๆตามปกติแล้ว ไข้หวัดก็แค่ดื่มน้ำมากๆ แล้วพักเยอะๆ
มีเพิ่มวิตามินซี(ถ้ามันเกินร่างกายก็ขับออกเองทางปัสสาวะ)


แต่อยากมาพักบนตักนี่ก็อีกเรื่องนะ

...

อาหารอร่อยของวันนี้เป็นฝีมือพ่อ
แกงส้มผักกระเฉดกับปลาซาบะ (อาอ้อแซวว่าเป็นปลาประจำบ้านนี้)
พ่อบอกว่า มันไม่แพง ไม่คาว (แต่ฉันว่า เหตุผลแรกสำคัญสุด ฮ่าๆ)




แม่บอกว่ารสอ่อนไปนิด แต่ฉันชอบนะ ปกติชอบรสจัด แต่รสแบบนี้ก็อร่อยดี
ไม่เปรี้ยวมาก ไม่เค็ม ...ออกทางจืด ฮ่าๆ
กินเปล่าได้ แต่แปลกอ่ะ กากใยไม่ค่อยเท่าไหร่
แต่ไม่เป็นไร เพราะโดยยังไงซะ ผักกระเฉดกินอร่อยอยู่แล้ว




ตอนดึกเพิ่งได้กินโยเกิร์ต เพราะเพิ่งหาเจอ
ได้ยินพ่อเรียกไล่ให้ไปหามากินด้วยแหละ
เค้าบ่นว่า "กินซะบ้าง ซื้อมาให้ เดี๋ยวเสียอีก"
งั้นแหละ กับข้าวเต็มตู้เลยไม่ได้นั่งลงมองค้นหาด้านในๆ..


...

หัวค่ำขึ้นไปเอาลังเก็บผ้าเก่าเค้าลงจากดาดฟ้า
เจ้าของเอาไปไว้หลายปีจัด เค้ายังสนใจจะทำอะไรอีกรึเปล่าไม่รู้
แต่คนแถวนี้ลงความเห็นว่า ลังพลาสติกดีๆจะเสียเพราะไปตากแดดอยู่อย่างนั้น
ก็นะ .. เลยเอาลงมาก่อน พวกผ้าคงจับใส่ถุงดำไว้
แต่ลังจะเอาไว้เก็บอย่างอื่นแทน


(ไม่ถึงสิบปีหรอก แต่ครอบครองโดยปรปักษ์ซะล่ะ กร๊าก)

ขำที่ตอนขึ้นไปเจอลูกหมาจรจัดมาซ่อนอยู่ที่ชั้นสี่
เดือดร้อนพ่อต้องไล่ลงมา
พ่อบอกว่า เหม็นมาก ดื้อด้วย แต่ดีนะที่ไม่ดุ
แถมหลังจากนั้น เกือบทั้งคืนต้องวิ่งปิดประตูและไล่หมา
มันเพียรพยายามจะกลับเข้ามาขอพักพิงเหลือเกิน


บางทีรู้สึกเราใจร้ายป่ะ? แต่ว่าไม่นะ กฏคือกฏ
ที่นี่ห้ามมีสัตว์เลี้ยง

...

เพิ่งจะนึกได้ว่าวันอาทิตย์ลืมเอารูปอิลลัสมาลง
รูปแรกเป็นน้องซูชิ ผลงานจากร้าน Churi Chuly Shop





ทำให้ฉันคิดได้ว่า เย็บตุ๊กตาให้โยเอลคงดีกว่าทำเนคไทนท์ให้
ไม่ใช่อะไรหรอก แต่หาลายผ้าเก๋ๆสำหรับเด็กผู้ชายนี่ยากจัง
(โดยเฉพาะขุดค้นเอาแค่ในบ้าน)




อีกรูปได้แรงบันดาลจากฝนตกกระหน่ำในช่วงนี้

ปล.ไปล่ะ หาแบบเย็บตุ๊กตาให้โยเอล เดี๋ยวก็วันเกิดอีกแล้ว
(มีแต่โปรเจคทำแจกวุ้ย)

 

 

วันอาทิตย์ที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

..วันนี้ที่มีพายุ..

นั่งพับดอกซากุระแก้ง่วงตั้งแต่หัวค่ำแล้ว ไม่ใช่อะไร แต่เศษกระดาษกองจะท่วมหัว(เว่อร์ไปนะ) เอามาพับๆไว้ ทำดอกไม้ใส่กระป๋อง ไว้สำหรับงานตกแต่ง จิปาถะ คงเน้นสำหรับเด็กแหละ ... แต่ว่า ตีสองครึ่ง ง่วงตาลาย เพราะไม่ได้หลับสักงีบตั้งแต่ห้าทุ่มเมื่อวานนี้ เลยรีบมาอัพบล๊อกก่อน ... ก่อนพับคาจอ ... วันนี้ฝนตกตั้งแต่เช้า .. ไม่สิ ตั้งแต่กลางคืนแล้ว ยังมองฟ้าอยู่เลย นึกอยู่ว่าจะไปทะเลได้เหรอ เพราะเค้ามีแผนจะไปบัพติศมาที่ทะเลกันตอนบ่าย ต้องเปลี่ยนแผน เพราะฝนตกหนักตั้งแต่ก่อนเที่ยงเล็กน้อย ... เช้านี้สอนเด็กๆทำดอกไม้กระดาษกัน ทำไม่ยาก แต่เด็กบางคนมีบ่น แบบว่าเจาะรูกันริมเกิน กระดาษเลยขาด แต่ก็โอเคนะ ทำสำเร็จเสร็จสิ้นทุกคน ยังแต่ผักบุ้ง เพราะมาสาย มาตอนชาวบ้านเค้าเรียนพระคัมภีร์เสร็จแล้วด้วยซ้ำ พอสอนเสร็จก็เอาขนมแยมโรลที่เจ๊ซื้อมาฝากให้เอสมาจุดเทียน นั่งร้องเพลงอวยพรให้ แต่เจ้าภาพทำเป็นไปซ่อนในร่ม คือวันนี้ไม่มีที่เรียนเป็นกิจลักษณะ เพราะที่ใช้ประจำก็มีรถมอไซด์จอดเต็ม เลยไปนั่งกันที่หน้าโรงรถยนต์ ตอนแรกมีแดดก็ใช้ร่มกางบังๆ แต่ตอนฝนนี่สิ .. ไม่ไหวจะทนอยู่นาน กลัวเปื่อยกันหมด ... วันนี้นนท์เอาของขวัญวันเกิดมาให้ฉันด้วย (ผ่านไปตั้งหลายวันแล้วนะ) เค้าซื้อรองเท้าตุ๊กตากับพวกขนมยางลบมาฝาก เป็นพวกเค้กชิ้นเล็กๆ น่ารักอ่ะ เห็นว่าไปได้จากตลาดเรือนไม้ ของมือสองแต่ยังน่ารักอยู่มากมาย ปลื้มนะเนี่ย จับถ่ายรูปแล้วยัดลงกล่องทันใด ก๊าก ... กับข้าวตอนเย็นมีของมื้อเที่ยงหลงเหลือมาด้วย ......อร่อยอ่ะ เป็นโปรตีนเกษตรทอดกรอบแล้วเอาไปผัดพริกขิง อร่อยๆ แม่ทำ แม่ว่า ดูจากสูตรอาหารมังสวิร้ต์ในทีวีแหละ ส่วนอีกเมนู เป็นผักกูดผัดหมูต้ม กินได้ ไม่ยุ่งยากอร่อยดี ปล.วูบหลายรอบแล้ว เท่านี้ก่อนล่ะกัน(ตีสี่)

 

 

วันเสาร์ที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

..Paper Flower (look like calla lily)Tutorial[easy]..((Thai only))

เมื่อวานซืนไปเห็นวิธีทำดอกไม้กระดาษแบบง่ายๆ
เอาวิธีไปฝากเหมือนฝันไว้สอนน้องสาวแล้ว ยังอดไม่ได้ต้องลองทำเอง
และเตรียมจะไว้สอนเด็กวันอาทิตย์นี้












บอกไว้ก่อนว่า ไม่สะไม่สวยอะไรหรอกนะเออ
ทำครั้งแรก ต้นแบบเค้าสวยน่ารัก
แต่เราทำตามแบบเฟอะฟะ ฮ่าๆๆ
มีลิงค์ต้นแบบค่ะ สนใจก็คลิกไปดูก็ได้ เป็นไฟล์ภาพยาวๆ
เห็นแล้วอยากทำมั่งง่ะ .. (เอางั้นเลย?)
แต่ของฉันไม่ได้โค้งเป๊ะเหมือนต้นแบบนะ (พยายามหาข้อแตกต่าง)


รู้สึกว่ามันคล้ายๆCalla Lilies แต่ก็ไม่ค่อย..
เลยไม่กล้าเรียกชื่อเต็ม เดี๋ยวสับสน (เห็นแบบสอนทำดอกCalla Liliesด้วย ไว้ไปหัดก่อน)


...

อู้มาอัพเอาบ่ายวันเสาร์
เพราะวันศุกร์ไม่ว่าง ช่วยแม่รีดผ้า ซ่อมผ้า..เกือบทั้งคืน


...

เช้าวันศุกร์ให้พ่อไปเที่ยวตลาดนัดเด็กที่โรงเรียนอนุบาลกระบี่
ก็ไปดูนนท์กับคุณนกขายของที่เอาไปจากฉันเมื่อวันพุธนั่นล่ะ
พ่อเอากล้องไปด้วย เลยได้รูปมาฝากประมาณนี้..
























ยังไม่พอนะ ช๊อปกลับมาอีกแหละ ทั้งวุ้น ทั้งมะม่วงเบา
เห็นพ่อว่า ตลาดเด็กจริงๆ ซื้อขายกันเฮฮาดี
บางคนก็มีของแค่สองสามชิ้นก็ขาย
บางคนนี่เกือบเป็นซุปเปอร์เคลื่อนที่ ฮ่าๆๆ




กะว่า เดือนหน้าจะไปดูมั่งล่ะ


...

อาหารวันนี้ เมนูพิศดารมากสำหรับฉัน
เพราะเป็นปลาซาบะต้มส้มใส่ผักกาดดอง
ไม่ค่อยคาว แต่คงเพราะผักชี .. แต่ไม่รู้มาก่อนว่าผักชีกับผักกาดดองใส่ด้วยกันแล้วอร่อย
ไม่คาวปลาด้วยล่ะ แต่นะ ถ้ามีพริกอีกนิด จะแจ่มมากมาย




แต่ก็นะ เพราะอยากใส่พริกนี่แหละมั๊ง เลยปวดท้องจนถึงตอนนี้
(ตั้งแต่เมื่อคืน) ความที่กินทั้งมะม่วงและพริกป่น(คนละที)
เลยสับสนว่า จะเป็นเพราะพริกเก่า หรือมะม่วงกับน้ำ?
ทั้งอืดทั้งเฟ้อ ปวดท้อง นอนไม่ค่อยดี .. ฮ่าๆ เยอะเกิ๊น


...

ตอนเย็นเมื่อวาน(วันศุกร์) คุณนกฝากให้ไปรับลูกชายมาไว้ที่นี่
พ่อก็เลยติวภาษาอังกฤษให้
เด็กป.6 แต่อ่อนอังกฤษมากๆๆ จำตัวอักษรยังไม่ได้เลย
ต้องให้หัดคัดกันใหม่ .. ว่าไปต้องหัดคัดและจำสระของภาษาไทยด้วยนะ


หัวค่ำคุณนกเอาของมาคืน มาเคลียร์ตังค์ ที่เอาไปขาย
พวกพวงกุญแจตุ๊กตาน้ำหวาน(แต่ตัวเปรี้ยวจี๊ด บางตัวเหมือนเด็กมะเร็งหัวโล้นมีหมวกไหมพรม)
ขายได้หมดเลย เพื่อนมังคุดก็ไปแน่บ ฮ่าๆๆ
เหลือวูดูมาสองตัวมั๊ง จัดว่าขายดีมากอ่ะ เทียบกับเอาพวกห้อยมือถือไปขายคราวก่อน
ผ้าเช็ดหน้าผืนละยี่สิบจากครึ่งโหลเหลือสอง สีสวยๆหวานๆ เด็กซื้อไปหมด
หนังสือการ์ตูนเก่าให้เอาไปขายเล่มละห้าบาท โหลนึงเหลือสี่ ..
สรุปยอดของฉันเมื่อวาน ได้มา ๓๖๐ บาท .. โอเคเลยนะ
เดือนหน้าค่อยหาโครงการอย่างอื่นไปอีก


ก็เมื่อคืนไปช่วยแม่รีดผ้า เลยจัดบ้านไปด้วยพลางๆ เจอตุ๊กตาเก่า
ที่เคยเอามาตกแต่งๆแจกเด็กไปตอนคริสต์มาส
มีอีกครึ่งโหลได้มั๊ง .. เยอะจัง เด็กที่นี่ส่วนใหญ่ก็เด็กชาย
หาทางมาทำเสื้อผ้าแบบง่ายๆ แล้วเอาไปขายนี่แหละ


...

พูดเรื่องเสื้อผ้าตุ๊กตาแล้วต้องเอาอันนี้มาอวดซะหน่อย..




ความภูมิใจเล็กๆของแม่ เค้าใช้ทิชชู่ทำรองเท้าตุ๊กตา
เคยทำกับกระดาษตัดเสื้อฉันมาก่อน แต่เป็นพวกคัทชู
(เก็บไว้ดีเกิน ขี้เกียจงัดมาถ่ายรูปโชว์)
คราวนี้ลองทำส้นสูงออกมาได้ ยืนได้แหละ
แต่มันยังไม่ค่อยสมบูรณ์แบบ ดูปะๆเพราะทิชชูอ่อน
ทรงตัวไม่ดี เป็นแบบเปเปอร์มาเช่


...

ขณะอัพ ..ตอนนี้ห้าโมงกว่า ฝนตกหนักมาก พายุพัดรุนแรง
พ่อแม่ไปซื้อของ อยู่บ้านคนเดียว ..เฮ้ยไม่สิ กะเด็ก
ไฟก็มาดับ =w = ปิดคอมพ์ไปก่อน..


ติดอีกทีทุ่มกว่า สองชั่วโมง..
ขอบคุณพระเจ้าที่ไม่นานไปกว่านี้
แต่เนตไม่ค่อยดี หรือจะfbเน่าเองก็ไม่รู้
พยายามจะอัพรูปทำดอกไม้ อัพเท่าไหร่ก็ไม่ได้
จะให้ใช้เบสิคอัพโหลต .. เชอะ ไม่ยอมซะล่ะ ฮ่าๆๆ
(ก็เลยอัพไม่ได้เลย -,-)


ตอนนี้เที่ยงคืนวันเสาร์ ตื่นตอนห้าทุ่ม ไปงีบสักสองทุ่มได้มั๊ง
จะพยายามอีกครั้ง ถ้ายังไงคงอัพในถังภาพล่ะ .. ดีกว่าไม่ได้อัพ

 

 

Related Posts with Thumbnails